Είμαστε φυσιολογικοί; [Bonzo Dog Band]

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
«Οι φυσιολογικοί, έχουν να κάνουν με σένα. Αφήνουν σημάδια στους δρόμους που δίνουν ενδείξεις. Είναι ακριβώς οι άνθρωποι που διαμορφώνονται εξ ολοκλήρου από το περιβάλλον τους. Δεν είναι κατ' ανάγκην μεσήλικες, άνθρωποι της μεσαίας τάξης. Είναι τα ρούχα που επιλέγουν να φορέσουν και ο τρόπος που επιλέγουν να μιλήσουν. Φαντάζονται ότι είναι συνηθισμένοι, αλλά πραγματικά είναι φρικιά φοβερά. Είναι άνθρωποι που δεσμεύονται από τη σύμβαση, το 'φυσιολογικό' είναι ένας παράδοξος όρος». - Vivian Stanshall

Μεταξύ των ετών 1916 και 1922 ο ρουμανογάλλος ποιητής στο Παρίσι, Tristan Tzara/Τριστάν Τζαρά (1896-1963), ηγήθηκε του λεγόμενου κινήματος Νταντά στις τέχνες, κινήματος που χαρακτηρίζεται από παραλογισμό, απόρριψη της ευπείθειας και μηδενιστική σάτιρα.

Δεν είναι λοιπόν δύσκολο να μαντέψουμε ποιο κίνημα του 20ού αιώνα ήταν στη δεκαετία του '60, το αγαπημένο για πολλούς βαριεστημένους Βρετανούς σπουδαστές καλών τεχνών. Όταν δύο τέτοιοι σπουδαστές και ενθουσιώδεις φίλοι του Νταντά, οι Rodney Slater/Ρόντνεϊ Σλέιτερ (1941) και Roger Ruskin Spear/Ρότζερ Ρόσκιν Σπίαρ (1943), παρατήρησαν ότι και οι δύο έπαιζαν σαξόφωνο, αποφάσισαν να σχηματίσουν ένα γκρουπ για να αποδοκιμάσουν τη μουσική σύμβαση, όπως ακριβώς ο Τζαρά και ο Marcel Duchamp/Μαρσέλ Ντυσάμπ (1887-1968) είχαν παρωδήσει τις συμβάσεις της ποίησης και της ζωγραφικής μισό αιώνα πριν.

TBDDDB.gif

Οι Slater και Ruskin Spear καλοδέχτηκαν κάθε συμφοιτητή τους από τη σχολή καλών τεχνών, που ήθελε να συμμετάσχει, αλλά μόνο περίπου δέκα από τους πιο αναγκαίους προσκλήθηκαν, όταν ξεκίνησαν τις εμφανίσεις σε παμπ ως The Bonzo Dog Dada Band.

Σ' αυτούς περιλαμβάνονταν ο πιανίστας/κιθαρίστας Neil Innes/Νιλ Ιννές (1944), ο ντράμερ και κλακετίστας "Legs" Larry Smith/Λάρι Σμιθ (1944), ο Αμερικανός μπασίστας Vernon Dudley Bohay-Nowell/Βέρνον Ντάντλεϋ Μπόχεϊ Νόουελ, ο περκασιονίστας Sam Spoons/Σαμ Σπουνς και ο τραγουδιστής/τρομπετίστας/παρουσιαστής τσίρκου Vivian Stanshall/Βίβιαν Στάνσαλ (1943-1995).

Ο Stanshal, ένας γιγάντιος εκκεντρικός ξανθός μυστακοφόρος, γοητευμένος στον ίδιο βαθμό από τα φιλμ νουάρ και τον Elvis Presley, έκοβε την ανάσα με τα χρυσά λαμέ του. Και είναι αυτός βέβαια που έγραψε το "The Intro And The Outro", όπου ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Eric Clapton (στο ουκουλέλε) και οι Wild Man of Borneo, όλοι παρουσιάζονταν ως πλήρη μέλη, πριν η σύνθεση του γκρουπ εξορθολογιστεί.

BonzoDogDooDahBand1968.jpg

Ενθαρρυμένοι από τη θύελλα του ενθουσιασμού και του γέλιου, που προκάλεσαν στις παμπ οι εξωφρενικά ασεβείς διασκευές των παλιών βαριετέ, τζαζ και '50ς ροκ προσφιλών τους, οι Bonzo άλλαξαν το Dada κομμάτι του ονόματός τους σε Doo-Dah (ίσως προς τιμήν του παλιού τραγουδιού "De Camptown Races"), λιγόστεψαν τα μέλη τους και άρχισαν να γράφουν τα δικά τους τραγούδια εμπνευσμένα από τα είδη που αγαπούσαν.

Μετά από δυο σινγκλ που ηχογράφησαν για την Parlophone, τη βρετανική ετικέτα των Beatles, χωρίς να τα καταφέρουν στα τσαρτ, εμφανίστηκαν στο Magical Mystery Tour των Beatles και άλλαξαν δισκογραφική.

Στην ετικέτα Liberty Records, οι Bonzo Dog Doo-Dah Band κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, Gorilla (1967), που την παραγωγή έκανε ο Gerry Bron/Τζέρι Μπρον. Η ευελιξία της μπάντας φαίνεται στην ευρεία ποικιλία των στυλ που παρώδησε στο άλμπουμ, όπως παραδοσιακή τζαζ με το "Jazz, (Delicious Hot, Disgusting Cold)", μουσική από τη δεκαετία του '20 ("Jollity Farm", "I'm Bored"), τους Beatles εποχής "Penny Lane" ("The Equestrian Statue"), χαλαρωτική μουσική ("San Francisco"), καλύψο ("Look Out There's a Monster Coming"), Elvis Presley ("Death Cab for Cutie"), Ντίσνεϋ ("Mickey's Son and Daughter"), φιλμ νουάρ ("Big Shot"), Wurlitzer ("Music for the Head Ballet") και μπαμπλ-γκαμ ("Piggy Bank Love").

GorillaTheDoughnut.jpg

Καθώς η φήμη τους εξαπλώθηκε και άρχισαν να σκέφτονται ένα δεύτερο άλμπουμ, ο Sam Spoons εξαφανίστηκε, όπως έκανε και ο Vernon Nowell που αντικαταστάθηκε από έναν άλλο Αμερικανό, τον Joel Druckman (ακούγεται στην εισαγωγή του "We Are Normal"), που η εξαιρετικά σύντομη θητεία του οδήγησε στην αναπλήρωσή του από τον μόνο Bonzo που, πάντα ακόμη και από απόσταση, έμοιαζε με έναν συμβατικό ποπ σταρ, τον Dennis Cowan/Ντένις Κόουαν (1947-1973).

Κάποιος, Apollo C. Vermouth (αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ήταν ο φίλος και φαν, J. Paul McCartney) έκανε την παραγωγή σε σινγκλ, μιας εύθυμης σύντομης έκδοσης του ευφάνταστου "I'm The Urban Spaceman" του Neil Innes. Παρά την προφανή εξύμνηση των αμφεταμινών, έβαλε φωτιά στα βρετανικά τσαρτ, φτάνοντας στο Νο 5. Παραδόξως, αυτό αποδείχτηκε το μόνο χιτ της καριέρας των Bonzo.

IntroUrbanMrApollo.jpg

Τον επόμενο Ιούνιο, εβδομάδες μόλις πριν πρωτοπατηθεί η Σελήνη, το δεύτερο άλμπουμ του γκρουπ σε παραγωγή του νεαρού "Gus" Dudgeon/Γκας Ντούντζεον, μέχρι τότε ηχολήπτη και αργότερα συνεργάτη του Έλτον Τζον, το εύστοχα ονομαζόμενο The Doughnut in Granny's Greenhouse/Το ντόνατ στο θερμοκήπιο της γιαγιάς (1968), βρετανική αργκό για την τουαλέτα, κέρδισε μια εγκωμιαστική κριτική στο Rolling Stone. Ο κριτικός επαίνεσε το ακαταμάχητα αναρχικό "Trouser Press" του Ruskin Spear (έτσι ονομάστηκε αργότερα ένα αξιόλογο αμερικάνικο αγγλόφιλο ροκ περιοδικό). Το "Rhinocratic Oaths" (Innes, Stanshall), μια σειρά από σουρεαλιστικές βινιέτες, που μάλλον άκουσαν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τα μελλοντικά μέλη του Monty Python's Flying Circus. Το "Beautiful Zelda" (Innes), προσπάθησε αρκετά ξεδιάντροπα να εξαργυρώσει την επιτυχία του "Urban Spaceman" ενώ το "Can Blue Men Sing The Whites" (Stanshall), φιλοδόξησε να θέσει ολόκληρη την έκρηξη του Βρετανικού μπλουζ του 1967-68 στη σωστή της διάσταση, αν όχι, να αποτελέσει την τελειωτική της λέξη.

BonzoDog.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Κοίτα με, είμαι υπέροχος!​

BonzoDogBand.jpg

Στην περιοδεία τους, στις Ηνωμένες Πολιτείες με τους Who, οι Bonzos έκλεψαν σχεδόν την παράσταση σε πόλεις κλειδιά όπως το Χόλιγουντ στην Καλιφόρνια. Πράγματι, ημέρες μόλις μετά την εμφάνισή τους χωρίς τους Who, σε ένα πιο οικείο περιβάλλον του Χόλιγουντ (ένα σκοτεινό μικρό κλαμπ στη Σάνσετ Μπούλεβαρντ) οι γνώστες της βιομηχανίας μιλούσαν με ενθουσιασμό για τον ηδυπαθή χορό με κλακέτες του "Legs" Larry Smith στο "Hello Mabel" του Innes.

Ο Νοέμβριος του 1969, βρήκε το γκρουπ να μοιράζεται τη σκηνή του Fillmore East με τους Kinks και τους Spirit, κερδίζοντας ακόμη περισσότερους αμερικάνους φαν με την ασταμάτητη σπαρταριστή σκηνική παρουσία τους, από την οποία δύσκολα γλίτωνε χωρίς σάτιρα ο κόσμος του θεάματος. Ο Ruskin Spear έκανε περίεργα και υστερικά πράγματα με την αρμάδα των ρομπότ του και ο Stanshall, λικνιζόμενος κρατούσε ένα μπαλόνι καρτούν που έγραφε "Πραγματικά Τώρα Εκφράζω τον Εαυτό μου!" πάνω από το κεφάλι του Innes, καθώς αυτός έπαιζε ένα σόλο στην κιθάρα.

TadpolesKeynsham.jpg

Λίγο μετά από αυτά, συνεχίζοντας να αντιστέκονται στον πειρασμό να ασκήσουν αγωγή στον John (Bonzo) Bonham των Led Zeppelin για παράβαση σήματος υπηρεσιών, κυκλοφόρησαν το τρίτο τους διαδοχικά εκπληκτικό άλμπουμ, Tadpoles (1969).

Το μελαγχολικό, μακαρτνεϊκό "Ready-Mades" (Innes, Stanshall) είναι ένα κομμάτι αναπάντεχης μελωδικής ομορφιάς, που ο Neil Innes ανθίζει ως συνθέτης! Αλλά και ως κιθαρίστας, αφού η ιστορία σημειώνει μόνο ένα σόλο κιθάρας σ' όλο το ροκ τόσο αστείο, όπως αυτό στο θαυμάσιο πρισλεϊκό "Canyons of Your Mind" του Stanshall.

Όταν οι Stanshall και Innes ένωναν τις δυνάμεις τους, η γη σειόταν, όπως αποδεικνύεται και από το "Mr. Apollo". Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν, ότι τα ξεκαρδιστικά απροβάριστα παραληρήματα του Stanshall τελικά δεν ήταν φτηνιάρικα, αφού πίνοντας αρκετά για να αντεπεξέλθει, ήταν πάντα πρόθυμος να θυσιαστεί για την τέχνη του.

Οι Bonzos, έχοντας αναδειχθεί σε μια εποχή που πολλοί άνθρωποι, κάτω από την επίδραση διαφόρων ελεγχόμενων ουσιών, άρχισαν να μιλούν για ροκ τέχνη, έγιναν περισσότερο αξιολάτρευτοι για τον ασυγκράτητο παραλογισμό τους. Αλλά από τα μέσα του 1970, όπως φαίνεται άρχισαν να παίρνουν τον εαυτό τους λίγο σοβαρά. Παραμέρισαν το κομμάτι Doo-Dah του ονόματός τους, παρέδωσαν το Keynsham (1969), ένα κόνσεπτ άλμπουμ, αν και η έννοια δεν θα μπορούσε να ήταν πιο φευγαλέα και εμφανίστηκαν στο Φεστιβάλ της Νήσου Γουάιτ. Ο τίτλος του άλμπουμ είναι μια αναφορά στον Horace Batchelor, ένα στοιχηματζή ποδοσφαίρου που διαφήμιζε τακτικά τις υπηρεσίες του στο Ράδιο Λουξεμβούργο στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Από τα τέλη του 1969, οι Bonzos αποφάσισαν να διαλυθούν για να ασχοληθούν με τα προσωπικά τους πρότζεκτ. Ο Rodney Slater εγκατάλειψε το ροκ εντ ρολ υπέρ των δημοσίων υπηρεσιών, το μυστικό όνειρο κάθε ροκ σταρ. Ο "Legs" Larry επανενώθηκε με τους Bohay-Nowell και Sam Spoons στην Bob Kerr's Whoopee Band. Και το πιο καθοριστικό, τα δύο μεγάλα ταλέντα του γκρουπ και βασικοί συνθέτες, Stanshall και Innes, προφανώς δεν μπορούσαν πλέον να ανεχθούν ο ένας τον άλλο. Με τον Cowan, ο Innes σχημάτισε το ασήμαντο γκρουπ World, ενώ ο Stanshall (με τον Ruskin Spear, τον ρόντι των Bonzo που έγινε ο περκασιονίστας 'Borneo' Fred Munt και πάλι τον Cowan, αντιπαρέθεσε το μόνο οριακά αξιοσημείωτο γκρουπ, αν και με περισσότερο ευφάνταστο όνομα, Big Grunt. Και τα δύο πρότζεκτ έφθιναν σύντομα.

BonzoDogBigGrunt.jpg

Έτσι, για καναδυό χρόνια μετά τη διάλυση, μόνο ο Ruskin Spear, που έκανε ό,τι τώρα ονομάζεται παράσταση τέχνης με τα ρομπότ του, στους His Giant Kinetic Wardrobe δεν ντρόπιασε τους παλιούς οπαδούς των Bonzo. Αυτό αναγνωρίστηκε δεόντως από τους Who, που τον προσέλαβαν για να κάνει το άνοιγμα στην περιοδεία τους, στη Δυτική Ευρώπη το 1971. Ο Stanshall, έχοντας προκαλέσει μόνο μεγάλα χασμουρητά με τους Big Grunt, εξελίχτηκε σε γκροτέσκα φιγούρα. Τριγυρνούσε ντυμένος γυναικεία στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου και ως αξιωματικός των Ες-Ες με τον Keith Moon, ξύρισε το κεφάλι του και έκανε δημόσιες σχέσεις σε όλες τις σωστές λέσχες, με διασημότητες όπως ο Eric Clapton που όπως ο Moon και ο John Entwistle, δάνειζε τις δεξιότητές του στα εφήμερα σύνολά του, όπως οι Human Beans, Gerry Atric & His Aging Orchestra και Viv & His Gargantuan Chums.

Το 1972, τη στιγμή που το γκλαμ άλλαζε το πρόσωπο του βρετανικού ροκ πασαλείβοντάς το με παχιά στρώση μέικ-απ, αποφάσισαν να δοκιμάσουν μια επανένωση, αφού η δισκογραφική εταιρεία τους ανάγκασε να εκπληρώσουν μια συμβατική υποχρέωση και να ηχογραφήσουν ένα τελευταίο άλμπουμ, αλλά γι' αυτό θα ασχοληθούμε παρακάτω ιδιαίτερα.

Να αναφέρω εδώ, ότι πριν την αγορά αυτού του δίσκου, δεν ήξερα τίποτα γι' αυτούς, αλλά περιεργαζόμενος το εξώφυλλο υποψιάστηκα για κάποιο λόγο την ιδιάζουσα, παράδοξη καλλιτεχνικότητά τους, που επιβεβαιώθηκε κατόπιν με την αναγνώριση του μεγαλοφυούς αποδομιστικού ταλέντου τους. Παραδόξως οι φίλοι συχνά μου το ζητούσαν στις ακροάσεις μας και σχεδόν πάντα συνέβαλε στην καλή μας διάθεση.

Posters69.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Ας τα ξαναβρούμε και να γίνουμε φιλικοί​

Bonzo Dog Band - Let's Make Up And Be Friendly (1972, United Artists Records)

LetsMakeUpAndBeFriendly.jpg

Τραγούδια: A1 The Strain (Stanshall) - 3:15, A2 Turkeys (Innes) - 2:10, A3 King Of Scurf (Innes) - 4:40, A4 Waiting For The Wardrobe (Spear) - 3:10, A5 Straight From My Heart (Innes, Stanshall) - 3:00, A6 Rusty (Champion Thrust) (Kaye, Smith) - 7:50, B1 Rawlinson End (Innes, Stanshall) - 9:31, B2 Don't Get Me Wrong (Stanshall, Innes) - 4:51, B3 Fresh Wound (Innes) - 4:25, B4 Bad Blood (Stanshall) - 5:10, B5 Slush (Innes) - 2:20
Μουσικοί: Vivian Stanshall - φωνητικά, γιουκαλίλι, σημειώσεις • Neil Innes - κιθάρα (B3), φωνητικά, πιάνο, όργανο, μίξη, ενορχήστρωση • "Legs" Larry Smith - τύμπανα (A4, A6), φωνητικά (A6) • Roger Ruskin-Spear - φωνητικά, σαξόφωνο, ξυλόφωνο (A4) • Dennis Cowan - μπάσο, σλάιντ κιθάρα, φωνή
-- Συμμετοχή
Dave Richards - μπάσο, φωνητικά • Hughie Flint - τύμπανα, κρουστά • Bubs White - ηλεκτρική & ισπανική κιθάρα • Andy Roberts - βιολί, μαντολίνο, φωνητικά, ρυθμική & ακουστική κιθάρα • Tony Kaye - παραγωγή, όργανο, πιάνο (A6) • Dick Parry - σαξόφωνο, φλάουτο
Παραγωγή / Μηχανικοί: "Legs" Larry Smith (A6), Neil Innes (A1-A5, B1-B5), Vivian Stanshall (A1-A5, B1-B5) / Phil Newell, Tom Newman

Ηχογραφήθηκε τον Νοέμβριο του 1971, στο στούντιο The Manor, στο Οξφορντσάιρ, Αγγλία

TBDB.gif

Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη διάλυσή τους, οι Stanshall, Innes, Legs, Roger Ruskin Spear, ο τακτικός μπασίστας Denis Cowan και μερικοί σέσιον παλιόφιλοι πήγαν πίσω στο στούντιο.

Το αποτέλεσμα ήταν το Let's Make Up And Be Friendly, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1972. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το πιο "ώριμο" άλμπουμ της μπάντας - αν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο έχοντας ένα εναρκτήριο σκατολογικό αφιέρωμα στη δυσκοιλιότητα - που ήταν ως επί το πλείστον δημιούργημα των Stanshall/lnnes, με τον Spear και Legs να συνεισφέρουν με μερικά απρόβλεπτα κομμάτια. Αντίθετα μ' αυτά που υποστηρίζονται στο AllMusic, το άλμπουμ ανταποκρίνεται στα υψηλά πρότυπα που έθεσε η μπάντα με τις προηγούμενες δουλειές της και προσφέρει γερές δόσεις παραμορφωμένης λαμπρότητας.

Η "δοκιμασία" της τουαλέτας "The Strain/Το ζόρισμα" έδειξε τον Stanshall αλλαγμένο, με τα μουρμουριστά φωνητικά του, ίσως το αποτέλεσμα των προσωπικών προβλημάτων των τελευταίων ετών. Ακόμα όμως πολυμαθής, αλλά κάπως πιο σκοτεινός από τον ηγέτη του παρελθόντος.

Το επόμενο, "Turkeys/Γαλοπούλες", ένα οργανικό του Neil Innes, διαθέτει μια παράξενη κινηματογραφική ομορφιά. Ελαφρώς κωμικό, ελαφρώς μεγαλοπρεπές και λίγο τρομακτικό, θα γινόταν ένα ενδιαφέρον σάουντρακ για μια ταινία με ...γαλοπούλες.

Το "King Of Scurf/Βασιλιάς της πιτυρίδας" είναι μια παρωδία του στυλ των τραγουδιών άμμου/σερφ/αγάπης των Beach Boys, στην οποία ένας νεαρός άνδρας με απολέπιση του τριχωτού της κεφαλής γίνεται ο νέος δημοφιλής τύπος της παραλίας! Ίσως το πρώτο σερφ τραγούδι που περιλαμβάνει βιολί!

Το Let's Make Up And Be Friendly είναι αξιοσημείωτο για μια σειρά από λόγους, με πιο προφανές την εκπληκτική τετράδα γνήσιων ποπ τραγουδιών του, που το ζωντανεύουν. Τα "Straight From My Heart", "Rusty (Champion Thrust)", "Don't Get Me Wrong" και "Fresh Wound" είναι άμεσα πιασάρικα και δεν αδυνατίζουν μουσικά καθόλου από το χιούμορ τους.

Αλλού, το "Waiting For The Wardrobe" του Spear, ένα "τυπικό" τραγούδι των Bonzo α λα "Shirt" από το Tadpoles, ανοίγει μ' ένα αποτρόπαιο μουσικό μοντάζ, που θυμίζει την αρχή του "We Are Normal". Αλλά αυτό είναι η κόλαση του Δάντη με μια φωνή να φωνάζει από μακριά καθώς σέρνονται ηλεκτρονικοί θόρυβοι σαν μαύρο υπόγειο ρεύμα.

BonzoDog-2.jpg

Αλλά το ιδιαίτερο κομμάτι του άλμπουμ είναι το "Rawlinson End" του Stanshall ("Φαινόταν τόσο απαίσιος μ' αυτόν τον κορσέ"), που εκκινεί τη δεύτερη πλευρά, ένα τυπικό Bonzo Dog "έπος", κάτι σαν αφηγηματικό μυθιστόρημα μιας σουρεαλιστικής σαπουνόπερας, μια παράλογη εξέλιξη του παλαιότερου "Rhinocratic Oaths". Αυτή τη φορά παίρνει εννέα λεπτά για να ειπωθεί η ιστορία. Αρχίζει με τη συνοδεία πιάνου, "Είναι σχεδόν τρία χρόνια από τότε που η Madge και ο Bobby Rawlinson έφυγαν και συνελήφθησαν από το Τμήμα Πάρκων". Και όλο αυτό το παράλογο λογοπαίγνιο υπήρξε η αρχή για να βασιστούν στον επώνυμο χαρακτήρα του, πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές του BBC για το σόου του John Peel, δύο άλμπουμ και μια ταινία μεγάλου μήκους. Ο Stanshall δανείστηκε την πεζογραφία των φτηνιάρικων γυναικείων περιοδικών δίνοντας θεματικά το δικό του στίγμα. Αλλά, όπως συμβαίνει με την πλειονότητα του Let's Make Up And Be Friendly, τα πράγματα έχουν μια απόχρωση πιο σκούρα: "Η φτωχή Rosemary είναι πηγμένη, στο Rawlinson End, προσπαθώντας να αναθρέψει τους Timothy και Leticia, τώρα σ' αυτή τη δύσκολη ηλικία που αρχίζουν... τις ερωτήσεις... και αυνανίζονται". Στη συνέχεια, ένα απειλητικό τέλος βγαλμένο από την παιδική ηλικία του Stanshall με την ιστορία να αγγίζει τα όρια του γοτθικού παραλογισμού "Το τρεμάμενο κερί σχεδίαζε λάγνα φαντάσματα στους τοίχους" πριν σπρώξει τον ακροατή νευρικά στη συντροφιά του μεθυσμένου Sir Henry Rawlinson: "Βλέπεις, οι ντόπιοι πίστευαν, ότι αν η ψυχή ενός τύπου είναι καθαρή τότε το δάγκωμα φιδιού δεν θα τον βλάψει. Ο φτωχός γέρος Hargreaves πέθανε σχεδόν αμέσως!! Φρικτή αγωνία".

Το "Bad Blood" είναι ο χαιρετισμός-παρωδία του Vivian στα γουέστερν που αρχίζει με πυροβολισμούς. Κάνοντας χρήση σχεδόν κάθε στυλ της κάντρι μουσικής, από την ισπανική κιθάρα, το μπάντζο και το χόνκι τονκ πιάνο, στους ήχους του κάντρι-ροκ, ο Βίβιαν χρησιμοποιεί κάθε καουμπόικο κλισέ με αίσθηση του χιούμορ.

Το Let's Make Up And Be Friendly ολοκληρώνεται μ' ένα σύντομο αλλά απειλητικό τρόπο. Το "Slush" σε δύο λεπτά νεκρικών εγχόρδων και ένα επαναλαμβανόμενο γέλιο από τον Innes, προσπαθεί να πείσει ότι τα πράγματα θα πάνε πραγματικά καλά...

BonzoDog-3.jpg

Ήταν γεγονός ότι, σ' ένα γκρουπ με τόσες πολλές προσωπικότητες, ο καθένας ήθελε να πάρει η μπάντα τη δική του κατεύθυνση: ο Stanshall ήθελε περισσότερα θεατρικά, ο Innes ήθελε περισσότερο μουσική... και ο Legs ήθελε περισσότερο γκλάμουρ. Μετά τη συλλογική τους αναλαμπή επέστρεψαν στις δραστηριότητές τους... Ο αμήχανος Ruskin Spear έσπευσε πίσω στα ρομπότ του, ενώ ο "Legs" Larry, που η γοητεία του αυξανόταν καθώς πλησίαζε τα τριάντα, συνέχισε να προκαλεί στις περιοδείες των Clapton και Elton John στα μέσα της δεκαετίας του '70, εμφανιζόμενος με τιάρα και φόρεμα φορτωμένο στρας.

Ο Innes διακρίθηκε πρώτα με τη μουσική του στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του Ιπτάμενου τσίρκου των Μόντυ Πάιθον και στη συνέχεια στη σατιρική επανα-εξιστόρηση των Beatles, The Rutles, του μέλους των Python, Eric Idle. Ο Innes όχι μόνο έγραψε - ή, ακριβέστερα, προσάρμοσε - το μουσικό ρεπερτόριο των Pre-Fab Four, αλλά επίσης έπαιξε τον φανταστικό χαρακτήρα, Ron Nasty σε στυλ Λένον, με μεγάλη αυτοπεποίθηση.

Το θηρίο πάντως που τράφηκε από το σουρεαλιστικό χιούμορ και την αβάν-γκαρντ τέχνης τους δεν γνώριζε τη δύναμή του, κάτι σαν το τέρας του Φρανκενστάιν που θέλει να δώσει μια αγκαλιά αγάπης, αγνοώντας ότι προκαλεί τρόμο... Περισσότερο από τους άλλους, ο Vivian Stanshall το συναντούσε κατά διαστήματα για πολλά χρόνια μετά. Ο ίδιος ένα πλάσμα ιδιαίτερου ταλέντου και ευφυΐας επέστρεφε στο θηρίο ξανά και ξανά για την έμπνευση, τόσο επίσημα όσο και ανεπίσημα.

VivStanshall_BarrieWentzell.jpg
φωτο Barrie Wentzell

Ο Viv, είχε κάποια επιτυχία ως ραδιοφωνική προσωπικότητα του BBC και σαν αφηγητής και εμφανίστηκε επίσης στο Tubular Bells (1973) του Mike Oldfield. Δύο σόλο άλμπουμ που ηχογράφησε στα μέσα και στο τέλος των '70ς πούλησαν λιγότερα αντίτυπα και από την αρχική Bonzo Dog Dada Band, παρόλα αυτά το Men Opening Umbrellas Ahead του 1974 ήταν ξεχωριστό. Αξιοσημείωτο ήταν επίσης και το κόνσεπτ άλμπουμ Captain Lockheed and the Starfighters (1974) του Robert Calvert στο οποίο συμμετείχε. Ο Στάνσαλ βρέθηκε νεκρός το πρωί της 6ης Μαρτίου 1995, μετά από μια πυρκαγιά που ξέσπασε, ενώ κοιμόταν στο διαμέρισμά του, στο Μάσγουελ Χιλ στο Βόρειο Λονδίνο.

Στον παράξενο κόσμο των Bonzo Dog Band όλα μπορούσαν να συμβούν, έψαξαν την καρδιά του "βαρετού" ανθρώπου για σημάδια ζωής, αποκαλύπτοντας την απύθμενη ηλιθιότητα που τροφοδοτείται και διαμορφώνεται από τα μαζικά μέσα επηρεασμού με αιχμές τη διαφήμιση και τις διαμορφωμένες από τη μόδα ανάγκες...

dada.gif

(****1/2, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, bonzodog.org, John Mendelssohn, Martin Jones)
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,333
ααααχ...Γρηγόριε! -bye-

βλέπω το ανακάλυψες!
:grinning-smiley-043

http://avclub.gr/forum/showthread.php/3797-Vivian-Stanshall-η-Φωνή

Δίσκος ποίημα!
και παραδόξως το link που έχω ισχύει ακόμα και έχει πολλές πληροφορίες, εννοώ είναι ενημερωμένο!

υ.γ. ας διορθώσει κάποιος στο index το 2010 με 1974 για το ανωτέρω πόνημα!
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
Κοιτα να δεις...δεν εχω ουτε ενα δισκο τους, ουτε εχω ακουσει ποτε τιποτα απο αυτους ενω τους γνωριζω σαν ονομα και φωτογραφιες εδω και δεκαετιες...:speechless-smiley-0:dead:
Τωρα μπαινω σε μπελαδες...στην ηλικια μου...Να τους αρχισω ; :music-smiley-004:
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
...
Τωρα μπαινω σε μπελαδες...στην ηλικια μου...Να τους αρχισω ; :music-smiley-004:
Γιώργο, άκουσε την παραπάνω λίστα καθώς και τα άλλα κομμάτια που αναφέρονται, στο YouTube και αποφάσισε. Η προσωπική μου γνώμη, μέσα από το κείμενο διαφαίνεται, άλλωστε η "σχέση" μου μαζί τους κρατάει χρόνια... Για προσωπικό δίσκο του Στάνσαλ, ψάξε αυτόν που έχει παρουσιάσει ο τσιφ. Η ηλικία σου τι έχει, γιατί είναι απαγορευτική;
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
Tην ειδα και την παρουσιαση του Τσιφ, θα τα ξεκινησω τα ακουσματα.


Τους βρηκα και στο Spotify που εχω πολυ καλυτερο ηχο. Λεω να αρχισω με τον Γοριλα....αποψε :SFGSFGS5:
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
Φοβερο ! μου θυμιζει πλανωδιο θεατρο με μουσικους και κατι μεταξυ Beatles και Mont Pythons.
Σαν μια μουσικη κομμωδια γεματη με φαντασια ελαφροτητα και ειρωνεια...

Ποτε δεν ειναι αργα
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
Αμεσως μετα θα το κανω...

Τωρα ειμαι στο 9ο κομματι θυμιζει Βritten με τα οργανα που εισαγονται... μικρα κομματια ενος δυο λεπτων...
Παρα πολλες επηρροες απο παντου.
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,333
Αμεσως μετα θα το κανω...

Τωρα ειμαι στο 9ο κομματι θυμιζει Βritten με τα οργανα που εισαγονται... μικρα κομματια ενος δυο λεπτων...
Παρα πολλες επηρροες απο παντου.

ψάξε και τους στίχους.
Πρέπει να υπάρχουν στο σχετικό link
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
ψάξε και τους στίχους.
Πρέπει να υπάρχουν στο σχετικό link

Nαι υπαρχουν ! Τους βρηκα :a0210: ( εχουν και κατι σαν δικη τους γλωσσα σε καποιους στοιχους ; )
Το καταχωρησα, και θα το διαβαζω οταν ακουω το αλμπουμ.



Χα ! ειναι σαν να κλεινει ενας κυκλος μετα 30 χρονια περιπου. Οταν ειχα δει το ονομα ειχα πει "καλα αυτοι με τετοιο ονομα πλακα θα μου κανουν να μου φανε τα κατοσταρικα ( σε κατοσταρικα κοστιζε ο δισκος τοτε )"

Nα που η μερα δεν πηγε χαμενη ουτε η βραδυα. Να στε καλα.
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
Eξαιρετικες οι ομπρελλες. Σε καθε γωνια σε καθε στροφη των κομματιων υπαρχει μια ιδεα ενα περασμα που ξεχειλιζει απο ευρηματικοτητα.

Και φερνει και λιγο σαμανικο σε μερικα σημεια.

Πως μου ειχε ξεφυγει. Αλλα χαιρομαι τελικα που μου ειχε ξεφυγει τοτε γιατι ειναι ωραιο να βρισκεις πραγματα ακομα σημερα.

Βρηκα παλι πως θα μπω σε εξοδα.

Thanks guys