"Το Παρίσι το Φθινόπωρο"

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
14,350
publicimage_parisaupr_101b.jpg


Public Image Ltd.: Paris Au Printemps (Virgin, 1980).


Ηχογραφήθηκε ζωντανό στο Παρίσι, το 1980, σε μία προσπάθεια της Virgin να αποσβέσει μέρος από το κόστος του προηγούμενου άλμπουμ των Public Image Ltd, του Metal Box (1979). Δεν θα μιλήσω εδώ για το Metal Box. Θα πώ μόνο ότι το θεωρώ ένα πέρα για πέρα σεισμικό ντοκουμέντο της δισκογραφίας του ροκ, μία κατάθεση γεμάτη πόνο, μίσος, εξορκισμό και αδυνατότητα, συγκλονιστικό τόσο σαν περιεχόμενο όσο και σαν συσκευασία (πλήρης αποδόμηση της έννοιας Ροκ Αλμπουμ, το Metal Box ήταν τρία δωδεκάϊντσα 45άρια πακεταρισμένα σ ένα μεταλλικό στρογγυλό κουτί από αυτά που συσκεύαζαν τις κινηματογραφικές ταινίες για να τις προστατεύουν από το φώς και πολλοί το παρομοίασαν με μία πολιτιστική ωρολογιακή βόμβα, σχεδιασμένη να θαφτεί βαθιά κάτω απ το χώμα). Το Paris Au Printemps είναι το ξαδερφάκι του.

Θα ήθελα πάρα πολύ να παρευρίσκομαι σε κείνη τη συναυλία: το κοινό μοιάζει σαν να έχει υποστεί επίθεση χημικού πολέμου με αέρια νεύρων: δείχνει παγωμένο. Απολιθωμένο. Πάνω στο πάλκο η αφ υψηλού σνομπαρία του Lydon έχει την τιμητική της. Το ακρόαμα, στα χαρτιά, δε λέει τίποτα: φτηνιάρικα ηλεκτρονικά στήνουν έναν πρωτόγονο καμβά που αλληθωρίζει άλλοτε προς το dub κι άλλοτε προς ιμιτασιόν disco, μπάσο και ντραμς βλέπουν το δρόμο ενώ η κιθάρα οδηγεί στα τυφλά. Αλλά άπαξ και το ακούσεις μία φορά, δεν το ξεχνάς ποτέ. Γιατί το μπάσο του Jah Wobble σου φέρνει στο νού το σφυγμό βροντόσαυρου, τα κρουστά τερετίζουν και τραυλίζουν και η κιθάρα μοιάζει να φτύνει κάτι σαν ακουστικό graffiti, ακαταλαβίστικα ορνιθοσκαλίσματα που μοιάζουν άτακτα ψεκασμένα εδώ κι εκεί - το σύνολο παραδόξως μοιάζει περισταλμένο ρυθμικά, φλουταρισμένο, και αυτό ακριβώς το κάνει τόσο συμπαγές και συμπυκνωμένο, εκεί βρίσκεται όλη η δύναμη και η ομορφιά του.

Λίγοι άκουσαν το άλμπουμ στην εποχή του - και ακόμα λιγότεροι κατάλαβαν. Ετσι κι αλλιώς, για τους περισσότερους, οι πανκς ήταν κάτι τσογλάνια που δεν ήξεραν να παίζουν τα όργανά τους (sic).
Αλλά οι PiL κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν και να καταγράψουν το Πνεύμα των καιρών τους -όσο και των καιρών που έρχονταν- με τρόπο μοναδικό. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Η Μεγάλη Τέχνη, λέει την αλήθεια ακόμα κι όταν δεν την ξέρει.


