__________________________________________________
Πρωταγωνιστούν: Ρίνγκο Σταρ, Πολ Μακάρτνεϊ, Τζον Λένον, Τζορτζ Χάρισον
Μπιτλς, Ντέμπι Τζέντλερ, Σιγκούρνι Γουίβερ, Γούπι Γκόλντμπεργκ, Ρίτσαρντ Κέρτις
Σκηνοθεσία: Ρον Χάουαρντ
Είδος: Ντοκιμαντέρ, Μουσική
Imdb | Wikipedia | Odeon
__________________________________________________
Την προηγούμενη βδομάδα, παρευρέθηκα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας», για να παρακολουθήσω το μουσικό ντοκιμαντέρ "The Beatles: Eight Days A Week: The Touring Years".
Η πολυαναμενόμενη ταινία σε σκηνοθεσία Ron Howard και σενάριο των Mark Monroe και P.G. Morgan, που έκανε πρεμιέρα στις Η.Π.Α. νωρίτερα μέσα στο Σεπτέμβρη, έφτασε και στη χώρα μας κάνοντας πρεμιέρα στην αίθουσα Opera 1 του κινηματογράφου Odeon στο κέντρο της Αθήνας, την Πέμπτη 29 του μηνός.
Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο που περίμενε με αγωνία να παρακολουθήσει την ταινία, την οποία προλόγισε ο γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός Γιάννης Πετρίδης, ξεκινώντας το λόγο του με την εξής φράση: «Τι να πει κανείς για ένα συγκρότημα που έχουν ειπωθεί τα πάντα γι’ αυτό τα τελευταία 50 χρόνια;»
Η ταινία εστιάζει στην μουσική πορεία των "Σκαθαριών" και συγκεκριμένα στις περιοδείες τους κατά τα έτη 1963-1966 και σαν bonus μετά το τέλος της ταινίας έπεται και βίντεο από μία από τις τελευταίες live εμφανίσεις της μπάντας τον Αύγουστο του 1965 στο Shea Stadium της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για ένα από τα πιο ολοκληρωμένα -τεχνικά μιλώντας- ντοκιμαντέρ αναφοράς στους Beatles. Στο ντοκιμαντέρ αυτό απολαμβάνουμε, σε εξαιρετική ευκρίνεια εικόνας και ήχου, κομμάτια αρχειακού υλικού από συνεντεύξεις, βίντεο, ηχητικά ντοκουμέντα και φωτογραφίες των Beatles που είτε ήρθαν είτε όχι στη δημοσιότητα, ενώ υπάρχουν και εμφανίσεις έκπληξη, όπως αυτές των Elvis Costello και Whoopi Goldberg.
Βλέπουμε την απότομη άνοδο του group, την όλη φρενήρη περίοδο της Beatlemania, τους δίσκους, τις ταινίες, μα κυρίως τις συναυλίες, φτάνοντας στην τελευταία τους εμφάνιση στην ταράτσα των γραφείων της Apple το 1969. Παρακολουθούμε τις εξαντλητικές ώρες δουλειάς τους, τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στις συναυλίες τους στο να υπερβούν οι φωνές και η μουσική τους τις κραυγές του κοινού, την επανάσταση που έφεραν στη μόδα και τη μουσική, την προσπάθεια τους να φτιάξουν ένα κόσμο που δεν θα υπάρχει ταξική ανισότητα, ρατσισμός και βία, αλλά μόνο ειρήνη, αγάπη και ευτυχία.
Εν συνεχεία παρακολουθούμε το πώς τελικά η μουσική δημιουργία παρεμποδίστηκε, αφού η μπάντα κατέληξε ένα καταναλωτικό προϊόν που πουλούσε εξώφυλλα, αυτόγραφα, ταινίες προς βρώσιν του επιχειρηματικού κόσμου. Απ’ τη στιγμή που το συγκρότημα σταμάτησε τις συναυλίες, χαμήλωσε τους τόνους και κλείστηκε στο studio για να δημιουργήσει νέο υλικό περνάμε στη δεύτερη φάση της μπάντας, την πιο ώριμη, πειραματική, πρωτοπόρα και άκρως παραγωγική κατά τη γνώμη μου, χωρίς να υποτιμώ φυσικά τα πρώτα τους χρόνια, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την πρώτη ροκ μπάντα στην ιστορία της μουσικής που γέμισε στάδια.
Η ταινία αναμένεται να ξεκινήσει να προβάλλεται στην Ελλάδα στις 13 Οκτωβρίου από την Odeon.
Κλείνοντας, θα ήθελα να απαντήσω στο ερώτημα του Γιάννη Πετρίδη που ανέφερα παραπάνω για το τι μπορεί να πει κανείς για τους Beatles, όταν όλα έχουν ειπωθεί.
Η απάντηση είναι τίποτα. Και μόνο που βλέπεις τους διπλανούς σου στο cinema να σιγοτραγουδούν τραγούδια ενός συγκροτήματος που υπήρξε μισό αιώνα πριν, καταλαβαίνεις ότι αυτοί οι τέσσερις τύποι μάλλον κάτι έκαναν πολύ σωστά!
Last edited by a moderator:
