Σεβασμός... [Aretha Franklin]

Ποτέ δεν αγάπησα με τον τρόπο που αγαπώ εσένα...​

Aretha Franklin - I Never Loved A Man The Way I Love You (Μάρτιος 1967, Atlantic)


Τραγούδια: A1 Respect, A2 Drown In My Own Tears, A3 I Never Loved A Man (The Way I Love You), A4 Soul Serenade, A5 Don't Let Me Lose This Dream, A6 Baby, Baby, Baby, B1 Dr. Feelgood, B2 Good Times, B3 Do Right Woman - Do Right Man, B4 Save Me, B5 A Change Is Gonna Come
Μουσικοί: Aretha Franklin (φωνητικά, πιάνο), Spooner Oldham (πλήκτρα), Jimmy Johnson, Chips Moman (κιθάρα), Tommy Cogbill (μπάσο), Gene Chrisman / Roger Hawkins (τύμπανα), Melvin Lastie (κορνέτα, τρομπέτα), Ernie Royal / Ken Laxton (τρομπέτα), David Hood (τρομπόνι), Charles Chalmers / Joe Arnold / King Curtis (τενόρο σαξόφωνο), Willie Bridges (βαρύτονο σαξόφωνο), Carolyn Franklin / Erma Franklin / Cissy Houston (συνοδευτικά φωνητικά)
Παραγωγή: Jerry Wexler

Ηχογραφήθηκε, από τις 10 Ιανουαρίου μέχρι 26 Φεβρουαρίου του 1967 στα Atlantic Studios στη Νέα Υόρκη, εκτός από τα κομμάτια A3 & B3, που ηχογραφήθηκαν στα Fame Recording Studios στα Μασκλ Σόουλς, Αλαμπάμα


Σε ηλικία 24 ετών, η Aretha Louise Franklin (25 Μαρτίου 1942 - 16 Αυγούστου 2018) θα μπορούσε να είχε συγχωρεθεί για το σκεπτικό ότι, τα είχε ήδη δει όλα. Η κόρη ενός διάσημου ιεροκήρυκα, κιόλας μητέρα και σύζυγος, μια επαγγελματίας για αρκετά χρόνια και πολύ έμπειρη ερμηνεύτρια, είχε προφτάσει να συναναστραφεί με τους μεγάλους, από τον Sam Cooke και τον Ray Charles μέχρι τον μπόξερ Joe Louis και άλλους. Μετά τη λήξη της συμφωνίας με την Columbia Records, ο Jerry Wexler δεν έχασε χρόνο, να την υπογράψει στην Atlantic τον Νοέμβριο του 1966.

Η σόουλ μουσική σκηνή αναπτυσσόταν ραγδαία με τους Wilson Pickett, Sam And Dave, Otis Redding, Carla Thomas και τους πιο εκλεπτυσμένους περφόρμερ της Motown που είχαν ήδη μεγάλη επιτυχία στα τσαρτ. Αλλά ο Wexler ήξερε ότι είχε κάτι ιδιαίτερο. Οι πρώτες έξι εβδομάδες της Αρίθας με την Atlantic ξοδεύτηκαν επιλέγοντας το κατάλληλο υλικό. Στις 24 Ιανουαρίου 1967, ο Wexler, η Franklin και ο τότε σύζυγός της, Ted White, πέταξαν σε ένα μικρό αεροδρόμιο της Φλόρενς, Αλαμπάμα και κατευθύνθηκαν στα Muscle Shoals. Εκεί ο Chips Moman είχε συγκεντρώσει αυτό που τώρα δικαίως θεωρείται ως θρυλική μπάντα, μια μπάντα χωρίς μαύρους. Ο Wexler είχε ζητήσει συγκεκριμένα μια ολοκληρωμένη μπάντα. Με την Αρίθα στο πιάνο ηχογράφησαν το "I Never Loved A Man", με τον παραγωγό/συνθέτη Dan Penn να θυμάται: «Σε λιγότερο από δύο ώρες, ήταν στην μπομπίνα και ήταν δολοφονικό, χωρίς αμφιβολία γι' αυτό. Εκείνο το πρωί γνωρίζαμε ότι ένα αστέρι είχε γεννηθεί». Από τη στιγμή που το εικονικό Wurlitzer ριφ του Spooner Oldham σκόρπισε πάνω στα πλήκτρα και ξεχύθηκε αυτή η ΦΩΝΗ, κάθε θλίψη, χαρά, λαγνεία, θυμός, υπερηφάνεια περνούν βαθιά μέσα σου και η εμπειρία της γίνεται δικιά σου. Μαγεία!

Νότης said:

God Save The Queen !
...
Ο Jerry Wexler που δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο, φέρνει την Aretha στην Atlantic το 1967 (θέλει να πάρει το πρωτάθλημα φαίνεται)! Και τα γκολ πέφτουν βροχή!. Κυκλοφορεί ο υπερδίσκος "I Never Loved a Man the Way I Love You" σε παραγωγή του J. Wexler και μένουν όλοι ενεοί!!.
...

Click to expand...

grio said:

...
Τον Ιανουάριο του 1967, o Jerry Wexler της Atlantic έφερε την Aretha Franklin στα Fame για εγγραφή. Σε μια συνέντευξη με τον Βρετανό δημοσιογράφο Neil Rushton, ο Penn υπενθύμισε τη σκηνή. «Όταν μπήκε μέσα ήταν σαν μια νεαρή βασίλισσα. Τα περισσότερα από τα παιδιά στο στούντιο προσποιήθηκαν ότι δεν την πρόσεξαν, αλλά την παρατηρούσαν με την άκρη των ματιών τους. Φαινόταν τόσο ήρεμη, αλλά ήξερα ότι ήταν φοβισμένη μέχρι θανάτου. Απλά κάθισε στο πιάνο, ήρεμα πήρε μια βαθιά ανάσα, σήκωσε το χέρι της και στη συνέχεια, χτύπησε το πλήκτρο! Μόλις το έκανε, όλα τα παιδιά σταμάτησαν να τρώνε, να μιλάνε ή οτιδήποτε άλλο και απλά κατευθύνθηκαν στις κιθάρες και τα τύμπανα τους για να παίξουν. Απλά ήξερες ότι εκείνη την ημέρα επρόκειτο να γραφτεί ιστορία».

Ο Wexler ενέκρινε την ηχογράφηση του "Do Right Woman, Do Right Man" ως ένα τέλειο b-side, με την προϋπόθεση ότι ο Penn ήταν σε θέση να δώσει τη λύση επί τόπου. Λίγα λεπτά μετά η Aretha ήρθε σ' αυτόν. Είπε, «Dan, γλύκα, τι έχεις;», είπα, «αυτό είναι ό,τι έχω, Aretha: They say it’s a man’s world, but you can’t prove that by me,» και επιστρέφοντας αμέσως λέει, «έχω την επόμενη γραμμή: As long as we’re together baby, show some respect for me» και της είπα, «Ευχαριστώ, Aretha». Έτσι απλά...
...

Click to expand...

Μην αφήσετε να χάσω αυτό το όνειρο​

Ωστόσο, μια κόντρα με συνοδεία αλκοόλ που άρχισε μεταξύ του White και του τρομπετίστα Melvin Lastie, που φάνηκε να φλερτάρει με τη Φράνκλιν (σε συνέντευξή του ο Penn ανέφερε και διαφωνία με το αφεντικό των FAME στούντιο, Rick Hall), εξελίχθηκε σε καβγά με βρισιές, κατά τη διάρκεια του δεύτερου τραγουδιού, "Do Right Woman-Do Right Man", με αποτέλεσμα την ξαφνική διακοπή του. Ο Wexler "τράβηξε την πρίζα" και με τον White (που παρουσιαζόταν ως μάνατζερ της Aretha) αρνούμενο να ξαναπάει πάλι στην Αλαμπάμα, τα σέσιον ανα-προγραμματίστηκαν για τη Νέα Υόρκη, όπου τελικά ολοκληρώθηκαν τον Φεβρουάριο.

grio said:

...θυμάται ο Penn. «Ο Jerry Wexler, στη συνέχεια (μετά τη διακοπή του Do Right Woman-Do Right Man), παίρνει την Αρίθα από τα Muscle Shoals πίσω στη Νέα Υόρκη. Νόμιζα, λοιπόν ότι αυτό ήταν το τέλος και ότι δεν πρόκειται να βγάλω τίποτα από το αξιοθρήνητο ντέμο μου. Θέλω να πω, εγώ τσιρίζοντας ψηλά στον τόνο της Aretha, η μπάντα, που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πίσω μου, ήταν απαίσιο. Η Aretha δεν είχε καν προσπαθήσει να το τραγουδήσει».
Όταν το κομμάτι τελικά ολοκληρώθηκε, ο Wexler κάλεσε τους Penn και Moman να το ακούσουν. «Πετάμε στη Νέα Υόρκη και είμαστε στην αίθουσα ελέγχου της Atlantic και, Ουάου! η Aretha αρχίζει να τραγουδάει, οι αδερφές της έρχονται πίσω της, αυτή παίζει πιάνο, εγώ σκέφτηκα, Φίλε, εδώ σίγουρα αποτύπωσαν τη μαγεία».

Click to expand...

«Από τα εκατοντάδες σέσιον στα οποία συμμετείχα», θυμάται σήμερα ο Spooner Oldham, «μπορώ να πω ότι οι πρώτες φορές με την Aretha Franklin ήταν απόλυτα και μαγικά, αξέχαστες».

Να σημειώσουμε ότι οι διασκευές των, "Drown in My Tears" του Ray Charles και "Good Times", "A Change Is Gonna Come" του Sam Cooke είναι στο ίδιο επίπεδο με τις πρωτότυπες ηχογραφήσεις. Η Aretha συνέβαλε και με το δικό της υλικό στα "Don't Let Me Lose This Dream", "Baby, Baby, Baby", "Dr. Feelgood" και "Save Me", τραγούδια τόσο συνεπή καλά όσο τα υπόλοιπα του δίσκου. Η Franklin ήταν μια άγνωστη συνθέτης πριν από αυτό το άλμπουμ και ενώ συνήθως δεν τη θυμούνται για τα τραγούδια που έγραψε η ίδια, ήταν εξίσου εντυπωσιακή και σ' αυτό. Πραγματικά, ειδικότερα το μπλούζι, "Dr. Feelgood" είναι ένα χαίλαϊτ με το όργανο να μας "λέει" ότι είμαστε στην εκκλησία. Η Αρίθα αρχίζει να καταθέτει, επαινώντας όχι τον Ιησού, αλλά έναν άλλο, έναν που «φροντίζει για όλους τους πόνους μου και τα δεινά μου» με έναν πολύ πιο φυσικό, αλλά ακόμη ιερό τρόπο. Η αγάπη, όπως λέει το τραγούδι, είναι σοβαρό θέμα.

Eίναι σημαντικό να θυμόμαστε πόσο ριζοσπαστικό ήταν το 1967, για μια Αφροαμερικανή να υψώσει τη φωνή της και να απαιτήσει να αντιμετωπίζεται με αξιοπρέπεια. Το "Respect", τελικά, ανέβηκε στο Νο 1 και έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια της εποχής. Ένας φεμινιστικός ύμνος, ένας ύμνος για τα Ατομικά Δικαιώματα, είναι ο ΥΜΝΟΣ, τελεία και παύλα και είναι φανταστικό, γιατί καταφέρνει να αρθρώσει τέλεια μια βασική ανθρώπινη επιθυμία.

Ένας από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών, όλων των μουσικών ειδών. Αυτά σαν ελάχιστος φόρος τιμής για μια τεράστια προσωπικότητα που μας άφησε στις 16 Αυγούστου και φυσικά αφιερώνεται σ' αυτούς που απαιτούν τον ΣΕΒΑΣΜΟ που τους αξίζει...


(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD επανέκδοσης, David Nathan, Jerry Wexler)

Απολαύστε...

Νικ, φιλιά!

Πάνο, ευχαριστώ!