Κοσμήματα από βότσαλα! [Συλλογές Pebbles]

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Το γνήσιο ροκ είναι απότοκο της πανκ στάσης και το πανκ είναι η πιο γνήσια ροκ ενσάρκωση. Το πανκ είναι παρορμητικό, αυθόρμητο, ανήλικο, αφελές, αύθαδες, προκλητικό, παράτολμο και σίγουρα όχι αυτοκαταστροφικό και μηδενιστικό, όπως πολύ λανθασμένα κάποιοι εκτιμούσαν, λόγω κάποιων εκπροσώπων του. Όταν δε το ροκ παρουσίαζε σημάδια κόπωσης, διαβρωτικές παρενέργειες από τη δόξα, το χρήμα και την αναγνώριση, τότε νομοτελειακά, γεννιόταν το πανκ για να επιφέρει κάθαρση, λύτρωση και εξαγνισμό. Όταν κάτι γίνεται με όλη τη σημασία της λέξης "ερασιτεχνικά", σαν πρωτεύουσα εκφραστική ανάγκη, χωρίς βλέψεις και προοπτικές, πάντα θα γοητεύει, θα συγκινεί και θα αναγνωρίζεται σ' αυτό κάτι δικό μας... Αποτέλεσε και πάντα θα αποτελεί, το μοναδικό αντίδοτο της εμπορευματοποίησης της έκφρασης και της ταπεινής ιδιοτέλειας. Και επειδή τον "Βασιλιά" γυμνό, μόνο οι μικροί και πειραγμένοι τον καταλαβαίνουν, καλό για μας είναι να τους προσέχουμε! Αυτά τα λίγα από μένα σαν εισαγωγή για τα βότσαλα (Pebbles), που συλλαμβάνουν μερικές από τις πιο συγκλονιστικές εγγραφές γνήσιας, ανεπιτήδευτης, ωμής "μουσικής" έκφρασης που καταγράφηκαν ποτέ. Φυσικά, πατριάρχης της "ανάδειξης" υπήρξε ο μεγάλος Γκρεγκ Σο.

Pebbles-cover.gif

Ο Greg Shaw (1949-2004) ήταν Αμερικάνος συγγραφέας, εκδότης, συντάκτης περιοδικών και στέλεχος δισκογραφικών. Επιπλέον, ήταν γνωστός ως συλλέκτης δίσκων, αρχειοφύλακας και ιστορικός και ξεκίνησε τη σειρά "Pebbles" στις αρχές της δεκαετίας του '80, ένα έργο εμπνευσμένο από την επανέκδοση του Nuggets (1972), του Lenny Kaye (Λένι Κέι, 1946, Αμερικάνος κιθαρίστας περισσότερο γνωστός σαν μέλος του γκρουπ της Patti Smith). Ήταν ένας από τους πρώτους που δημιούργησε τον θρύλο του γκαράζ ροκ της δεκαετίας του '60, οδηγώντας άμεσα στην έκρηξη συναφών ανθολογιών και έμμεσα στην επανάσταση του πανκ/νιου γουέιβ και την αναβίωση του γκαράζ-ροκ στα '80ς και μετά.

Το φανζίν του, Mojo-Navigator Rock'n'Roll News ενέπνευσε την κυκλοφορία του περιοδικού Rolling Stone, ενώ η Bomp !, η επιδραστική εκδοτική και δισκογραφική εταιρεία που ίδρυσε στη δεκαετία του '70, βοήθησε την καριέρα των Iggy Pop, Flamin' Groovies και Devo και ξεκίνησε την πάουερ ποπ των 20/20, Shoes, Romantics, Plimsouls και Barracudas. Για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες εμμονικής συλλογής, ο Shaw συγκέντρωσε πάνω από ένα εκατομμύριο σινγκλ και άλμπουμ που τροφοδοτούσαν τις συλλογές του, παντρεύτηκε τέσσερις φορές (ένας γιος) και πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στο Λος Άντζελες σε ηλικία 55 ετών.

PebblesCollection.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Ποτέ δεν ξέρεις τι σε χτύπησε​

Στην πρώτη ανθολογία των Pebbles, Volume One: Artyfacts from the First Punk Era, υπήρχε εκτός των άλλων συγκλονιστικών και αυτό...

