Μπλουζ, μείνετε μακριά μου... [Johnny Burnette and the Rock 'n Roll Trio]

Νοτιοανατολικό Τενεσί με επίκεντρο το Μέμφις, πάνω στον ποταμό Μισισιπή, κάπου ανάμεσα στη Νέα Ορλεάνη και το Σαιντ Λούις. Το μεταπολεμικό σκηνικό, προκαλούσε "αντιδράσεις", με τις μεγάλες προσδοκίες, το κυνήγι της ευημερίας, τις φυλετικές διαμάχες, τις εισοδηματικές ανισότητες αλλά και τις προσπάθειες των απελπισμένων για αποτελμάτωση και ανάκαμψη σ' όλα τα επίπεδα.


Όλα αυτά υπήρξαν γενεσιουργικά συστατικά του ροκ εντ ρολ, που εκδηλώθηκε την κατάλληλη στιγμή σαν αντίδοτο στον συντηρητισμό και την αποχαύνωση της καθεστηκυίας τάξης. Και βέβαια, χρήση απ' όλους, του θεμελιακού αμερικάνικου δικαιώματος στην ευκαιρία, με διάθεση να ξαναγραφεί η ιστορία. Το πάθος, η ένταση, η οργή ξεχείλιζαν και η στάση ζωής που κυοφορούσε η Νέα Μουσική υπερέβαινε τις ανάγκες της εφήμερης εκτόνωσης και διασκέδασης.

Εκφραστικά αυτό έγινε, πρωτογενώς, με το ροκαμπίλι (από το ροκ εντ ρολ και το χιλμπίλι), δηλαδή, ένα μείγμα μουσικής κάντρι και ρυθμ εντ μπλουζ. Αυτό ήταν το "πραγματικό σκατόπραγμα" και οι φορείς του, αληθινοί αγριόγατοι με διαπεραστικό βλέμμα και νύχια λεπίδια, καμιά σχέση με τα λανσαρισμένα από το μάρκετινγκ χνουδωτά γατάκια με τα όμορφα ματάκια και τα ακίνδυνα δοντάκια!

Η ιστορία, που ακολουθεί έχει απ' όλα, αγώνα, πάθος, δράση, αγωνία, δόξα, δράμα, ό,τι δηλαδή την καθιστά γνήσιο ροκ μύθο. Στους χώρους που κινούμασταν υπήρχαν κάποιοι γνωστοί μας, ο Άρης, ο Μίλτος, ο Άκης..., όλοι έφηβοι την δεκαετία του '50, μοναχικές φιγούρες, σαν από ταινία του Νικολαΐδη, που δέχτηκαν τους κραδασμούς όταν η μουσική μας ήταν μωρό. Τους παρακολουθούσαμε και προσπαθούσαμε να τους αποκρυπτογραφήσουμε, αντιλαμβανόμενοι ότι είχαν κάτι να "δηλώσουν" με τη στάση τους και την οπτική τους...

Ροκ Μπίλι Μπούγκι​

Johnny Burnette and the Rock 'n Roll Trio - Johnny Burnette and the Rock 'n Roll Trio (Δεκέμβριος 1956, Coral)


Τραγούδια: A1 Honey Hush (Lou Willie Turner) - 1:59, A2 Lonesome Train (On A Lonesome Track) (Glen Moore, Milton Subotsky) - 2:09, A3 Sweet Love On My Mind (W. P. Walker) - 2:26, A4 Rock Billy Boogie (J. Burnette, D. Burnette, G. Hawkins, A. Mortimer) - 2:33, A5 Lonesome Tears In My Eyes (J. Burnette, D. Burnette, P. Burlison, A. Mortimer) - 2:05, A6 All By Myself (A. Domino, D. Bartholomew) - 2:04, B1 The Train Kept A-Rollin' (T. Bradshaw, L. Mann, H. Kay) - 2:13, B2 I Just Found Out (J. Burnette, D. Burnette, P. Burlison, A. Mortimer) - 2:18, B3 Your Baby Blue Eyes (J. Burnette, D. Burnette, P. Burlison, A. Mortimer) - 2:09, B4 Chains Of Love (Harry Vann Walls, A. Nugetre) - 2:35, B5 I Love You So (Henry Jerome) - 2:15, B6 Drinking Wine, Spo-Dee-O-Dee, Drinking Wine ("Stick" McGhee, J. Mayo Williams) - 2:11
-- Πρόσθετα κομμάτια στη CD επανέκδοση του 1993
13 Rock Therapy (Subotsky) - 2:14, 14 Blues Stay Away from Me (Alton Delmore, Rabon Delmore, Henry Glover, Wayne Raney) - 2:12, 15 Eager Beaver Baby (Stanley Clayton, Bill Katz, Ruth Ann Roberts) - 2:01, 16 You're Undecided - 1:57, 17 If You Want It Enough (Grayson, Mel Howard) - 2:12, 18 Please Don't Leave Me (Domino) - 2:15, 19 Touch Me (Johnny Burnette, Hyde, James M. Smith) - 2:23, 20 Tear It Up (Johnny Burnette) - 1:52
Μουσικοί: Johnny Burnette (φωνητικά, ρυθμική κιθάρα), Paul Burlison (ηλεκτρική κιθάρα), Dorsey Burnette (μπάσο, φωνητικά: A3), "Buddy" Harman, Jr. / Eddie Gray / Farris Coursey (τύμπανα), Thomas Grady Martin (κιθάρα), Bob L. Moore (μπάσο), Owen Bradley (πιάνο), Anita Kerr Singers (υποστηρικτικά φωνητικά)
Παραγωγή: Owen Bradley

Οι ηχογραφήσεις έγιναν 7 Μαΐου του 1956 στο Pythian Temple στη Νέα Υόρκη (16, 20), 2 με 5 Ιουλίου του 1956 (A1-B6, 13, 14, 18) και 22 Μαρτίου του 1957 (15, 17, 19) στο Studio Quonset, 16 Avenue South, Νάσβιλ, Τενεσί


Το Rock 'n' Roll Trio ενσαρκώνει την αρχέγονη κραυγή του ροκαμπίλι. Ακόμη και η νεανική φαγωμάρα και οι ζήλιες που ταλαιπωρούσαν το γκρουπ χαρακτήριζαν τη γέννηση μιας νέας εποχής στη μουσική. Από τότε όλοι οι ροκαμπίλι αναβιωτές αναφέρονται και αναμετριούνται με το πάθος του Johnny Burnette.

Το Rock 'n' Roll Trio υπήρξε η εμπροσθοφυλακή του ροκ εντ ρολ. Οι Dorsey και Johnny Burnette γεννήθηκαν στο Μέμφις στις 28 Δεκεμβρίου του 1932 και 25 Μαρτίου του 1934 αντίστοιχα. Παραδόξως, το Μέμφις είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το ροκαμπίλι, αν και οι Burnette ήταν ένα από τα λίγα μεγάλα ονόματα που έρχονταν από εκεί. Ο πατέρας τους, Dorsey ο πρεσβύτερος, τους έδωσε ένα ζευγάρι κιθάρες Gene Autry το 1939, αλλά αυτές κατέληξαν σπασμένες στα κεφάλια τους, σαν μια αλάθητη πρόγευση του τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Αλλά τότε και οι δύο αδελφοί ενδιαφέρονταν περισσότερο για τον αθλητισμό. Ξεκίνησαν την πυγμαχία και συμμετείχαν σε διάφορα πρωταθλήματα "Χρυσό Γάντι" και στους αγώνες του 1949 ο Dorsey συνάντησε τον Paul Burlison (1929), που αργότερα θα γίνει ο ληντ κιθαρίστας τους.

Ο Burlison αμέσως μετά τη γνωριμία με τον Dorsey πήγε στο στρατό, αλλά επανασυνδέθηκαν πάλι το 1951. "Πολλοί άνθρωποι", είπε, "νομίζουν ότι το Rock 'n' Roll Trio ήταν μαζί από το 1956 μέχρι το φθινόπωρο του 1957, αλλά εμείς παίζαμε τακτικά από το 1951". Άρχισαν να εργάζονται σε χιλμπίλι νυχτερινά μαγαζιά στις παρυφές της πόλης, τόσο ως τρίο όσο και ως μέρος άλλων γκρουπ. Οι πρώτες ηχογραφήσεις των Burnette εμφανίστηκαν στην ετικέτα Von με έδρα το Booneville του Μισισιπή, αλλά πούλησαν ελάχιστα και σπανίως λογαριάζονται ως ντεμπούτο.

