Μπαχ, σουίτα για βιολοντσέλλο αρ. 2

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

Η θλίψη και τα βάσανα πρέπει να βιώνονται εν κινήσει. Από τη φύση τους αντιμάχονται την κίνηση, προσπαθούν να φυλακίσουν το χρόνο στη γενεσιουργό τους στιγμή. Η ζωή όμως απεχθάνεται τη στατικότητα. Και έτσι ‛φέρουμε’ τη θλίψη μας, διαδικασία επίπονη, αλλά και σωτήρια. Ευχής έργο, είναι η κίνηση αυτή να είναι μελετημένη και αξιοπρεπής. Βαρύθυμη μεν, αλλά αξιοπρεπής. Σαν επίσημος, αργός μπαρόκ χορός, μια σαραμπάντ για παράδειγμα.

Ο Μπαχ συνέθεσε τις έξι σουίτες του για σόλο τσέλο, περίπου το 1720, όταν ήταν μουσικός διευθυντής στην Αυλή του Cöthen. Την ίδια εποχή περίπου, που συνέθεσε τις σονάτες και παρτίτες για βιολί και άλλα ‛κοσμικά’ του αριστουργήματα. Δεν ξέρω αν η δεύτερη σουίτα ήταν πιο κοντά στο θάνατο της πρώτης του γυναίκας (το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς), από τις άλλες. Συνδυάζει όμως εσωτερικότητα, πάθος και αξιοπρέπεια που την κάνουν ξεχωριστή, ακόμη και για τις δημιουργίες του Μπαχ, του ανθρώπου που εξέφρασε την τριάδα αυτή καλύτερα από κάθε άλλον.

Η δομή της είναι παρόμοια με των υπολοίπων: Ένα μεγάλο πρελούδιο στην αρχή και μια σειρά από χορούς: Allemande, Courante, Sarabante, δύο μινουέτα και Gigue. Το πρελούδιο εισάγει με δραματικό τρόπο, παλλόμενο από μεγάλη εσωτερική ένταση, στο ύφος του έργου. Αποτελεί κατά κάποιο τρόπο το στοχαστικό προθάλαμο. Να προετοιμαστείς, ν’ ανοίξεις την καρδιά σου και να αντικρίσεις άφοβα τα πάθη σου. Η αλλεμάν που ακολουθεί, μεγαλόπρεπη, οργανώνει κάπως την εσωτερική ένταση που έχει συσσωρευτεί με το τέλος του πρελούδιου, σε βάζει σε κίνηση (τουλάχιστον ψυχική) και παράλληλα σου δίνει βοηθήματα, οδηγούς ψυχραιμίας και αξιοπρέπειας. Η κουράντ που ακολουθεί, γρήγορη με περιδινήσεις, είναι σοφά τοποθετημένη εκεί. Να δώσει γλώσσα και έκφραση σε αυτό που μέχρι τότε ασφυκτιούσε και ένιωθε να τη στερείται.

http://www.youtube.com/watch?v=VnSiiKlOYWg

Ακολουθεί η σαραμπάντ, η ‛καρδιά’ της σουίτας. Μια κάθοδος ακροπατώντας στα βάθη της ψυχής, συμπονετική και παρηγορητική μέχρι δακρύων. Το πρώτο μινουέτο που ακολουθεί δε θα μπορούσε να βρίσκεται πουθενά αλλού, παρά εκεί. Είναι μια ανάδυση στο φως, μια υπενθύμιση της ενεργητικότητας μας και μια δήλωση εμπιστοσύνης σε όλες τις ανώτερες ποιότητες που κρύβουμε μέσα μας. Δεν παραβλέπει όμως να ρίχνει διαρκώς ματιές πίσω, στο ύφος της σαραμπάντ που προηγήθηκε. Μεσολαβεί ένα σύντομο δεύτερο μινουέτο, έξοχης κομψότητας, για να επαναληφθεί πάλι από την αρχή το πρώτο, αυτή τη φορά απογαλακτισμένο και αυτόνομο.

