Καλημέρα σε όλους.
Παρέλαβα επιτέλους χθες το Bushmaster, το νέο DAC του Beresford στο οποίο έχει αναφερθεί ο Μανώλης-lemon σε κάποιο άλλο νήμα. Το DAC είναι μια πλήρως παθητική, μινιμαλιστική υλοποίηση με αρκετά υλικά επιφανειακής στήριξης και αναβαθμίζεται (λένε, αρκετά) με εξωτερικό τροφοδοτικό άλλης εταιρείας ειδικά σχεδιασμένο για το Bushmaster. Το πακέτο περιλαμβάνει και προ- ακουστικών (που λένε ότι είναι πολύ καλός, εγώ ακουστικά δεν έχω), αλλά σε αντίθεση με προηγούμενα DAC του Beresford δεν μπορεί να οδηγήσει απευθείας τελικό ενισχυτή. Επίσης, δεν έχει USB είσοδο (οπότε, mods, πράξτε τα δέοντα). Προσφέρονται 2 ομοαξονικές και 2 toslink, όπως και στον προκάτοχό του στο σύστημά μου, το TC-7510 (το οποίο είχα μοντάρει με τη βοήθεια ενός φίλου και άκουγα επίσης παθητικά, παρακάμπτοντας δηλαδή τους τελεστικούς εξόδου).
Για το Bushmaster, το οποίο έρχεται με τα μεταφορικά και τα ΦΠΑ του κομπλέ γύρω στα 250 ευρώ, έμαθα από δύο νήματα-μαμούθ στο φόρουμ Art of Sound, το ένα εκ των οποίων είναι γεμάτο από ενθουσιώδεις κριτικές (και δυο-τρεις πιο μετριοπαθείς). Πολλοί το συγκρίνουν ευθέως με το -τριπλάσιας τιμής- Rega DAC (υπάρχει και ειδικό νήμα με εκτενή σύγκριση), τα Μ- και Q-DAC της Audiolab, ακόμα και με το Young. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι πως τα πιο ενθουσιώδη σχόλια προέρχονται από χρήστες με ακριβά συστήματα και τα δυο-τρία πιο μετριοπαθή από χρήστες με μικρομεσαία.
H δική μου πρώτη εντύπωση -το άκουσα ελάχιστα χθες το βράδυ- είναι ότι παίζει όντως πάρα πολύ καλά. Παρότι ο ίδιος ο Beresford επιμένει στο ότι το DAC πρέπει να κριθεί μετά από πολλές ώρες στρώσιμο, ήδη τα πρώτα FLAC που έπαιξα -το Indigos του Duke Ellington- μου έδειξαν μια εξαιρετική μεσαία περιοχή (τα χάλκινα πνευστά ακούγονταν λεπτομερή και ταυτόχρονα μεταξένια, σε έκανε να φαντάζεσαι τον αέρα να περνά μέσα από το μέταλλο αλλά παράλληλα ο ήχος τους ήταν σχεδόν λαμπίσια ζεστός) και μια επίσης άριστη απόδοση του "χώρου" της ηχογράφησης.
Μετά έπαιξα επίτηδες το Kuro Siwo από τον "Σταυρό του Νότου" που πρόσφατα πήρα από ένα φίλο σε flac ριπαρισμένα από ένα CD που είχαν δώσει τα "Νέα". Λοιπόν, δεν ξέρω αν φταίει το CD ή το ριπάρισμα, αλλά τα flac αυτά δεν ακούγονται: με το 7510, ήταν σαν να έχεις ρίξει μια κουβέρτα πάνω απ' τα ηχεία. Με το Bushmaster το κομμάτι ακούστηκε αρκετά πιο ανοιχτό, η "κουτίλα" επέμεινε μόνο στα φωνητικά, και με τρόπο που έδειχνε ότι μπορεί και να έφταιγε η ηχογράφηση. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν το μπάσο: μελωδικότατο, πλαστικότατο, στρογγυλό και λεπτομερές, με το 7510 δεν το είχα ακούσει ποτέ έτσι.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν, θα επανέλθω με τις επόμενες εντυπώσεις μου. Βέβαια, επειδή δεν έχω μεγάλη εμπειρία από ψηφιακά, οι όποιες συγκρίσεις θα γίνουν με το 7510 αφενός, και με το Clearaudio Performance απ' την άλλη. Σκέφτομαι ότι θα είχε ενδιαφέρον, όταν με το καλό το ντακάκι στρώσει, να συμμετάσχει σε κανένα (έστω και χαλαρό) συγκριτικό, από αυτά που πολλοί ορεξάτοι συμφορουμίτες οργανώνουν από καιρού εις καιρόν. Έτσι, για να τσεκάρουμε το πού στέκει με βάση το κόστος του, γιατί μοιάζει όντως με ευκαιρία.
Αυτά, και να είμαστε καλά να ακούμε μουσικές.
Παρέλαβα επιτέλους χθες το Bushmaster, το νέο DAC του Beresford στο οποίο έχει αναφερθεί ο Μανώλης-lemon σε κάποιο άλλο νήμα. Το DAC είναι μια πλήρως παθητική, μινιμαλιστική υλοποίηση με αρκετά υλικά επιφανειακής στήριξης και αναβαθμίζεται (λένε, αρκετά) με εξωτερικό τροφοδοτικό άλλης εταιρείας ειδικά σχεδιασμένο για το Bushmaster. Το πακέτο περιλαμβάνει και προ- ακουστικών (που λένε ότι είναι πολύ καλός, εγώ ακουστικά δεν έχω), αλλά σε αντίθεση με προηγούμενα DAC του Beresford δεν μπορεί να οδηγήσει απευθείας τελικό ενισχυτή. Επίσης, δεν έχει USB είσοδο (οπότε, mods, πράξτε τα δέοντα). Προσφέρονται 2 ομοαξονικές και 2 toslink, όπως και στον προκάτοχό του στο σύστημά μου, το TC-7510 (το οποίο είχα μοντάρει με τη βοήθεια ενός φίλου και άκουγα επίσης παθητικά, παρακάμπτοντας δηλαδή τους τελεστικούς εξόδου).
Για το Bushmaster, το οποίο έρχεται με τα μεταφορικά και τα ΦΠΑ του κομπλέ γύρω στα 250 ευρώ, έμαθα από δύο νήματα-μαμούθ στο φόρουμ Art of Sound, το ένα εκ των οποίων είναι γεμάτο από ενθουσιώδεις κριτικές (και δυο-τρεις πιο μετριοπαθείς). Πολλοί το συγκρίνουν ευθέως με το -τριπλάσιας τιμής- Rega DAC (υπάρχει και ειδικό νήμα με εκτενή σύγκριση), τα Μ- και Q-DAC της Audiolab, ακόμα και με το Young. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι πως τα πιο ενθουσιώδη σχόλια προέρχονται από χρήστες με ακριβά συστήματα και τα δυο-τρία πιο μετριοπαθή από χρήστες με μικρομεσαία.
H δική μου πρώτη εντύπωση -το άκουσα ελάχιστα χθες το βράδυ- είναι ότι παίζει όντως πάρα πολύ καλά. Παρότι ο ίδιος ο Beresford επιμένει στο ότι το DAC πρέπει να κριθεί μετά από πολλές ώρες στρώσιμο, ήδη τα πρώτα FLAC που έπαιξα -το Indigos του Duke Ellington- μου έδειξαν μια εξαιρετική μεσαία περιοχή (τα χάλκινα πνευστά ακούγονταν λεπτομερή και ταυτόχρονα μεταξένια, σε έκανε να φαντάζεσαι τον αέρα να περνά μέσα από το μέταλλο αλλά παράλληλα ο ήχος τους ήταν σχεδόν λαμπίσια ζεστός) και μια επίσης άριστη απόδοση του "χώρου" της ηχογράφησης.
Μετά έπαιξα επίτηδες το Kuro Siwo από τον "Σταυρό του Νότου" που πρόσφατα πήρα από ένα φίλο σε flac ριπαρισμένα από ένα CD που είχαν δώσει τα "Νέα". Λοιπόν, δεν ξέρω αν φταίει το CD ή το ριπάρισμα, αλλά τα flac αυτά δεν ακούγονται: με το 7510, ήταν σαν να έχεις ρίξει μια κουβέρτα πάνω απ' τα ηχεία. Με το Bushmaster το κομμάτι ακούστηκε αρκετά πιο ανοιχτό, η "κουτίλα" επέμεινε μόνο στα φωνητικά, και με τρόπο που έδειχνε ότι μπορεί και να έφταιγε η ηχογράφηση. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν το μπάσο: μελωδικότατο, πλαστικότατο, στρογγυλό και λεπτομερές, με το 7510 δεν το είχα ακούσει ποτέ έτσι.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν, θα επανέλθω με τις επόμενες εντυπώσεις μου. Βέβαια, επειδή δεν έχω μεγάλη εμπειρία από ψηφιακά, οι όποιες συγκρίσεις θα γίνουν με το 7510 αφενός, και με το Clearaudio Performance απ' την άλλη. Σκέφτομαι ότι θα είχε ενδιαφέρον, όταν με το καλό το ντακάκι στρώσει, να συμμετάσχει σε κανένα (έστω και χαλαρό) συγκριτικό, από αυτά που πολλοί ορεξάτοι συμφορουμίτες οργανώνουν από καιρού εις καιρόν. Έτσι, για να τσεκάρουμε το πού στέκει με βάση το κόστος του, γιατί μοιάζει όντως με ευκαιρία.
Αυτά, και να είμαστε καλά να ακούμε μουσικές.
για τον Stan. Δεν έχω μιλήσει μαζί του, αλλά στα mail απαντά αμέσως, πάντα πρόθυμος, και τις παραγγελίες τις διεκπεραιώνει προσωπικά.
