19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης @2017

auteur

Banned
12 March 2009
9,072

20_tdf_photo_main_site_760_360.jpg



19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
3-12 Μαρτίου 2017

Ας μιλήσουμε για ντοκιμαντέρ
«Μερικές φορές πρέπει να καταφύγεις στα ψέματα για να πεις την αλήθεια»
Ρόμπερτ Φλάερτι
«Στη μυθοπλασία ο σκηνοθέτης είναι Θεός. Στο ντοκιμαντέρ ο Θεός είναι ο σκηνοθέτης»
Άλφρεντ Χίτσκοκ

Τι είναι ντοκιμαντέρ;

Όσο γυρίζονται ντοκιμαντέρ, η ερώτηση επανέρχεται. Και κάθε φορά η απάντηση αλλάζει. Η συζήτηση για το ντοκιμαντέρ σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αναζωπυρωθεί. Το είδος αναπτύσσεται, υποείδη ξεπροβάλλουν διαρκώς και οι ειδικοί συγκλίνουν στο ότι είναι τρομακτικά δύσκολο να περιορίσει κανείς σε ταμπέλες μια κινηματογραφική δύναμη που διευρύνεται και εξελίσσεται με ταχύτητα αντίστοιχη της πραγματικότητας που την τροφοδοτεί.

Αποκαλυπτικό, εθνογραφικό, δημοσιογραφικό, ιστορικό, πολιτικό, καλλιτεχνικό, ποιητικό, δημιουργικό, πειραματικό, κοινωνικό, ανθρωποκεντρικό, σύνθεση ειδών. Τι είναι ντοκιμαντέρ σήμερα; Οι απαντήσεις άπειρες και προκύπτουν από τις ίδιες τις ταινίες. Λίγο πριν ανοίξει η αυλαία του 19ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (3 - 12 Μαρτίου 2017), αφήνουμε ορισμένα από τα πιο δυνατά ντοκιμαντέρ της φετινής διοργάνωσης να δώσουν απαντήσεις.

Αλλάζοντας το είδος. Όταν τα κινούμενα σχέδια ζωντανεύουν την Ιστορία:
tower_300.jpg
Tower
του Κιθ Μέιτλαντ (ΗΠΑ)
Ο σκηνοθέτης αναπαριστά με συναρπαστικό, πρωτότυπο τρόπο ένα από τα πρώτα περιστατικά μαζικής δολοφονίας στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας κινούμενα σχέδια τα οποία εναλλάσσει με πραγματικά ντοκουμέντα. Τον Αύγουστο του 1966 ένας οπλισμένος άντρας οχυρώθηκε στο ψηλότερο σημείο του πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν και άρχισε να σκορπά τον θάνατο. Πυροβόλησε 16 ανθρώπους και τραυμάτισε 33. Το animation παγώνει στον χρόνο τα πρόσωπα -θύματα και αυτόπτες μάρτυρες- ενώ φορτίζει συναισθηματικά μια ιστορία τρόμου, αλλά και ανθρώπινης γενναιοδωρίας.

Τα ντοκιμαντέρ που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο... και σε ένα βαθμό το καταφέρνουν:
The Chocolate Case της Μπένθε Φόρερ (Ολλανδία)

Αποκαλυπτικό, δημοσιογραφικό, ακτιβιστικό, το The Chocolate Case ρίχνει φως στην παιδική δουλεία στην παγκόσμια σοκολατοβιομηχανία. Μια ομάδα ολλανδών δημοσιογράφων ξεκινά έναν αγώνα για να αποκαλύψει πως το πιο ηδονικό έδεσμα του πλανήτη κρύβει συχνά τη γεύση του διεστραμμένου ανθρώπινου νου. Παιδιά-σκλάβοι στην Αφρική εξαναγκάζονται να μαζεύουν τους πολύτιμους κόκκους από τα κακαόδεντρα προκειμένου να παραχθεί ένα προϊόν που κατά γενική ομολογία προκαλεί την ευτυχία. Στον δυτικό κόσμο.


