Μάγια, μάγια....

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,350
Gabor Szabo - Spellbinder - Impulse

music_backspin1-1_20060830.jpg

517F0JXC6RL._AA240_.jpg


Έχουμε ξαναγράψει γιά τον κιθαρίστα αυτόν.
Ίσως η κύρια αφορμή, μετά το πέρασμα από τα blues, και μαζί με τον Peter Green γιά τον Carlos Santana να διαμορφώσει το στυλ που όλοι ξέρουμε και διαμόρφωσε στη συνέχεια σχεδόν δύο γενιές κιθαριστών στον πλανήτη.

Ο Ούγγρος κιθαρίστας που μετανάστευσε νέος στην Αμερική προσπάθησε γρήγορα να ενσωματωθεί με τη jazz σκηνή του Νέου Κόσμου, μέχρι που γρήγορα κατάλαβε ότι ουσιαστικά δεν ενσωματώθηκε, αλλά δημιούργησε ένα εντελώς νέο ύφος που έμελε να είναι ο σπόρος μιάς ολόκληρης νέας σκηνής.
Παίζει απλές, καθαρές νότες, με πλήρη έλειψη παραμόρφωσης (τι είναι αυτό?), με ήχο πλούσιο στις μεσσαίες και υψηλές. Χρησιμοποιεί βαρειές χορδές, εξ ού και δεν υπάρχει "σηκώματα" στις χορδές αν και κάποιες υποψίες υπάρχουν και όταν υπάρχουν είναι σχεδόν πάντα σε συνδυασμό με μιά διπλανή χορδή (όπως αργότερα το κοπιάρισε ο Carlos).
Υπάρχει έντονο το τσιγγάνικο στυλ, που θυμίζει λίγο από όλα, από μπουζούκι, μαντολίνο, βιολί, κιθάρα - όλα....

Οι μουσικοί που συνοδεύουν οι γνωστοί της εποχής Chico Hamilton, Ron Carter, Willie Bobo (το άλλο άκρο στις επιρροές του Carlos - και ουσιαστικά πάνω στα δύο αυτά στυλ, του Bobo και του Szabo στήθηκαν οι Santana).
Η εγραφή το 66 στον Van Gelder φυσικά...

Εδώ υπάρχει και το γνωστό των γνωστών Gypsy Queen που ήταν το δεύτερο μέρος της σύνθεσης black magic woman/gypsy queen που έστελε τους Santana στο.... χρήμα.
Ακούγοντας το βρίσκεις όλες τις φράσεις που αντέγραψε, με καλή πίστη και θαυμασμό και περισσή οργάνωση ο Carlos, δίνοντας μιά κατεργασία πολλών καρατιών στο ακατέργαστο τζαμάρισμα (ναι δοκιμή στο στούντιο ήταν!) του Szabo.
Στο δίσκο δεν υπάρχει μόνο η αντιγραφή του ύφους του κιθαρίστα αλλά και μιά αντιγραφή του όλου πνέυματος και ιδεών του Szabo (και άλλων έργων του) από τον μετέπειτα διάσημο Carlos. Δηλαδή magic, spell, sorcerer, qypsy, evil ways, caravans, fires, mystery, κλπ.

Τον δίσκο τον είχα σε μιά χιλιοπαιγμένη κασέτα που χάθηκε γύρω στο 1982. Το κυνηγούσα στο ebay επί μήνες, και τελικά το πήρα remaster με μόλις 8 ευρά.
Μόνη αδύνατη στιγμή, στα 36 του λεπτά, η διασκευή του Bang bang του Bono, που ο ...δύστυχος Szabo έχει την έμπνευση να τραγουδήσει....

Αγοράστε το γιατί είναι milestone, γιατί είναι ιστορία, γιατί δίνει απαντήσεις, γιατί "ξεβρακώνει" τον Carlos, γιατί είναι ωραίο και πρωτόγονο.
Αγοράστε το έστω μόνο γιά το gyspy queen και το καταπληκτικό εξώφυλλο του ίδιου του κιθαρίστα!.

Δημοσίευση από το παλιό avforum
 
Last edited:
27 June 2006
7,771
Κάποτε είχα γράψει για αυτό

B0000AK0DA.01._AA240_SCLZZZZZZZ_.jpg




ένας πολύ ιδιαίτερος "ethnic" δίσκος με πινελιές από χοντροfunk καταστάσεις και free αυτόματο πιλότο αυτοσχεδιασμών.
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,350
Re: Απάντηση: Μάγια, μάγια....

Ώπα… αυτό κι'αν είναι δήλωση!
Με μόνη επαφή μαζί του, με το HIGH CONTRAST, έχω να πω όντως τα καλύτερα για τον Szabo!

Μα αγαπητέ....
ο καλύτερος οπαδός τον πρώτον λίθον βαλέτω...


κολλήματα έχω, αλλά ξέρω να αναγνωρίζω τα του Καίσαρος....:2thumb22sup:
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,302
Αθήνα
Μάγια, μάγια... (#2)

GaborSzaboByMichaelOchs.jpg
Gabor Szabo (φωτογραφία από τα αρχεία του Michael Ochs)​

Ο Gabor Szabo/Γκαμπόρ Ζάμπο (1936-1982) υπήρξε για μένα μια ειδική περίπτωση. Η γνωριμία μαζί του έγινε μέσω της ζωγραφιάς του στο εξώφυλλο του Spellbinder, κάποιο απόγευμα στα γυμνασιακά μου χρόνια, στη βιτρίνα ενός κεντρικού δισκοπωλείου. Τα γυναικεία πρόσωπα, οι φιγούρες με την κιθάρα, τα αριστοτεχνικά συνδυασμένα χρώματα και τα αμυδρά παιδικά σχήματα, όλα αυτά, μου είπαν κάτι αμέσως, δεδομένης και της ευαισθησίας μου στο σκίτσο και αμέσως άρχισε η έρευνα για τον καλλιτέχνη... Ο δίσκος εφοδιάστηκε σύντομα και μου άνοιξε το παράθυρο στην υπέροχη μουσική του. Οι ευρωπαϊκές καταβολές του, σαφώς διαφοροποιημένες από την αφροαμερικάνικη παράδοση είναι διακριτές, με κύριο όχημα τον λυρισμό να υπερισχύει και να "μεταφέρει" τα συναισθήματά του.

Αποκαλυπτική υπήρξε και η μαρτυρία του στις ένθετες σημειώσεις του Nat Hentoff/Νατ Χέντοφ που συνοδεύουν το δίσκο, στο εσώφυλλό του. Άλλη, λοιπόν ευτυχής ανακάλυψη ήταν η γραφίδα του συγγραφέα, δημοσιογράφου, τζαζ κριτικού και αυτόπτη μάρτυρα της ιστορίας, Nat Hentoff, που αποκαλούσε τον εαυτό του ταραχοποιό και το απέδειξε μ' ένα ράφι από βιβλία και ένα βουνό από δοκίμια για την ελευθερία του λόγου. Τις μουσικοκριτικές του θεωρώ υπόδειγμα ισορροπίας υποκειμενικής οπτικής με οδηγό το συναίσθημα και αντικειμενικής πληροφόρησης βασισμένης στις προσωπικές μαρτυρίες των καλλιτεχνών και τις συγκυρίες της εποχής. Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε τι εννοώ (καθώς και την επιρροή στις παρουσιάσεις μου)...
 
Last edited:

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,302
Αθήνα

Λυρική καταιγίδα​

Gabor Szabo - Spellbinder (1966, Impulse!)

GaborSzaboSpellbinder.jpg

Τραγούδια: A1 Spellbinder - 5:26, A2 Witchcraft (C. Leigh, C. Coleman) - 4:38, A3 It Was A Very Good Year (Ervin Drake) - 2:45, A4 Gypsy Queen - 5:10, B1 Bang Bang (My Baby Shot Me Down) (Sonny Bono) - 2:28, B2 Cheetah - 4:06, B3 My Foolish Heart (N. Washington, V. Young) - 5:25, B4 Yearning - 2:57, B5a Autumn Leaves (J. Kosma) / B5b Speak To Me Of Love (J. Lenoir) - 3:42
Μουσικοί: Gabor Szabo (κιθάρα, φωνητικά: B1, B4, σύνθεση: A1, A4, B2, B4, ζωγραφική εξώφυλλου), Ron Carter (μπάσο), Chico Hamilton (τύμπανα), Victor Pantoja, Willie Bobo (λάτιν κρουστά)
Παραγωγή / Μηχανικός / Σημειώσεις: Bob Thiele / Rudy Van Gelder / Nat Hentoff

Ηχογραφήθηκε στις 6 Μαΐου 1966, στο Van Gelder Recording Studio, Englewood Cliffs, Νιού Τζέρσεϊ. Ο Gabor Szabo χρησιμοποιεί κιθάρα Gibson και ενισχυτή Toby.

Spellbinder.gif

Η τζαζ οδύσσεια του Gabor Szabo είναι μια από τις πιο μοναδικές στην παράδοση αυτής της μουσικής που αντιστέκεται στην εύκολη κατηγοριοποίηση.
Γεννημένος στη Βουδαπέστη, αρχικά τον προσείλκυσε η κιθάρα από μια ταινία του Roy Rogers, και στη συνέχεια διαμορφώνεται μουσικά ακούγοντας τον Gerry Mulligan και άλλους τζαζίστες στη Φωνή της Αμερικής και τις συνακόλουθες ραδιοφωνικές εκπομπές. Ο Gabor έφυγε από την Ουγγαρία στα είκοσι ένα (1956) μετά την αποτυχία της ουγγρικής εξέγερσης ενάντια στους Ρώσους κομμουνιστές.
Στην Αμερική, κατά τη διάρκεια των αρχικών του εμπειριών παιξίματος, που ακολούθησαν την παραμονή του στο Berklee School of Music στη Βοστώνη και τη μεταγενέστερη συνεργασία με τους Chico Hamilton/Τσίκο Χάμιλτον και Gary McFarland/Γκάρυ ΜακΦάρλαντ, ο Gabor βρισκόταν στη διαδικασία να αναπτύξει τη δική του ξεχωριστή μουσική προσωπικότητα.

Και τώρα, όπως το άλμπουμ αυτό επιδεικνύει, έχει αποκτήσει την αυτοπεποίθησή του. «Για μεγάλο χρονικό διάστημα», ο Gabor επισήμανε σε συνέντευξη του Pauline Rivelli στο τεύχος του Jazz τον Αύγουστο του 1966, «δεδομένου ότι δεν γεννήθηκα εδώ και πάντα κοίταζα την αμερικανική τζαζ και τους μουσικούς σαν πράγματα για μίμηση, δεν συνειδητοποίησα ότι είχα το δικαίωμα στο δικό μου στυλ. Πιστεύω όμως, ότι αν και είμαι τζαζ-προσανατολισμένος παίκτης, δεν βασίζομαι στην τζαζ. Ξέρω ότι πάντα θα αφορά την τζαζ, γιατί αυτό είναι το ιδίωμα μέσα από το οποίο επικοινωνώ, αλλά είμαι απόλυτα ευχαριστημένος παίζοντας... γαλλικά, ινδικά ή ποπ τραγούδια... και τελικά αφήνομαι να παίζω τις πρώτες εντυπώσεις μου. Πολύ συχνά, συνηθίζω να ακούω τσιγγάνους να παίζουν».
Σε μια συζήτηση σχετικά μ' αυτό το άλμπουμ, ο Gabor πρόσθεσε: «Ποτέ δεν σκοπεύω να κάτσω και να παίξω μουσική που είναι κακιά ή εμπορική, αλλά από την άλλη, δεν σκοπεύω να σταματήσω να παίζω μουσική που μου αρέσει - απ' όπου κι αν προέρχεται - ακριβώς για να ταιριάξει με ό,τι είναι 'αβάν-γκαρντ' και 'στη μόδα', αυτή τη στιγμή. Στα τραγούδια που με προσελκύουν, εφόσον τα αποτελέσματα είναι αισθητικά ικανοποιητικά για μένα, δεν με νοιάζει αν κάποιος δημιουργός κανόνων σκέφτεται ότι δεν είναι 'σωστά' για την τζαζ. Στην τελική, η μουσική είναι - ή θα έπρεπε να είναι - προσωπική έκφραση».

Ο Gabor είχε γοητευθεί από τη λάτιν ρυθμική και υφολογική βάση στο προηγούμενο άλμπουμ του, Gypsy '66 και ήθελε να βυθιστεί περαιτέρω στη δίνη της, γεγονός που εξηγεί την παρουσία εδώ του Willie Bobo/Ουίλι Μπόμπο και του Victor Pantoja/Βίκτορ Παντόγια. Όσο για τον μπασίστα Ron Carter/Ρον Κάρτερ, ο Gabor παρατηρεί με θαυμασμό αλλά και δέος ότι «αν το θελήσει μπορεί να χτυπήσει μια νότα που θα διαρκέσει τέσσερα ή πέντε μέτρα. Οι νότες του πραγματικά τραγουδούν, είναι τόσο μελωδικές και ο ίδιος έχει τέτοιο μεταδοτικό παλμό. Ο Ron έχει πολύ περισσότερη μουσική στις νότες του από πολλούς άλλους παίκτες μπάσου, που ακούγεται σχεδόν σαν κιθαρίστας».
Ο Gabor χαιρέτισε και την παρουσία του πρώην εργοδότη του, Chico Hamilton. «Πρώτα απ' όλα», λέει, «έχοντάς τον εδώ έκανε ευκολότερο για μένα να λειτουργήσω. Δεν είχα να του πω συγκεκριμένα πράγματα. Επιπλέον, ήταν τόσο ενθουσιώδης σαν να ήταν δικό του σέσιον και πραγματικά έπαιξε για μένα - που είναι περισσότερο από ό,τι πολλοί επικεφαλής ορχήστρας θα είχαν κάνει».

Το εναρκτήριο "Spellbinder" του Gabor, παίρνει τον τίτλο του από το γεγονός, που όπως σημειώνει, «όταν το ακούω, με κτυπάει σαν κατάρα γριάς τσιγγάνας. Έχει την αίσθηση της μαγείας, κάτι σαν εκτόξευση από ξόρκια. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον πρωτόγονο, υπνωτικό ρυθμό που οι Chico, Willie, Victor και Ron δημιούργησαν και υποστήριξαν». Και πέρα απ' αυτό το καζάνι, υπάρχει η ισχυρή κιθάρα με τον χαρακτηριστικό διεισδυτικό λυρισμό του Gabor.

Ο Gabor συνήθιζε να παίξει το "Witchcraft/Μαγεία" συχνά όταν ήταν με το συγκρότημα του Chico, που συνέχεια του πρότεινε να το ηχογραφήσει, αλλά αυτός ήταν διστακτικός. «Βλέπεις», εξηγεί, «ένιωθα ότι αυτό ήταν απλό παίξιμο και συνήθιζα να έχω την ιδέα ότι κάθε φορά που πήγαινα σ' ένα στούντιο ηχογράφησης, έπρεπε να καταλήξω σε κάποια απίστευτα κόλπα - αντί να παίξω απλά. Εδώ επίσης, παρεμπιπτόντως, η ρυθμ σέξιον έστησε ένα ιδιαίτερα κατάλληλο κλίμα και γκρουβ - προσεγμένο, ισχυρό και ακόμα αισθησιακό. Είναι ένα πολύ δελεαστικό μπιτ». Και πάλι, υπάρχει η τραγουδιστική, εκστατική δύναμη και δομική καθαρότητα του ίδιου του Gabor.

Το "It Was a Very Good Year/Ήταν μια πολύ καλή χρονιά", που έχει γίνει γνωστό μέσα από τη στοχαστική απόδοση του Frank Sinatra, αποτελεί συναισθηματική εκδήλωση πλήρους έντασης στο επίκεντρο της παράστασης του Szabo. Όπως ο ίδιος είχε πει κάποτε στον δημοσιογράφο Harvey Siders του Down Beat: «Όταν παίζω, προσπαθώ να ξεχάσω όλα όσα γνωρίζω για το όργανο και τη μουσική. Πρέπει να το κάνω για να δημιουργήσω κάτι νέο και φρέσκο. Αν αναλύσω αυτό που παίζω ή προσπαθήσω να το σχεδιάσω μεθοδικά, οι νότες που θα βγουν δεν θα ηχούν φρέσκες. Εάν μπλοκάρεις τον νου σου, τότε μπορείς κάπως να ακούσεις τα συναισθήματά σου».

Το "Gypsy Queen" δημιουργήθηκε κατά την περίοδο αυτή. «Το χρησιμοποιούσα για ζέσταμα πριν αρχίσουμε την ηχογράφηση. Μ' άλλα λόγια, τους έδειχνα μια σύντομη ρυθμική φράση και συνεχίζαμε από εκεί. Ευτυχώς ο Bob Thiele είχε τις μηχανές με τις ταινίες ανοικτές. Το τραγούδι αποστάζει τον τρόπο που ένιωσα καθ' οδόν για το στούντιο και κατά την έναρξη του σέσιον. Ο τίτλος ήρθε αργότερα, γιατί μου θύμισε ένα κορίτσι που χόρευε γύρω από μια τσιγγάνικη φωτιά. Όταν ήμουν παιδί, στην Ουγγαρία, συχνά επισκεπτόμουν τους παππούδες μου που ζούσαν σε ένα μικρό χωριό. Εκεί, σε ένα μεγάλο, ανοιχτό καλαμποκοχώραφο, κατασκήνωναν τσιγγάνοι. Το βράδυ έπαιζαν και μερικές από τις γυναίκες χόρευαν. Καθώς βρισκόμουν σε απόσταση, μπορούσα να δω μόνο σιλουέτες. Αυτές οι περιπτώσεις, πάντα τόσο άγρια ρομαντικές, μυστικιστικές και λίγο φοβισμένες, μου έκαναν βαθιά εντύπωση». Και για τον ακροατή, η απόδοση είναι μέχρι στιγμής, μια από τις πιο αξέχαστες στους δίσκους του Gabor, που αυξάνεται κατακόρυφα μέσα από μια σειρά από λαμπυρίζουσες κορυφώσεις.

SzaboByGreg.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,302
Αθήνα

Φθινοπωρινά φύλλα​

GaborSzabo66.jpg

Το "Bang Bang", μια επιτυχία από τους Sonny και Cher, αντιπροσωπεύει την ευχαρίστηση του Gabor για τα καλύτερα της ταχέως αυξανόμενης ποικιλίας και φρεσκάδας της σημερινής ποπ μουσικής. «Το άκουσα στο ραδιόφωνο», λέει, «μου άρεσε τόσο το τραγούδι όσο και οι στίχοι. Εκείνη την εποχή, ο Bob έτυχε να έχει την παρτιτούρα του κομματιού και του είπα ότι πάντα ήθελα να το ηχογραφήσω. Εξάλλου αφού το τραγούδι δεν απαιτεί μεγάλο φωνητικό εύρος, ένιωθα άνετα να το τραγουδήσω, αν και συνόδευσα την ερμηνεία με τις χαμηλότερες χορδές της κιθάρας μου. Δεν ήθελα να προχωρήσει μόνη της. Ξέρεις, δεν θα είχα τολμήσει ένα τραγούδι σαν αυτό πριν από δύο χρόνια. Τώρα δεν δίνω δεκάρα, εφ' όσον μου άρεσε».

Η ιδέα για το "Cheetah" προήλθε από τις διαφημίσεις για μια νέα, περίτεχνη Νεοϋορκέζικη ντισκοτέκ. «Το έμβλημά της ήταν ένα ευλύγιστο γυναικείο σώμα με κεφάλι και πόδια γατόπαρδου. Για μένα συμβόλιζε όλη αυτή την εποχή - την έντονη επιθυμία να είσαι 'στη μόδα', τα 'μοντ' ρούχα και όλα τα υπόλοιπα. Υπήρχε κάτι πολύ κομψό και ενθουσιώδες σ' εκείνο το τσιτάχ, αλλά επίσης και κάτι παρακμιακό που με τη σειρά του αντανακλά όλη τη διαφθορά του σήμερα. Και έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω να γράψω ένα κομμάτι που εκφράζει αυτό που συμβαίνει τώρα».

Ο Gabor υπήρξε βυθισμένος στο "My Foolish Heart/Ανόητη καρδιά μου" για μεγάλο χρονικό διάστημα. «Έπαιζα το κομμάτι για περίπου τέσσερα χρόνια, αλλά τώρα ένιωσα έτοιμος να το ηχογραφήσω. Ακόμα και τώρα, με επηρεάζει τόσο έντονα συναισθηματικά ώστε να μπορώ να το παίξω μόνο μια φορά το βράδυ. Κατά συνέπεια, αποφάσισα ότι εάν η πρώτη λήψη δεν δουλέψει, θα περίμενα μέχρι την επόμενη ημερομηνία μου». Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από αυτά τα κομμάτια είναι πρώτες λήψεις, διότι, όπως παρατήρησε ο Gabor στη συνέντευξη στην Jazz, «η προσέγγισή μου είναι εντελώς συναισθηματική, όταν πρόκειται για τη μουσική». Με πολλές πρόσθετες λήψεις, μπαίνει στο παιχνίδι πάρα πολύ ανάλυση, και ως εκ τούτου, ο Gabor προτιμά την πρώτη άμεση έκφραση του πώς αισθάνεται για ένα κομμάτι. Και όσο συχνά και αν έχει παιχτεί αυτό το στάνταρτ, εδώ μεταλλάσσεται σε μια ερευνητική προσωπική εμπειρία.

Το "Yearning/Λαχτάρα", ένα πρωτότυπο του Gabor, του θυμίζει «το είδος του υλικού που θα έκανε η Dionne Warwick. Σόουλ μουσική με εκστατικό συναίσθημα. Γι' αυτό αισθάνομαι ότι αυτή και ο Burt Bacharach έχουν μια σημαντική συμβολή στην ποπ μουσική, μαζί με ανθρώπους όπως οι Beatles. Έδειξαν ότι η παρουσίαση μπορεί να έχει ένα ισχυρό παλμό, χωρίς να θυσιάζει τη λυρική ουσία της μουσικής».

Τα "Autumn Leaves/Φθινοπωρινά φύλλα" και "Speak to Me of Love/Μίλα μου για αγάπη" είναι δύο τραγούδια που αρέσει στον Gabor να τα παίζει μαζί. Και χρησιμεύουν για να υπογραμμίσει μια από τις μεγαλύτερες έγνοιες του - τη δημιουργία μουσικής όσο το δυνατόν πιο κοσμοπολίτικης. «Εδώ», λέει με έκδηλη χαρά «είναι γαλλικά τραγούδια που παίζονται από έναν Ούγγρο μ' ένα λάτιν τμήμα ρυθμού. Νιώθω τόσο έντονα ότι σε κάθε μορφή της μουσικής υπάρχει ένα ξεχωριστό είδος ομορφιάς και ως εκ τούτου, καλοδέχομαι την προσέγγιση σήμερα στην ποπ μουσική των πολλών διαφορετικών ειδών μουσικής κουλτούρας και οργάνων. Και από την τζαζ-προσανατολισμένη προοπτική μου, κινούμαι επίσης όλο και περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση. Στο επόμενο άλμπουμ μου, για παράδειγμα, θα παίξω σιτάρ. Και το δικό μου γκρουπ, που αρχίσαμε να ταξιδεύουμε, περιλαμβάνει λάτιν κρουστά, ινδικά τύμπανα και σιτάρ».

Ο Gabor Szabo, έχοντας κερδίσει τη σιγουριά να είναι ο εαυτός του, αποδεικνύεται ότι είναι ευμετάβλητος στο πεδίο των μουσικών ενδιαφερόντων του και της ικανότητάς του να απορροφά πολλά διαφορετικά είδη μουσικής στην ισχυρά ξεχωριστή σύλληψή του. Κατά βάση, ένας παίκτης εντυπωσιακής εφευρετικότητας, εναρμονίζεται με τον λυρισμό, οπουδήποτε τον βρίσκει και πιστεύω ότι τα μουσικά ταξίδια του μόλις έχουν αρχίσει.

(*****, πηγές: εξώφυλλο και σημειώσεις του Nat Hentoff, wikipedia.org)

over and over again...

GaborSzaboPromo.jpg
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
Μ'αρεσει οταν ξεθαβετε ενα νημα που και που....
Ετσι τα ανακαλυπτουμε και μεις οι "αργοπορημενοι", που αλλιως θα μας ειχαν ισως ξεφυγει :a0210:
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,350
μια και ξεθάφτηκε να συμπληρώσω μερικά τινά....

Γρηγόρη πρέπει να είναι Γκαμπόρ Ζαμπό (χωρίς να είμαι και 100% σίγουρος...)

Επίσης πριν ένα χρόνο άκουσα αυτό
R-1146647-1410624329-7389.jpeg.jpg


και πρέπει να δηλώσω ότι μου άρεσε πολύ περισσότερο από το spellbinder αλλά και το sorcerer

και μια και είμαστε εδώ πάρτε μια ιδέα

https://www.youtube.com/watch?v=gr0XWmEbiMQ

μιλάμε για 1968...
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,350
Επίσης θα προσθέσω ότι (παρά την δηλωμένη μου αγάπη στον Carlos Santana αλλά και την δική του δήλωση επανειλημμένα ότι αντέγραψε - δανείστηκε - ενσωμάτωσε - προσάρμοσε στην μουσική του στοιχεία πολλών μουσικών αλλά κύρια του Szabo και του Peter Green) χαίρομαι κάθε φορά που βρίσκω πού ακριβώς στάθηκε ο Carlos και αντέγραψε.....δανείστηκε...ενσωμάτωσε....
Η αρχή του δίσκου αυτού υπάρχει στα μέτρα του Carlos στο κομμάτι Jungle Strut (επίσης δανεισμένο για διασκευή από τον Gene Ammons) στο Santana III. (μεταξύ 0:17-0:24)

https://www.youtube.com/watch?v=piOEO_0Ffp0
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,350
το εξώφυλλο δε, είναι ίσως στα 10 καλύτερα των τελευταίων 50 ετών...
 

Haagenti

AVClub Fanatic
18 November 2006
16,559
Ministry Of Silly Walks
Τι θυμήθηκα τώρα ε;
Δεν το θυμήθηκα τώρα ομως..Την προηγούμενη βδομάδα το άκουσα πέντε-εξι φορές..Και πέρασα πολύ όμορφα..
Υπάρχει όμως ένα mistεκι που λεν´και στο χωριό μου..Τα κομμάτια δεν συμβαδίζουν με τα γραφόμενα στο ''εξώφυλλο''..Αλήθεια τι παίζει;

View attachment 139771
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,350
Μ'αρεσει οταν ξεθαβετε ενα νημα που και που....
Ετσι τα ανακαλυπτουμε και μεις οι "αργοπορημενοι", που αλλιως θα μας ειχαν ισως ξεφυγει :a0210:

ξέρεις κάτι?
τα νήματα είναι στη θέση τους εδώ και χρόνια.
και το index επίσης.
Στο χέρι σου είναι λίγα λίγα να τα βλέπεις.
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,350
εντάξει....πρέπει να βάζουμε τον ακροατή σε περισυλλογή...
αλλά παίζει να τα έχεις μπερδέψει με κάτι άλλο, ή επίσης με το δεύτερο που μοίραζα τότε.
(πάντως κάπου έχω τις μήτρες τους...)
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,302
Αθήνα
...
Γρηγόρη πρέπει να είναι Γκαμπόρ Ζαμπό (χωρίς να είμαι και 100% σίγουρος...)
Αρχηγέ, πιθανότατα:
Szabο (pronounced [ˈsɒboː]) is a common Hungarian surname (szabο means 'tailor').

Από τις δουλειές του κατέχω τα παρακάτω, που φυσικά συστήνω ανεπιφύλακτα:

Gypsy '66 (1966, Impulse!)
Jazz Raga (1966, Impulse!)
The Sorcerer (1967, Impulse!)
More Sorcery (1967, Impulse!)
Mizrab (1972, CTI)

Charles Lloyd - Course, Of Course (1965, Columbia)

Discography.jpg