- 17 June 2006
- 49,350
1969.
Σε μια περιοδεία του συγκροτήματός του ο μουσικός ακούει σε μια εκδήλωση έναν πιανίστα να παίζει ένα εξαιρετικά δύσκολο και ενδιαφέρον κομμάτι. Παθαίνει ένα σχετικό σοκ και περιμένει να τελειώσει ο πιανίστας για να ρωτήσει ποιό κομμάτι ήταν.
Το κομμάτι ενός σύγχρονου συνθέτη κλασικής μουσικής γίνεται εμμονή για τον πιανίστα και οργανίστα μας που επιστρέφοντας στην πατρίδα αγοράζει την παρτιτούρα και το μαθαίνει.
Στα επόμενα χρόνια σχηματίζει νέο μουσικό σχήμα και σήμερα θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η περισσότερη συνθετική του δουλειά βασίζεται μεταξύ άλλων και στον συνθέτη που ανακάλυψε το 1969.
Το αγαπημένο κομμάτι παίζεται και παίζεται σε πρόβες, μέχρι που οι υπόλοιποι στο γκρουπ αποφασίζουν να το διασκευάσουν. Μετά από εξαντλητικές πρόβες το κομμάτι ηχογραφείται και συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο τους που προγραμματίστηκε για κυκλοφορία το 1973.
Και κάπου εκεί, σκέφτονται.....δικαιώματα για το κομμάτι δεν πρέπει να πάρουμε εφ όσον ο συνθέτης ζει?
Αμέσως επικοινωνούν με τους εκδότες του.
-Λυπούμαστε κύριοι αλλά ο συνθέτης δεν επιτρέπει διασκευές των κομματιών του και μάλιστα από ροκ καλλιτέχνες....
Με μια κασέτα στο χέρι πρώτο αεροπλάνο για Ελβετία.
Δειλά δειλά στο σαλόνι του συνθέτη, όπου τους υποδέχεται η σύζυγος του συνθέτη.
-Θα σας δεχτεί σε λίγο.
Η κασέτα μπαίνει στο μηχάνημα και ο συνθέτης ακούει με προσοχή.
Μόλις τελειώνει το κομμάτι πετάγεται πάνω φωνάζοντας: Diabolique, Diabolique!!!
και συνεχίζει να λέει διάφορα στην μητρική του γλώσσα...
Οι άλλοι δαγκώνονται, αυτό ήταν. Δεν του άρεσε... Ξέρετε, μήπως να το ξαναβάλουμε, δεν ήταν σε stereo, ήταν γυρισμένο στο mono το μαγνητόφωνο....
Επεμβαίνει η σύζυγος του συνθέτη: θέλει να πει ...ότι του άρεσε πολύ!
Και συνεχίζει μεταφράζοντάς τον: λέει ότι πιάσατε το νόημα του κομματιού του, όσο κανείς άλλος!
Με την άδεια στο χέρι, αναζητούν στην Ζυρίχη έναν αβαντ γκαρντ ζωγράφο που είδαν σε μιά έκθεση για να τους κάνει το εξώφυλλο.
Πηγαίνουν σπίτι του. Το σπίτι του γεμάτο σκοτεινά μυστήρια έργα, όλοι οι τοίχοι είναι και ένα καλλιτέχνημα. Ακόμα και στην τουαλέτα, χέρια εκτείνονται μέσα απ τους τοίχους και φίδια μέσα απ τα έπιπλα... Συμφωνούν για ένα συνδυασμό δυό πινάκων στο ένα από τα οποία εμφανίζεται η σύζυγος του ζωγράφου χλωμή και σκοτεινή μπροστά από έναν τεράστιο φαλλό.... Ό,τι ακριβώς θέλανε καθώς ο τίτλος του δίσκου είχε υπαινιγμούς για fellatio....
Επιστρέφουν για να κυκλοφορήσει ο δίσκος.
Οι παράγοντες της εταιρείας βλέπουν το εξώφυλλο και φρικάρουν....
-Ο φαλλός να φύγει τώρα!....
Επικοινωνούν με Ζυρίχη.
-Ο φαλλός δεν φεύγει. Αλλιώς δεν έχει πίνακες....
Τελικά βρίσκουν έναν καλλιτέχνη με έναν αερογράφο και φτιάχνουν μια αύρα γύρω απ τον φαλλό.
Ο δίσκος κυκλοφορεί.
Αποτελεί τον καλύτερο και πιό επιτυχημένο εμπορικά και κριτικά δίσκο τους, και έκτοτε στηρίζουν πάνω του και στο κλασσικό κομμάτι μεγάλο μέρος του ατέλειωτου σόου τους που θεωρήθηκε από τα πιό μεγαλειώδη, και ακριβά για την εποχή αλλά και για αργότερα.
Λίγα χρόνια αργότερα το συγκρότημα διαλύεται...
Οι δυό πίνακες που ήταν η έμπνευση του εξωφύλλου χάνονται σε μια ληστεία σε έκθεση ζωγραφικής που εκτίθονταν.
Σε μια περιοδεία του συγκροτήματός του ο μουσικός ακούει σε μια εκδήλωση έναν πιανίστα να παίζει ένα εξαιρετικά δύσκολο και ενδιαφέρον κομμάτι. Παθαίνει ένα σχετικό σοκ και περιμένει να τελειώσει ο πιανίστας για να ρωτήσει ποιό κομμάτι ήταν.
Το κομμάτι ενός σύγχρονου συνθέτη κλασικής μουσικής γίνεται εμμονή για τον πιανίστα και οργανίστα μας που επιστρέφοντας στην πατρίδα αγοράζει την παρτιτούρα και το μαθαίνει.
Στα επόμενα χρόνια σχηματίζει νέο μουσικό σχήμα και σήμερα θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η περισσότερη συνθετική του δουλειά βασίζεται μεταξύ άλλων και στον συνθέτη που ανακάλυψε το 1969.
Το αγαπημένο κομμάτι παίζεται και παίζεται σε πρόβες, μέχρι που οι υπόλοιποι στο γκρουπ αποφασίζουν να το διασκευάσουν. Μετά από εξαντλητικές πρόβες το κομμάτι ηχογραφείται και συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο τους που προγραμματίστηκε για κυκλοφορία το 1973.
Και κάπου εκεί, σκέφτονται.....δικαιώματα για το κομμάτι δεν πρέπει να πάρουμε εφ όσον ο συνθέτης ζει?
Αμέσως επικοινωνούν με τους εκδότες του.
-Λυπούμαστε κύριοι αλλά ο συνθέτης δεν επιτρέπει διασκευές των κομματιών του και μάλιστα από ροκ καλλιτέχνες....
Με μια κασέτα στο χέρι πρώτο αεροπλάνο για Ελβετία.
Δειλά δειλά στο σαλόνι του συνθέτη, όπου τους υποδέχεται η σύζυγος του συνθέτη.
-Θα σας δεχτεί σε λίγο.
Η κασέτα μπαίνει στο μηχάνημα και ο συνθέτης ακούει με προσοχή.
Μόλις τελειώνει το κομμάτι πετάγεται πάνω φωνάζοντας: Diabolique, Diabolique!!!
και συνεχίζει να λέει διάφορα στην μητρική του γλώσσα...
Οι άλλοι δαγκώνονται, αυτό ήταν. Δεν του άρεσε... Ξέρετε, μήπως να το ξαναβάλουμε, δεν ήταν σε stereo, ήταν γυρισμένο στο mono το μαγνητόφωνο....
Επεμβαίνει η σύζυγος του συνθέτη: θέλει να πει ...ότι του άρεσε πολύ!
Και συνεχίζει μεταφράζοντάς τον: λέει ότι πιάσατε το νόημα του κομματιού του, όσο κανείς άλλος!
Με την άδεια στο χέρι, αναζητούν στην Ζυρίχη έναν αβαντ γκαρντ ζωγράφο που είδαν σε μιά έκθεση για να τους κάνει το εξώφυλλο.
Πηγαίνουν σπίτι του. Το σπίτι του γεμάτο σκοτεινά μυστήρια έργα, όλοι οι τοίχοι είναι και ένα καλλιτέχνημα. Ακόμα και στην τουαλέτα, χέρια εκτείνονται μέσα απ τους τοίχους και φίδια μέσα απ τα έπιπλα... Συμφωνούν για ένα συνδυασμό δυό πινάκων στο ένα από τα οποία εμφανίζεται η σύζυγος του ζωγράφου χλωμή και σκοτεινή μπροστά από έναν τεράστιο φαλλό.... Ό,τι ακριβώς θέλανε καθώς ο τίτλος του δίσκου είχε υπαινιγμούς για fellatio....
Επιστρέφουν για να κυκλοφορήσει ο δίσκος.
Οι παράγοντες της εταιρείας βλέπουν το εξώφυλλο και φρικάρουν....
-Ο φαλλός να φύγει τώρα!....
Επικοινωνούν με Ζυρίχη.
-Ο φαλλός δεν φεύγει. Αλλιώς δεν έχει πίνακες....
Τελικά βρίσκουν έναν καλλιτέχνη με έναν αερογράφο και φτιάχνουν μια αύρα γύρω απ τον φαλλό.
Ο δίσκος κυκλοφορεί.
Αποτελεί τον καλύτερο και πιό επιτυχημένο εμπορικά και κριτικά δίσκο τους, και έκτοτε στηρίζουν πάνω του και στο κλασσικό κομμάτι μεγάλο μέρος του ατέλειωτου σόου τους που θεωρήθηκε από τα πιό μεγαλειώδη, και ακριβά για την εποχή αλλά και για αργότερα.
Λίγα χρόνια αργότερα το συγκρότημα διαλύεται...
Οι δυό πίνακες που ήταν η έμπνευση του εξωφύλλου χάνονται σε μια ληστεία σε έκθεση ζωγραφικής που εκτίθονταν.