Ο δίσκος τους μου θυμίζει ένα ανέκδοτο που διάβασα κάπου για τον Πικάσσο. Πήγε μία βαθύπλουτη σύζυγος Τεξανού πετρελαιά και του ζήτησε να της κάνει το πορτραίτο της. Ο μαίτρ της είπε ότι δεν φτιάχνει πορτραίτα και η κυρία του απάντησε πως θα τον πληρώσει όσο - όσο. Ανοιχτή επιταγή. Ο Πικάσσο της έφτιαξε ένα πορτραίτο έναντι εξωφρενικής αμοιβής. Μόλις το είδε η κυρία έμεινε κάγκελο. Μα...μαίτρ...δεν μου μοιάζει.... Και τότε ο Πικάσσο της λέει: μην ανησυχείτε κυρία μου: σε 20-30 χρόνια, θα μοιάζετε εσείς σ αυτό.

Πηγές: Lester Bangs: Mainlines, Blood Feasts, and Bad Taste - Anchor Books, New York - 2003
 
Last edited by a moderator:

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Οι περιγραφές του Κώστα, είναι έξω από κάθε ...περιγραφή! :worshippy:
 
14 December 2006
4,265
Χρειάζομαι απεγνωσμένα τον δίσκο!
Δυστυχώς το "you had to be there" δεν μπορεί να ισχύει για μένα, ήμουν 9 τότε........
ζούσα το the wall τότε στην εποχή του...
το 84 ζήτησα από τον πατέρα μου να μου αγοράσει το World Destruction(Lydon/ Bambaataa) αλλά δεν υπήρχε σε κασέτα εδώ, ήταν 12 ιντσο

ο Wobble ήταν και είναι κανονικότατος μουσικός, η παρουσίαση από τις καλύτερες που έχεις κάνει, και ο Πικάσο Θεός (καλά της έκανε)........
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
Eιναι μερικες μουσικές που σε κανουν να τα βλεπεις ολα Φθινόπωρο.
Ακομα και το Παρισι και κυριως το Παρισι.
Παντα Φθινόπωρο.
Ακομα και την Ανοιξη.

Το καλο ειναι οτι με αυτες τις μουσικες ο Χειμωνας δεν ερχεται ποτέ.
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,022
Αιγάλεω
... Αλλά άπαξ και το ακούσεις μία φορά, δεν το ξεχνάς ποτέ.

Λίγοι άκουσαν το άλμπουμ στην εποχή του - και ακόμα λιγότεροι κατάλαβαν.

Αλλά οι PiL κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν και να καταγράψουν το Πνεύμα των καιρών τους -όσο και των καιρών που έρχονταν- με τρόπο μοναδικό. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Η Μεγάλη Τέχνη, λέει την αλήθεια ακόμα κι όταν δεν την ξέρει.

Αχ ρε αδερφέ, νά ξερες τι μου έφτιαξες τώρα.

Θα συμφωνήσω μέχρι και στις τελείες :D
Και εξηγούμαι:
Ήμουν απο αυτούς που το άκουσαν τότε.
Πιάνοντας το, δεν ξεχνάς καταρχήν το εξώφυλλο
Μια φορά το άκουσα και -πράγμα περίεργο για τις τότε προτεραιότητες μου- κόλλησα, μου έκανε τρομερή εντύπωση.

Οταν το πήρα απόφαση, αντε βρές το,αλλά είχαν ήδη βγάλει το Flowers of Romance, που το πήρα εντελώς στα τυφλά και έπαθα νέα ζημιά.
Ομώνυμο, Under the House, Four enclosed walls, Track 8, ...όλα!
Ηταν ότι πιο ακραίο άκουσμα κατείχα. Αλλόκοτο μεν, αλλά και απίστευτα εθιστικό και συνεγερτικό. Σαφώς και δεν το είχα εντάξει τότε σε κάποια βαθμίδα της τέχνης, ούτε μπορούσα να φανταστώ το μετά και πόσο μπροστά ήταν... Το θεωρούσα όμως, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, σπουδαίο.
Δεν ξέρω σε ... τι βαθμό συγγένειας το κατατάσσεις σε σχέση με το Παρίσι. Αν εκεί ήταν το μπάσο, εδώ τι να πούμε για τα τύμπανα;

Οσο και να προσπαθούσα όμως να μεταφέρω τον ενθουσιασμό μου στον περίγυρο, δεν...
Κάποια στιγμή όμως στα ατέλειωτα πάρε-δώσε, κάποιος φαίνεται να το... εκτίμησε μάλλον και το στραμπούληξε κι αυτό, όπως και αρκετά άλλα δισκάκια μείναν "δανεικά" κατα καιρούς. Όταν πια το πήρα είδηση, κανείς δεν ήξερε τίποτα. Πάει...
pil.jpg

Πόσος καιρός είναι τώρα;
Πάνω απο τριάντα χρόνια δεν είχα ακούσει πουθενά τίποτα πια απο αυτούς. Και έρχεσαι με την παρουσίαση και με φυτιλιάζεις.
Tα ψαχουλεύω στο διαδίκτυο και τα ακούω ξανά.
Το "δικό" μου, -που ήμουν και εξοικειωμένος-μου φαίνεται τόσο οικείο και φρέσκο, σαν να είναι σύγχρονο, σαν να το άκουσα "χθές"!!
Το ξανακούω τώρα καπακωτά και δεν πιστεύω πόσο διάνα χτύπησες


Εννοείται πως μετά τον Μπάϊρα, τα θέλω κι εγώ! :award:
 
17 June 2006
14,350
Re: Απάντηση: "Το Παρίσι το Φθινόπωρο"

Flowers of Romance...

Δεν ξέρω σε ... τι βαθμό συγγένειας το κατατάσσεις σε σχέση με το Παρίσι. Αν εκεί ήταν το μπάσο, εδώ τι να πούμε για τα τύμπανα;


ο τελευταίος σπουδαίος δίσκος των PiL. Μετά απ αυτό, δεν έχουν πια ενδιαφέρον.
Τα τύμπανα ε; Το Flowers Of Romance, απ ότι διάβαζα πρόσφατα, είναι από τα πολύ αγαπημένα άλμπουμ του Jaki Liebezeit, ντράμερ των Can.
Για τους ...παροικούντες την Ιερουσαλήμ :antlers: αυτό, από μόνο του, τα λέει όλα.
 

opsim

Moderator
Staff member
11 May 2008
15,778
Αθήνα
Θα ήθελα πάρα πολύ να παρευρίσκομαι σε κείνη τη συναυλία: το κοινό μοιάζει σαν να έχει υποστεί επίθεση χημικού πολέμου με αέρια νεύρων: δείχνει παγωμένο. Απολιθωμένο. Πάνω στο πάλκο η αφ υψηλού σνομπαρία του Lydon έχει την τιμητική της. Το ακρόαμα, στα χαρτιά, δε λέει τίποτα: φτηνιάρικα ηλεκτρονικά στήνουν έναν πρωτόγονο καμβά που αλληθωρίζει άλλοτε προς το dub κι άλλοτε προς ιμιτασιόν disco, μπάσο και ντραμς βλέπουν το δρόμο ενώ η κιθάρα οδηγεί στα τυφλά. Αλλά άπαξ και το ακούσεις μία φορά, δεν το ξεχνάς ποτέ. Γιατί το μπάσο του Jah Wobble σου φέρνει στο νού το σφυγμό βροντόσαυρου, τα κρουστά τερετίζουν και τραυλίζουν και η κιθάρα μοιάζει να φτύνει κάτι σαν ακουστικό graffiti, ακαταλαβίστικα ορνιθοσκαλίσματα που μοιάζουν άτακτα ψεκασμένα εδώ κι εκεί - το σύνολο παραδόξως μοιάζει περισταλμένο ρυθμικά, φλουταρισμένο, και αυτό ακριβώς το κάνει τόσο συμπαγές και συμπυκνωμένο, εκεί βρίσκεται όλη η δύναμη και η ομορφιά του.

https://www.youtube.com/watch?v=rTn7g2-BK_g