- Elastic Band: Spazz -

Όταν το πρωτακούσαμε το 1980, δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας, ένα πραγματικό ακουστικό και όχι μόνο, σοκ που μας άφησε εμβρόντητους. Η κριτική, με δόσεις πολιτικής ορθότητας της εποχής μας, εδώ δεν χωρά, αφού και άτοπη είναι και άκαιρη. Βέβαια αυτό που λέω, ίσως δεν είναι από όλους κατανοητό, αλλά για όσους είναι, ξέρουν πολύ καλά τι εννοώ...

«Αυτό το τραγούδι προοριζόταν για το Volume Two των Nuggets, αλλά αντιλαμβανόμενοι ότι το άλμπουμ δεν θα έβλεπε ποτέ το φως του βινυλίου, θεωρήσαμε ότι αξίζει να συμπεριληφθεί εδώ. Σίγουρα ένας από τους πιο ακατάλληλους δίσκους που έγιναν ποτέ, κυκλοφόρησε (προς μεγάλη έκπληξη) σε μια μεγάλη ετικέτα, γνωστή για το καλόγουστο ρυθμ εντ μπλουζ, αλλά απέτυχε να γίνει χιτ (μπορείτε να φανταστείτε γιατί...). Το γκρουπ, που δεν πρέπει να συγχέεται με αρκετούς άλλους με το ίδιο ή παρόμοιο όνομα, πιστεύεται ότι είχε έδρα τη Νέα Υόρκη». - Greg Shaw

The Elastik Band - Spazz (1967, ATCO Records)

*Περπατώ στον δρόμο και κάποιος με χτύπησε

Έλα τώρα
Σωστά
Αχ Χα
Περπατάς στον δρόμο
Συνεχώς συγκρατείς τα πόδια σου
Αλλά ποτέ δεν βρίσκεις ένα μέρος για να πας
Ποτέ δεν βρίσκεις ένα μέρος για να πας, μέχρι κάποια μέρα
Φίλε, ακόμη δεν έμαθες τι σε χτύπησε
Είπα, σε χτύπησε, το πίσω μέρος του χεριού σου
Σωστά
Αχ Χα
Είπα να φύγεις από τον δρόμο
Φύγε από τον δρόμο, αγόρι
Οι άνθρωποι θα σκέφτονται, ναι, θα σκέφτονται
Οι άνθρωποι θα, οι άνθρωποι θα σκέφτονται ότι είσαι ΣΠΑΣΤΙΚΟΣ!

Έλα τώρα
Σωστά
Αχ Χα
Είσαι αρκετά ταραγμένος, έτσι θα πάρεις ένα φλιτζάνι νερό μόνο για να σε ηρεμήσει
Αλλά όταν τριγυρνάς κάποιος παλιάτσος προτείνει ΤΣΑΪ! Είπα
Γεια σου! Ξέρεις ότι ήταν το τσάι της μαμάς σου
Σωστά
Αχ Χα
Είπα να φύγεις από το πάτωμα
Φύγε από το πάτωμα, αγόρι
Οι άνθρωποι θα σκέφτονται, ναι, θα σκέφτονται
Οι άνθρωποι θα, οι άνθρωποι θα σκέφτονται ότι είσαι ΣΠΑΣΤΙΚΟΣ!

ΑΧΧΧ ΧΑΑ ΧΑΑΑ!

Έλα τώρα
Σωστά
Αχ Χα
Θέλεις να καθίσεις όταν ξέρεις ότι κάποιος κλόουν θα προσπαθήσει να τραβήξει την καρέκλα σου
Στέκεσαι και στέκεσαι, στέκεσαι και στέκεσαι, φίλε, μέχρι να μην μπορείς πλέον να σταθείς
Γεια σου! Ξέρεις ότι δεν έπρεπε πότε να κάτσεις!
Σωστά
Αχ Χα
Είπα να φύγεις από το πάτωμα
Φύγε από το πάτωμα, αγόρι
Οι άνθρωποι θα σκέφτονται, ναι, θα σκέφτονται
Οι άνθρωποι θα, οι άνθρωποι θα σκέφτονται ότι είσαι ΣΠΑΣΤΙΚΟΣ!

- (D. Cortopassi)

TheElastikBandSpazz.jpg

Παρακάτω, θα ασχοληθούμε με το Pebbles No 3, που θεωρείται σαν «η καλύτερη ψυχεδελική συλλογή» και τότε, αρχές του '80, ήταν τέτοια η φήμη των Pebbles που, όπως είχε σημειώσει και ο Νίκος Κοντογούρης σε σχετικό άρθρο του, «πολλά άτομα έγραψαν στην Kookaburra στην Αυστραλία για να προμηθευτούν κάποιο Pebbles» (αυτή τη διεύθυνση ανέφερε το οπισθόφυλλο, προφανώς λόγω δικαιωμάτων εκμετάλλευσης), ενώ φυσικά ήταν κυκλοφορίες αμερικάνικης εταιρείας που έδρευε στην Καλιφόρνια.
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Πράσινες και μωβ φωνές​

Various - Pebbles Volume 3 "The Acid Gallery" (1979, BFD Records [LP] / 1992, AIP Records [CD])

PebblesVol3.jpg

Τραγούδια: A1 Dave Diamond & The Higher Elevation - The Diamond Mine (1967, Chicory), A2 Teddy & His Patches - Suzy Creamcheese (1967?, Chance), A3 Crystal Chandlier - Suicidal Flowers (1969, Cobblestone), A4 William Penn V - Swami (1967, Thunderbird), A5 The Jefferson Handkerchief - I'm Allergic To Flowers (1967, Challenge), A6 The Unfolding - Prana (Bonus Track) (1967), A7 The Calico Wall - Flight Reaction (1967, Turtle), A8 The Hogs - Loose Lip Sync Ship (1966, HBR), A9 The Driving Stupid - The Reality Of (Air) Fried Borsk (1966, kr), B1 The Third Bardo - I'm Five Years Ahead Of My Time (1967, Roulette), B2 The Bees - Voices Green And Purple (1966?, Liverpool), B3 The Monocles - Spider And The Fly (1967, Chicory), B4 Godfrey - Let's Take A Trip (1965, Cee Jam), B5 T.C. Atlantic - Faces (1966, Turtle), B6 Mike Condello - Soggy Cereal, B7 The Lea Riders Group - Dom Kallar Oss Mods (1967, Phillips/Sweden), B8 The Driving Stupid - Horror Asparagus Stories (1966, kr), B9 Race Marbles - Like A Dribbling Fram (1966, Tower/Canada)
To B8 ενώ υπήρχε στον κατάλογο κομματιών του εξώφυλλου και στην ετικέτα, απουσίαζε τελικά από τον δίσκο!
-- Στην ψηφιακή έκδοση του 1992 παραλείφθηκαν τα A6, B6 και προστέθηκαν τα:
9 Driving Stupid - Horror Asparagus Stories (1966, kr), 17 Painted Faces - Anxious Color (1966?, Manhattan), 18 Adjeef The Poet, His Girl(s) His Friends & The Rest Of The World(s) - Ieek, I'm A Freak (1967, Action/Holland), 19 Adjeef The Poet, His Girl(s) His Friends & The Rest Of The World(s) - Squafrech Lemon Comes Back (1967, Action/Holland), 20 Beautiful Daze - City Jungle Part 1 (1967?, RPR), 21 Catfish Knight & Blue Express - Deathwise (1968, Verve), 22 Oshun - Rattle Of Life (1967, Mercury)

PebblesVol3Artists.jpg

Στο άλμπουμ του, Nuggets, ο Lenny Kaye συνδύασε πανκ και ψυχεδέλεια σαν να ήταν στοιχεία του ίδιου φαινομένου και σε ένα πρόσφατο (τότε) τεύχος του Bomp !, ο Greg Shaw επεκτάθηκε σε αυτήν την ιδέα, ορίζοντας το "άσιντ πανκ" από την άποψη της μουσικής που φτιάχτηκε από τα απλοϊκά πανκ μυαλά όταν εκτέθηκαν σε ψυχεδελικά φάρμακα. Παρατίθενται τμήματα αυτού του άρθρου, καθώς αγγίζει πολλά από τα τραγούδια που έχουν επιλεγεί για αυτό το άλμπουμ:

«Το πραγματικό ψυχεδελικό ροκ της δεκαετίας του '60, εάν το εντοπίζαμε πίσω στις ρίζες του, ήταν ένα είδος πιο εφήμερο, μεταβατικό και ενδόξως αλλόφρων σε σχέση με το πανκ ροκ της ίδιας εποχής. Και είναι ενδιαφέρον ότι αποδεικνύεται ότι ήταν το τελευταίο αυθεντικό επινόημα αυτής της ίδιας γενιάς εφήβων πανκ μουσικών, και ως τέτοιο ήταν μια άμεση προέκταση της δεκαετίας του πανκ των '60ς...

Έτσι, όταν μιλάω για ψυχεδελικό ροκ, δεν εννοώ καθόλου χίπικη μουσική (όπως Grateful Dead, Jefferson Airplane, κλπ.), εννοώ τους πολύ λίγους δίσκους που παράγονταν από τις εφηβικές πανκ μπάντες στο σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ της ανακάλυψής τους, των παραισθησιογόνων ουσιών και το τέλος της ιδιαίτερης ροκ εξέλιξής τους. Αυτό που κάνει αυτούς τους δίσκους τόσο ενδιαφέροντες, είναι ότι οι βασικές συμπεριφορές, στυλ και νοοτροπίες που έκαναν το πανκ ροκ τόσο ελκυστικό και εμπνευσμένο για μας μετέπειτα, ήταν σταθερά πίσω από την κίνηση στην ψυχεδέλεια. Μόνο η εικόνα άλλαξε, και με αυτήν μια αύξηση του ενδεχόμενου για ακραία αφέλεια και ηλιθιότητα που ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά του πανκ.

Θα ήθελα να μιλήσω για μερικούς από αυτούς τους δίσκους, για να σας δώσω μια καλύτερη ιδέα για το τι εννοώ. Μια μπάντα του Λος Άντζελες που ονομαζόταν Bees είχε ένα εκπληκτικό δίσκο που ονομαζόταν "Voices Green and Purple"
(σ.σ. στο εξώφυλλο γράφει, για καλύτερα αποτελέσματα ακούστε το σε απόλυτο σκοτάδι) και αν ο τίτλος δεν τα λέει όλα, απλά ελέγξτε αυτούς τους στίχους:

*Φωνές πράσινες και μωβ
Με κάλεσαν χθες βράδυ
Φωνές πράσινες και μωβ
Ήταν κοντά μου
Φωνές πράσινες και μωβ
Με καλούσαν
Φωνές πράσινες και μωβ
Ήταν κάτω από τα δέντρα

Με πλησίασαν στον περίπατο
Στη βεράντα
Παρουσιάζονται στα παράθυρα
Ανεβαίνουν στους τοίχους
Ω, όχι, όχι, όχι!
Λοιπόν, είναι φωνές που τελικά εξασθενούν
Λοιπόν, σίγουρα με τρομάζουν
Είναι το τελευταίο σημάδι από αυτό το ΑΤΙΑ πράγμα
Με σκοτώνει

Φωνές πράσινες και μωβ
Ξεγλιστρούν στη συνέχεια
Φωνές πράσινες και μωβ
Υποθέτω ότι ποτέ δεν θα φύγουν
Φωνές πράσινες και μωβ
Είναι ανάμνηση τώρα
Φωνές πράσινες και μωβ
Θα σε φτάσουν με κάποιο τρόπο
Ω, όχι, όχι, όχι, σας παρακαλώ, σας παρακαλώ!

- Voices Green and Purple (R. F. Wood and T. R. Willsie, The Bees)

Όλα αυτά και περισσότερα ξεφώνιζαν (με πλήρη ηχώ) πάνω σε ένα παλαβό "Riot on Sunset Strip" ρυθμό. Προφανώς, τα ψυχεδελικά φάρμακα επηρέασαν διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικούς τρόπους. Ο Tim Leary (σ.σ. Τίμοθι Λίρι, 1920-1996, Αμερικάνος ψυχολόγος και συγγραφέας γνωστός για την υποστήριξη της εξερεύνησης της θεραπευτικής δυνατότητας των ψυχεδελικών φαρμάκων υπό ελεγχόμενες συνθήκες) και οι πνευματικοί φίλοι του πλανιόνταν στον ανατολίτικο μυστικισμό, αλλά φαντασθείτε τις επιπτώσεις στα παιδιά στις πανκ μπάντες των οποίων οι πνευματικοί κόσμοι μέχρι τότε είχαν περιστραφεί γύρω από τα αυτοκίνητα, τα κορίτσια, τις παραλίες και την τιμωρία. Έβλεπαν τα χρώματα, άκουγαν τις φωνές και τι άλλο μπορούσαν να κάνουν; Φρίκαραν!

«Ο γραπτός λόγος είναι, δυστυχώς, ανίκανος να εκφράσει τους διαστρεβλωμένους παροξυσμούς του ήχου πάνω στους οποίους οι στίχοι σε τραγούδια όπως αυτό συνήθως απαγγέλλονταν. Πως, για παράδειγμα, μπορεί να περιγραφεί ένας δίσκος όπως το "Flight Reaction" από τους Calico Wall, ένα συγκρότημα από τα προάστια της Μινεάπολης, στον οποίο προσπάθησαν να προσομοιώσουν τους εσωτερικούς νοητικούς σπασμούς κάποιου - που βιώνει μια παρανοϊκή επίθεση σε ένα αεροπλάνο καθώς απογειώνεται και φοβούμενος ότι θα συντριβεί; Θα μπορούσα να σας πω ότι θεωρείται κατάλληλος για υπόκρουση κάποιου που κάνει μια κακή μίμηση του W. C. Fields (σ.σ. 1880-1946, Αμερικάνος ηθοποιός, κωμικός και συγγραφέας), μιλώντας απροσδιόριστα για τον George Washington, αλλά με κάποιο τρόπο σκεφτείτε ότι το συνολικό αποτέλεσμα θα εξακολουθεί να ξεπερνά τη φαντασία σας.»

Ευτυχώς, οι καλύτεροι από αυτούς τους απερίγραπτους δίσκους μπορούν τώρα να ακουστούν σε αυτό το άλμπουμ, ώστε να αποφασίσετε μόνοι σας εάν ο Shaw υπερβάλλει. Αλλά ας τον αφήσουμε να συνεχίσει:

«Στο Boulder, του Κολοράντο, όπου προέκυψε ένας ανεξήγητος αριθμός πνευματικά μεταλλαγμένων πανκ δίσκων (κυρίως στην ετικέτα Chicory), οι Monocles φαίνεται να συντονίστηκαν στο μήκος κύματος των Godz (σ.σ. πρωτοποριακή νεοϋορκέζικη γκαράζ ροκ μπάντα που σχηματίστηκε το 1966) με το "The Spider and the Fly", ένα παράλογο δίσκο στον οποίο ένα τρανταχτό μπάσο ενσαρκώνει "την αράχνη, την αράχνη" και ένα τσιριχτό φαλσέτο στριγκλίζει "Βοήθησέ με, βοηθήστε με!" πάνω από τα σερφ τύμπανα, το μυστήριο όργανο και στοίβες από ηχώ.

Δίσκοι σαν αυτόν δεν ήταν καθόλου κοινοί, αλλά υπάρχουν αρκετοί που αποδεικνύουν ότι αυτό που συζητάμε είναι κάτι περισσότερο από λίγες άσχετες εκτροπές, αλλά στην πραγματικότητα τα προβλέψιμα αποτελέσματα των δυνάμεων που προκάλεσαν τα πανκ μυαλά της εποχής αντέδρασαν παντού σχεδόν με τον ίδιο τρόπο.
»

PebblesSingles1.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Ιστορίες φρικτών σπαραγγιών​

«Οι καλύτεροι από αυτούς είναι δύο δίσκοι, που αν τους ανακαλύψετε, όχι μόνο θα σας πείσουν ότι το "άσιντ πανκ" ήταν και είναι μια βιώσιμη ιδέα, αλλά και θα σας κάνουν να αναρωτιέστε τι πρόβλημα υπάρχει με μια μουσική βιομηχανία που δεν παράγει πλέον τέτοια θαυμάσια, αναπάντεχα μη εμπορικά αλλά άγρια και αξέχαστα μοναδικά κομμάτια. Ας ξεκινήσουμε με ένα του οποίου μόνο ο τίτλος είναι περισσότερο διανοητικός απ' ό,τι ολόκληρο το έργο των Grateful Dead:"Horror Asparagus Stories"/"The Reality of (Air) Fried Borsk" από τους Driving Stupid. Αυτός ο δίσκος... Η μία πλευρά έχει ένα είδος παραπλανητικού "I'm a Man" ρυθμού, παράξενα εκτός κλειδιού, και στίχους όπως "Στέκεσαι στο τραπέζι / τα χαλιά ανεβαίνουν στα πόδια / μικροσκοπικοί πράσινοι αστακοί / ρίχνουν αυγά αράχνης". Στην πίσω όψη, παίρνουμε μια φαζαριστή κιθάρα και ένα τραγουδιστό παραμύθι καθώς ένα απειλητικό όργανο τρυπώνει και τα τύμπανα γίνονται πιο δυνατά, ενώ αργοσβήνει μέσα σε ένα δυσνόητο σχόλιο σχετικά με ένα καγκουρό.»

*Ο πατέρας μου ήταν ένας μεγάλος γερο-φρύνος
(Φρύνος, φρύνος, γέρικος φρύνος!)
Ζούσε σε μια τρύπα στο μέσο του δρόμου
(Τρύπα! Δρόμος! Στη μέση του!)
Η μητέρα μου ήταν μικρός τρυποφράκτης
(Τρυποφράκτης, τρωγλοδύτης, μικρός τρυποφράκτης!)
Ζούσε στο σπίτι μέσα σ' ένα κουτάκι
(Κουτάκι, κλουβί, κουτάκι)
Ο αδελφός μου ήταν ένας γλιτσερός βάτραχος
(Βάτραχος, βάτραχος, ένας γλοιώδης βάτραχος!)
Ζούσε στο βάλτο σ' ένα σάπιο κούτσουρα
(Κούτσουρο, κορμός, σάπιο κούτσουρο!)
Η αδελφή μου ήταν μια άθλια μάγισσα
(Μάγισσα, μάγισσα, μάγισσα!)
Ζούσε στα δάση σε ένα βρώμικο χαντάκι
(Χαντάκι, τάφρος, βρώμικο χαντάκι!)

Η γιαγιά μου ήταν ένα κινητικό φίδι
(Φίδι, φίδι, κινητικό φίδι!)
Ζούσε σε ένα λόφο σε μια στάσιμη λίμνη
(Λίμνη, λίμνη, στάσιμη λίμνη!)
Ο παππούς μου ήταν το πράσινο χρώμα
(Πράσινο, πράσινο, πράσινο χρώμα!)
Ζούσε σε εξόγκωμα στη σπλήνα ελέφαντα
(Σπλήνα, σπλήνα, σπλήνα ελέφαντα!)
Η θεία μου ήταν καρδιακή φλέβα
(Φλέβα, φλέβα, καρδιακή φλέβα!)
Ζούσε στην καρδιά ενός λευκού γερανού
(Γερανός, γερανός, λευκός γερανός!)
Ο θείος μου ήταν μια παράξενη αρρώστια
(Ασθένεια, ασθένεια, παράξενη ασθένεια!)
Ζούσε στην ανάσα μιας ξεχασμένης αύρας
(Αύρα, αεράκι, ξεχασμένη αύρα!)

Φρύνος! Τρυποφράκτης! Βάτραχος! Μάγισσα!
(Τρύπα! Κλουβί! Κούτσουρο! Χαντάκι!)
Φίδι! Πράσινο! Φλέβα! Αρρώστια!
(Λίμνη! Σπλήνα! Καρδιά! Αύρα!)

Ο ξάδερφος μου ήταν ένα καγκουρό
Και εγώ, φίλοι μου, είμαι η τετραγωνική ρίζα του δύο...

- Horror Asparagus Stories (Roger Kelley, The Driving Stupid)

«Το άλλο μου κλασσικό ηχογραφήθηκε στον Καναδά και δεν ξέρω τίποτα άλλο για αυτό. Το "Like a Dribbling Fram" από τον Race Marbles είναι, όπως ίσως μαντέψατε, μια μίμηση του "Like a Rolling Stone", αλλά αυτό δεν είναι καθόλου τυπική παρωδία. Ο πρώτος στίχος είναι ότι "έχω χρησιμοποιήσει αυτές τις καρό κάλτσες" και φλυαρώντας, με ελεύθερους συσχετισμούς, συνεχίζει με γελοίες ρίμες (όπως ginger ale/Jerry Vale) σε ακόμα πιο γελοίες ακρότητες υπογραμμιζόμενο με τα πιο ελικοειδή σόλα φυσαρμόνικας που μπορείτε να φανταστείτε. Απλώς γίνεται ολοένα και πιο παράλογο.

"I can't use my comb/cause it's covered with foam/It's all round my home/and it's not fair cause my dandruff's gone/and so's my hair/(now just babbling) fair! scare! CHAIR! where's there? have a pair.../How is your bird? I said how is your snerd?/Are you cleaving your scram?/Is your clam in a jam?/Just like a dribbling fram!"

Μπορείτε εύκολα να τους φανταστείτε να απάγουν τον τραγουδιστή σε ένα δωμάτιο με επένδυση... ή σε μια ομαδική θεραπεία με τους Sky Saxon και Wildman Fischer!
»

PebblesSingles2.jpg

Αυτό το άρθρο του Bomp ! είχε πολλά να κάνει με την έμπνευση αυτού του άλμπουμ, που περιλαμβάνει μερικούς από τους πιο εντυπωσιακούς δίσκους του είδους. Οι Teddy & His Patches (Σαν Χοσέ, Καλιφόρνια) πήραν μια ιδέα του Frank Zappa, πρόσθεσαν κάποια "Louie Louie" επίγνωση και παρήγαγαν το καταπληκτικό "Suzy Creamcheese". Μια άλλη μπάντα από την ίδια περιοχή, οι William Penn V είχαν παραισθήσεις για έναν δικό τους γκουρού και έγραψαν ένα τραγούδι γι' αυτό. Και τι γίνεται με τον Crystal Chandlier (A. Micarelli), από κάπου στο Τέξας, που έπρεπε να φάει τόσο τρελόχορτο, που νόμιζε ότι ήταν ο Jim Morrison, στο καταπληκτικό "Suicidal Flowers"; Αξίζει επίσης να σημειώσουμε τους Hogs (σσ. χρόνια αργότερα, η ιστορία έδειξε ότι στην πραγματικότητα ήταν οι Chocolate Watchband μεταμφιεσμένοι), που ακούγονται σαν Davie Allen and the Arrows ή κάποια τυπική ορχηστρική τουίστ μπάντα για τα πρώτα 3 λεπτά του "Loose Lip Sync Ship" (λογοπαίγνιο σ' ένα σλόγκαν προπαγάνδας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου), μέχρι ξαφνικά ένα άτομο που ονοματίζεται "Phantom" (Frank Zappa ; ) μπαίνει στο στούντιο και μετατρέπει το σέσιον σε ένα φρικάρισμα στυλ Mothers...

Ένα άλλο μου, αγαπημένο είναι το "I'm Five Years Ahead Of My Time" των Third Bardo, που είναι βασικά ένα πανκ τραγούδι με υπερ-επιτηδευμένους στίχους. Και αν σας άρεσε το "The Trip" του Kim Fowley στο Pebbles, Volume One, υπάρχει επίσης και αυτή η παραλλαγή από τον Godfrey, έναν ντι τζέι του Λος Άντζελες. Ένας άλλος ντι τζέι, ο Dave Diamond, είχε προφανώς τη συνήθεια να συνδυάζει εκτενείς σουρεαλιστικούς μονόλογους ως ένα είδος τρέιντμαρκ και ο δίσκος του "The Diamond Mine" λέγεται ότι είναι ένα παράδειγμα για το πως ακούγονταν τα σόου του. Το χιουμοριστικό "I'm Allergic To Flowers" των Jefferson Handkerchief, γραμμένο από τον Dave Burgess (αργότερα στους Champs), κοροϊδεύει τα παιδιά των λουλουδιών και είναι για έναν τύπο που θέλει να είναι χίπης, αλλά δεν μπορεί λόγω της αλλεργίας του στα λουλούδια (πιο σουρεάλ δεν υπάρχει...)

*Το μωρό μου είναι ευγενικό, και είναι (άγρια)
Φοράει μια κονκάρδα στον ώμο της, λέγοντας ότι είμαι παιδί των λουλουδιών
Αυτό θα ήταν γκρούβι, αν δεν με αγαπούσε
Γιατί αρχίζω να φτερνίζομαι για ώρες

Α-Α-Α-ψου! Είμαι αλλεργικός στα λουλούδια

Είμαστε εκεί στη λαβ-ιν συγκέντρωση, στο πάρκο
Μου έδωσε ένα τριαντάφυλλο και στη συνέχεια χορεύαμε μέχρι το σκοτάδι
Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που δεν χρειάζομαι και αυτό είναι ο ηλιόσπορος
Γιατί λέει ότι έχουν ειδική δύναμη

Α-Α-Α-ψου! Είμαι αλλεργικός στα λουλούδια

Και οι ροκ εντ ρολ τσιγγάνοι παντού
Και η μυρωδιά του λιβανιού στον αέρα
Επιτέλους το μυαλό μου είναι πραγματικά ελεύθερο
Εκτός από την ηλίθια αλλεργία μου

Ξέρω ότι πραγματικά βλέπω το κομμάτι
Είμαι λουλούδι εντελώς, και το αισθάνομαι στην καρδιά μου
Θέλω τόσο πολύ να είμαι παιδί των λουλουδιών, βλέπετε
Θα τα χάσω αν η αγάπη μας χαλάσει

Α-Α-Α-ψου! Είμαι αλλεργικός στα λουλούδια

- I'm Allergic To Flowers (D. Burgess & K. Colley, Jefferson Handkerchief)​

Οι TC Atlantic μια ακόμη τοπ μπάντα από την άκρως ανταγωνιστική σκηνή της Μινεάπολης ηχογράφησαν το 1966, το πρώτο και καλύτερο σινγκλ τους, το υπέροχο φαζαριστό "Faces". Τέλος, ελέγξτε τους Lea Riders Group από τη Σουηδία, που έγραψαν το εκπληκτικό "Dom Kallar Oss Mods"/Μας αποκαλούν απροσάρμοστους, για ένα είδος άσιντ-φρικάουτ ταινίας που αναμφίβολα θα έπρεπε να αναβιώσει χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση. Θεωρώντας ότι γράφουν σε ξένη γλώσσα, αυτή υπήρξε μια εξαιρετικά επιτυχημένη προσπάθεια να δημιουργηθεί η εμπειρία των ουσιών με τη μουσική. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο μέρος, του τι ήταν το "άσιντ πανκ", η επιθυμία της διεύρυνσης του νου, παραμορφώνοντας τον ήχο και τη λογική μέσω της μουσικής.

Το CD προσφέρει διάφορα μπόνους κομμάτια που δεν ήταν στο αρχικό βινύλιο. Το "Anxious Color" των Painted Faces, ένα καλό, σχετικά σφιχτό τραγούδι επηρεασμένο από τους Stones. Το "Ieek, I'm A Freak" του Ad Visser, ντι τζέι σε ραδιοσταθμό του Άμστερνταμ, που υιοθέτησε το τρελαμένο όνομα Adjeef The Poet, His Girl(s) His Friends & The Rest Of The World(s), αντικατοπτρίζει τις ρίζες της ψυχεδέλειας στο φαζ οδηγούμενο γκαράζ πανκ και το "Squafrech Lemon Comes Back", που είναι ακόμη πιο παράξενο από αυτό που υπονοεί ο τίτλος του. Το "City Jungle Part 1" των Beautiful Daze και το "Deathwise" των Catfish Knight & Blue Express, διαθέτουν πολλή ταξιδιάρικη κιθάρα ενώ το "Rattle Of Life" του άγνωστου σχήματος Oshun, συνοψίζει ολόκληρη τη συλλογή όταν ο τραγουδιστής δηλώνει ότι «η πεταλούδα που κατέχεις θα περιστρέψει το καρουζέλ της φύσης μας».

Αλλά τελικά, πρέπει να αποφασίσετε μόνοι σας, πόσο ο κάθε τύπος τα κατάφερε σ' αυτό το άλμπουμ, γιατί ο καθένας πήρε μια διαφορετική προσέγγιση και πολλοί δεν έχασαν τη χιουμοριστική πλευρά της ψυχεδέλειας. Έτσι, αν και οι καιροί έχουν αλλάξει και λίγοι είναι αυτές τις μέρες διεγερμένοι, συντονισμένοι ή αντισυμβατικοί, νομίζω ότι θα συμφωνήσετε ότι μπορεί να βρεθεί μεγάλη απόλαυση σ' αυτά τα μουχλιασμένα λείψανα ενός ξεθωριασμένου κόσμου ονείρων...

Στους αυθεντικούς «γκαραζιέριδες» φίλους μου...

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD, Nigel Strange)
__________
*. οι παραθέσεις και μεταφράσεις στίχων από τον συντάκτη του νήματος

PebblesSingles3.jpg