Σινεμά παρατήρησης στα καλύτερά του:
Austerlitz, του Σεργκέι Λοζνίτσα (Γερμανία)
austerlitz_300.jpg


Ο σπουδαίος ουκρανός δημιουργός, στήνει την κάμερά του σε ένα πρώην ναζιστικό στρατόπεδο και καταγράφει την εμπορευματοποίηση της φρίκης. Παρατηρεί χωρίς να επεμβαίνει, χρησιμοποιώντας τον φυσικό ήχο και τις αγαπημένες του σκιές για να σχολιάσει τη διαχρονική ανοησία του ανθρώπου. Χώροι μαρτυρίων και θανάτου μετατρέπονται σε τουριστικό αξιοθέατο, γεννώντας θυμό στο θεατή και άπειρα ερωτήματα σχετικά με τα όρια της αφέλειας, της ηθικής και της διαχείρισης της επώδυνης μνήμης.


Ντοκουμέντο-ένας θησαυρός στη διάθεση του ντοκιμαντέρ:
Dawson City: Frozen Time του Μπιλ Μόρισον (ΗΠΑ)

Η εμπνευσμένη χρήση αρχειακού υλικού στο ντοκιμαντέρ οδηγεί σε συναρπαστικές αφηγήσεις. Όπως στο Dawson City: Frozen Time. Η ιστορία του σελιλόντ, ένας θησαυρός ταινιών του 1910 και 1920 που έρχεται στο φως από τις ανασκαφές στην περιοχή Γιούκον (κοντά στον Καναδά) και η χρυσοθηρία στην Αλάσκα, μπορεί να μοιάζουν ασύνδετα, όμως συνδυάζονται ιδανικά και αφηγούνται μια υπέροχη, αληθινή ιστορία. Χωρίς λόγια, ένα ταξίδι στο χρόνο και όσα κρατά κρυμμένα.

Φωνή στις μειονότητες.
Transitioning: Transgender Children των Ροσέρ Ολιβέρ και Λουίς Μοντσεράτ (Ισπανία)

«Με λένε Ντέιβιντ. Είμαι 6 χρονών. Όταν γεννήθηκα νόμιζαν ότι είμαι κορίτσι, αλλά οι γιατροί έκαναν λάθος, ήμουν αγόρι». Πολύ συχνά οι προκαταλήψεις είναι το οχυρό της κοινωνίας απέναντι στη διαφορετικότητα. Όταν το διαφορετικό έρχεται με τη μορφή ενός μικρού παιδιού που παλεύει για την ταυτότητά του, ζητά γι ακόμη μια φορά να ρίξουμε το οχυρό και να κατανοήσουμε. Καλωσορίσατε στις ιστορίες διεμφυλικών παιδιών, εφήβων και νέων που ανοίγουν την καρδιά τους στην κάμερα.

Με το σασπένς ενός θρίλερ μυθοπλασίας
Santoalla των Άντριου Μπέκερ και Ντάνιελ Μέρερ (ΗΠΑ)

Μια εξαφάνιση γεννά υποψίες στο απομακρυσμένο χωριό Σαντοάγια, στην περιοχή της Γαλικίας, βορειοδυτικά της Ισπανίας. Μια γυναίκα αναζητά να βρει τι συνέβη στον σύντροφό της. Η αστυνομία ερευνά. Η ζωή συνεχίζεται. Μέχρι τη στιγμή που η αλήθεια έρχεται στο φως. Με το σασπένς μιας μυθοπλασίας το Santoalla, ξετυλίγει μια αστυνομική ιστορία και πίσω αυτή την πιο δραματική πλευρά του ανθρώπου.

sacred_water_300.jpg
Η φωτεινή πλευρά της ζωής.
Sacred Water του Ολιβιέ Ζουρντέν (Βέλγιο)

Ο γυναικείος οργασμός πρωταγωνιστεί στο Sacred Water. Μια ανατρεπτική ματιά στη –στιγματισμένη από τον εμφύλιο και τη γενοκτονία- Ρουάντα, όπου το πολύτιμο ‛ιερό νερό’ (όπως το αποκαλούν) της γυναικείας σεξουαλικότητας αποτελεί στην παράδοση της χώρας το Ιερό Δισκοπότηρο για τον αντρικό πληθυσμό. Ένα ντοκιμαντέρ – γιορτή, γεμάτο ζωντάνια, χιούμορ, μουσική, χρώματα, έρωτα, μια πανηγυρική όψη του να είσαι άνθρωπος.

Από τη μυθοπλασία στο ντοκιμαντέρ. Προκαλώντας τον θεατή:
Safari του Ούλριχ Ζάιντλ (Αυστρία)

Καλοζωισμένοι δυτικοί διοργανώνουν εκδρομές για σαφάρι στη Ναμίμπια. Ψυχαγωγούνται, σκοτώνουν άγρια ζώα, φωτογραφίζονται με τα τομάρια και επιστρέφουν τροπαιούχοι στο σπίτι τους, κρεμώντας τα βαλσαμωμένα κεφάλια πάνω από το τζάκι. Στον Ζάιντλ αρέσουν οι προκλητικές εικόνες. Στη μυθοπλασία, αλλά και στο ντοκιμαντέρ. Η διαφορά είναι πως εδώ είναι αληθινές και εξοργίζουν, καθώς καταγράφουν μια σκληρή, ενίοτε αποκρουστική πλευρά του ανθρώπου. Αποκρουστική και απολύτως αληθινή.

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

http://www.filmfestival.gr/default.aspx?lang=el-GR&page=607&newsid=2416
 
Last edited by a moderator:

auteur

Banned
12 March 2009
9,072
Re: 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 3-12 Μαρτίου 2017

19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
3-12 Μαρτίου 2017

Από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ στους Rolling Stones

Rolling Stones, Placebo, Laibach. Τρεις κορυφαίες ροκ μπάντες σε εκρηκτικές εμφανίσεις θα μας δώσουν μια πρώτη γεύση από τα μουσικά ντοκιμαντέρ που θα δούμε στο πολυαγαπημένο καθιερωμένο τμήμα της Μουσικής, στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Πλάι στη μουσική, η άλλη μεγάλη μας αγάπη, ο κινηματογράφος πρωταγωνιστεί σε μια νέα ενότητα που εγκαινιάζεται φέτος με τίτλο Σινεμά και μας ξεναγεί σε ρεύματα και αξέχαστες στιγμές της έβδομης τέχνης.

Υποκλινόμαστε λοιπόν στη μαγεία του Άλφρεντ Χίτσκοκ και του Αμπάς Κιαροστάμι και αποκαλύπτουμε τα μυστικά της πιο διάσημης κινηματογραφικής σχολής της Ευρώπης.

Ετοιμαστείτε για δυνατές συγκινήσεις:

ΜΟΥΣΙΚΗ
  • Let’s rock & roll: Οι Rolling Stones περιοδεύουν στη Λατινική Αμερική, επισκέπτονται για πρώτη φορά την Κούβα και ροκάρουν μια ολόκληρη ήπειρο στο Οι Rolling Stones ολέ ολέ ολέ!: Ταξιδεύοντας στη Λατινική Αμερική του Πολ Ντάγκντεϊλ (ΗΠΑ-Ηνωμένο Βασίλειο).
  • Η ινδιάνικη πλευρά του Τζίμι Χέντριξ: Η απίστευτη επιρροή της ινδιάνικης μουσικής κουλτούρας στη διαδρομή σπουδαίων μουσικών πρωταγωνιστεί στο Rumble, The Indians Who Rocked The World της Κάθριν Μπέινμπριτζ (Καναδάς). Από τον –μισό Τσερόκι- Τζίμι Χέντριξ και τον Link Wray στους Μάρτιν Σκορσέζε, Ίγκι Ποπ, Σλας, Στίβεν Τάιλερ, Τόνι Μπένετ κ.ά.
  • Από τη Ρωσία με αγάπη: Λίγο πριν την 20η επέτειό τους, οι Placebo δίνουν συναυλίες σε 10 ρωσικές πόλεις στο Placebo: Alt. Russia του Τσάρλι Τάργκετ-Άνταμς (Ηνωμένο Βασίλειο) και μπαίνουν στα άδυτα της εναλλακτικής καλλιτεχνικής σκηνής της χώρας.
  • Απαγορευμένη ζώνη: Τον Αύγουστο του 2015 οι Σλοβένοι Laibach έγιναν η πρώτη ξένη ροκ μπάντα που έπαιξε ποτέ live στη Βόρεια Κορέα. Το ντοκιμαντέρ Ημέρα απελευθέρωσης των Μόρτεν Τράαβικ και Ούγκις Όλτε (Νορβηγία, Λετονία) καταγράφει αυτό το γεγονός ορόσημο, αλλά και δυο κουλτούρες που δεν μοιάζουν να συναντιούνται ποτέ.
  • Ερωτικό έγκλημα: Ο φόνος του τρομπετίστα Λι Μόργκαν, ενός από τα σπουδαιότερα ταλέντα της τζαζ στα 33 του χρόνια από τη σύζυγό του, Έλεν, σε ένα κλαμπ της Νέας Υόρκης το 1972, συγκλόνισε τον κόσμο της μουσικής. Όλη η αλήθεια ξετυλίγεται στο Εγώ τον έλεγα Μόργκαν του Κάσπερ Κόλιν (Σουηδία, ΗΠΑ).


ΣΙΝΕΜΑ
  • Αναλύοντας τον Χίτσκοκ: Η κουρτίνα ανοίγει και μια από τις πιο εμβληματικές σκηνές του παγκόσμιου σινεμά αποκαλύπτεται. Το 78/52 του Αλεξάντρ Ο. Φιλίπ (ΗΠΑ) αναλύει τη θρυλική σκηνή στο ντους από το φιλμ Ψυχώ του Άλφρεντ Χίτσκοκ και διεισδύει στο μυαλό μιας ευφυίας που ενέπνευσε –και τρόμαξε- τον κόσμο όσο λίγοι. Μετά την προβολή του στο Φεστιβάλ του Σάντανς, το ντοκιμαντέρ έρχεται σε διεθνή πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη.
  • Η μεγάλη σχολή του σινεμά: Πόσο δύσκολο είναι να μπει κανείς στην πιο διάσημη σχολή κινηματογράφου της Ευρώπης; Αγωνία και ένταση για μια θέση στην θρυλική La FΓ©mis, απ´ όπου αποφοίτησαν όλοι οι μεγάλοι του κλασικού γαλλικού σινεμά, στο ντοκιμαντέρ Η αποφοίτηση της Κλερ Σιμόν. Από τις εισαγωγικές εξετάσεις, στα απαιτητικά μαθήματα και το πολυπόθητο πτυχίο.
  • Αμπάς Κιαροστάμι x 2: Η τελευταία ταινία του σπουδαίου ιρανού σκηνοθέτη Αμπάς Κιαροστάμι, το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ Πήγαινέ με σπίτι, θα προβληθεί στο 19ο ΦΝΘ. Επίσης, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ 76 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα με τον Αμπάς Κιαροστάμι, ένα συγκινητικό πορτρέτο του έργου και της ζωής του σκηνοθέτη από τον επί 25 χρόνια συνεργάτη και φίλο του Σεϊφολά Σαμαντιάν.
 

auteur

Banned
12 March 2009
9,072
Re: 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 3-12 Μαρτίου 2017

19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
3-12 Μαρτίου 2017

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΒΙΤΑΛΙ ΜΑΝΣΚΙ
Προκαλώντας την εξουσία

Τον ασυμβίβαστο και μαχητικό δημιουργό Βίταλι Μάνσκι, παρουσιάζει το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης σε ένα αφιέρωμα που θα συζητηθεί. Ο ουκρανικής καταγωγής, ρώσος ντοκιμαντερίστας, δε διστάζει να αποκαλύψει τους μηχανισμούς προπαγάνδας της Βόρειας Κορέας ή να αποτυπώσει τις πολιτικές εξελίξεις στη Ρωσία και τον αντίκτυπό τους στην κοινωνία.

Ένα θέμα που βρίσκεται μονίμως στην επικαιρότητα, οι σχέσεις Ουκρανίας - Ρωσίας, έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ταινίες του, πυροδοτώντας όχι μόνο τον διάλογο, αλλά και αντιδράσεις από τις αρχές.

Ο Μάνσκι – που θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη και θα μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά της τέχνης του- γεννήθηκε στο Λβιβ της Ουκρανίας το 1963 και βρέθηκε πολύ νωρίς στη Μόσχα για να σπουδάσει κινηματογράφο. Παρέμεινε εκεί, όχι όμως χωρίς κριτική ματιά απέναντι στο καθεστώς. Το 2014 οι συγκρουσιακές του απόψεις, του κόστισαν την κρατική επιχορήγηση προς το ArtDocFest, το οποίο διηύθυνε. Από το 2015 ζει στη Λετονία.

Με περισσότερα από 30 ντοκιμαντέρ στο ενεργητικό του, ο βραβευμένος δημιουργός έχει θητεύσει και στην τηλεόραση ως παραγωγός και σκηνοθέτης, μυώντας το ρωσικό κοινό στο συγκεκριμένο είδος. Το αφιέρωμα του 19ου ΦΝΘ παρουσιάζει επτά αντιπροσωπευτικά ντοκιμαντέρ του:

Τις επιπτώσεις από την σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας μετά την επανάσταση του 2014, καταγράφει στο πρόσφατο φιλμ του Στενοί δεσμοί (2016), μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των συγγενών του που ζουν στην Ουκρανία. Με τους θεατές μοιράζεται και τη δική του εμπειρία: «Από Ουκρανός έγινα Ρώσος πολίτης, απλά και μόνο επειδή έτυχε να ζω στη Μόσχα όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση. Ό,τι συνέβη εκεί πρόσφατα, το θεωρώ σαν προσωπική μου τραγωδία».

Στο αποκαλυπτικό Κάτω από τον ήλιο (2015), o Μάνσκι, έχοντας εξασφαλίσει άδεια γυρισμάτων από το καθεστώς της Βόρειας Κορέας, εκθέτει τη φαινομενικά αψεγάδιαστη ζωή των πολιτών της χώρας, αποκαλύπτοντας τους μηχανισμούς προπαγάνδας και ανελευθερίας. Ηρωίδα του, ένα οκτάχρονο κορίτσι που προετοιμάζεται για τους εορτασμούς των γενεθλίων του πρώην ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ιλ.

Ένα τολμηρό ταξίδι επιχειρεί στο φιλμ Αγωγός (2013). Ακολουθεί στα ενδότερα της χώρας τον εμβληματικό για τη Ρωσία αγωγό που συνδέει τη Δυτική Σιβηρία με τη Δυτική Ευρώπη, αναδεικνύοντας μια εντυπωσιακή ανθρωπογεωγραφία γεμάτη αντιθέσεις.

Ένα διαφορετικό πορτρέτο της Κούβας και των ανθρώπων της είναι το ντοκιμαντέρ Πατρίδα ή θάνατος (2011). Ξεπερνώντας τα στερεότυπα, το φιλμ καταγράφει την κουλτούρα, τη φτώχεια, τον αποκλεισμό αλλά και το ανίκητο πνεύμα των Κουβανών, που πορεύονται εδώ και μισό αιώνα με το σύνθημα-δίλημμα «Πατρίδα ή θάνατος».

Στο συγκινητικό Τι είν’ η πατρίδα μας (2005), ο Μάνσκι εντοπίζει τα ίχνη των παλιών συμμαθητών του, αυτών που το 1973 έδωσαν όρκο στην ΕΣΣΔ ως Νεαροί Πιονέροι, χαρτογραφώντας σε Ουκρανία, Ισραήλ, ΗΠΑ και Καναδά, το παρελθόν και το παρόν τους.

Τα μπάνια του λαού πρωταγωνιστούν στο Μπρόντγουεϊ. Μαύρη Θάλασσα (2002) το οποίο εκτυλίσσεται στο ομώνυμο τουριστικό θέρετρο στη Μαύρη Θάλασσα. Πρόσφυγες από τον Καύκασο, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, αλλά και ρώσοι πολίτες χαίρονται τις καλοκαιρινές διακοπές τους με κολύμπι, χορό, καραόκε και φλερτ. Ένας ελκυστικός και παράδοξος μικρόκοσμος παραθεριστών.

Η αυτοβιογραφία μιας ολόκληρης γενιάς μέσα από την αυτοβιογραφία του δημιουργού φωτίζεται στο ντοκιμαντέρ Ιδιωτικά χρονικά. Μονόλογος (1999). Ο Μάνσκι αφηγείται όσα σημάδεψαν τη γενιά του, όσους δηλαδή έζησαν την εποχή του Γιούρι Γκαγκάριν και τη Ρωσία του θριάμβου και των καθοριστικών αλλαγών.







DOCUMENTA 14 στη Θεσσαλονίκη
Γιέρβαντ Τζανικιάν & Άντζελα Ρίτσι Λούκι
Ένα σπάνιο αφιέρωμα σε δυο πρωτοπόρους της εικόνας

Το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και η Documenta 14 παρουσιάζουν ένα ξεχωριστό αφιέρωμα σε δυο πρωτοπόρους της εικόνας: τους κορυφαίους Ιταλούς κινηματογραφιστές Γιέρβαντ Τζανικιάν/ Yervant Gianikian & Άντζελα Ρίτσι Λούκι / Angela Ricci Lucchi.

Το αφιέρωμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μέρος της ενότητας >> Film Forward, αποτελείται από πέντε ταινίες και δίνει την ευκαιρία στο ελληνικό κοινό να γνωρίσει το έργο των Ιταλών κινηματογραφιστών, λίγο πριν τη συμμετοχή τους στη Documenta 14, που ξεκινά στις 8 Απριλίου 2017 στην Αθήνα.

Οι Τζανικιάν και Ρίτσι Λούκι θεωρούνται παγκοσμίως δεξιοτέχνες στην ανασύνθεση, αφηγηματική και αισθητική, σπάνιου αρχειακού υλικού από τον 20ο και 21ο αιώνα. Καταπιάνονται με τα μεγαλύτερα ζητήματα της σύγχρονης ιστορίας, μέσα όμως από τα μάτια των ηττημένων και των αφανών ηρώων της.

Είναι γνωστοί διεθνώς για μια δική τους, πρωτότυπη εφεύρεση που ονομάζουν «αναλυτική κάμερα» και η οποία επεξεργάζεται εκ νέου το αρχειακό υλικό, γεννώντας νέες αφηγήσεις και νοήματα, ένα αποτέλεσμα υψηλής ποιότητας και δυναμικής.

Ο φασισμός, η βαρβαρότητα της αποικιοκρατίας, οι πόλεμοι που συγκλόνισαν τον κόσμο και η μετανάστευση, είναι βασικά θέματα στο σινεμά τους. Οι εικόνες τους σε στοιχειώνουν: πολιτικές κι ανατρεπτικές, εξωτικές αλλά και εφιαλτικές, κουβαλούν έντονο συναισθηματικό φορτίο.

Η Ιταλίδα Ρίτσι Λούκι, μαθήτρια του Όσκαρ Κοκόσκα και ο αρμενικής καταγωγής Τζανικιάν, με σπουδές αρχιτεκτονικής στην Βενετία, γεννήθηκαν το 1942 και από τις αρχές του ’70 ζουν και δουλεύουν μαζί. Το έργο τους έχει παρουσιαστεί στις σπουδαιότερες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και χώρους στον κόσμο -Μπιενάλε Βενετίας, MoMA Νέας Υόρκης, Tate Modern Λονδίνου, Πομπιντού στο Παρίσι, κ.ά.- καθώς και σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ (Κάννες, Λοκάρνο, Βενετία).

Οι ταινίες που θα παρουσιαστούν στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης σας προσκαλούν να ζήσετε μια συγκλονιστική κινηματογραφική εμπειρία:

  • Μια «αλληγορία πόνου και βίας», χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες το μικρού μήκους Νυχτερινό (1997) το οποίο αντιπαραβάλει εικόνες από την πρώην Γιουγκοσλαβία με υλικό από τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
  • Δεκαετίες του ’20, ’30, 40. Με αφετηρία αρχειακό υλικό αξιωματικών των Ναζί που συμμετείχαν στον βομβαρδισμό των Βαλκανίων και περιηγητών της εποχής, το Βαλκανική απογραφή (2000) στοχάζεται πάνω στη φρικιαστική όψη της ανθρώπινης πραγματικότητας.
  • Προάγγελος του σύγχρονου μαζικού τουρισμού «των βανδάλων» σύμφωνα με τους δημιουργούς, είναι το βασικό θέμα του Εικόνες της Ανατολής: Βάνδαλος τουρισμός (2001). Η αντίθεση του φιλμ είναι σκληρή και ηχηρή: από τη μια, οι βρετανοί αστοί τουρίστες επισκέπτονται την Ινδία των μεγάλων αποικιοκρατικών συγκρούσεων και στον αντίποδα, οι γηγενείς πέφτουν θύματα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης.
  • Τι απομένει μετά τον πόλεμο; Το Ω, Άνθρωπε! (2004), μέρος της «Τριλογίας του Πολέμου», ζουμάρει σε πρόσωπα και σώματα που εκφράζουν τη φρίκη και τον τρόμο των ένοπλων συγκρούσεων.
  • Η τελευταία τους δουλειά Βάρβαρη χώρα (2013) εστιάζει στην αιματηρή απόβαση του Μουσολίνι στην Αιθιοπία στα μέσα του ’30. «Ο φασισμός ξαναέρχεται. Βυθιζόμαστε σε μια κατασκότεινη νύχτα, δεν ξέρουμε πού πάμε», αναφέρει χαρακτηριστικά ο επίλογος του φιλμ.
Σχετικά με τη Documenta
Το 1955, δέκα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, διοργανώθηκε στο Κάσελ η πρώτη documenta, μια έκθεση δυτικοευρωπαϊκής μοντέρνας τέχνης που αποτέλεσε πρωτοβουλία ομάδας φιλότεχνων με επικεφαλής τον καλλιτέχνη, καθηγητή τέχνης και επιμελητή Arnold Bode (1900-77). Στις δεκατρείς εκδόσεις της documenta που έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα, η έκθεση έχει εξελιχθεί σε έναν «τόπο» όπου διεξάγονται σημαντικές συζητήσεις για τον σύγχρονο πολιτισμό και τα τρέχοντα κοινωνικοπολιτικά συμφραζόμενά του, αναδεικνύοντας παγκόσμια ζητήματα και συμπεριλαμβάνοντας ειδικότερα μη δυτικές επιστημολογίες και καλλιτεχνικές πρακτικές.

Για την documenta 14 ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Adam Szymczyk έχει προτείνει μια διμερή δομή λειτουργίας της έκθεσης, με κατευθυντήρια αρχή της διοργάνωσης τον τίτλο εργασίας Μαθαίνοντας από την Αθήνα. Το 2017, το Κάσελ και η ελληνική πρωτεύουσα θα φιλοξενήσουν την έκθεση από κοινού και επί ίσοις όροις. Το Κάσελ, ο αδιαμφισβήτητος μέχρι σήμερα οικοδεσπότης της documenta, αναλαμβάνει τώρα ένα νέο ρόλο, αυτόν του φιλοξενούμενου στην Αθήνα.

Η documenta 14 διεξάγεται από τις 8 Απριλίου έως τις 17 Σεπτεμβρίου 2017 στην Αθήνα και στο Κάσελ, υπό τον τίτλο εργασίας Μαθαίνοντας από την Αθήνα.
 

auteur

Banned
12 March 2009
9,072
Re: 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 3-12 Μαρτίου 2017

19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
3-12 Μαρτίου 2017

CARTE BLANCHE ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΪΠΙΔΗ

Ο Δημήτρης Εϊπίδης, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε και ίδρυσε το 1999 το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο διηύθυνε από τότε έως το 2016, παίρνει carte blanche στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και επιλέγει 10 ντοκιμαντέρ, που θα παρουσιαστούν στη φετινή διοργάνωση. Το φεστιβάλ τιμά έναν ξεχωριστό άνθρωπο του κινηματογράφου, ο οποίος εδώ και δεκαετίες συνεχίζει να υπηρετεί με πάθος το ποιοτικό σινεμά. Όχι τυχαία, ο Τζιμ Τζάρμους κατά την επίσκεψή του στο 54ο ΦΚΘ τον είχε αποκαλέσει «πλοηγό, νονό, οδηγό του καλού κινηματογράφου». Ο Δημήτρης Εϊπίδης επιλέγει φέτος ντοκιμαντέρ πρόσφατης παραγωγής (2005 - 2013) τα οποία ξεχώρισε από εκατοντάδες άλλα και τα παρουσίασε σε προηγούμενες διοργανώσεις του φεστιβάλ. Τώρα, τα προτείνει στους θεατές και συνθέτει νοερά ένα τεράστιο παζλ του πλανήτη, του χθες και του σήμερα:

  • Λένινγκραντ, Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η πολιορκία μιας πόλης που αργοπεθαίνει, αποτυπώνεται χωρίς λόγια. Εικόνες συγκλονιστικές που αντηχούν το σήμερα, στο Αποκλεισμός του Σεργκέι Λοζνίτσα (2005, Ρωσία).
  • Ο αγώνας μιας γυναίκας να επιβιώσει μαζί με τα εννιά παιδιά της. Ένα σκληρό αλλά και ποιητικό πορτρέτο μιας μάνας που υπομένει τις αντιξοότητες στο ντοκιμαντέρ Η μητέρα του Αντουάν Κατέν (2007, Ελβετία).
  • Ροκ και επανάσταση. Συχνά πάνε μαζί, όπως στη Λευκορωσία. Οι ροκ μουσικοί της χώρας αντιστέκονται στο καθεστώς, εκφράζοντας τις αγωνίες της νέας γενιάς στο Μουσικοί παρτιζάνοι του Μίροσλαβ Ντεμπίνσκι (2007, Πολωνία).
  • Οι πάγοι λιώνουν. Στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Αλάσκα, οι ωκεανοί απειλούν να καταπιούν τον οικισμό Σισμαρέφ που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο νερό. Το ντοκιμαντέρ Οι τελευταίες μέρες του Σισμαρέφ του Γιαν Λάουτερ (2008, Ολλανδία) καταγράφει το χρονικό μιας καταστροφής.
  • Κινμπάκου ή αλλιώς «σφιχτό δέσιμο». Ένας ερωτικός, πνευματικός και καλλιτεχνικός δεσμός με ρίζες από την Ιαπωνία. Τα μυστικά του αποκαλύπτονται στο Κινμπάκου – η τέχνη του δεσίματος του Γιόουνι Χόκανεν (2009, Φινλανδία).
  • Από τους δρόμους που ζούσε ως άστεγος, ο Ίον Μπ. αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ρουμάνους καλλιτέχνες, όταν ένας ιδιοκτήτης γκαλερί ανακάλυψε τα αμέτρητα κολάζ του. Μια απίστευτη κι όμως αληθινή ιστορία: Ο κόσμος σύμφωνα με τον Ίον Μπ. του Αλεξάντερ Νανάου (2009, Ρουμανία).
  • Ανδρικές εξομολογήσεις μέσα σε σάουνες στη Φινλανδία. Μια κάθαρση σωματική και ψυχική, με λόγια από καρδιάς, αποτυπώνεται στο ντοκιμαντέρ Ο ατμός της ζωής των Γιόονας Μπέργκχαλ και Μίκα Χότακαϊνεν (2010, Φινλανδία- Σουηδία).
  • Η θρυλική ρεμπέτισσα Ρόζα Εσκενάζι έζησε και τραγούδησε με απαράμιλλο πάθος. Τρεις μουσικοί ακολουθούν τα χνάρια και τα αξέχαστα τραγούδια της σε Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και Αθήνα στο ντοκιμαντέρ Καναρίνι μου γλυκό του Ρόι Σερ (2011, Ισραήλ-Γαλλία-Ελλάδα).
  • Ένα 13χρονο αγόρι εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Εντοπίζεται μετά από τρία χρόνια, αλλά δεν είναι πλέον ο ίδιος. Οι έρευνες για την υπόθεση παίρνουν μια αναπάντεχη τροπή σε ένα ντοκιμαντέρ γεμάτο σασπένς που μοιάζει με ταινία θρίλερ: Ο απατεώνας του Μπαρτ Λέιτον (2011, Μεγ. Βρετανία-Ισπανία-ΗΠΑ).
  • Ο γιος επιστρέφει στη γενέτειρά του και ξανασυναντά τη μητέρα του έπειτα από 50 χρόνια. Θέλει να ξανακερδίσει τη σχέση του μαζί της, να την κάνει ευτυχισμένη στα τελευταία της χρόνια. Το ρολόι μετρά αντίστροφα...: Πού είναι ο γιος μου; του Τσαϊμίν Αν (2013, Νότια Κορέα).