Ξεκινώντας από το τέλος:
1. Θα προτιμούσα νορμάλ αίθουσα κινηματογράφου και όχι τη 4DX; Όχι.
2. Μπορεί να με κάνει το 4DX να δω μια ταινία πρώτα στο σινεμά και μετά στο σπίτι; Ναι.
3. Θα το έβαζα το σύστημα 4DX στο dedicated home cinema, ακόμη κι αν μπορούσα; Όχι.
Κι εξηγούμαι:
1. Το 4DX είναι ικανό να προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη διασκέδαση στο σινεμά. Δεν μπορείς να μη σκάσεις χαμόγελο με τις αντιδράσεις τις δικές σου, ή του διπλανού σου. Διεγείρονται όλες οι αισθήσεις και απλά διασκεδάζεις.
- Η ξιφολόγχη πετάγεται από πίσω και νιώθεις το φύσημα στο αυτί σου, όχι σαν αίσθηση, αλλά κυριολεκτικά σου φυσιέται το αυτί, με ισχύ σαν να στο φυσούσε με το στόμα κάποιος.
- Καρφώνεται το ξίφος στον ηθοποιό, νιώθεις το σούβλισμα στην πλάτη του καθίσματος.
- Κόβεται το λαρύγγι του ηθοποιού, σου πιτσιλιέται η φάτσα, σαν να πετάγεται το αίμα πάνω σου.
- Ανεβαίνει η κάμερα στον αέρα για πανοραμική λήψη, νιώθεις σαν να πετάς ψηλά με την κάμερα.
- Είσαι σε βάρκα; Πλέεις δεξιά-αριστερά κι εσύ.
- Γίνεται έκρηξη; Φεγγοβολάει η αίθουσα, όχι μόνο η οθόνη.
- Καπνοί από το ηφαίστειο; Ατμοί και στην αίθουσα.
- Από κλειστό χώρο βγαίνει έξω ο ηθοποιός; Νιώθεις τον αέρα.
Από κει και πέρα είναι στο χέρι του αιθουσάρχη πώς το θα ρυθμίσει το σύστημα. Η αίσθηση που αποκόμισα στη συγκεκριμένη αίθουσα ήταν ότι το είχαν το σύστημα στο τέρμα. Δεν μπορεί σε ξιφομαχία σε κάθε χτύπημα να κουνιέσαι μπρος πίσω σε πλήρη κίνηση. Πιο στιγμαίο-ακαριαίο θα έπρεπε να είναι και ίσως και με μικρότερη ένταση.