Τόσο ο Paul Burlison όσο και ο Dorsey Burnette εργάζονταν σε κανονικές δουλειές στην Crown Electric Company, όπου εργαζόταν και ο Elvis Presley σαν οδηγός φορτηγού. Ο Johnny έκανε διάφορες δουλειές μεταξύ των οποίων, πώληση πιάτων και συσκευών από πόρτα σε πόρτα και εισπράκτορας. Η ιδέα για το τρίο ήρθε μετά από το λίγο θόρυβο, σε τοπικό επίπεδο, που άρχισαν να κάνουν οι Elvis, Scotty και Bill και έτσι αποχώρισαν από την κάντρι χορευτική μπάντα του Doc McQueen στο Hideaway Club. "Αν προσέξετε το 'Rock Billy Boogie'", είπε ο Paul, "μπορείτε να μας ακούσετε να τραγουδάμε για το Hideaway. Είχαμε οι τρεις μας μια μικρή ανάπαυλα και αποφασίσαμε να πάμε στη Νέα Υόρκη".

Οδηγώντας μέσα από τις χειρότερες χιονοθύελλες που έπληξαν ποτέ τα Βορειοανατολικά, το τρίο έφτασε στη Νέα Υόρκη και πήρε δωμάτια στη Χριστιανική Αδελφότητα Νέων. Ο Dorsey και ο Paul άρχισαν να εργάζονται ως ηλεκτρολόγοι, ενώ ο Johnny βρήκε δουλειά στην περιοχή με τα ρουχάδικα. Άκουσαν για τις νυχτερινές ακροάσεις της Τετάρτης στο πρόγραμμα Amateur Hour του Ted Mack και προσχώρησαν στην ατελείωτη ουρά των αισιόδοξων. Κατά τη διάρκεια των οντισιόν, κάποιος σκέφτηκε ότι το τρίο Burnette μπορούσε να βοηθήσει τη δημοφιλία της παράστασης με τα παιδιά, έτσι προωθήθηκαν ταχύτερα στο σόου. Το Rock 'n' Roll Trio κέρδισε τρεις συνεχόμενες εμφανίσεις τον Απρίλιο και τον Μάιο του 1956, που τους εξασφάλισαν παρουσία στο γύρο των φιναλίστ τον Σεπτέμβριο.

Μεταξύ της δεύτερης και τρίτης εμφάνισης βρήκαν έναν μάνατζερ, ή ακριβέστερα τους βρήκε ένας μάνατζερ. Ο Bill Randle, ένας κορυφαίος ντι τζέι του ραδιοφωνικού σταθμού WERE, στο Κλίβελαντ, τηλεφώνησε στον φίλο του, Henry Jerome, μετέπειτα διευθυντή ορχήστρας στο Hotel Edison και του είπε να παρακολουθήσει τους Burnette στην τηλεόραση. Ο Jerome έγινε μάνατζερ των Burnette και τους πέτυχε ένα συμβόλαιο με την ετικέτα Coral της Decca Records. Ο Jerome επίσης βρήκε ημερήσια δουλειά στον Johnny σαν χειριστή ανελκυστήρα στο Hotel Edison και το Trio μετακόμισε εκεί (στο ξενοδοχείο) από το YMCA. Στην Coral, το γκρουπ τοποθετήθηκε μπροστά από μια ορχήστρα 32 μελών για το σέσιον του ντεμπούτου τους. "Ο ντράμερ ήταν ο μόνος που χρησιμοποιήσαμε από το γκρουπ του στούντιο που συγκλήθηκε για εμάς", υπενθύμισε ο Paul Burlison, "και όταν ηχογραφήσαμε το 'Tear It Up' επέμενα να παίξει πιο δυνατά αλλά ο ίδιος ανησυχούσε ότι θα σπάσει τις μεμβράνες, έτσι στο τέλος χτυπούσε τις κάσες. Αυτός, απλά, δεν συνήθιζε να παίζει τόσο δυνατά". Το τρίο έπαιξε με απόλυτη έλλειψη μέτρου, ξέφρενα, που ήταν ξένο προς τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν τότε οι δίσκοι στη Νέα Υόρκη. Σε απρόσμενες στιγμές, ο Johnny άφηνε ένα από τα ουρλιαχτά του, ένα χαρακτηριστικό που ξεκίνησε κατά λάθος ένα βράδυ όταν τινάχτηκε από ένα αναμμένο τσιγάρο που ο Burlison είχε στερεώσει σε μια χορδή της κιθάρας του.

Ροκ θεραπεία​

Το "Tear It Up" δεν μπήκε στα τσαρτ, αλλά πούλησε αρκετά ώστε το γκρουπ να επιστρέψει στο στούντιο στις 2 Ιουλίου του 1956. Αυτή τη φορά στάλθηκαν στο στούντιο του Owen Bradley στο Νάσβιλ. Αναβίωσαν τρία κλασικά ρυθμ εντ μπλουζ, το "The Train Kept A Rollin'" του Tiny Bradshaw, το "All By Myself" του Fats Domino και το "Drinkin' Wine Spo Dee O Dee" του Stick McGhee. Επίσης ηχογράφησαν το κλασικό χιλμπίλι "Blues Stay Away From Me" των Delmore Brothers, που αναδείκνυε στα κύρια φωνητικά τον Dorsey παρά τον Johnny. Τέσσερα τραγούδια - τέσσερα κλασικά. Ο Paul Burlison πάντα υποστήριζε ότι έπαιξε την "εμπρηστική" ληντ κιθάρα σ' αυτά τα κομμάτια αν και μερικοί υπαινίχθηκαν ότι στην πραγματικότητα ήταν ο στούντιο βετεράνος Grady Martin. Ο φάζι τόνος, παρεμπιπτόντως, προερχόταν από μια χαλαρή λυχνία στον ενισχυτή.

Το Trio ηχογράφησε και πάλι για τις τρεις επόμενες ημέρες και από τη στιγμή που τελείωσαν είχαν αρκετό υλικό για ένα άλμπουμ, ένα από τα πιο άγρια, πιο απρόβλεπτα και ακραία άλμπουμ στην πρώιμη ιστορία του ροκ εντ ρολ. Πώλησε αμελητέα μετά την κυκλοφορία, αλλά γρήγορα χαιρετίστηκε ως άλμπουμ ορόσημο από τους συλλέκτες και πάντα παρουσίαζε υψηλές τιμές στις δημοπρασίες.

Τα τελικά σέσιον του γκρουπ ηχογραφήθηκαν στο Νάσβιλ, τον Μάρτιο του 1957. Μέχρι τη στιγμή που κυκλοφόρησε το "If You Want It Enough", τον Δεκέμβριο του 1957, το αρχικό Rock & Roll Trio δεν υφίστατο, ακόμη και η ανανεωμένη επακόλουθη σύνθεση δεν επιβίωσε για πολύ. Η καριέρα τους στη δισκογραφία θα είχε τελειώσει με το "If You Want It Enough", αν δεν υπήρχε η επιτυχία του Dorsey Burnette με το "Tall Oak Tree", που οδήγησε την Coral να κυκλοφορήσει το "Blues Stay Away From Me" τον Απρίλιο του 1960.

Με την έλλειψη ενός τσαρτ χιτ, ήρθαν και οι αναπόφευκτοι τσακωμοί. Μετά την πρόσληψη ενός ντράμερ από τον Henry Jerome, άρχισε να λανσάρει το γκρουπ, στους δίσκους και στα σόου, σαν 'Johnny Burnette and the Rock 'n Roll Trio'. Αυτό εξαγρίωσε τον Dorsey που είχε πάρει την αρχηγία σε μερικά τραγούδια συμπεριλαμβανομένων, του "Sweet Love On My Mind" και "Blues Stay Away From Me". Ο Dorsey ήθελε το πιο δημοκρατικό, σκέτο όνομα "Rock & Roll Trio", ακόμη και αν το τρίο ήταν τώρα κουαρτέτο. Μετά από ένα καβγά στους Καταρράκτες του Νιαγάρα, ο Dorsey εγκατέλειψε την μπάντα πριν το τρίο εμφανιστεί στην ταινία 'Rock, Rock, Rock!' του Alan Freed. Ο Burlison και ο Johnny Burnette βιαστικά προσέλαβαν τον αδελφό του Bill Black, Johnny και συνέχισαν.

Ο Dorsey επέστρεψε στο Μέμφις, μεταπήδησε από το μπάσο στη ρυθμική κιθάρα, βρήκε κιθαρίστα και μπασίστα και άρχισε να εμφανίζει το γκρουπ του, σαν Dorsey Burnette and the Rock 'n' Roll Trio. Περιόδευσαν στον Νότο για μερικούς μήνες, πριν τα παρατήσουν. Μετά τον χωρισμό του Trio, ο Johnny Burnette πήγε στη Δυτική Ακτή και τελικά επανενώθηκε με τον Dorsey. Ο Paul Burlison ξεκίνησε τη δική του ηλεκτρολογική εργοληπτική επιχείρηση στο Μέμφις και αποθήκευσε την κιθάρα και τον ενισχυτή του στη σοφίτα. Στη δυτική ακτή, οι Johnny και Dorsey ασχολήθηκαν με την τραγουδοποιΐα, γράφοντας πολλές επιτυχίες για τον Ricky Nelson, πριν o Johnny τελικά απογειώσει την καριέρα του με το "Dreamin'". Κάλεσε τον Paul Burlison και του πρόσφερε μια θέση στην μπάντα του, αλλά αυτός αρνήθηκε. Ο Paul υποσχέθηκε να πλαισιώσει τον Johnny σε μια περιοδεία στην Αγγλία, αλλά αρρώστησε και επέστρεψε στην επιχείρησή του.

Ο Johnny πέθανε νέος με τραγικό τρόπο σε ένα ατύχημα με βάρκα το 1964. Ήταν 30 ετών. Ο Dorsey κολλημένος με τη μουσική ενασχόληση και όπως πολλοί ροκαμπιλάδες μεγαλώνοντας, στράφηκε στην κάντρι μέχρι τη στιγμή που πέθανε το 1979, μόλις 46 ετών από καρδιακή προσβολή. Ο Paul Burlison επανήλθε σιγά-σιγά στη μουσική, για να γίνει τελικά ιδρυτικό μέλος του γκρουπ Sun Rhythm Section. Τα χρόνια στον κλάδο των κατασκευών και η πρόωρη αρθρίτιδα έβλαψαν την απίστευτη τεχνική του, αλλά εξακολούθησε να παίζει με απεριόριστο ενθουσιασμό μέχρι το 2003, που έφυγε χτυπημένος από την επάρατο. Η παράδοση των Burnette "πέρασε" στον γιο του Dorsey, Billy (μέλος των Fleetwood Mac από το 1987 μέχρι το 1995) και στον Rocky, γιο του Johnny, που είχε ένα τεράστιο χιτ το 1980 με το "Tired of Toeing the Line".

Ωστόσο, είναι ο Paul Burlison που παρέχει το επιτάφιο επίγραμμα στο Rock 'n' Roll Trio. "Ήταν το αίσθημα στη μουσική", λέει. "Ακούστε την κιθάρα μου στο 'Lonesome Train' και τον Johnny να ουρλιάζει και να προσπαθεί. Δεν θέλαμε να ξεπεράσουμε ο ένας τον άλλον, απλά αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Προσπαθούσαμε κάτι διαφορετικό. Σίγουρα υπάρχουν λάθη σ' αυτούς τους δίσκους, αλλά το συναίσθημα ήταν εκεί και αυτό είναι που μετράει".
Ναι πράγματι!

Στα κουρέλια, που κάποια απ' αυτά ροκάρουν στους ουρανούς...

(*****, πηγές: εξώφυλλο, ένθετο επανέκδοσης, Colin Escott)

Σοκαριστικό!

:worshippy: