Ακριβό χαρμάνι

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
14,350
Η ακρόαση της μουσικής για πλήκτρα του κάντορα, ποτέ δεν ήταν απλή υπόθεση.
Κατ αρχήν, η μουσική αυτή, δεν γράφτηκε για να παρουσιάζεται δημόσια, σε κοινό: ακόμα και οι 30 Παραλλαγές Goldberg, που θεωρούνται σήμερα μιά βιτρίνα επίδειξης δεξιοτεχνίας, δεν φτιάχτηκαν γι αυτό το σκοπό και δεν παρουσιάσθηκαν ποτέ σε ακροατήριο στην εποχή τους: 70, περίπου, χρόνια αργότερα (1810), παρουσιάσθηκαν σ ένα σαλόνι, σ ένα μικρό ακροατήριο από 12 άτομα, μας περιγράφει ο E.T.A. Hoffmann: “από την 4η κιόλας παραλλαγή, οι ακροατές άρχισαν να φεύγουν – μόλις ένας απ αυτούς παρέμεινε μέχρι τέλους”.

Είναι, λοιπόν, μιά μουσική ιδιωτικής χρήσης, φτιαγμένη κύρια για την προσωπική ευχαρίστηση του εκτελεστή, αυτού που θα την πάρει και θα καθίσει σ ένα όργανο, μόνος του, για να την παίξει: να ασκηθεί αλλά και να την ψαύσει, να τη νιώσει να ξυπνάει κάτω απ τα δάχτυλά του, να περιπλανηθεί στους λαβυρίνθους της, να εκτιμήσει την αρχιτεκτονική της σε όλες της τις λεπτομέρειες, τις πολλές ‘φωνές’, τις σχέσεις μεταξύ τους, τις αλληλεπιδράσεις τους, τον τελικό συγκερασμό που φτιάχνει το μοναδικό χαρμάνι.
Ο ακροατής, κυριολεκτικά, κρυφακούει. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό που ακούει, μοιάζει με ομοιόμορφο μηχανιστικό βόμβο χωρίς αρχή και τέλος. Αλλά αν ο εκτελεστής είναι χαρισματικός, τεντώνοντας το αυτί σου, αρχίζεις και ξεδιαλύνεις αυτό το βόμβο, διακρίνεις τις συνιστώσες του και μένεις έκθαμβος, καθώς όλα αυτά τα πολύχρωμα νήματα συνδυάζονται μαγικά και φτιάχνουν ένα απαράμιλλο σύνολο, ένα σπάνιο και σπουδαίο υφάδι.

cd-bach.jpg


Η Elena Kuschnerova παίζει Bach (Orfeo CD)

Ζωντανή ηχογράφηση στο Μπάντεν-Μπάντεν, το Μάρτη του 2000.
Το πρόγραμμα διαλεγμένο τέλεια στα μέτρα του πιάνου: Ιταλικό Κοντσέρτο BWV 971, Γαλλική Σουίτα νο. 2 BWV 813, Τοκάτα BWV 914, Παρτίτα νο. 6 BWV 830 και το Πρελούδιο και Φούγκα BWV 847 από το Καλοσυγκερασμένο κλειδοκύμβαλο. Η διεισδυτικότητα και η αντίληψη της σολίστ πολύ προχωρημένες, σχετικά με το Σύμπαν του κάντορα. Δύναμη, βία, μιά νευρική αγνότητα ξεπηδούν από το όργανο. Η Kuschnerova είναι τόσο πέρα από το κοινό μέτρο που, ώρες ώρες, φαντάζει περίπου απάνθρωπη: η καθαρότητα της άρθρωσης ηχεί εξωπραγματική, η μαθηματική ακρίβεια στο παίξιμό της σχεδόν ανελέητη. Τίποτα δεν περνάει απαρατήρητο και τίποτα δεν είναι υπερτονισμένο. Κάθε αντιστικτικό νήμα είναι διακριτά χρωματισμένο, όλες οι φωνές αναβιώνουν, η ποικιλία των τονισμών είναι αδιανόητη: ένας ολόκληρος μικρόκοσμος ελλοχεύει μέσα σε κάθε παραλλαγή. Από κοντά, μιά απέραντη χρωματική παλέτα λεπτών αποχρώσεων, που είναι εκ των ων ουκ άνευ στον Μπάχ: χωρίς αυτή, το αντιστικτικό γράψιμό του, χάνει όλη την πολυφωνική ουσία του.
Ενας κόσμος σπαρακτικός, εξόχως εκφραστικός που, με κάποιο τρόπο, καταφέρνει και ακούγεται εκτυφλωτικά μοντέρνος.
Από τα πιο επιβλητικά και συναρπαστικά Ρεσιτάλ Μπάχ των τελευταίων χρόνων.
 
