Ο John Weldon Cale γεννήθηκε στην Οκλαχόμα Σίτι το 1938 και μεγάλωσε στην Τάλσα. Αργότερα αυτο-ονομάστηκε "JJ" για να αποφευχθεί οποιαδήποτε σύγχυση με τον John Cale των Velvet Underground. Μετά την αποφοίτηση από το γυμνάσιο Tulsa Central το 1956, άρχισε να παίζει σε τοπικές κάντρι και ροκαμπίλι μπάντες. Τα μουσικά γούστα του ήταν ευρεία, που κυμαίνονταν από το γουέστερν σουίνγκ στην τζαζ και το ρυθμ εντ μπλουζ και αναφέρει τον κιθαρίστα του Elvis Presley, Scotty Moore ως μια μεγάλη επιρροή στο δικό του παίξιμο. Στην αρχή πουλούσε την τέχνη του ως πλανόδιος κιθαρίστας, "προσπαθούσα να παίξω οτιδήποτε με προσλάμβαναν για να παίξω, επειδή ήμουν μουσικός...".
Ο Κέιλ είχε καλές σχέσεις με τον συνάδελφο μουσικό από την Tulsa, Leon Russell και κατ' εντολήν του μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου βρήκε κανονική δουλειά. Εκεί ήταν που ο Κέιλ έκανε τις πρώτες ηχογραφήσεις των τραγουδιών του, κόβοντας τρία σινγκλ για την ετικέτα Liberty, ένα από τα οποία είχε το "After Midnight" στην πίσω πλευρά, ωστόσο δεν ήταν εμπορικά επιτυχημένο. Στη συνέχεια προσχώρησε σε μια μπάντα που ονομαζόταν Leathercoated Minds και το 1967 ηχογράφησε το άλμπουμ A Trip Down the Sunset Strip με ψυχεδελικές διασκευές.
Επέστρεψε στην Οκλαχόμα και το 1970 άκουσε την ηχογράφηση του "After Midnight" από τον Clapton, μια εμπειρία που την παρομοίασε με "ανακάλυψη πετρελαίου στον κήπο σου". Ο παραγωγός και φίλος Audie Ashworth προσκάλεσε τον Cale στο Νάσβιλ για να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ, προκειμένου να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του τραγουδιού του, που είχε ως αποτέλεσμα το Naturally (1972).
Το Naturally καθόρισε ένα πρότυπο από το οποίο ο Κέιλ θα αποκλίνει λίγο σε μια σειρά από αξιόπιστα εθιστικά άλμπουμ που καταγράφονται κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών και περιλάμβαναν τα Really (1973), Okie (1974), Troubadour (1976), Travel-Log (1990), Guitar Man (1996), To Tulsa and Back (2004) και Roll On (2009). Ο Κέιλ πιστώνεται με τη δημιουργία του "ήχου της Τάλσα", αν και στην πραγματικότητα είχε την αποκλειστικότητά του. Ο ήχος αυτός περιείχε έναν κινητικό ρυθμό και απλή μελωδία, συγκρατημένους εξωραϊσμούς στην κιθάρα, πεντάλ στιλ ή πλήκτρα και στίχους που παραδίδονταν από τον Cale σαν να είχε μια εκτός ωραρίου κουβεντούλα μ' ένα φιλικό μπάρμαν.
Ο Κέιλ έπαιζε συχνά τα περισσότερα από τα όργανα μόνος του, πειραματιζόμενος ακούραστα με διαφορετικούς ήχους και τεχνικές. Ήταν γοητευμένος με τη νέα τεχνολογία, είτε ήταν ψηφιακή εγγραφή, νέοι μαγνήτες ηλεκτρικής κιθάρας ή ρυθμομηχανές, που προφητικά χρησιμοποίησε στο πρώτο του άλμπουμ.
Όποιο και αν είναι το μυστικό του, η μουσική του Κέιλ αποδείχτηκε εξαιρετικά ανθεκτική και επιδραστική. Στους καλλιτέχνες που διασκεύασαν τραγούδια του, περιλαμβάνονταν οι Allman Brothers Band, Johnny Cash, Tom Petty και Waylon Jennings, ενώ ο Neil Young εξήρε το "Crazy Mama" στα απομνημονεύματά του, Waging Heavy Peace, το 2012. "Το τραγούδι είναι αληθινό, απλό και άμεσο και η εκφορά είναι πολύ φυσική", έγραψε ο Young. "Η κιθάρα του JJ είναι μια τεράστια επιρροή για μένα. Ο τρόπος του είναι απερίγραπτος".
Ο Κέιλ ήταν περισσότερο από ευτυχής να δει άλλους καλλιτέχνες να κάνουν τη μουσική του."Γράφω τραγούδια με την ελπίδα ότι οι μουσικοί θα τα πάρουν και θα τα κάνουν καλύτερα και πιο προσιτά", είπε. Δύσκολα μπορούσε να πιστέψει στην τύχη του, το να είναι σε θέση να κάνει μια άνετη διαβίωση γράφοντας και ηχογραφώντας τραγούδια με τον δικό του τρόπο, στον δικό του ρυθμό.
Ο Cale πέθανε σε ηλικία 74 ετών στη Λα Χόγια της Καλιφόρνια, στις 26 Ιουλίου του 2013, μετά από καρδιακή προσβολή.
Ο Κέιλ είχε καλές σχέσεις με τον συνάδελφο μουσικό από την Tulsa, Leon Russell και κατ' εντολήν του μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου βρήκε κανονική δουλειά. Εκεί ήταν που ο Κέιλ έκανε τις πρώτες ηχογραφήσεις των τραγουδιών του, κόβοντας τρία σινγκλ για την ετικέτα Liberty, ένα από τα οποία είχε το "After Midnight" στην πίσω πλευρά, ωστόσο δεν ήταν εμπορικά επιτυχημένο. Στη συνέχεια προσχώρησε σε μια μπάντα που ονομαζόταν Leathercoated Minds και το 1967 ηχογράφησε το άλμπουμ A Trip Down the Sunset Strip με ψυχεδελικές διασκευές.
Επέστρεψε στην Οκλαχόμα και το 1970 άκουσε την ηχογράφηση του "After Midnight" από τον Clapton, μια εμπειρία που την παρομοίασε με "ανακάλυψη πετρελαίου στον κήπο σου". Ο παραγωγός και φίλος Audie Ashworth προσκάλεσε τον Cale στο Νάσβιλ για να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ, προκειμένου να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του τραγουδιού του, που είχε ως αποτέλεσμα το Naturally (1972).
Το Naturally καθόρισε ένα πρότυπο από το οποίο ο Κέιλ θα αποκλίνει λίγο σε μια σειρά από αξιόπιστα εθιστικά άλμπουμ που καταγράφονται κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών και περιλάμβαναν τα Really (1973), Okie (1974), Troubadour (1976), Travel-Log (1990), Guitar Man (1996), To Tulsa and Back (2004) και Roll On (2009). Ο Κέιλ πιστώνεται με τη δημιουργία του "ήχου της Τάλσα", αν και στην πραγματικότητα είχε την αποκλειστικότητά του. Ο ήχος αυτός περιείχε έναν κινητικό ρυθμό και απλή μελωδία, συγκρατημένους εξωραϊσμούς στην κιθάρα, πεντάλ στιλ ή πλήκτρα και στίχους που παραδίδονταν από τον Cale σαν να είχε μια εκτός ωραρίου κουβεντούλα μ' ένα φιλικό μπάρμαν.
Ο Κέιλ έπαιζε συχνά τα περισσότερα από τα όργανα μόνος του, πειραματιζόμενος ακούραστα με διαφορετικούς ήχους και τεχνικές. Ήταν γοητευμένος με τη νέα τεχνολογία, είτε ήταν ψηφιακή εγγραφή, νέοι μαγνήτες ηλεκτρικής κιθάρας ή ρυθμομηχανές, που προφητικά χρησιμοποίησε στο πρώτο του άλμπουμ.
Όποιο και αν είναι το μυστικό του, η μουσική του Κέιλ αποδείχτηκε εξαιρετικά ανθεκτική και επιδραστική. Στους καλλιτέχνες που διασκεύασαν τραγούδια του, περιλαμβάνονταν οι Allman Brothers Band, Johnny Cash, Tom Petty και Waylon Jennings, ενώ ο Neil Young εξήρε το "Crazy Mama" στα απομνημονεύματά του, Waging Heavy Peace, το 2012. "Το τραγούδι είναι αληθινό, απλό και άμεσο και η εκφορά είναι πολύ φυσική", έγραψε ο Young. "Η κιθάρα του JJ είναι μια τεράστια επιρροή για μένα. Ο τρόπος του είναι απερίγραπτος".
Ο Κέιλ ήταν περισσότερο από ευτυχής να δει άλλους καλλιτέχνες να κάνουν τη μουσική του."Γράφω τραγούδια με την ελπίδα ότι οι μουσικοί θα τα πάρουν και θα τα κάνουν καλύτερα και πιο προσιτά", είπε. Δύσκολα μπορούσε να πιστέψει στην τύχη του, το να είναι σε θέση να κάνει μια άνετη διαβίωση γράφοντας και ηχογραφώντας τραγούδια με τον δικό του τρόπο, στον δικό του ρυθμό.
Ο Cale πέθανε σε ηλικία 74 ετών στη Λα Χόγια της Καλιφόρνια, στις 26 Ιουλίου του 2013, μετά από καρδιακή προσβολή.
