Οι Τσαρλατάνοι [The Charlatans (US)]

The Charlatans (US) - The Charlatans (1969, Philips)


Τραγούδια: A1 High Coin, A2 Easy When I'm Dead, A3 Ain't Got The Time, A4 Folsom Prison Blues, A5 The Blues Ain't Nothin', A6 Time To Get Straight, B1 When I Go Sailin' By, B2 Doubtful Waltz, B3 Wabash Cannonball, B4 Alabama Bound, B5 When The Movies Are Over
Μουσικοί: Mike Wilhelm (κιθάρα, φωνητικά, κρουστά), Richard Olsen (πνευστά, μπάσο, φωνητικά, κρουστά), Darrell DeVore (πλήκτρα, μπάσο, φωνητικά, κρουστά), Terry Wilson (τύμπανα, κρουστά)
Παραγωγή: Dan Healy, The Charlatans

Ηχογραφήθηκε, το 1969, στα Pacific High Recorders, Σαν Φρανσίσκο, CA

---

Σαν Φρανσίσκο, 1969, η χρονιά του Γούντστοκ αλλά και του Άλταμοντ. Τα λουλούδια σταμάτησαν ν' ανθίζουν εδώ και κάποιο καιρό... Η Janis, ο Sly, οι Santana, οι Dead και οι Airplane ήταν γνωστοί σε εθνικό επίπεδο, αλλά τοπικά, η σκηνή άρχισε να φθίνει. Οι Moby Grape διαλύθηκαν, ο Tom Donahue παραιτήθηκε από επικεφαλής του FM-αντεργκράουντ KSAN και ο Bill Graham ανακοίνωσε ότι θα εγκαταλείψει το Fillmore West μέχρι το τέλος του έτους. Λίγους μήνες νωρίτερα, το Rolling Stone διατύπωνε κάτι σαν νεκρολογία: «Οι Charlatans, τα ξεκίνησαν όλα, τώρα στη Σκοτεινή Τρύπα του Χιπ».

Το όνομα των Charlatans μοιάζει μαγικό στους λάτρεις του ροκ της Δυτικής Ακτής. Η πρώτη μακρυμάλλικη ψυχεδελική μπάντα του Σαν Φρανσίσκο, από το Red Dog Saloon της Νεβάδα, στον εδουαρδιανό, γουέστερν και συναρπαστικό ρουχισμό των '20ς, που έκανε επιδρομή στο ανθολόγιο τραγουδιών της οικογένειας Cash και Carter για να επινοήσει από το 1965 την "Αμερικάνα" (ένας κριτικός ονόμασε τον ήχο τους «σπινταριστό Στέφεν Φόστερ»), που υπέγραψε συμβόλαιο ηχογράφησης πριν από οποιονδήποτε άλλον (με τον παραγωγό των Lovin' Spoonful, Erik Jacobsen και την Kama Sutra Records) και τελικά διαπραγματεύτηκε την πορεία της πέρα απ' αυτό, με μια καραμπίνα και ένα ψυχοφθόρο σέσιον...

Μέχρι το 1969, οι Charlatans είχαν σχεδόν εξαφανιστεί. Τα ιδρυτικά μέλη Dan Hicks και Mike Ferguson είχαν εγκαταλείψει, αντικαταστάθηκαν αντίστοιχα από τον ντράμερ Terry Wilson και τον πιανίστα Darrell DeVore και μέσω αμοιβαίας συμφωνίας ή διαφωνίας, ο ιδρυτής George Hunter ήταν εκτός. Έτσι, απέμειναν τα αρχικά μέλη Olsen και Wilhelm μαζί με τους δύο νεοπροσληφθέντες.

«Με τον Mike προσπαθούσαμε να κρατήσουμε το όραμα των Charlatans», λέει ο Olsen. «Εξακολουθούσαμε να πιστεύουμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι μ' αυτό. Και είχαμε ήδη αφιερώσει πολύ χρόνο. Μετά τη συμφωνία με την Kama Sutra, είχαμε πολλές προσφορές ηχογράφησης. Ο George πάντα τις απέρριπτε επειδή αισθανόταν ότι δεν ήταν ποτέ σωστές, ποτέ αρκετά καλές. Ο Mike και εγώ κάναμε σαν να είχαμε συμφωνήσει!»


Ο Olsen, ο Wilhelm και οι "νέοι" Charlatans δέχτηκαν την προσφορά από τη θυγατρική εταιρεία της Mercury, Philips Records το 1969, αν και το κουαρτέτο πληρώθηκε με μια ευτελή προκαταβολή 10.000 δολαρίων (ένα χρόνο νωρίτερα, οι Quicksilver Messenger Service και Steve Miller Band έκαναν την είδηση με υπογραφές πάνω από 50.000 δολάρια). Οι Charlatans ηχογράφησαν για μια περίοδο έξι μηνών στους Pacific High Recorders του Σαν Φρανσίσκο. Ο Olsen θυμάται την ετικέτα, που πρότεινε έναν εξωτερικό παραγωγό για το πρότζεκτ (ένα όνομα που αναφέρθηκε ήταν ο Mac "Dr John" Rebennack), αλλά το γκρουπ επέλεξε την προσέγγιση "Κάν'-Το-Μόνος σου", με αυτο-παραγωγή του μηχανικού Dan Healy.

Το καθυστερημένο ντεμπούτο​

Ενώ η αρχική σύνθεση είχε ηχογραφήσει για την ετικέτα Kama Sutra υλικό για ολόκληρο άλμπουμ, αυτό παρέμεινε ανέκδοτο μέχρι πρόσφατα, κάνοντας το The Charlatans, αν και με καθυστέρηση, το επίσημο ντεμπούτο της μπάντας. Ωστόσο, είναι γοητευτικό και η ελκυστικότητά του έχει μόνο βελτιωθεί με τα χρόνια. Αν και είναι λίγο φορτωμένο σε κάποια σημεία («το παρακάναμε με την ενορχήστρωση», παραδέχεται ο Olsen «υπάρχουν πάρα πολλά επίπεδα στο κάθε τι»), φέρνει την αίσθηση μιας μπάντας που προσπαθεί ειλικρινά να δώσει τον καλύτερό της εαυτό - και σίγουρα αυτή συλλαμβάνει μερικά ακαταμάχητα, ροκ εντ ρολ της Άγρια Δύσης που γοήτευαν τα πλήθη στις σκηνές του Avalon και Fillmore.

Πέντε τραγούδια χρονολογούνται από τη λίστα των αρχικών Charlatans. Το "Folsom Prison Blues" με τη μεγάλη ακατέργαστη βαρύτονη δύναμη του Wilhelm (η φωνή του ακούγεται μεγαλύτερη από τα χρόνια του, δίνοντας αξιοπιστία στην ερμηνεία των στίχων του Cash) και το "Wabash Cannonball" με τα γρήγορα Τσακμπερικά σόλο του Wilhelm, να "σκίζουν" καθώς εξελίσσεται το κομμάτι. Ο Olsen έγραψε και τραγουδάει το ανέμελο "When I Go Sailin' By", έναν από αυτούς τους νέους φόρους τιμής στη μουσική της εφηβείας και των '20ς που έκαναν τους Charlatans τόσο μοναδικούς.

Το "The Blues Ain't Nothin'" του Wilhelm μπορεί να είναι φορτωμένο, αλλά "καίει". Τα βροντερά τύμπανα καλπάζουν μέχρι η ριπή πνευστών, το πιάνο και το σαξόφωνο μανιασμένα να κυκλώσουν τα φωνητικά, ενώ η κιθάρα του Wilhelm ρίχνει τσεκουριές. Χαοτικές κορυφώσεις εμφανίζονται επίσης στο "Alabama Bound", το κομμάτι «μεγάλης διάρκειας», υπογραφή, των Charlatans (κάθε μπάντα του Φρίσκο έπρεπε να έχει ένα τέτοιο). Αυτή η επτάλεπτη έκδοση, με φωνητικά του γκρουπ και με τον Olsen στο σαξόφωνο και κλαρινέτο, μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο που το έπαιζαν ζωντανά από το '66 και μετά: παλιό και σκονισμένο, ξέφρενο και δυσοίωνο. «Αυτό το επόμενο τραγούδι», έτσι το παρουσίαζε ο Wilhelm μερικές φορές, «είναι ένα κομμάτι του Jelly Roll Morton που αλλάξαμε λιγάκι... καλά, στην πραγματικότητα, το αλλάξαμε πολύ, έχει Θιβετιανό μόνταλ κούρδισμα».

Το "Ain't Got The Time" είναι ένα νεώτερο, σχεδόν κεφάτο φολκ-ροκ από τον Wilhelm και το "High Coin", το κλασικό του Van Dyke Parks που διασκεύαζε ο καθένας, από τους Harpers Bizarre έως τους West Coast Pop Art Experimental Band. Το εκτεταμένο κλείσιμο στο "Coin" με δωδεκάχορδη, σαξόφωνο, κιθάρα, το κάνει μια από τις πιο ιδιαίτερες εκδόσεις του τραγουδιού.

Τα υπόλοιπα τέσσερα κομμάτια του άλμπουμ γράφτηκαν από τον Darrell DeVore, έναν τζαζ εκπαιδευμένο πιανίστα που έφτασε πρόσφατα από το Κάνσας Σίτυ, (ο ντράμερ Terry Wilson προερχόταν από το πρώιμο Σαν Φρανσισκανό συγκρότημα Orkustra). Ενώ είναι ελαφρύτερα στον τόνο από τα άλλα κομμάτια, τα τραγούδια του DeVore εμφανίζουν ένα συγκεκριμένο ποπ-τζαζ στυλ, συνδυάζοντας μεταδοτικές μελωδίες με την περιπέτεια της εποχής.

Το ρυθμικά εναλλασσόμενο μπούγκι "Doubtful Waltz" αλλάζει τα τέμπο με ωραίο αποτέλεσμα, ενώ χρησιμοποιείται χρόνος τριών-τετάρτων στο "When the Movies Are Over", ένα ψευτο-μελοδραματικό τραγούδι που, με το παλιοκαιρίτικο πιάνο, θα ταίριαζε άνετα στο ρεπερτόριο της αρχικής μπάντας. Το Μπερντς-ικό "Time To Get Straight" και το "Easy When I'm Dead" είναι κάτι σαν αουτσάιντερ. Ισχυρά μελωδικά περάσματα, παύσεις ρυθμού και αρμονίες των Everly στο ρεφρέν το διατηρούν ενδιαφέρον καθώς η κιθάρα του Wilhelm τρεμοπαίζει, κάτι περισσότερο από έναν υπαινιγμό στο φορτωμένο με τρέμολο στυλ του John Cipollina.

Παρά τα δυνατά τους σημεία, οι Charlatans προσέλκυσαν χλιαρή ανταπόκριση από το αγοραστικό κοινό. Η Philips κυκλοφόρησε ένα σινγκλ, το "High Coin" που συνοδευόταν από το "When I Go Sailin' By", αλλά προφανώς δεν το προώθησε σθεναρά. Άλλωστε πώς θα μπορούσε μια ετικέτα να μαρκετάρει τα συνοπτικά, μελωδικά ροκ των Charlatans στο κοινό που είχε αρχίσει να ζητάει όλο και πιο ενδοτικά τζαμαρίσματα και θεατρικά φωνητικά;

Όμως κάπου εδώ, χώρισαν οι δρόμοι των "ιδρυτικών", αλλά αυτό βέβαια είναι μια διαφορετική ιστορία. Το The Charlatans είναι μια καταγραφή των συμβαινόντων σε ένα πολύ ξεχωριστό μέρος, μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή.
Τουλάχιστον για μας εκθαμβωτικό!

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Gene Sculatti)

Promo, YouTube

Cicadelic Ranger said:

J' adore ce groupe !!!
Είναι από αυτά που με συνοδεύουν χωρίς πολύ σοφιστικεΪσον σε στιγμές αληθείας.
Ίσως η Αμερικάνικη τραχύτητα που για μένα ήταν εξωτισμός.
Με συνοδεύει όμως αυτή σε κάτι που δεν ήμουν, και νομίζω θα με συνοδέψει ως το τέλος.
Αυτοί με έκαναν να ανακαλύψω η μάλλον να αισθανθώ την αμερικάνικη κάντρυ.
...

Click to expand...

Ζωρζ, οι Charlatans δημιουργούσαν συχνά τέτοια "συναισθήματα". Άλλωστε το συγκεκριμένο άλμπουμ τους, εάν είχε κυκλοφορήσει μερικά χρόνια νωρίτερα θα μπορούσε να είχε αντίκτυπο, τουλάχιστον στις Πολιτείες, αλλά τελικά όπως συνέβη δεν μπορούσε να πετύχει με το συνεχώς μεταβαλλόμενο κλίμα στα μουσικά δρώμενα. Πολλά κομμάτια του φάνηκαν εκτός συγχρονισμού με τη σκηνή του Σαν Φρανσίσκο και αυτό ήταν ίσως που γοήτευε...

Merci pour le commentaire!

Nikos F said:

παραγωγικος γρηγορη ακομα και τις ''ησυχες '' μερες του αυγουστου
δεν γνωριζα την μπαντα
οποτε διπλο ευχαριστω:ernaehrung004:

Click to expand...

Νικ, φιλιά

supersonic said:

να μην μπερδευόμαστε όμως με τους Charlatans UK...

Click to expand...

Φυσικά, καμιά σχέση!