17 June 2006
14,350
Schnabel-K01-1%5BEMI%5D.jpg


Bach: Piano Works – Artur Schnabel, Karl Ulrich Schnabel, LSO, Andrian Boult (EMI References CD)

Ο Schnabel έπασχε από ...δισκοφοβία. Δεν ηχογραφούσε συχνά γιατί ήταν πολύ καχύποπτος απέναντι στις μαγνητοταινίες, στην απατηλή φύση του δίσκου “που μοιάζει να προσδίδει κάτι οριστικοποιημένο, πάνω σ αυτό που δεν είναι παρά μιά άποψη της στιγμής, μιά εκδοχή ανάμεσα σε αρκετές άλλες, το ίδιο δόκιμες και εξίσου έγκριτες”. Σαν τους ινδιάνους του Μεξικού που φοβούνται τις κάμερες γιατί πιστεύουν ότι η φωτογραφία τους κλέβει τη ζωή. Ο Schnabel πίστευε ότι η ζωντανή εμφάνιση πρέπει να είναι γεμάτη από ιδιωματισμούς, παραξενιές, στιγμιαία καπρίτσια του εκτελεστή. Δεν μπορούσε να συνηθίσει στην ιδέα ότι η όλη εμπειρία μπορεί να αποτυπωθεί, να φυλακισθεί σε κονσέρβα, χάνοντας έτσι όλη της τη μοναδικότητα αφού η επανάληψή της, καθώς την ακούς ξανά και ξανά σε δίσκο, τη ληστεύει από όλη της τη χάρη. Το άλλο, που κυριολεκτικά τον τρέλλαινε, ήταν η σκέψη ότι ο ακροατής του δίσκου μπορούσε να ακούει κάνοντας ταυτόχρονα και κάτι άλλο, να σηκώνεται ή να κινείται την ώρα που παίζει η μουσική. Ο Schnabel πίστευε ότι το δέος του εκτελεστή, που έρχεται μούρη με μούρη με τον Μπετόβεν ή τον Μπάχ, είναι από μόνο του τρομαχτικό κι ότι αυτός -ο εκτελεστής- χρειάζεται όλη την υποστήριξη, τη συμμετοχή, την προσοχή του κοινού του.
Ο Μπάχ του Schnabel είναι καθαρό νεράκι: είναι αυστηρός, αναλυτικός, σοφός και στοχαστής, δεν έχει φιοριτούρες και φτιασίδια, περιφρονεί τις τσαχπινιές της δεξιοτεχνίας, αποθεώνει την ευγλωττία μέσα στην απλότητα. Τον χαρακτηρίζει μιά αφοπλιστική αφέλεια, ζευγαρωμένη με μια παραδειγματική δριμύτητα που του πάει γάντι.
 
17 June 2006
14,350
Anderszewski-K04%5BVirgin%5D.jpg


Bach: Partitas 1,3,6 – Piotr Anderszewski (Virgin CD)

Oι 6 Παρτίτες για πλήκτρα είναι από τα πιο κομψεπίκομψα, τα πιο λεπτοδουλεμένα και τα πιο πλούσια, πολυφωνικά, έργα του κάντορα. Τις διακρίνει μιά συνθετική τόλμη αδιανόητη για την εποχή της αλλά και για αρκετά χρόνια αργότερα: περιέχουν σε πολύ προχωρημένο βαθμό τη λεγόμενη “τέχνη της παραφωνίας” και διαθέτουν, ζυμωμένη μέσα στα κύτταρά τους, μια ρυθμική παραφορά που είναι σχεδόν μοναδική σε ολόκληρο το έργο του Μπάχ. Γράφτηκαν, όπως άλλωστε όλα περίπου τα έργα για πλήκτρα του κάντορα, για λόγους τόσο εκπαιδευτικούς όσο και αναψυχής. Καθεμιά απ αυτές είναι μιά σειρά από Μεσαιωνικούς χορούς και θεωρούνται πρόδρομοι της μπαρόκ σονάτας. Καθεμία τους είναι υπόδειγμα ενότητας του στύλ, μορφικής ποικιλίας, συγκινησιακής έντασης, ενεργητικότητας και εμβρίθειας.
Δεν είναι εύκολο άκουσμα οι παρτίτες. Επανειλημμένες ακροάσεις αποκαλύπτουν στον προσεκτικό ακροατή, προοδευτικά, τις χάρες τους. Μπορείτε να αποκτήσετε και τις 6, σε εξαιρετικές εκδοχές από τον Glenn Gould στη Sony ή από τον Bernard Roberts στη Nimbus. Tούτο το ρεσιτάλ του Anderszewski περιλαμβάνει τρείς από αυτές. Ο λόγος που προτείνω τον Πολωνό είναι κάποια πολύ ιδιαίτερα στοιχεία στο παίξιμό του. Η πιανιστική τεχνική του είναι ασύληπτη αλλά παίρνεις όρκο ότι είναι ντροπαλή και …μισεί τη δημοσιότητα: δεν είναι ποτέ στο επίκεντρο - φαίνεται να τα επιτυγχάνει όλα αβίαστα, χωρίς να κοπιάζει στο ελάχιστο. Πάντα είχα σε μεγάλη υπόληψη τους μουσικούς που δεν κάνουν θέμα την υπερβατική δεξιοτεχνία τους. Σε καμία περίπτωση δεν βρίσκεις εδώ αυτή την τελειομανία που αγγίζει την εμμονή. Τα δάχτυλα άλλοτε μοιάζουν διστακτικά σαν πρωτάρηδες, άλλοτε αλλαζονικά σαν σκανταλιάρικα μικρά παιδιά κι άλλοτε τα πιάνει μιά ρητορική ευχέρεια που θυμίζει παληά καραβάνα. Η αδιάκοπη ροή των φωνών είναι πάντα διακριτή. Οι αυστηροί σκελετοί των συνθέσεων μοιάζουν να έχουν προσβληθεί από μιά ασυνήθιστη ρυθμική φαντασία, μιά ατίθαση ενέργεια που τις κάνει να λαμπυρίζουν σαν βιτρώ την ώρα που πέφτουν πάνω τους οι ηλιακές ακτίνες.
 
Last edited:

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,927
cd-bach.jpg


Η Elena Kuschnerova παίζει Bach (Orfeo CD)


.....δίσκος για πολλά δάκρυα, ατελείωτη εσωτερική εξ /διερεύνηση κόσμων που δεν θέλουμε ούτε να θυμόμαστε, αναμνήσεων που θάψαμε χωρίς να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τους απελπισμένους που πρωταγωνιστούσαν σε αυτές και βέβαια πρώτα από όλα για τον εαυτό μας που θα εξελισσόταν σε κάτι άλλο, σε κάτι ξένο, δυστυχώς χαωδώς μακριά από τους κώδικες που μεθοδικά διαμορφώναμε στα μεταφηβικά μας χρόνια, ελπίζοντας ότι θα ζούμε βάσει αυτών ....
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,927
... μα και βέβαια....

χωρίς αυτά που φέρνει στο φως, δεν χρειάζεται να τυμβωρυχείς στα υπόγεια, στις ντουλάπες με τους σκελετούς, στην σκόνη....

τα αφήνεις όλα θαμμένα και ησυχάζεις .....
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,927
.... αφού το ξέρεις .... παρότι δεν έκανα τον κόπο να απαντήσω σε κείνο το θρεντ περί μουσικής, γιατί την ακούμε, κλπ. ....

... δεν ακούω μουσική για να διασκεδάσω, ούτε να ''ξεχαστώ'' , ούτε για κάτι άλλο ιδιαίτερα fancy ....

..παρά μόνον για να ξεκαθαρίζω λογαριασμούς με τον εαυτό μου, να επανακαλύπτω τα βασικά ζητούμενα, κλπ ....
 
Last edited:

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,927
... επίσης ελπίζω να θυμάσαι ότι ξέρω πότε να είμαι ''στενάχωρος '' .....
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,927
πέρας των de profundis ...
είμαστε και σε δημόσια θέα... μην το παρακάνουμε ....
 

Busoni

Supreme Member
5 July 2006
3,290
Πάτρα
41V2WFEHPJL._SL500_AA240_.jpg


H 2η από τις παρτίτες είναι ενα απο τα πιο απαιτητικά κομμάτια για πληκτροφόρο του Bach. Την έχω ακουσει με τον Gieseking, ο οποίος ερμηνεύει γερμανικά και "συντηρητικά" για μένα, και με την Mάρθα. Η ερμηνεία της ειναι ένας χείμαρρος από νότες σε τάξη, χωρίς να τους λείπει η ένταση. Μοιάζει λίγο με το ύφος του Gould, έχοντας πολύ περισσότερους χρωματισμούς και πλούσια δυναμική και, επιπλέον, πιο γλυκό ήχο στο πιάνο. Τα επιμέρους κομμάτια της παρτίτας δεν δείχνουν ξέχωρα, η μετάβαση από το προηγούμενο στο επόμενο δείχνει ιδιαίτερη αντίληψη της συνοχής του έργου. Κρίμα που η Μάρθα δεν ηχογράφησε ποτέ συστηματικά το έργο του Bach... To Capriccio είναι ιλιγγιωδώς γρήγορο, χωρίς να 'χει σημάδια επίδειξης...σαν να είναι αυτό το tempo που του ταιριάζει. Ειδικά στο δεύτερο μέρος του είναι θαύμα το πώς η Argerich παίζει πολύ γρήγορα και ταυτόχρονα πολύ σιγα ανεβάζοντας την ένταση του οργάνου καθώς φτάνει στην πτωση(κατάληξη) του Capriccio.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
αφού τάχεις μέσα σου αγόρι μου ...είσαι στενάχωρος τύπος , παραδέξου το να ησυχάσουμε ;):D

Οχι στενάχωρος Ντοκ..
Απλά ευσυγκίνητος λόγω εύθραυστης δομής-κάτι από πορσελάνη-...:2thumb22sup:
Επιστημονικώς speaking,βεβαίως-βεβαίως.:ADFADF1::ADFADF1:
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Σωτήρη μέ έβαλες και ακουσα Gould και Argerich σήμερα το απόγευμα στην δευτερη παρτίτα.
Συμφωνώ απολύτως με την εκτίμησή σου...:grinning-smiley-043
Η μεγάλη διαφορά τής Martha είναι στο πρώτο μέρος(sinfonia),όπου είναι πολύ περισσότερο εκφραστική και χειμαρρώδης απο τον Gould..
 

Busoni

Supreme Member
5 July 2006
3,290
Πάτρα
Σπύρο, θα σε στενοχωρήσω, αλλα η εκτίμηση ειναι του γράφοντος το ένθετο του CD. Τα respect σε εκείνον ;)

Η διαφορά της Μάρθας με τον Γκλέν ειναι, πέραν των άλλων, στον ήχο της...Είναι πιο "βρεγμένος", πιο γλυκός από το εντελώς στεγνό πιάνο του Gould. Tον Gould δεν τον αντεχω πανω απο μιση ώρα ή τρια τέταρτα...Ακριβώς γι αυτόν τον στεγνό, ξηρό ήχο. To CD της Martha το ακούω ανετα σε επανάληψη.
Αναρωτιέμαι γιατι δεν ηχογραφησε Bach αυτη η γυναίκα...
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Απάντηση: Re: Ακριβό χαρμάνι

Σπύρο, θα σε στενοχωρήσω, αλλα η εκτίμηση ειναι του γράφοντος το ένθετο του CD. Τα respect σε εκείνον ;)

Η διαφορά της Μάρθας με τον Γκλέν ειναι, πέραν των άλλων, στον ήχο της...Είναι πιο "βρεγμένος", πιο γλυκός από το εντελώς στεγνό πιάνο του Gould. Tον Gould δεν τον αντεχω πανω απο μιση ώρα ή τρια τέταρτα...Ακριβώς γι αυτόν τον στεγνό, ξηρό ήχο. To CD της Martha το ακούω ανετα σε επανάληψη.
Αναρωτιέμαι γιατι δεν ηχογραφησε Bach αυτη η γυναίκα...

Και έτσι νάναι,πάλι πέρασα μιά όμορφη μουσική ώρα συγκρίνοντας τίς δυό εκτελέσεις-κατά τύχη τίς έχω-...
Οσο για την μισή ώρα πού αντέχεις τον Gould είσαι off-topic Κυριος..:flipout::flipout: