Άντε και η τελευταία κατασκευή και μάλιστα Frankenstein! Άσε που πρέπει να ξεπέρασα και το ένα watt...
Οι φθηνές 6Φ12Π (τρίοδος-πέτνοδος) που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του προενισχυτή phono, παρουσίαζαν στα χαρτιά μερικά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που τις έθεταν έτσι υποψήφιες για την κατασκευή ενός ακόμη υπεραπλού ενισχυτή.
Ενδιαφέρον φαινόταν το ψηλό gain σε συνδυασμό με την υψηλή διαγωγιμότητα και μάλιστα στα ίδια επίπεδα για την τρίοδο και για την πέντοδο εντός του ίδιου κελύφους.
Η υποψία βγήκε αληθινή και τελικά κάθε τμήμα μπορούσε άνετα να παίξει μόνο του χωρίς στάδιο προενίσχυσης. Για ευκολία η πέντοδος συνδέθηκε ψευτοτριοδικά και μαζί με το κομμάτι της τριόδου συνδέθηκαν παράλληλα στον ίδιο εξόδου από διαφορετικές όμως λήψεις.
Δουλεύοντας η κάθε μία περίπου στο 75%, έχουμε ένα σύνολο ανοδικής απώλειας περί τα 6 watt ανά κανάλι και αν θεωρήσουμε πως θα πάρουμε στην έξοδο το 1/3 αυτής τότε θα πρέπει να κινούμαστε γύρω στα 2 watt απόδοσης. (ξέρω και γω? έτσι θέλω να λέω...)
Οι 3 μετασχηματιστές είναι από τον Αντωνιάδη με κόστος 22ευρώ (σύνολο) και οι εξόδου είναι με τον απλό πυρήνα.
Το κουτί τώρα, ήταν ένα σχέδιο που μου ήρθε σχεδόν αμέσως (αφού πρώτα έκλεψα και από ΕΔΩ)μία και όπως φωνάζει με την πρώτη ματιά είναι ένα συνονθύλευμα κυρίως 60s -αλλά και παλαιότερων- ραδιοφώνων και…επιπλώσεων…
To περίβλημα είναι κατασκευασμένο από κόντρα πλακέ 4mm. Πρώτη φορά θα κουρμπάριζα τέτοιο υλικό αλλά τελικά ήταν εύκολο. Χρειάστηκε πάνω από 12 ώρες μούλιασμα και μετά θα έπρεπε να δεθεί επάνω σε ένα καλούπι μέχρι να στεγνώσει. Που να βρω τώρα καλούπι στη σωστή διάμετρο? Έτσι όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, έδεσα τα κομμάτια με ότι βρήκα μπροστά μου και τελικά πέτυχε. Μόλις στέγνωσε έμεινε κόκαλο και έτοιμο να προσαρμοσθεί στα υπόλοιπα τμήματα.
Έπρεπε να συναρμολογηθούν οι 4 πλευρές πρώτα για να μπορέσουν στην συνέχεια να κοπούν τα εμπρός και πίσω τμήματα μια και λόγω της κατασκευής στο χέρι τίποτα δεν είναι ακριβώς όμοιο. Ούτε φυσικά και τα ποδαράκια που κόπηκαν και τρίφτηκαν από μία ράβδο οξιάς Φ12.
Η πρασινούλα επένδυση (μην βλέπετε που στις περισσότερες φώτο φαίνεται άλλο χρώμα λόγω φωτογραφικής διαστροφής) είναι από ένα μακρύ σουπλά (IKEA). Δεν μου φάνηκε με την πρώτη ματιά εύκολη για αυτή τη δουλειά, αλλά αποδείχθηκε τελικά από τα καλύτερα υλικά επένδυσης που έχω χρησιμοποιήσει.
Η σήτα είναι από μαλακό χάλυβα (Praktiker) και την ψέκασα ελαφρά μόνο με διαφανές βερνίκι. Διαμορφώνεται πολύ εύκολα και τα πίσω στρόγγυλα κομματάκια του εξαερισμού για παράδειγμα, φτιάχτηκαν χτυπώντας ένα κομμάτι σήτας στην πίσω μεριά του ποτηροτρύπανου που χρησιμοποιήθηκε για τις ίδιες τρύπες.
To σασί είναι από αλουμίνιο 0.8mm. Εδώ ατύχησα με τις τρύπες των βάσεων που λόγω μαλακού και λεπτού υλικού και τρυπανιού στο χέρι, έφυγαν και ξεχείλωσαν αλλά ευτυχώς είναι μέσα και δεν φαίνονται πολύ. Μετά έγινε βαφή με σπρέι. Και αυτή δεν είναι για πολλά μια και ξεφλουδίζει εύκολα με το πρώτο ζόρι.
Αφού ο ενισχυτάκος την είδε ψευτοράδιο έπρεπε να έχει και καντράν! Πρώτη φορά θα έμπλεκα με γυαλιά αλλά τελικά τρυπιούνται και τρίβονται αρκετά εύκολα (υπομονή και dremel) και θέλει αρκετό ζόρι για να σπάσουν (όπως και έγινε τελικά στην κάτω γωνία αλλά ευτυχώς αυτό δεν είναι εμφανές μετά το μοντάρισμα).
Έτσι λοιπόν ανάμεσα σε 2 κομμάτια πάχους λιγότερο από 2mm έκαστο, κόλλησα μια τυπωμένη διαφάνεια με τα νούμερα. Γιατί ξεκινούν από το 1 και τελειώνουν στο 12 δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση. Ποιητική α(η)δεία μπορείς να πεις.
Στο πίσω γυαλί προσαρμόσθηκαν 2 κίτρινα λεντάκια τα οποία μέσω που δεξιού ποτενσιόμετρου μεταβάλουν και την ένταση φωτισμού. Το πίσω γυαλί καλύφθηκε μετά με αλουμινοταινία για περισσότερη αντανάκλαση. Επίσης για τον ίδιο λόγο χαράχθηκε στα σημεία όπου από επάνω θα ήταν τα νούμερα και οι γραμμές της διαφάνειας. Το εμπρός γυαλί έχει μόνο τρύπες για τον άξονα και τα ποτενσιόμετρα.
Οι «άξονες» έγιναν από ντίζα Μ3 με τα αντίστοιχα παξιμάδια και ροδέλες σαν τερματικά. Για «κουζινέτα» χρησιμοποιήθηκαν ηλεκτρολογικές κλέμες με τις βιδούλες τους να χρησιμεύουν για στοπ. Τις 2 μικρές τροχαλίες μου τις έφτιαξε ένας φίλος από αλουμίνιο.
Του τα ζήτησα όμως λεπτά και λόγω κατασκευαστικής στραβωμάρας χειροποίητων θέσεων αξόνων το κερωμένο σχοινάκι (1 κλώνος από «οικοδομικό» «ράμα») μετά από κάποιες φορές που θα πάει εμπρός και πίσω θα καβαλήσει τελικά το κανάλι και θα βγει. Με λίγο περισσότερο τέντωμα όμως δεν θαχρειαστούν νέες τροχαλίες. Και όταν αποφασίσω να τον ανοίξω θα δοκιμάσω και ιμάντες.
Τέλος έχουμε ακόμη 2 σούπερ υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για τον Frankenstein…
Η βελόνα κατασκευάσθηκε από σύρμα κρεμάστρας ενώ το κέντρο της είναι από κεφάλι καρφιού οροφής (έτσι το βρήκα να το λεν στο νετ), πλαστικό σωλήνα που δεν ξέρω από τι είναι και κλέμα για το σφίξε-βγάλε.
Διαστάσεις 245x120xH=145mm.
Bάρος2.1kg
Όταν όλα είχαν τελειώσει και κολληθεί τότε είπα να κάνω και μια ενδεικτική δοκιμή (γιατί όχι ποιο νωρίς???) απόκρισης μέσω της κάρτας ήχου του λάπτοπ. Δεν φαίνονται και τραγικά τα πράγματα μπορώ να πω, αλλά υπάρχει μια κάποια υστέρηση στα χαμηλά.
Για όσους δεν βαρέθηκαν να διαβάζουν και κατάφεραν να φτάσουν έως εδώ, ακολουθεί μουσικό διάλλειμα στο παρακάτω «βίντεο» σε κλίμα 60s όπου μπορούν να δουν κάτι σαν παρουσίαση του ενισχυτή με κάπως περισσότερες φωτογραφίες (μην περιμένετε να το ακούσετε όμως…)
Καλές κατασκευές!