Η σουίτα κλίνει με μια ρωμαλέα ζιγκ, που δονείται όμως στην κορύφωση της από το ίδιο πάθος. Εδώ όμως χρησιμοποιεί την ενέργεια του εποικοδομητικά, για ν’ ανοίξει δρόμους.

http://www.youtube.com/watch?v=PFdBVsM55UU

Οι μουσικολόγοι, ανιχνεύουν στις έξι σουίτες για τσέλο, μια ‛σειριοποιημένη’ πολυφωνία. Εδώ, λόγω του μεγέθους και του χαρακτήρα του οργάνου η πολυφωνία δεν εκφράζεται με τον ευφάνταστο τρόπο που γίνεται στα αντίστοιχα έργα για σόλο βιολί. Εδώ ‛σειριοποιείται’, δίνοντας ένα ρυάκι στην επιφάνεια του οποίου ιριδίζουν ακολουθίες από φωνές, αρμονικές αναπτύξεις και ποικίλματα. Η ουσία όμως είναι πως οι σουίτες είναι έργα τόσο πολυεπίπεδα, που επιδέχονται μεγάλη ποικιλία ερμηνευτικών προσεγγίσεων, η καθεμία από τις οποίες αναδείχνει διαφορετικά στοιχεία τους.

Ταλαντεύτηκα μεταξύ του τραγουδιστού λυρισμού και της κομψότητας του Πιερ Φουρνιέ, στην ιστορική του ηχογράφηση στην Archiv και της ακρίβειας, της αναλυτικότητας και της ζωντάνιας του γερμανού τσελίστα Πέτερ Μπρουνς, προεξάρχοντα της Κρατικής Ορχήστρας της Δρέσδης, που έχει ηχογραφήσει το σετ για τη γαλλική Opus 111. Για τη συγκεκριμένη παρουσίαση, κατέληξα στον δεύτερο. Είχα και την τύχη να πετύχω στο youtube και σχετικά βίντεο.

bachcello.jpg
31Bfsa3GuYL._SL500_AA300_.jpg


Στη μνήμη της μητέρας μου.
 
Σας ευχαριστώ πολύ. Δυστυχώς ηχογράφηση του Ροστροπόβιτς δεν έχω στη δισκοθήκη μου. Από το πρελούδιο στο youtube όμως η γνώμη που σχημάτισα είναι πολύ καλή. Υποβλητική, αφήνεται κατά τη γνώμη μου περισσότερο στο πάθος, είναι πιο συγκινησιακή, με πιο ομοιόμορφες και 'πλατιές' φράσεις, περισσότερη χρήση του βιμπράτο.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Η θλίψη και τα βάσανα πρέπει να βιώνονται εν κινήσει. Από τη φύση τους αντιμάχονται την κίνηση, προσπαθούν να φυλακίσουν το χρόνο στη γενεσιουργό τους στιγμή. Η ζωή όμως απεχθάνεται τη στατικότητα. Και έτσι ‛φέρουμε’ τη θλίψη μας, διαδικασία επίπονη, αλλά και σωτήρια. Ευχής έργο, είναι η κίνηση αυτή να είναι μελετημένη και αξιοπρεπής. Βαρύθυμη μεν, αλλά αξιοπρεπής. Σαν επίσημος, αργός μπαρόκ χορός, μια σαραμπάντ για παράδειγμα.



Στη μνήμη της μητέρας μου.


Καλέ μου καί πολύτιμε φίλε.Είχα την τιμή νά γνωρίζω ολη την διαδρομή ώς τό επέκεινα.
Η ζωή απεχθάνεται μέν τήν στατικότητα,αλλά αποδέχεται τίς μικρές ή μεγάλες εκείνες πολύτιμες ´στάσεις´πού απαιτούνται γιά νά ξανάβρει ρυθμό ή ανάσα μας όταν διακόπτεται απο γεγονότα πού μάς σημαδεύουν.

Ο δρόμος γιά τήν ουσιώδη αποδοχή τού οριστικού συμβάντος είναι μακρύς καί επίπονος μέν,αλλά ταυτόχρονα και ´διδαχή βίου´.

Ο τρόπος τού πένθους μας είναι καί τρόπος ζωής..

Δέν μπορώ νά υποδείξω αλλά μόνον να μιλήσω εκ πείρας..

Η ροή τής θλίψης ,πού στιγμές μετατρέπεται και σέ θρήνο είναι κίνησις αναγκαία,παρηγορητική και σέ βάθος χρόνου καθαρτήριος..

Προσωπικά θά αντικαθιστούσα τήν αξιοπρέπεια μέ τήν επιτρεπτικότητα ..
Η εσωτερική ψυχική επιτρεπτικότης καθορίζει αλλά και ανανεώνει τήν διάθεση γιά τό Ζήν.Αυτή ωθεί στό ψυχικό εκείνο ´άνοιγμα´πού επιτρέπει και την χαρά καί τήν λύπη μερικές φορές καί ταυτόχρονα.Χαρά απο μικρά ή μεγάλα συμβαίνοντα πού κινούνται έν παραλλήλω αλλά και συναρθρωνόμενα μέ την δεδομένη λύπη..

Η ροή τών συναισθημάτων είναι αυτή πού δρά θεραπευτικά και επιτρέπει τελικά στην Μνήμη νά διατηρήσει ολοκάθαρη τήν ύπαρξη τού τεθνεώτος, διατηρώντας φυσικά μέ την πάροδο και τού χρόνου,μιά ήπια πλέον σκιά υπολειμματικής θλίψης πού έτσι και αλλοιώς υφίσταται σέ κάθε σκεφτόμενο άνθρωπο πού γνωρίζει.

Η μεγαλύτερη ευχή πού μπορώ νά κάνω γιά τήν απώλεια τής μιάς εκ τών δυό ριζών ,είναι ,σέ βάθος χρόνου, νά σέ συνοδεύει στό τραπέζι πού τρώς και πίνεις μαζί μέ ζώντες τής επιλογής σου ,ως παρουσία υπαρκτή καί ευδιάκριτη ,καί όταν σηκώνεις τό ποτήρι σου νά ευχηθείς στούς ανθρώπους τής ζωής σου (σημερινής ή μελλούμενης) νά μπορείς νά χαμογελάς γιά μιά τόσο σημαντική απουσία πού όμως πλέον θάχεις εγγράψει εντός σου και γύρω σου,όχι μεταφυσικά,αλλά μέσω τής α-λήθειας..........

Μέ όλον τόν δέοντα σεβασμό γι´αυτές σου τίς στιγμές.
Μέ πολλή αγάπη.
:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043
 
Η μεγαλύτερη ευχή πού μπορώ νά κάνω γιά τήν απώλεια τής μιάς εκ τών δυό ριζών ,είναι ,σέ βάθος χρόνου, νά σέ συνοδεύει στό τραπέζι πού τρώς και πίνεις μαζί μέ ζώντες τής επιλογής σου ,ως παρουσία υπαρκτή καί ευδιάκριτη ,καί όταν σηκώνεις τό ποτήρι σου νά ευχηθείς στούς ανθρώπους τής ζωής σου (σημερινής ή μελλούμενης) νά μπορείς νά χαμογελάς γιά μιά τόσο σημαντική απουσία πού όμως πλέον θάχεις εγγράψει εντός σου και γύρω σου,όχι μεταφυσικά,αλλά μέσω τής α-λήθειας..........

Σπύρο μου είχα την τιμή και το προνόμιο να ήσουν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια, από το 2007 που είχαμε την πρώτη μεγάλη κρίση. Κρατώ το πολύτιμο μήνυμα σου και την ευχή σου με περισυλλογή και ευγνωμοσύνη. :smileJap:
 

Elina

Senior Member
13 January 2009
556
Γέρακας
... Η ζωή όμως απεχθάνεται τη στατικότητα. Και έτσι ‛φέρουμε’ τη θλίψη μας, διαδικασία επίπονη, αλλά και σωτήρια. Ευχής έργο, είναι η κίνηση αυτή να είναι μελετημένη και αξιοπρεπής. Βαρύθυμη μεν, αλλά αξιοπρεπής. ...


Στη μνήμη της μητέρας μου.

Θερμά συλλυπητήρια για την απώλεια

αναλόγως ένιωθα έτσι...
 
Απάντηση: Re: Μπαχ, σουίτα για βιολοντσέλλο αρ. 2

αναλόγως ένιωθα έτσι...

Σας ευχαριστώ. Το συγκεκριμένο, μου έκανε και μένα συντροφιά, μαζί με τα υπόλοιπα μέρη των τριών τελευταίων σονατών για πιάνο του Σούμπερτ και μερικά άλλα έργα των Μάλερ, Μπαχ, Μπετόβεν και Μότσαρτ.
 

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ

Super Moderator
Staff member
20 October 2007
17,673
Μεσευρώπη
http://www.youtube.com/watch?v=zuQXGA_BwY4&feature=related

χτες άκουσα τις εκδοχές των Fournier και Starker. Ο Γάλλος είναι σαφώς καλύτερος στη συγκεκριμένη σουίτα. Τον Μπρουνς δεν τον γνωρίζω, αλλά σήμερα θα ακούσω και την άλλη ερμηνεία που έχω στη συλλογή μου, αυτή του Casals.
 

Emilot

AVClub Fanatic
18 June 2006
32,852
Εξάρχεια
Συλλυπητήρια Δαμιανέ, οι μουσικές να σου απαλύνουν τον πόνο....

Ευχαριστώ τα μέγιστα για την συμπαντική μουσική πρόταση.
 

Δημήτρης Ιωάννου

Moderator
Staff member
18 June 2006
15,800
Αθήνα-Κέντρο
Βιώματα πόνου και θλίψης,οικεία και κοντινά.

Στα είπα κατ ιδίαν αλλά το αφιέρωμά σου ,το πόνημά σου ,μου επιβάλλει (περισσότερο υποβάλλει)και τα εδώ συλλυπητήρια.

Καλή της ξεκούραση πλέον και καλή δύναμη σε εσένα.
 

Vasyian

New member
30 May 2016
88
Αγαπημένο έργο οι σουίτες για τσέλο.

Προσωπικά, από την πρώτη στιγμή που άκουσα την ερμηνεία του Pablo Casals, με μαγνήτισε. Ο τρόπος που τονίζει τις φράσεις, διακόπτοντας τη συνεχή ροή αλλά μένοντας πιστός σε έναν βαθύτερο, συναισθηματικό ρυθμό - όλα αυτά ταιριάζουν πολύ με τον τρόπό που εγώ αντιλαμβάνομαι το έργο, οπότε και αυξάνουν την απόλαυση που παίρνω.

Το "πρόβλημα" με τον Casals είναι ότι οι ηχογραφήσεις του έγιναν μεταξύ 1936 και 1939 - επομένως, όλες οι σημερινές εκδόσεις των σουιτών του Bach από τον Casals υποφέρουν από σημαντικό θόρυβο υποβάθρου, παρά τα remastering και τις ψηφιακές αποθορυβοποιήσεις.
Πρόσφατα ωστόσο, ένας χρήστης του youtube ανέβασε μια εκδοχή τους, ύστερα από προσωπική του επεξεργασία, η οποία σε σημαντικό βαθμό έχει διορθώσει το ζήτημα του ήχου (αν και προσωπικά νομίζω ότι στην πορεία έχασε και αρκετό από τον "όγκο" του οργάνου).

https://www.youtube.com/watch?v=wqhR37qSUMA&t=38s

Σε κάθε περίπτωση, με θόρυβο ή χωρίς, η ερμηνεία του Casals είναι τέτοια που κολάς σε αυτήν και αγνοείς τα υπόλοιπα...