Λουλούδια στη βροχή
The Move - Move (Μάρτιος 1968, Regal Zonophone)
Τραγούδια: A1 Yellow Rainbow, A2 Kilroy Was Here, A3 (Here We Go Round) The Lemon Tree, A4 Weekend, A5 Walk Upon The Water, A6 Flowers In The Rain, A7 Hey Grandma, B1 Useless Information, B2 Zing Went The Strings Of My Heart, B3 The Girl Outside, B4 Fire Brigade, B5 Mist On A Monday Morning, B6 Cherry Blossom Clinic
Μουσικοί: Carl Wayne (φωνητικά), Roy Wood (κιθάρες, φωνητικά), Trevor Burton (κιθάρες, φωνητικά), Ace Kefford (μπάσο, φωνητικά), Bev Bevan (τύμπανα, κρουστά, φωνητικά), Nicky Hopkins (πιάνο, αρπίχορδο), Tony Visconti (έγχορδα, ενορχηστρώσεις)
Παραγωγή: Denny Cordell
Ηχογραφήθηκε στα στούντιο
Advision, De Lane Lea, Olympic και
Maximum, Λονδίνο
Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό, γιατί οι
Move δεν μνημονεύονται με την περιπάθεια που ασφαλώς αξίζουν, ενώ μικρότερα μεγέθη του καιρού τους απολαμβάνουν επαίνους. Εντάξει, εμφανίστηκαν σχετικά αργά, περιφρονήθηκαν από τους ψυχεδελικούς διαμορφωτές μόδας ως μια ποπ παράσταση που εκμεταλλεύτηκε τη σκηνή, είχαν ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο προσωπικό καθώς και η επακόλουθη καριέρα του
Roy Wood ως ένας γκλαμ Φιλ Σπέκτορ στους
Wizzard και η ανάμειξή του με τον
Bev Bevan στους
Electric Light Orchestra, ίσως να τους στέρησε κάποια σημεία αξιοπιστίας.
Υπήρξαν όμως ένα θαυμάσιο, εκρηκτικό σύνολο με την έμφυτη ιδιοφυΐα του τραγουδοποιού-κιθαρίστα
Roy και τον
Bevan, τον πιο εκρηκτικό ντράμερ, πέρα βέβαια από τον
Keith Moon. Ο κύριος τραγουδιστής
Carl Wayne θα μπορούσε να ψάχνει για δουλειά, καθώς όλα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είχαν επίσης αξιοπρεπείς φωνές, που ήταν πάντα διαθέσιμες. Οι τρεις προαναφερθέντες, σχημάτισαν ένα είδος πρώιμου σούπεργκρουπ από το Μπέρμιγχαμ, ολοκληρώνοντας την αρχική τους σύνθεση, με τον
Trevor Burton και τον χαλαρό τύπο,
Ace "The Face" Kefford στο μπάσο.
Μετά από κάποιες εμφανίσεις στο
Cedar Club του Μπέρμιγχαμ, τους ανέλαβε ο μάνατζερ των
Moody Blues, Tony Secunda και τους έφερε στο Λονδίνο, όπου ξεκίνησαν να παρουσιάζονται στο
Marquee Club το 1966. Αρχικά τους έντυσε με γκανγκστερικά κοστούμια, κατέστρωσε πολλά διαφημιστικά τεχνάσματα και ενθάρρυνε την μπάντα σε αυτοκαταστροφική σκηνική παρουσία που ξεπερνούσε τους
Who σε βία. Τηλεοράσεις και αυτοκίνητα όλα διαλύθηκαν από το τσεκούρι του
Carl Wayne, καθώς ο πρώιμος ήχος των
Move εναλλασσόταν μεταξύ βίαιου φρικμπήτ, επιβλητικής ψυχεδελοπόπ και ροκ εντ σόουλ.
Η
Deram επίσπευσε τις ηχογραφήσεις και το σινγκλ "
Night Of Fear" ήταν μια τεράστια επιτυχία τον Δεκέμβριο του '66. Μετά από άλλα δύο μεγάλα χιτ, το "
I Can Hear the Grass Grow"[*] και το "
Flowers In The Rain" (υπήρξε το πρώτο τραγούδι που έπαιξε το
Radio 1 ; ), έβγαλαν το ομότιτλο ντεμπούτο
LP τους στις αρχές της άνοιξης του '68, ντυμένο σε ένα εξώφυλλο από την ταξιδιάρικη ολλανδική σχεδιαστική ομάδα, των
Fool.
Το άλμπουμ αναμενόμενα, υπήρξε λιγάκι συνονθύλευμα, καθώς ηχογραφήθηκε αποσπασματικά κατά τους προηγούμενους δώδεκα μήνες. Βρήκε την μπάντα να καταγίνεται μεταξύ του πάουερ-ποπ "
Useless Information", αναπολώντας τις ροκάδικες ημέρες της, με τις διασκευές του "
Weekend" και του αστείου "
Zings Went The Strings" και της μαγευτικής ψυχεδελοπόπ του τρίτου και τέταρτου χιτ σινγκλ (το "
Fire Brigade" προηγήθηκε του άλμπουμ τον προηγούμενο Φεβρουάριο). Παρόλο που οι επιρροές τους προέρχονταν κυρίως από τις ΗΠΑ, εδώ η μπάντα μοιάζει περισσότερο με τους
Who της περιόδου του
Sell Out. Ο δίσκος τελειώνει με το άκρως γλασαρισμένο μείγμα του "
Cherry Blossom Clinic".
Οι
Move ήταν μια από τις πολλές μπάντες σ' αυτήν την εσπευσμένη μετάβαση από τη σόουλ στην ψυχεδέλεια και υπήρξαν τυχεροί που διέθεταν τον
Roy Wood, έναν πράο νεαρό ληντ κιθαρίστα και τραγουδιστή που ήταν ικανός να γράφει έξυπνους στίχους και εξοργιστικά πιασάρικα θέματα. Αφεθείτε στη μαγεία της μουσικής τους και δεν θα το μετανιώσετε...
(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Ian Canty, Kevin Rathert)
__________
[*]. Ο Ρόι Γουντ, που προφανώς δεν κατανάλωνε ουσίες, είπε κάποτε ότι τα τραγούδια του, δεν αφορούσαν ποτέ θέματα που οι κριτικοί και το κοινό υπέθεταν, και ότι το "
I Can Hear the Grass Grow", στηριζόταν πράγματι σε μια φανταστική ιστορία παιδιών, όχι σε ναρκωτικά!