Keith Jarrett , οι solo αυτοσχεδιασμοί

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
MI0004131930.jpg


Μια ιδιαίτερη και πολύ σημαντική πτυχή της μουσικής δημιουργίας και προσφοράς του Keith Jarrett (γεν. 8 Μαΐου 1945) είναι οι αυτοσχεδιασμοί του στο πιάνο. Πρόκειται για ηχογραφήσεις στις οποίες δεν υπάρχει κάποιο πρόγραμμα αλλά δημιουργούνται τη στιγμή εκείνη, όχι πάνω σε κάποιο κομμάτι αλλά από μηδενική βάση. Μπορούμε να το πούμε και στιγμιαία σύνθεση – instant composing. Όποιος (ορθά) θεωρεί τη σύνθεση μουσικής δύσκολη υπόθεση μπορεί να αντιληφθεί τη δυσκολία του εγχειρήματος της στιγμιαίας σύνθεσης.

Ο Keith Jarrett είναι βασικά ένας jazz πιανίστας άρα εξ ορισμού αυτοσχεδιαστής ο οποίος όμως έχει στο ενεργητικό του και ηχογραφήσεις απαιτητικών έργων των Bach (Παραλλαγές Goldberg, Γαλλικές Σουΐτες κλπ), Mozart , Shostakovich (Πρελούδια και Φούγκες), Handel. Εύκολα λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι η τεχνική του ως πιανίστα είναι σε υψηλότατο έως εξωπραγματικό επίπεδο χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι αρκεί από μόνο του.

Οι αυτοσχεδιασμοί του καλύπτουν χρονικά μια περίοδο από το 1971 μέχρι το 2005 (μιλώντας για χρονολογία ηχογράφησης και όχι έκδοσης). Πραγματοποιούνται κατά κανόνα σε κοντσέρτα και σπανιότερα σε studio. Συγκεκριμένα , από τα 19 κοντσέρτα που έχουν εκδοθεί δισκογραφικά (τα 18 σε cd ) μόνο 2 είναι ηχογραφήσεις studio , το πρωτόλειο Facing you (1971) και το Staircase (1976). Σύμφωνα με τον ίδιο όσο πιο άδειο είναι το μυαλό του εκ των προτέρων τόσο καλύτερο το αποτέλεσμα.

Έχοντας ξεκινήσει λοιπόν από τις αρχές της δεκαετίας του 70 δημιούργησε ένα πολύ προσωπικό μουσικό ιδίωμα στο οποίο έχει ενσωματώσει πολλά και ετερόκλητα στοιχεία. Αν χαρακτηρίζαμε ως jazz τους αυτοσχεδιασμούς αυτούς θα είμασταν όχι μόνο ανακριβείς αλλά και άδικοι. Πρόκειται για κάτι πολύ ευρύτερο και ιδιαίτερα πολυσυλλεκτικό.
Στους αυτοσχεδιασμούς του συνυπάρχουν η κλασσική μουσική (από Bach μέχρι Debussy και Shostakovich) η jazz , τα blues, το gospel, η pop, η folk , τα χαοτικά ατονικά περάσματα, ο λυρισμός, όλα μαζί πλεγμένα σε ένα πρωτότυπο σύνολο.Άλλοτε οι μελωδίες του είναι ευδιάκριτες σε δομή κρυστάλλινη άλλοτε είναι κρυμμένες κάτω από αρμονικές ομίχλες ή και θύελλες. Συχνά οι σχέσεις μεταξύ των επιμέρους μουσικών επεισοδίων είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτές αμέσως και αποκαλύπτονται άκουσμα με το άκουσμα. Άλλοτε στα αυτιά μας φτάνει πλημμυρίδα λυρισμού και άλλοτε το μουσικό χάος. Γαλήνια περάσματα δίνουν τη θέση τους σε οργιώδη ξεσπάσματα και το αντίθετο. Τη μια στιγμή ακούγεται μια συμβατική μελωδία και σε λίγα λεπτά έχει μεταμορφωθεί σε πολύπλοκη ηχητική ακολουθία. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των είναι γοητευτικό ,ελκυστικό, συναρπαστικό και εν τέλει εθιστικό.

Εκτός από το Facing you (1971), Staircase (1976) , Dark Intervals (1987) και τα τελευταία Radiance (2002) και Carnegie Hall (2005) όπου η φόρμα είναι ολιγόλεπτη (μέχρι λίγο πάνω από 10-15 λεπτά) οι υπόλοιποι αυτοσχεδιασμοί είναι της τάξης των 25 λεπτών και άνω με αποκορύφωμα τον αυτοσχεδιασμό στη Lausanne 64 (!) λεπτά.

Στα solo κοντσέρτα του (και όχι μόνο) ο Keith Jarrett έχει την ενοχλητική (για πολλούς) συνήθεια να βγάζει διάφορους ήχους: από απλό σιγοτραγούδισμα αυτού που παίζει μέχρι άναρθρες κραυγές. Χαρακτηριστική επίσης είναι και η κινησιολογία του : μισοσηκώνεται, στρίβει το σώμα του, κάνει γκριμάτσες.
Όλʼαυτά βέβαια δεν δείχνουν τίποτα παραπάνω από έναν Μουσικό ο οποίος αγωνιά και κοχλάζει την ώρα της δημιουργίας.

Keith%20Jarrett%202.jpg
 
Last edited:

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
image.jpg


Facing you (1971)

Πρόκειται για το πρώτο album με αυτοσχεδιασμούς. Δεν είναι ζωντανή ηχογράφηση αλλά studio (Νορβηγία!) και πραγματοποιήθηκε σε λίγες ώρες μέσα σε μια μόνο ημέρα. Εδώ δεν υπάρχουν οι μακροσκελείς αυτοσχεδιασμοί που θα αρχίσουν σε δύο μόλις χρόνια (Bremen, Lausanne) αλλά 8 ολιγόλεπτα κομμάτια (10 λεπτά το μεγαλύτερο). Πιο κοντά στη jazz από οτιδήποτε μελλοντικό του Keith Jarrett αποτελεί την απαρχή μιας νέας τάξης πραγμάτων.

1 In Front 10:10
2 Ritooria 5:54
3 Lalene 8:37
4 My Lady; My Child 7:22
5 Landscape for Future Earth 3:34
6 Starbright 5:05
7 Vapallia 3:55
8 Semblence 3:00


Solo Concerts (Bremen,Lausanne) (1973)

2πλό cd. Τα πράγματα αρχίζουν να σοβαρεύουν. Δύο μεγάλοι αυτοσχεδιασμοί στη Βρέμη (20 και 45 λεπτά) και ένας 64 λεπτών στη Λωζάννη. Η μία μουσική ιδέα διαδέχεται αβίαστα την προηγούμενη σαν να πρόκειται για προετοιμασμένη και όχι αυτοσχεδιαζόμενη μουσική. Η ζωντάνια και ο παλμός του νέου που είναι έτοιμος να αποκαθηλώσει το παρελθόν για να χαράξει νέους δρόμους είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Το πρώτο πραγματικά κορυφαίο αυτοσχεδιαστικό album του Keith.

1 Bremen, Pt. 1 18:05
2 Bremen, Pt. 2 45:10
3 Lausanne 64:53


The Koln Concert (1975)

Το album θρύλος. Όχι τόσο πολύπλοκο και εγκεφαλικό όσο μεταγενέστερες ηχογραφήσεις (Vienna , Radiance) αλλά με μια αμεσότητα που σοκάρει. Σφύζει από ζωντάνια ,χαρά, αισιοδοξία , φως , πάθος, θετική ενέργεια.
Η ιδανική πρόταση για την είσοδο κάποιου στην αυτοσχεδιαστική μουσική του Keith Jarrett.

1 Part I 26:01
2 Part IIa 14:54
3 Part IIb 18:14
4 Part IIc 6:56

Τα μέρη IIa και IIb είναι ουσιαστικά ένα το οποίο χωρίστηκε και το IIc είναι το encore.


image.jpg


Staircase (1976)

Πρόκειται για album με αυτοσχεδιασμούς ηχογραφημένο σε studio στο Παρίσι. Μάλλον (άδικα) υποτιμημένο, με την αύρα της Κολωνίας προαναγγέλλει το Sun Bear Concerts.

1 Staircase, Pt.1 6:57
2 Staircase, Pt.2 7:58
3 Staircase, Pt.3 1:25
4 Hourglass, Pt.1 4:42
5 Hourglass, Pt.2 14:03
6 Sundial, Pt.1 8:57
7 Sundial, Pt.2 4:55
8 Sundial, Pt.3 6:27
9 Sand, Pt.1 6:54
10 Sand, Pt.2 8:48
11 Sand, Pt.3 3:21


Sun Bear Concerts (1976)

Κολοσσός από κάθε άποψη : αξίας, μεγέθους και …τιμής. Σε ένα box περιέχονται 6 cd με τις ζωντανές ηχογραφήσεις από κοντσέρτα που δόθηκαν μέσα σε δύο εβδομάδες περίπου το Νοέβριο του 1976 σε 5 πόλεις της Ιαπωνίας: Kyoto, Osaka, Nagoya, Tokyo και Sapporo. Αρχικά δεν υπήρχε πρόθεση να εκδοθούν στο σύνολό τους αλλά τελικά οι Keith Jarrett και Manfred Eicher αποφάσισαν να τα εκδόσουν σε 10πλό LP αρχικά και σε 6πλό CD αργότερα. Για το πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στο οποίο έγιναν οι ηχογραφήσεις είναι εντυπωσιακό το πόσο πολυποίκιλο και πολυεπίπεδο είναι το μουσικό αποτέλεσμα. Κάθε cd περιλαμβάνει ένα κοντσέρτο ενώ το 6ο cd περιέχει τα encores από Nagoya, Tokyo , Sapporo.

1 Kyoto Pt.1 43:49
2 Kyoto Pt.2 34:03
3 Osaka Pt.1 38:53
4 Osaka Pt.2 31:09
5 Nagoya Pt.1 35:30
6 Nagoya Pt.2 39:55
7 Tokyo Pt.1 40:19
8 Tokyo Pt.2 35:21
9 Sapporo Pt.1 40:59
10 Sapporo Pt.2 33:55
11 Encore Sapporo 10:48
12 Encore Tokyo 8:16
13 Encore Nagoya 4:02
 
Last edited:

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
image.jpg


Concerts (Bregenz) (1981)

Αρχικά εκδόθηκε ως 3πλό LP όπου περιλάμβανε και το κοντσέρτο στο Μόναχο αλλά το cd περιλαμβάνει μόνο αυτό που δόθηκε στο Bregenz (Αυστρία). Πλούσιο σε ιδέες και με πολλή ενέργεια αλλά και εναλλαγές διάθεσης. Πολύ καλό.

1 Part I 21:54
2 Part II 12:04
3 Untitled 9:30
4 Heartland 6:03


Dark Intervals (1987)

Ηχογραφημένο στο Tokyo.Επιστροφή στη σύντομη φόρμα με 8 κομμάτια. Η συνολική εντύπωση είναι μάλλον αυτή ενός εσωτερικού (ίσως μελαγχολικού) μονόλογου ή προσευχής με εκλάμψεις κάπως παρανοϊκής έντασης (Entrance , Fire Dance). Εξαιρετικό.

1 Opening 12:53
2 Hymn 4:58
3 Americana 7:12
4 Entrance 2:55
5 Parallels 4:58
6 Fire Dance 6:51
7 Ritual Prayer 7:12
8 Recitative 11:12


Paris Concert (1988)

Εδώ υπάρχει ουσιαστικά ένας ,σχεδόν 40λεπτος, αυτοσχεδιασμός και ακολουθούν δύο encore. Την εποχή εκείνη ο Jarrett είχε καταπιαστεί με ηχογραφήσεις Bach κάτι που είναι εμφανέστατο τουλάχιστον στην αρχή του κομματιού. Από τις κορυφαίες στιγμές , όχι σε πολύ μεγάλη απόσταση από το Vienna Concert.

1 October 17, 1988 38:23
2 The Wind 6:32
3 Blues 5:22
 
Last edited:

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
image.jpg


Vienna Concert (1991)

Ίσως η κορυφή της αυτοσχεδιαστικής δημιουργίας του Keith Jarrett. Ο ίδιος το θεωρεί ως το καλύτερό του κοντσέρτο. Έχοντας ήδη από το Paris Concert ''απομακρυνθεί''από τα Αμερικανικά στοιχεία (folk,gospel κλπ) υιοθετεί μια πιο ''μαθηματική'' και αυστηρή δομή συγγενή με αυτή των κλασσικών έργων. Είναι από τα σχετικά πιο δύσκολα προσεγγίσιμα κοντσέρτα αλλά αποζημιώνει με το παραπάνω. Μεγαλειώδες.

1 Vienna, Pt. 1 42:05
2 Vienna, Pt. 2 26:03.


La Scala (1995)

Το πρώτο μέρος είναι ένα εσωστρεφές παρατεταμένο ‛’νυχτερινό’’ το οποίο μετά από μια κορύφωση θα αργοσβήσει. Το δεύτερο μέρος είναι πιο έντονο, σε πιο ελεύθερη φόρμα , συχνά χαοτικό και με αυτό τον τρόπο μετά από μια νηνεμία θα ολοκληρωθεί. Πολύ καλό.

1 La Scala, Pt 1 44:54
2 La Scala, Pt 2 27:42
3 Over the Rainbow 6:01

Το La Scala θα έλεγα ότι είναι ορόσημο για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ολοκληρώνει μια άτυπη τριλογία (Paris Concert, Vienna Concert, La Scala) η οποία κινείται πιο κοντά στην κλασσική μουσική (μην ξεχνάμε ότι και τα τρία πραγματοποιήθηκαν σε πόλεις κλειδιά για την Ευρωπαϊκή μουσική παράδοση). Ο δεύτερος είναι ότι πρόκειται για το τελευταίο κοντσέρτο πριν το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης από το οποίο ταλαιπωρήθηκε ο Keith Jarrett για τρία περίπου χρόνια. Ο τρίτος είναι ότι πρόκειται το για το τελευταίο , μέχρι τώρα τουλάχιστον, στο οποίο οι αυτοσχεδιασμοί είναι ιδιαίτερα εκτεταμένοι (άνω ή κοντά στα 30 λεπτά). Στα δύο επόμενα album (Radiance, Carnegie Hall) ο Keith Jarrett επιστρέφει σε πιο σύντομες φόρμες.
 
Last edited:

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
image.jpg


Radiance (2002)

2πλό Cd το οποίο περιλαμβάνει ένα κοντσέρτο στην Osaka και ένα μέρος από κοντσέρτο στο Tokyo. Εδώ πλέον η φόρμα είναι ολιγόλεπτη. Πιο αφηρημένο (συνολικά) από οποιοδήποτε άλλο album είναι ‛’ποτισμένο’’ με μουσική του 20 αιώνα. Από τα κορυφαία album , απαιτεί όμως ‛’δουλειά’’ για να αποκαλυφθούν οι χάρες του. Σπουδαίο.

1 Radiance, Pt. 1 12:18
2 Radiance, Pt. 2 8:53
3 Radiance, Pt. 3 5:58
4 Radiance, Pt. 4 1:33
5 Radiance, Pt. 5 10:58
6 Radiance, Pt. 6 8:00
7 Radiance, Pt. 7 9:51
8 Radiance, Pt. 8 5:25
9 Radiance, Pt. 9 6:11
10 Radiance, Pt. 10 13:55
11 Radiance, Pt. 11 1:40
12 Radiance, Pt. 12 7:06
13 Radiance, Pt. 13 5:58
14 Radiance, Pt. 14 14:04
15 Radiance, Pt. 15 10:03
16 Radiance, Pt. 16 3:23
17 Radiance, Pt. 17 14:12

Τα 4 τελευταία κομμάτια είναι από το κοντσέρτο στο Tokyo. Ολόκληρο το κοντσέρτο του Tokyo υπάρχει στο DVD Tokyo Solo.


The Carnegie Hall Concert (2005)

Κι εδώ συνεχίζεται η λογική της ολιγόλεπτης φόρμας. Ο ίδιος σηματοδοτεί την αλλαγή αυτή ως εξής ‛’…αν αρχίσω να παίζω και μετά από ένα ενάμισι λεπτό νιώσω ότι το κομμάτι έχει ‛’τελειώσει’’ θα το σταματήσω. Κάπου είχα αυτοεγκλωβιστεί σε μια περίπλοκη κατάσταση όπου οι κανόνες που είχα θέσει με δυνάστευαν , αντί να φτιάξω απλούστερους κανόνες που θα μπορούσαν να με πάνε σε νέες περιοχές’’.
Πολύ καλό αλλά μάλλον όχι στο επίπεδο του Radiance.

1. Part 1 9:56
2. Part 2 3:32
3. Part 3 4:44
4. Part 4 5:19
5. Part 5 9:54
6. Part 6 6:50
7. Part 7 8:35
8. Part 8 5:19
9. Part 9 8:25
10. Part 10 9:46
11. The Good America 6:47
12. Paint My Heart Red 8:30
13. My Song 8:04
14. True Blues 7:00
15. Time On My Hands 7:30
 
Last edited:
17 June 2006
14,350
POP-200511519132-S.jpg


Ενα εκπληκτικό άλμπουμ αυτοσχεδιασμού του Keith Jarrett που λείπει από την πολύ καλή παρουσίαση του Διονύση είναι το παραγνωρισμένο HYMNS - SPHERES του 1976. Διπλό άλμπουμ τότε, ο μαίτρ σε αυτοσχεδιασμούς στο εκκλησιαστικό όργανο, σε μιά άλλη μουσική παράδοση, πολύ μακριά από τη δική του, αυτή του Κάντορα. Εξαίσιο. Η ECM το μετέφερε σε μονό CD αλλά λείπει περίπου το μισό (!) που τυγχάνει να είναι και το πιο συναρπαστικό κατά την ταπεινή μου γνώμη. Απ ότι έχω δεί στο site τους, το πουλάνε σε βινύλιο στην αυθεντική του μορφή.
Το έχω και θα ζητήσω από τον καλό μου φίλο, το Δαμιανό, κάποια στιγμή να μου το περάσει σε CD.

Τώρα...όσον αφορά τον Keith Jarrett πιστεύω πως πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους σύγχρονους μουσικούς. Ωρες ώρες τον διακρίνει μιά απίστευτη φιλαρέσκεια: είναι δημεγέρτης και καταφεύγει σε εύκολες λύσεις που θα ήταν ταμάμ για έναν crowd pleaser της σειράς, αλλά όχι για ένα μουσικό του δικού του διαμετρήματος. Θεωρώ πως η Σύγχρονη Μουσική είναι αδιανόητη χωρίς τις ακρότητες, τις δυσκολίες της, ακόμη ακόμη και τα αδιέξοδά της. Ακουγα όλο και λιγότερα από αυτά στις τελευταίες σόλο εξορμήσεις του. Χάρηκα πάρα πολύ με τους 2 τελευταίους σόλο δίσκους του -"Radiance", "The Carnegie Hall Concert"- άλμπουμ δύσκολα και απαιτητικά που όμως μου θυμίζουν τον παλιό Keith Jarret, πριν γίνει star και, ίσως, λίγο δημοκόπος.
Είναι ξανά αιχμηρός, πολύ τολμηρός και ιδιαίτερα διεισδυτικός σε αυτούς τους 2 δίσκους, κάτι που δεν έβλεπα στα σόλο κονσέρτα του τα τελευταία χρόνια.
Θεωρώ πως ο "κακός" Keith Jarrett είναι αυτός του "Paris Concert". Ο καλός, ή μάλλον, ο καλύτερος για μένα είναι εκείνος του Vienna Concert και των 2 παραπάνω.
Το κοντσέρτο της Βιέννης, πέρα από Bach και Shostakovich, είναι στα μάτια μου και ένας μεγάλος φόρος τιμής σ ένα είδος που πιστεύω ότι κυριολεκτικά λατρεύει: μιλάω για την αμερικάνικη country, όπου αρχίζει να παίζει ένα βάλς και, γύρω στα 20' περίπου αναστρέφει το θέμα και εκτοξεύεται στη στρατόσφαιρα.


Μπράβο Διονύση! :grinning-smiley-043
 

Stellios papa

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,804
Ελλαδα
σ ευχαριστουμε Διονυση για την θαυμασια παρουσιαση
για μενα ... το KOLN Concert ειναι οτι καλυτερο εχω ακουσει !


.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Παρότι έχουν παρουσιαστεί κάποια άλμπουμς τού Jarrett,έλειπε απο το Μουσικό φόρουμ μιά τόσο λιτή αλλά και μεστή συνολική παρουσίαση σάν αυτή πού έκανε ο Διονύσης.
Οπότε το πρώτο πού τού οφείλουμε είναι νά τού απονείμουμε τά εύσημα γιά την εξαιρετική δουλειά πού έκανε.:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043
Ο Jarrett κινείται καλλιτεχνικά σέ υψηλότατο επίπεδο..
Η ενασχόλησή του μέ την κλασσική μουσική δεν είναι παντελώς πειστική (πλήν ίσως στίς σονάτες τού Handel,αλλά και εκεί έχει να συγκριθεί με τούς πρώτης κλάσεως Richter-Gavrilov).
Oμως στην αυτοσχεδιαστική Μουσική ο Jarrett είναι Κορυφαίος...
Στιγμές γίνεται μελό αλλά η αυτοσχεδιαστική του δεινότητα προσφέρει συνολικά μουσική πανδαισία.
Scala(πρώτο μέρος)Koλωνία(ολόκληρο),Dark Intervals(το αγαπώ πολύ γιατί είναι κλειστό και αυτοεξομολογητικό),Facing You(γιά προσωπικούς λόγους αλλά και γιατί είναι η Αρχή τής πορείας του),Radiance(ήδη κλασσικό γιατί ξεπερνά και τον ίδιο του τον εαυτό προβάλλοντας και τά σημερινά Μουσικά αδιέξοδα)Carnegie,Bregenz,αποσπάσματα απο τά Sun bear αποτελούν τά αγαπημένα μου...
Δεν πετάω τίποτα απο τον Jarrett(και απουσιάζουν ελάχιστα απο το συνολικό του έργο,απ´την δισκοθήκη μου)και τον έχω κατατάξει μαζί με μερικούς Κλασσικούς Πιανίστες ,στίς πρώτες επιλογές μου.
 

Maria An.

Established Member
28 June 2006
292
Θεσσαλονίκη
Πολύ ωραία παρουσίαση για αγαπημένο μουσικό.

Επίσης, οι ηχογραφήσεις στο Blue Note το 1995 είναι από τις εξαιρετικές δουλειές του και είναι αυτές στις οποίες το cd player μου δεν μπορεί να αντισταθεί για πολύ.
 

Attachments

  • ecm.jpg
    ecm.jpg
    15.9 KB · Views: 18
Last edited:

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Σπύρο, Τάσο, Στέλιο, Κώστα, Μαρία ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.:smileJap:

Κώστα δεν περιέλαβα το Hymns - Spheres ,διότι είναι η φύση του εκκλησιαστικού οργάνου τέτοια (αν και πληκτροφόρο) που μιλάμε για κάτι διαφορετικό από έναν πιανιστικό αυτοσχεδιασμό. Η προσθήκη σου βέβαια είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη και θα αποτελέσει ερέθισμα να του δώσω λίγο περισσότερη προσοχή απ'ότι μέχρι τώρα. Παραθέτω ε δ ώ ένα απόσπασμα.

Σπύρο θα συμφωνήσω μαζί σου ότι κάποιες στιγμές γίνεται κοινότυπος αλλά, αφενός μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για δημιουργία on the fly οπότε κάποιες εύκολες λύσεις θα του τις συγχωρήσουμε, αφετέρου το συνολικό αποτέλεσμα αποζημιώνει.
Αν θυμάσαι πέρυσι είχα ανεβάσει ένα απόσπασμα από το encore του κοντσέρτου στο Tokyo (από τα Sun Bear Concerts) χωρίς να πω περί τίνος πρόκειται και κάποιος ,νομίζω εσύ, είπες ότι θα μπορούσε να είναι και ...Χατζηνάσιος.
Είναι χαρακτηριστικό επίσης ένα σημείο από το 1ο μέρος του κοντσέρτου της Osaka (από τα Sun Bear Concerts) όπου για λίγα λεπτά (από το 20:15) έχει κολλήσει και παίζει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Κάποια στιγμή βέβαια ξαναπαίρνει μπρος και συνεχίζει με ένα πολύ όμορφο γύρισμα. Θέλω να καταλήξω στο ότι ο αυτοσχεδιασμός δικαιολογεί και κάποιες άνισες στιγμές.
Κατά τ'άλλα χαίρομαι που συμφωνούμε και δεν πετάμε τίποτα από Keith αλλά και για το Dark Intervals (πολύ αγαπημένο μου) που το προσεγγίζουμε με παρόμοιο τρόπο.

Υ.Γ.
Ε δ ώ υπάρχει ,για τυχόν ενδιαφερόμενους ,η παρτιτούρα του κοντσέρτου της Κολωνίας. Πρόκειται για μεταγραφή από τον ίδιο τον Keith Jarrett.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Διονύση ,προφανώς και η αναφορά μου σε κάποιες μελό στιγμές δεν ακυρώνει σέ τίποτα τήν μεγάλη του καλλιτεχνική αξία.
Αλλως τε το ´ξέσπασμά´´του στο πρώτο μέρος τού La Scala ,μετά απο μιά δεξιοτεχνική και δαιδαλώδη διαδρομή,είναι κατ´εξοχήν μελό αλλά αποτελεί μιά από τίς πιό αγαπημένες μου στιγμές..
Και να συμπληρώσω πώς προσωπικά δεν μέ ´χαλάει´καθόλου το γεγονός οτι σιγοτραγουδά,μουρμουρίζει ή και καμιά φορά ξεσπά σε κραυγές.
Αλλως τε ένας άλλος αγαπημένος μου κάνει σχεδόν το ίδιο.;);)
Υ.Γ.
Ελπίζω να οργανωθεί το Index γιατί η συγκεκριμένη παρουσίαση μέ το σύνολο τών πληροφοριών της αποτελεί εξαιρετικό οδηγό-τσέπης:)flipout::grinning-smiley-043) για το έργο τού Jarrett (solo piano)και μακάρι να αποτελέσει αφορμή νά εντρυφήσουν και άλλοι φίλοι στην Μουσική του...Kαί απλά επιβεβαιώνεται γιά μιά ακόμα φορά πώς το Μουσικό μας Φόρουμ αποτελεί αληθινή Οαση την οποία πλέον καλλιεργούν αρκετοί συμφορουμίτες μας πού πλαισίωσαν με εξαιρετικό τρόπο την ομήγυρη..:grinning-smiley-043
Αλλως τε η Μουσική δεν τελειώνει ποτέ,ακόμα και σέ ´Μικρούς Καιρούς´.
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Re: Απάντηση: Keith Jarrett , οι solo αυτοσχεδιασμοί

Και να συμπληρώσω πώς προσωπικά δεν μέ ´χαλάει´καθόλου το γεγονός οτι σιγοτραγουδά,μουρμουρίζει ή και καμιά φορά ξεσπά σε κραυγές.
Εμένα στην αρχή της ''γνωριμίας'' μου με τον Keith με χάλαγε κάπως αλλά σε ελάχιστο χρόνο το αποδέχθηκα. Τόση ήταν η μαγεία που άσκησε πάνω μου η μουσική του.

Αλλως τε ένας άλλος αγαπημένος μου κάνει σχεδόν το ίδιο.;);)

Τουλάχιστον ο συγχωρεμένος δεν σηκωνόταν ούτε κοπάναγε το πιάνο...(για το δεύτερο δεν παίρνω και όρκο).
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Απάντηση: Re: Απάντηση: Keith Jarrett , οι solo αυτοσχεδιασμοί

Τουλάχιστον ο συγχωρεμένος δεν σηκωνόταν ούτε κοπάναγε το πιάνο...(για το δεύτερο δεν παίρνω και όρκο).

Δέν πρόλαβε νά εντρυφήσει στούς αυτοσχεδιασμούς.:grandpa:
Αν και σέ κάποια έργα τού 20ού αιώνα δεν είμαι σίγουρος πώς δεν τον ακούω να κοπανάει το πιανο..Αλλά μπορεί και νάναι ιδέα μου.:flipout:
 

Maria An.

Established Member
28 June 2006
292
Θεσσαλονίκη
Ευχαριστούμε και για το pdf. Όχι ότι υπάρχει περίπτωση να το αξιοποιήσω προσωπικά, αλλά θα κάνω άλλους να χαρούν (και εγώ από κοντά θα απολαμβάνω).
 

Lucas Stephanides - Anakrousis

AVClub Addicted Member
16 March 2007
2,118
Νάταν και σωστά ηχογραφημένο το Koln Concert θα άξιζε ακόμη περισσότερο. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν αμιξάριστες ταινίες ηχογράφησης. Καλό θα ήταν. Λ.Σ.
 
14 December 2006
4,265
Η ενασχόληση μου με το έργο του keith Jarrett έχει, δυστυχώς μάλλον για μένα, ξεκινήσει πολύ πρόσφατα, γεγονός το οποίο σαφώς και οφείλεται στο forum, και στις σχετικά συχνές αναφορές σε αυτόν.

Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα άνετος στο να μιλάω για πράγματα που δεν τα έχω καλά "δουλεμένα" να πω πως είναι απο τις περιπτώσεις εκείνες που ειδικά για κάποιον όπως εγώ που δεν γνωρίζει το έργο του και που σχετικά αργά προσπαθεί να ανακαλύψει πράγματα ,απαιτείται σεβασμός, κόπος, χρόνος και προσοχή.

Απο την πολύ φτωχή μου μου εμπειρία που επι της ουσίας είναι το vienna concert σε cd,Koln Concert σε βινύλιο, και to Hymns Spheres σε διπλό βινύλιο, και ανεξάρτητα απο το επίπεδο προσοχής η κατανόησης που πιθανότατα απαιτείται για το καθένα, το hymns spheres με τράβηξε μέσα του απο το πρώτο άκουσμα,αισθάνθηκα οτι με αφορούσε άμεσα.Το facing you θέλω να είναι η επόμενη μου κίνηση.

Σαφώς Διονύση και σε ευχαριστούμε για την παρουσίαση σου.
 
17 June 2006
14,350
δεν περιέλαβα το Hymns - Spheres ,διότι είναι η φύση του εκκλησιαστικού οργάνου τέτοια (αν και πληκτροφόρο) που μιλάμε για κάτι διαφορετικό από έναν πιανιστικό αυτοσχεδιασμό. Η προσθήκη σου βέβαια είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη και θα αποτελέσει ερέθισμα να του δώσω λίγο περισσότερη προσοχή απ'ότι μέχρι τώρα.

εγώ το έβαλα γιατί το θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ όσον αφορά το κεφάλαιο των σόλο αυτοσχεδιασμών του εν λόγω. Θα μπορούσα κάλιστα να αφήσω απ' έξω το "Dark Intervals", το "Staircase" ή το "Facing You" που δεν "γέρασε" το ίδιο καλά με τα άλλα (στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον).
Να προσέξεις γιατί η έκδοσή του σε CD περιλαμβάνει μόνο το "SPHERES" - παραλείπει το "HYMNS" που είναι το προσκύνημα στον Κάντορα και μακράν η καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, ενότητα από τις δύο.
Αν έχεις δυσκολίες να το βρείς μπορώ πάντα να σου δανείσω το δικό μου διπλό βινύλιο: είναι σε εξαιρετική κατάσταση και ο ήχος του εκκλησιαστικού οργάνου σε αποσβολώνει. Φαντάσου τους αυτοσχεδιασμούς του Κάντορα με oλίγη, σχεδόν ανεπαίσθητη από την "πουτανιά" της τζάζ ανακατεμένη στο mix.
Pure bliss :worshippy: :2thumb22sup: :smile: