Προοδευτική εξέλιξη... [Chick Corea and Return To Forever]

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

...ή εξελικτική πρόοδος!​

ChickCorea.jpg

Γιος ενός τρομπετίστα σε μια Ντίξιλαντ μπάντα, ο δεξιοτέχνης κιμπορντίστας Chick Corea (1941, Τσέλσι Μασαχουσέτη) με νότια ιταλική και ισπανική καταγωγή αναγνωρίζεται ως ένας από τους κύριους αλχημιστές στη συγχώνευση της τζαζ με τη ροκ, φανκ και λάτιν μουσική. Μετά την ηχογράφηση του σπερματικού άλμπουμ του, Now He Sings, Now He Sobs, το 1968, αντικατέστησε τον Herbie Hancock στην μπάντα του Miles Davis, συμμετέχοντας στην ηχογράφηση κλασικών άλμπουμ όπως το Bitches Brew. Το 1972 ίδρυσε το τζαζ φιούζιον γκρουπ Return to Forever.

Οι Return To Forever προέκυψαν ως ένα από τα καθοριστικά σχήματα στις αρχές του Τζαζ Φιούζιον κινήματος της δεκαετίας του 1970, μια ακόμη ομάδα μουσικών που είχαν γεννηθεί από την καινοτόμο ιδιοφυΐα του Miles Davis, παρεκκλίνοντας εντελώς από τα υιοθετημένα στυλ των συγχρόνων τους. Άλμπουμ όπως το The Inner Mounting Flame των Mahavishnu Orchestra και το Weather Report των Weather Report, καθιέρωσαν τη γνώριμη φήμη της Τζαζ Φιούζιον σαν ένα είδος που η μουσική έδωσε έμφαση αποκλειστικά στον εκτεταμένο σολιστικό αυθορμητισμό και στις ατμοσφαιρικές ηχητικές υφές. Αυτό συνεπαγόταν την ενσωμάτωση των κανόνων της τζαζ και σε ορισμένες περιπτώσεις τον εμπλουτισμό της από εξωτερικές επιρροές όπως το προοδευτικό ροκ και τη φανκ μουσική. Ενώ αυτό μπορεί να ισχύει για πολλά σχήματα της εποχής, οι Return To Forever τουλάχιστον αρχικά παρέμειναν πιστοί περισσότερο στην τζαζ, κάτι που τους διαφοροποιούσε από τους όμοιούς τους.

Όλα τα πρωτοποριακά Τζαζ Φιούζιον γκρουπ του καιρού ιδρύθηκαν από μουσικούς που ήταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδεδεμένοι με τον Μάιλς Ντέιβις και έτσι, ο ήχος του κάθε γκρουπ συχνά πηγάζει από ένα συγκεκριμένο άλμπουμ του. Ο πρώιμος ατμοσφαιρικός και αφηρημένος χαρακτήρας των Weather Report προέρχεται απευθείας από το In A Silent Way. Το επιθετικό και ροκ προσανατολισμένο στυλ των Mahavishnu Orchestra είναι προφανώς εμπνευσμένο από την πιο θορυβώδη πλευρά του Bitches Brew. Η μουσική των Return To Forever, από την άλλη, πήρε αρχικά τον ήχο της από τα άλμπουμ που απεικονίζουν τη μεταβατική περίοδο του Miles Davis από το ποστ μποπ στην τζαζ φιούζιον, όπως τα Miles In The Sky και Filles de Kilimanjaro, ένα ύφος πολύ περισσότερο εναρμονισμένο με το μπίμποπ παρά με το ροκ.

CoreaClarkeFarrellMoreira1972.jpg
Οι Return to Forever στο τζαζ φεστιβάλ του Πόρι της Φινλανδίας, το 1972​

Η αρχική μπάντα των Return To Forever, που θα μας απασχολήσει εδώ, αποτελούνταν από την τραγουδίστρια (και περιστασιακά περκασιονίστα) Flora Purim (1942), τον σύζυγό της Airto Moreira (1941) στα τύμπανα και κρουστά (και οι δύο Βραζιλιάνοι), τον από παλιά μουσικό συνεργάτη του Corea, Joe Farrell (1937-1986) στα σαξόφωνα και φλάουτο και τον νεαρό Stanley Clarke (1951) στο μπάσο. Ειδικά σ' αυτή την πρώτη σύνθεση, ο Clarke έπαιζε και ακουστικό κοντραμπάσο, εκτός από ηλεκτρικό μπάσο. Το ηλεκτρικό πιάνο του Corea αποτέλεσε τη βάση του ήχου του γκρουπ, αφού δεν είχε ακόμη ανακαλύψει τα συνθεσάιζερ, τον ήχο σήμα κατατεθέν του, τα επόμενα χρόνια του γκρουπ.

Ενώ τα φωνητικά της Purim υποτίθεται ότι παρείχαν κάποια εμπορική αίσθηση στη μουσική, πολλές από τις συνθέσεις τους ήταν οργανικές, με κάπως πειραματικό χαρακτήρα και με άφθονο χώρο για σόλο από τους Clarke και Farrell. Τη μουσική συνέθετε ο Corea με εξαίρεση το ομότιτλο κομμάτι του δεύτερου άλμπουμ που γράφτηκε από τον Stanley Clarke. Οι στίχοι γράφονταν συχνά από τον φίλο του Corea, Neville Potter και μερικές φορές αφορούσαν θεματικά τη σαϊεντολογία με την οποία ενεπλάκη και ο Clarke μέσω του Corea.

Το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο απλά Return to Forever/Επιστροφή για πάντα, ηχογραφήθηκε για την ECM Records το 1972 και αρχικά κυκλοφόρησε μόνο στην Ευρώπη. Αυτό το άλμπουμ περιείχε τις μετέπειτα διάσημες συνθέσεις του Corea, "Crystal Silence" και "La Fiesta".
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Ελαφρύ σαν πούπουλο​

Chick Corea and Return To Forever - Light As A Feather (Ιανουάριος 1973, Polydor)

LightAsAFeather.jpg

Τραγούδια: A1 You're Everything (Corea, Potter) - 5:10, A2 Light As A Feather (Clarke, Purim) - 10:53, A3 Captain Marvel (Corea) - 4:52, B1 500 Miles High (Corea, Potter) - 9:06, B2 Children's Song (Corea) - 2:46, B3 Spain (Corea) - 9:50
Μουσικοί: Chick Corea - σύνθεση (Α1, Α3, Β1 έως Β3), ηλεκτρικό πιάνο • Stanley Clarke - σύνθεση (Α2), κοντραμπάσο, ηλεκτρικό μπάσο • Airto Moreira - τύμπανα, κρουστά • Joe Farrell - φλάουτο, σοπράνο & τενόρο σαξόφωνο • Flora Purim - στίχοι (Α2), φωνητικά (Α1 έως Β1, Β3), κρουστά • Neville Potter - στίχοι (Α1, Β1)
Παραγωγή / Μηχανικοί: Chick Corea / Hugh Jones

Η ηχογράφηση έγινε στις 8 Οκτωβρίου και 15 Οκτωβρίου 1972, στα I.B.C. Sound Recording Studios του Λονδίνου

AtStudio.jpg
στο στούντιο...​

Το δεύτερο άλμπουμ, Light As A Feather (1973), κυκλοφόρησε από την Polydor και συνεχίζει να αποπνέει τις κομψές ευφωνικές αρμονίες του προκατόχου του, ενώ αγνοεί την πιο διερευνητική προσέγγιση άλλων τζαζ φιούζιον σχημάτων, παραμένοντας εξίσου περίτεχνο μέσα από τη μουσικότητα των πανέμορφων μελωδιών του.

Το χαρούμενο φλάουτο του Farrell, τα εξωπραγματικά, χωρίς λόγια φωνητικά της Purim, τα ηλεκτρισμένα κρουστά του Airto και οι επιδέξιες μπασογραμμές του Clarke, όλα τυλιγμένα σ' ένα πέπλο βραζιλιάνικης σάμπας, με το ηλεκτρικό πιάνο, Fender Rhodes, του Corea να καθορίζει τον τόνο και το υψηλό επίπεδο της μουσικής.

Στη ζωή μου τίποτα δεν φαίνεται τόσο σωστό / Όσο να 'μαι μαζί σου / Και όταν είμαι μαζί σου / Πάντα τραγουδάω / Είσαι τα πάντα...

Το άλμπουμ ανοίγει με το ρομαντικό κλασικό "You're Everything", μια ουβερτούρα που διαθέτει τη δελεαστική φωνή της Βραζιλιάνας τραγουδίστριας, Flora Purim. Στο τραγούδι υπάρχουν ιδιαίτερες σάμπα και φλαμένκο επιρροές και είναι προφανές ότι οφείλονται στο λάτιν υπόβαθρο των, Chick Corea, Airto Moreira και φυσικά της Flora Purim. Καθ' όλη τη διάρκεια ρέει ένας πολύ ζωντανός ρυθμός, που καταλύεται κυρίως από τα χαρούμενα σόλο του πιάνου του Chick Corea και τους παιχνιδιάρικους κρουστικούς ρυθμούς του Airto Moreira. Μια προκλητική μελωδία που δημιουργεί έναν ακαταμάχητο πειρασμό για χορό. Το ομώνυμο κομμάτι, "Light As A Feather", είναι σε στίχους Purim σε ένα πιο χαλαρό μουσικό πλαίσιο, με τον Clarke να συνδυάζεται με τον Corea και με το δηκτικό φλάουτο του Farrell να ξεχωρίζει.

...αισθάνομαι τόσο καλά και ελεύθερα
Τόσο ελαφριά όσο ένα πούπουλο, μπορεί να είναι

Υπάρχει ένα μέρος, τόσο εύκολο να βρεθεί
Αν θέλεις θα σε πάω εκεί τώρα

Έλα μαζί μου, υπάρχει μουσική παντού
Δεν ακούς, δεν βλέπεις ότι είμαι ελεύθερος

Τα "Captain Marvel" και "500 Miles High" παρουσιάζουν την πιο δυναμική φύση του άλμπουμ. Το "Captain Marvel", που αποτέλεσε τον σπόρο για το σχήμα χωρίς τους Farrell και Purim στο ομότιτλο κόνσεπτ άλμπουμ του Stan Getz το 1974, υπάρχει εδώ ως μια αχνιστή σάμπα φιούζιον με τον Corea να χορεύει πάνω στα πλήκτρα. Το εναρκτήριο της δεύτερης πλευράς, "500 Miles High", είναι σίγουρα το αποκορύφωμα μεταξύ των δύο, καθώς είναι φορτωμένο με εκρηκτική και αυθόρμητη μουσικότητα. Από τη μεγαλειώδη πιανιστική δεξιοτεχνία του Chick Corea, τις αστραπιαίες μπασογραμμές του Stanley Clarke, μέχρι τα εκρηκτικά σόλο σαξόφωνου του Joe Farrell, κάθε μουσικός ερμηνεύει τέλεια με εντυπωσιακή ευελιξία και επιδεξιότητα. Το "Children's Song", ήταν ένα εφαλτήριο για πολλά επόμενα πρότζεκτ, πλήρους διάρκειας άλμπουμ του Corea και ακούγεται εδώ για πρώτη φορά μέσω ενός τρίο σχήματος σ' ένα αργό μοτίβο.
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Μεσογειακό στολίδι​

Παρόλο τα εκπληκτικά υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ, κανένα δεν ξεπερνάει τη μαγευτική ομορφιά του τελικού κομματιού του άλμπουμ, "Spain", ίσως το οριστικό τραγούδι του Corea όλων των εποχών. Μια εκπληκτική ωδή στο στολίδι της Μεσογείου, ο Τσικ δεν ξεχνούσε ποτέ την καταγωγή του, το "Spain" δανείζεται μεγάλη επιρροή από την παραδοσιακή ισπανική μουσική. Στην έναρξη του τραγουδιού, βρίσκουμε τον Chick Corea να μιμείται ένα φλαμένκο στυλ παιξίματος στο πιάνο του, το αντάτζιο από το "Concierto de Aranjuez" του Joaquin Rodrigo. Μετά την εισαγωγή, το τραγούδι μεταβαίνει σε ένα γρήγορο, σταθερό σαν-σάμπα ρυθμό, που επαναλαμβάνονται το κύριο θέμα και ένα τμήμα αυτοσχεδιασμού, ενώ στη διακοπή, ο ακροατής καλείται να κτυπήσει παλαμάκια παράλληλα με το μπιτ.

CoreaFarrell.jpg
Τσικ Κορία, Τζο Φάρελ​

Η πιο εξαιρετική παράσταση δίνεται ίσως από τον Joe Farrell που το πλούσιο και εντυπωσιακό παίξιμό του, στολίζει πάντα τη μουσική με τέτοια κομψότητα, είτε πρόκειται για το συνολικό μελωδικό θέμα του κομματιού, είτε όταν επιχειρεί μόνος του. Βέβαια κάθε ήχος, απ' όλα τα όργανα, είναι εξίσου σημαντικός και συντελεί στην παρουσίαση ενός θαύματος μουσικής μαγείας.

Ο Chick Corea, ανέφερε στον συντάκτη Alex Hoyt, «Η πρώτη ηχογράφηση διήρκεσε περίπου τρεις ώρες, σε στούντιο της Νέας Υόρκης. Αυτό ήταν το 1972, κατά τον πρώτο ή δεύτερο χρόνο από την αρχή των Return to Forever. Ήμασταν στο δρόμο συνεχώς και προσθέταμε κομμάτια στο ρεπερτόριό μας προετοιμάζοντας τον δεύτερο δίσκο μας. Ο ρυθμός μας αναπτυσσόταν από τον Stanley στο μπάσο και τον Airto στα ντραμς, φέρνοντας τη Βραζιλιάνικη πινελιά του στα πάντα, συν το γράψιμό μου.

Εκείνη την εποχή ήμουν ερωτευμένος με το Sketches of Spain του Miles, με τον Gil Evans και εξακολουθώ να είμαι. Σ' αυτό τον δίσκο ο Gil έχει αυτή τη φανταστική διασκευή - είναι η δεύτερη κίνηση του Κονθιέρτο ντε Αράνχουεθ του Χοακίν Ροδρίγο. Έπαιζα μ' αυτό το θέμα, επεκτείνοντάς το και συνθέτοντας κάποιες μελωδίες, που κατέληξαν να είναι τα κύρια θέματα του "Spain". Πάντα παίζω στα πλήκτρα τη δεύτερη κίνηση του Ροδρίγο σαν εισαγωγή.

Δουλεύω εναλλακτικές λύσεις στο κεφάλι μου και τις παίζω στο πιάνο μέχρι να καταλήξω. Και δεν καταγράφω τίποτα στο χαρτί μέχρι να έχω μια αρκετά μεγάλη ροή, μια πλήρη μελωδική δήλωση... Η διαρκής αναζήτηση δεν αφορά τόσο τη δημιουργική διαδικασία, αλλά την πρόκληση της παρουσίασης μιας ιδέας στο κοινό, ειδικά όταν παίζεις ζωντανά κάθε βράδυ, όπως κάνουμε εμείς.

Ο Miles δίνει το παράδειγμα της δημιουργικής τόλμης. Μετέβαλε συνεχώς τον τρόπο που έπαιζε, συνέχιζε να αλλάζει την ποίηση της μουσικής του. Τώρα, όταν παίζω σόουλ πιάνο, για παράδειγμα και εκτελώ μια απόδοση του "Spain", το κάνω αποδομητικά. Αυτό είναι το πιο διασκεδαστικό, αλλά μπορώ να το κάνω μόνο όταν είμαι μόνος μου...
»

Από τις αρχές του 1973, οι Return to Forever πρόσθεσαν τον ηλεκτρικό κιθαρίστα Bill Connors (1949) και τον βροντώδη ντράμερ Lenny White (1949) και το γκρουπ ήταν πλήρως ενισχυμένο για να αγκαλιάσει το αναδυόμενο φιούζιον κίνημα. Τον Αύγουστο του 1973 το Hymn of the Seventh Galaxy/Ύμνος του έβδομου γαλαξία, τους ανύψωσε πλέον στο επίπεδο των άλλων εκρηκτικών φιούζιον γκρουπ των ημερών, όπως των Mahavishnu Orchestra του John McLaughlin και των, οδηγούμενων από τα μεγαθήρια Joe Zawinul-Wayne Shorter, Weather Report. Μέχρι το καλοκαίρι του 1974, ο μετασχηματισμός τους ολοκληρώθηκε με τον δεκαεννιάχρονο δαίμονα του τάστου, Al Di Meola (1954) να αντικαθιστά τον Connors στη σύνθεση των RTF, σε μια υψηλής ενέργειας τζαζ-ροκ συναυλιακή ατραξιόν. Οι ορδές των ροκ φαν αγκαλιάσαν το γκρουπ μέσω άλμπουμ όπως το Where Have I Known You Before του 1974, το βραβευμένο με Grammy, No Mystery του 1975 και το Romantic Warrior του 1976, το οποίο έγινε το μπεστ σέλερ των στούντιο άλμπουμ των RTF.

CoreaClarke.jpg
Τσικ Κορία, Στάνλεϊ Κλάρκ​

Εγώ πάντως αγάπησα την πρώιμη μισό-εξηλεκτρισμένη τζαζ φάση τους, που στην πρίζα έμπαινε μόνο το ρόουντς του Κορία και ενίοτε το μπάσο του Στάνλεϊ. Ήταν σίγουρα πιο ρομαντική και εμπνευσμένη μακριά από "καταστάσεις" που ήρθαν με τις φλύαρες κιθάρες και τα πλαδαρά συνθεσάιζερ. Τέλος πάντων, το Light As A Feather ασφαλώς δεν είναι ελαφριά τζαζ, όπως κάποιοι αδαείς έχουν χαρακτηρίσει. Από την αρχή μέχρι το τέλος, είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι ενός φανταστικού σύνολου. Όλοι οι εκτελεστές είναι κορυφαίοι. Αγνοήστε ακόμη όσους θάβουν τα φωνητικά της Flora Purim, είναι πανέμορφα. Το παίξιμο στο ρόουντς μαγεύει με τη χρήση του βιμπράτο του, τα πνευστά του Joe Farrell όμορφα και ποιητικά, τα τύμπανα του Airto εξωπραγματικά και το μπάσο του Stanley καθηλωτικό!

Όντως ελαφρύ σαν πούπουλο, ένα υπέροχο άλμπουμ...
Απαραίτητο.

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, chickcorea.com, theatlantic.com, Michael G. Nastos)

PurimMoreira.jpg
Φλόρα Πουρίμ, Αΐρτο Μορέιρα​
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Γρηγόριε, μας εξέπληξες με την επιλογή, κυρίως του μουσικού, και όχι τόσο του album.
Μεγάλη μορφή ο Chick τον οποίο είχα την τύχη να δω ζωντανά πριν λίγα χρόνια (με McLaughlin και άλλους). Δεν έτυχαν της αρεσκείας μου όλες οι φάσεις του αλλά είναι τεράστιο κεφάλαιο για τη jazz στη στενή και την ευρεία της έννοια.
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Τα εξώφυλλα των δίσκων που αναφέρονται στην παρουσίασή μας:

NowHeSingsNowHeSobsLightAsAFeather.jpg
Now He Sings, Now He Sobs (1968, Solid State Records) - Return To Forever (1972, ECM Records)

HymnOfTheSeventhGalaxyWhereHaveIKnownYouBefore.jpg
Hymn Of The Seventh Galaxy (1973, Polydor) - Where Have I Known You Before (1974, Polydor)

NoMysteryRomanticWarrior.jpg
No Mystery (1975, Polydor) - Romantic Warrior (1976, Columbia)​

Ακόμη και τα εξώφυλλα δείχνουν κάτι, όλα έχουν τη σημασία τους....
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
H Jazz δεν ηταν ποτε η μουσικη μου. Εκτος απο μερικα ελαχιστα αλμπουμς ειτε καποια παλια πολυ κλασσικα η καποια με ζεστες φωνες που πηγαιναν πιο κοντα στο μπλουζ (Billy Holiday, Louis Armstrong, Εlla Fitzerald, Nina Simone, Duke Ellington) ειτε καποια ορχηστρικα που εννιωθα οτι ειχαν κατι να μου πουν προσωπικα κατι. Οποτε αναμεσα σε καποια Dave Brubeck, John Coltrane, Charlie Parker, Gato Barbieri, ενα δυο του Miles Davies, Blood Sweat & tears καποιο Lester Bowie η της Carla Bley (σε βιντεο η τελευταια γιατι ειναι και εντυπωσιακη)... αναμεσα σε αυτα τα λιγα, τα ελαχιστα που εχω και ακουω, ελαχιστα σχετικα με το μεγεθος παραγωγης του ειδους, βρισκονται και καποιοι δισκοι των Return to Ferever και Mahavishnu Orchestra επειδη αναφερθηκαν.

Θαυαζω την δειοτεχνια τους και την πηγαια ροη των μουσικων τους φρασεων, αν και οπως ειπα οι φρασεις αυτες δεν ειναι το "στυλ του λογου" που με συνεπαιρνει ουτε οι "ιστοριες που διηγουνται".
 
Last edited:

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,022
Αιγάλεω
Αρχηγέ Γρηγόριε,
είναι καλοκαίρι του '78, φουλ εντατικό διάβασμα για τις Εισαγωγικές, τα έχω παίξει, έχω στομώσει και μαζί με όλα αυτά έχω και όλους τους πειρασμούς του κόσμου να με τριβελλίζουν. Πρώτος μεταξύ ίσων -για οικονομία της συζήτησης :smile: , το πρόσφατο μεγάλο απόκτημα του ενός απο τους κολλητούς μου, ένα πραγματικό hi-fi συγκρότημα - σε σχέση με τα τότε όλων των υπολοίπων, που μας είχε αφήσει το με το στόμα ανοιχτό. Δεν ήθελα και πολύ- όπως καταλαβαίνεις-να τα παρατήσω όλα, όποτε λάμβανα το τηλεφώνημα- πρόσκληση και να φύγω σφαιράτος για ακρόαση. Και τι ακροάσεις! Ήταν το άτομο με τον πιο πολυδιάστατο μουσικό προσανατολισμό απο όλους μας και με τη μεγαλύτερη δισκοθήκη επίσης. Ο πρώτος μεγάλος μου δάσκαλος του πλουραλισμού στη μουσική.

Είναι καλοκαίρι λοιπόν και έχει λέει mundial - μεχρι τότε το ξέραμε ως Παγκόσμιο Κύπελλο- με χώρα διεξαγωγής την Αργεντινή. Είμαι για να δώ ένα παιχνίδι, παίζει Περού - Σκωτία, είμαι φυσικά με τους Σκωτσέζους, προηγούμαστε νομίζω κιόλας, αλλά φευ, οι Ινδιάνοι μας την πέφτουν χοντρά, δαίμονες σωστοί, με την αντιτουριστική διαγώνια κόκκινη ρίγα στις άσπρες τους φανέλες, με την εκνευριστική ρυθμική ιαχή "Πε-ρρρού - Πε-ρρρού" να τους σπρώχνει, μας ρίχνουν ένα ωραίο τρίμπαλο στο τέλος, να το χαιρόμαστε. Είμαι τσαντισμένος, όταν πέφτει το περιβόητο τηλεφώνημα. Παίρνω τα τσιγάρα μου και φεύγω, σχετικά ψιλοάκεφος, για μεταμεσονύχτια ακρόαση.
Όταν μπαίνω, προσπερνώ ψύχραιμα το σχόλιο "μα τι κάθεσαι και βλέπεις;" και αράζοντας πάτωμα-τοίχο, λέω "βάλε κάτι που δεν ξέρω". "Δεν είσαι σε φάση να βάλω αυτό που ήθελα..." μου λέει. "Βάλτο εσύ και θα συντονιστώ" του λέω.


Βγάζει και βάζει ένα δίσκο με μπλέ σκούρο φόντο και ένα ασπρο-μωβ φτερό να αιωρείται.

220px-LightAsAFeather.jpg



Καθόμαστε με σβηστά τα μεγάλα φώτα και απένατι μου βλέπω:
Marantz 2252b

facdbccfb41b8f8b5b5df249abb2f7fe.jpg

Pioneer PL-512 με Stanton 500άρα

DSC_3664.JPG

Celestion Ditton 15XR

322_ditton-15xr-1.jpg


Όπως το συνηθίζαμε και το είχαμε συμφωνήσει, ακούμε χωρίς να μιλάμε, μέχρι να τελειώσει η πλευρά.

Είναι η πρώτη φορά που ακούω ένα δίσκο τζαζ ολόκληρο και κάτι παθαίνω. Τον θέλω.
Τον ψάχνω για καιρό αλλά δεν...

Με τα πολλά τον βρίσκω και τον αγοράζω. Δεν θυμάμαι πού και πώς (περίεργο έ; :smile: )

Και συνεχίζει να είναι ιδιαίτερος, γιατί είναι η μεγαλύτερη τρολλιά της δισκοθήκης μου:

Δεν είχε και δεν έχει εξώφυλλο. Είναι χύμα μέσα σε μια ζελατίνα που έχει στάμπο "Studio 2001" και "Το ειδικό κατάστημα του ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟΥ δίσκου" (sic) :flipout:

Έχει μια πιστολιά χρατς- χρουτς περίπου 1,5 λεπτού στην αρχή του πρώτου κομματιού, αλλά έχει και κάτι άλλο...

Εχει αναγραφόμενες στο label δύο πρώτες πλευρές, με συνέπεια να μην ξέρω για χρόνια τούς τίτλους των κομματιών της δεύτερης πλευράς!

Έ, δισκάρα είναι, ας μην τα θέλουμε και όλα δικά μας. :p

Αδερφέ, είχα χρόνια να τον ακούσω, σε ευχαριστώ που μου έδωσες την αφορμή να το κάνω απόψε και μάλιστα εις διπλούν, για να επανορθώσω.:worshippy:
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Re: Απάντηση: Προοδευτική εξέλιξη...

...Είναι καλοκαίρι λοιπόν και έχει λέει mundial - μεχρι τότε το ξέραμε ως Παγκόσμιο Κύπελλο- με χώρα διεξαγωγής την Αργεντινή. Είμαι για να δώ ένα παιχνίδι, παίζει Περού - Σκωτία, είμαι φυσικά με τους Σκωτσέζους, προηγούμαστε νομίζω κιόλας, αλλά φευ, οι Ινδιάνοι μας την πέφτουν χοντρά, δαίμονες σωστοί, με την αντιτουριστική διαγώνια κόκκινη ρίγα στις άσπρες τους φανέλες, με την εκνευριστική ρυθμική ιαχή "Πε-ρρρού - Πε-ρρρού" να τους σπρώχνει, μας ρίχνουν ένα ωραίο τρίμπαλο στο τέλος, να το χαιρόμαστε...
Τι να μας πούνε αγόρι μου οι περουβιάνοι όταν στην καλτ ομάδα υπήρχε ο Τζο Τζόρνταν, ο επονομαζόμενος σαγόνιας (από κλωτσιά στο στόμα), που σκοράρει μ' ένα εκπληκτικό γκολ στην αρχή του αγώνα πριν ξεσπάσουν οι νοτιοαμερικάνοι. Αλλά όντως τι εποχές, όταν ακόμη δεν ενδιέφερε το λουκ και οι αντιστάρ έκλεβαν την παράσταση, για κάποιους... Και ναι οι εισαγωγικές του '78, για σκέψου τη συγκυρία. Παράλληλοι βίοι, ενδιαφέροντα και όνειρα και ως εκ θαύματος βρεθήκαμε και μεγαλώσαμε μαζί, μ' αυτά και άλλα. Ξεχνιούνται βρε συ αυτά, ποιος μπορεί να μας τα ξεριζώσει. Και όταν μιλάμε για τις μουσικές μας, έχουμε κάτι να τις "συνδέσουμε", μικρό ή μεγάλο δεν νοιάζει, απλά είναι βιωματικό, δεν το καταναλώσαμε σαν προϊόν και κατόπιν το αποπατήσαμε...
:ernaehrung004:

JoeJordan.jpg
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,336
1977. Ενας καλός μου φίλος πιάνει δουλειά σε γνωστό δισκοπωλείο (τότε) της πόλης. Το κατάστημα μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες έγινε ουσιαστικά το στέκι της παρέας (προς χαρά εννοείται του ιδιοκτήτη). Μέσα σε εκείνες τις ξένοιαστες στιγμές των πρώτων φοιτητικών χρόνων, ένα πρωί μου λέει, έλα να ακούσεις.
Αυτό που άκουγαν τα αυτιά μου ήταν τζαζ. Σίγουρα. Δεν μπορούσε να είναι τίποτα άλλο. Όμως ήταν μια τζαζ που σε άρπαζε απο την πρώτη στιγμή και σε έκανε δικό της. Και το παράξενο ήταν ότι το άκουσμα ήταν και οικείο ταυτόχρονα και κάθε επόμενο κομμάτι ήταν εξ ίσου καλό με το πρώτο. Και τραγουδούσε και μια φωνή που σε άγγιζε πολύ περισσότερο από πχ μια Ελλα ή μια Σαρα...
Ο δίσκος ηχογραφήθηκε (είμαστε οικονομικά...ασθενέστεροι) άμεσα και ήταν καθημερινό άκουσμα στο σπίτι.
Σύντομα το Spain φάνταζε στ αυτιά μου σαν μια μικρή ολοκληρωμένη τζαζ συμφωνία.
Γύρω στην εποχή των σεισμών και όντας ήδη μουσικά ενεργός σε μουσικό συγκρότημα, φίλος στο συγκρότημά μας απέκτησε έναν άλλο δίσκο, το Live and improvised των Blood sweat and tears οι οποίοι διασκεύασαν το Spain σε μια εκρηκτική σχεδόν fusion εκτέλεση.
Αν και άπειροι ουσιαστικά, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και είπαμε φιλόδοξα και με περίσσιο θράσος "αφού οι BS&T διασκεύασαν Corea εμείς θα διασκευάσουμε BS&T.
Το Spain αποτέλεσε για αρκετά χρόνια highlight στις συναυλίες μας.

Μέχρι και σήμερα ο δίσκος είναι αγαπημένος και θα είναι για πάντα.
Προσωπικά από RTF θεωρώ πιό ριζοσπαστικό και μεταίχμιο στην ιστορία της μουσικής τον ύμνο στον 7ο γαλαξία και πιό ολοκληρωμένη (αλλά και βαρειά) παρουσία τον ρομαντικό πολεμιστή.
Τα άλλα εκτός ίσως και του πρώτου ομότιτλου τα προσπέρασα αδιάφορα.
 

Ηλίας Κ

Supreme Member
7 July 2006
4,931
Αθήνα
Re: Απάντηση: Προοδευτική εξέλιξη...

Είναι καλοκαίρι λοιπόν και έχει λέει mundial - μεχρι τότε το ξέραμε ως Παγκόσμιο Κύπελλο- με χώρα διεξαγωγής την Αργεντινή. Είμαι για να δώ ένα παιχνίδι, παίζει Περού - Σκωτία, είμαι φυσικά με τους Σκωτσέζους..................

Ναι, είναι δισκάρα αλλά κοίτα και τι συνειρμοι μπορούν να βγουν στην επιφάνεια με την ανάμνηση ενός δίσκου! :music-smiley-005::grinning-smiley-043

Μου κάνει εντύπωση το "φυσικά", :hmmmm2:
γιατί ήταν φυσικό να είσαι με τους σκωτσέζους; Εννοείται με τους ινδιάνους, δαγκωτό! :beatnik2:

juan-carlos-oblitas-peru-picture-id650952784


96041893d4f6e9e9cb6c0e8a1f496e51.jpg
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Re: Απάντηση: Προοδευτική εξέλιξη...

Μου κάνει εντύπωση το "φυσικά", :hmmmm2:
γιατί ήταν φυσικό να είσαι με τους σκωτσέζους;

Μάλλον διότι εκείνη την εποχή είχαμε όλοι (εμού συμπεριλαμβανομένου) υποστεί πλύση εγκεφάλου από Διακογιάννηδες, Αργυρίου κλπ ότι το ξυλίκι που έπαιζαν στο νησί ήταν ο ορισμός του ποδοσφαίρου.:slapface:
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Παίδες, μεγάλη ομάδα το 1977 δεν ήταν η Σκωτία, αντίθετα το Περού με την κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα το 1975, ήταν το φαβορί. Οπότε εμείς είμαστε με τους αδυνάτους Σκώτους για πολλούς λόγους (τον ένα με τον Τζο Τζόρνταν τον ανέφερα). Μην ξεχνάμε και το Linn Sondek για το οποίο ξερογλειφόμαστε... :worshippy::smile: