«Τόσο σουρεαλιστικό όσο ένα μαξιλάρι» [Jefferson Airplane]

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Για το συγκεκριμένο γκρουπ, τα έχουμε ξαναπεί και τον λόγο που επανερχόμαστε θα τον διαβάσετε, εάν ήδη δεν τον υποψιάζεστε.

Η "άσιντ βασίλισσα" Γκρέις, ο "ρομαντικός" Μάρτι, ο "βαρώνος" Πωλ, ο "τυφλο-Θωμάς Τζέφερσον" Γιόρμα, ο "Θεός" Τζακ και ο "σαπουνάδας" Σπένσερ, όταν συνένωσαν τις δυνάμεις τους το 1966 στα προάστια του Σαν Φρανσίσκο αποτέλεσαν ένα από τα καλύτερα μουσικά σχήματα της Δυτικής Ακτής και φυσικά πρόκειται για τους Jefferson Airplane.

Η αρχική ιδέα για το γκρουπ προήλθε από τον εικοσιτριάχρονο Marty Balin, έναν τραγουδιστή από το Σαν Φρανσίσκο,... αλλά η συνέχεια της εισαγωγής στο πρωταρχικό νήμα, "Άγρια χρόνια..."

JA.jpg

... λέμε, λέμε ... δεν πρέπει κάποιος να παρουσιάσει ας πούμε και το surrealistic pillow για τους νέοπες ... ;;; εγώ δυστυχώς δεν είμαι πια σε τέτοιο mood αλλά πρέπει ...
Το surrealistic pillow, το παρουσιάζω κι εγώ αν θέλετε.

Σε καμιά 5ετία το λιγότερο όμως...
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Κάποιον να αγαπάς​

Jefferson Airplane - Surrealistic Pillow (Φεβρουάριος 1967, RCA Victor)

SurrealisticPillow.jpg

Τραγούδια: A1 She Has Funny Cars (Jorma Kaukonen, Marty Balin), A2 Somebody To Love (Darby Slick), A3 My Best Friend (Skip Spence), A4 Today (Marty Balin, Paul Kantner), A5 Comin' Back To Me (Marty Balin), B1 3/5 Of A Mile In 10 Seconds (Marty Balin), B2 D.C.B.A. - 25 (Paul Kantner), B3 How Do You Feel (Tom Mastin), B4 Embryonic Journey (Jorma Kaukonen), B5 White Rabbit (Grace Slick), B6 Plastic Fantastic Lover (Marty Balin)
Μουσικοί: Grace Slick (φωνητικά, πλήκτρα, φλογέρα) Paul Kantner (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Jorma Kaukonen (ληντ κιθάρα, φωνητικά), Jack Casady (μπάσο, ρυθμική κιθάρα), Spencer Dryden (τύμπανα, κρουστά), Marty Balin (φωνητικά, κιθάρα), Jerry Garcia (μουσικός και πνευματικός σύμβουλος)
Παραγωγή / Μηχανικός: Rick Jarrard / David Hassinger

Ηχογραφήθηκε, από τις 31 Οκτωβρίου μέχρι 22 Νοεμβρίου του 1966 στο RCA Victor's Music Center of the World, Χόλιγουντ, Καλιφόρνια

JeffersonAirplaneByHerbGreene.jpg

Στα μέσα της δεκαετίας του '60, νέα "δεδομένα" διαμορφώνονται. Οι φόλκις των καφέ-μπαρ ενεργοποιούνται από τη βρετανική εισβολή και τους Byrds, ο Bob Dylan και τα μπιτ κείμενα, ο ελεύθερος έρωτας και το LSD και φυσικά οι Jefferson Airplane που ανήκαν στην πρώτη γενιά της σκηνής του Σαν Φρανσίσκο. Μετά από μια σειρά παραστάσεων το φθινόπωρο του 1965, εξασφάλισαν μια μεγάλη συμφωνία με την RCA και κυκλοφόρησαν ένα ήπιο φολκ-ροκ άλμπουμ (Takes Off) τον Αύγουστο του 1966.

«Ήμασταν δυσαρεστημένοι με τα αποτελέσματα», θυμάται ο Paul Kantner, οπότε κατά τη διάρκεια των σέσιον για το ακόλουθο άλμπουμ τους, κάλεσε τον Jerry Garcia των Grateful Dead, σαν ειρηνοποιό μεταξύ των παραγωγών και της μπάντας, που η μεθοδολογία της πλέον βασιζόταν όλο και περισσότερο στον αυτοσχεδιασμό.

Ακόμη πιο κρίσιμο υπήρξε η άφιξη της κοντράλτο τραγουδίστριας Grace Slick, πρώην μοντέλο που απέκτησε εμπειρία με το συγκρότημα της Περιοχής του Κόλπου, τους Great Society. Η Slick έφερε μια "ατσαλένια" ομορφιά, ένα σκατ (μίμηση μουσικών οργάνων με τη φωνή) ύφος τραγουδιού και όπως είπε ο Kantner, «μια πρώιμη στάση πανκ», καθώς και δύο συναρπαστικά τραγούδια, τα "Somebody To Love" και "White Rabbit", στα οποία κυρίως βασίζεται η φήμη του άλμπουμ.

Επίσης νεοφερμένος ήταν και ο ντράμερ Spencer Dryden, αντικαταστάτης του περιπλανώμενου Skip Spence, πρώην τζαζίστας, που η ελεύθερη ροή στο στυλ του απελευθέρωσε το ρυθμικό τμήμα με τον επίσης εξαίσιο Jack Casady. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα σέσιον για το Pillow άρχισαν μόλις δύο εβδομάδες μετά το ντεμπούτο της Slick στη σκηνή, αλλά η συνεισφορά της έγινε αμέσως αισθητή. «Ένα κβαντικό άλμα», περιγράφει τον δίσκο ο Jorma Kaukonen, με τα τραγούδια αγάπης, την εκλεπτυσμένη αντήχηση και τα ακουστικά όργανα να αντισταθμίζουν την άσιντ φύση του άλμπουμ. Γράφοντας στο Esquire, ο Robert Christgau το περιέγραψε ως «ικανοποιητικό, πρωτότυπο φολκ-ροκ», αλλά στα αυτιά του "νονού" Γκαρσία ακουγόταν «τόσο σουρεαλιστικό όσο ένα μαξιλάρι»!

Στο Surrealistic Pillow, ο πρώτος ήχος που ακούγεται από το εναρκτήριο ντυλανικό "She Has Funny Cars", είναι το υπνωτικό χτύπημα α λα Bo Diddley των τυμπάνων του Spencer και στη συνέχεια ο χαρακτηριστικός ήχος της κιθάρας του Jorma, συνειδητοποιώντας ότι βρίσκεσαι σε ένα ταξίδι. Το "Somebody To Love" (πρωταρχικά "Someone To Love"), σύνθεση του Darby Slick των Great Society, πρώην κουνιάδου της Grace Barnett Wing (το πραγματικό της όνομα), έγινε ο ύμνος του Καλοκαιριού της Αγάπης και είναι το πρώτο και μεγαλύτερο χιτ της μπάντας. Η φωνή της Grace, οι κουδουνιστές κιθάρες και ο δροσερός ήχος του Σαν Φρανσίσκο διαθέτουν μια ποπ ένταση που μαζί με τον επιτακτικό στίχο οριοθετούν την ατμόσφαιρα της εποχής.

Όταν η αλήθεια βρεθεί ότι είναι ψέματα
και όλη η χαρά μέσα σου πεθαίνει

Δεν θέλεις να αγαπήσεις κάποιον;
Δεν χρειάζεσαι κάποιον να αγαπάς;
Δεν θα σου άρεσε κάποιον να αγαπάς;
Καλύτερα να βρεις κάποιον να αγαπήσεις

Όταν τα λουλούδια στον κήπο,
Μωρό μου, είναι νεκρά, ναι
Και το μυαλό σου, το μυαλό σου
Είναι τόσο γεμάτο με θλίψη
...

Τα μάτια σου, λέω, τα μάτια σου
Μπορεί να μοιάζουν με τα δικά του
Ναι, αλλά στο κεφάλι σου, μωρό μου,
Φοβάμαι ότι δεν ξέρεις πού βρίσκεται
...

Τα δάκρυα κυλούν, αχ,
Κυλούν κάτω στο στήθος σου
Και οι φίλοι σου, μωρό μου,
Σε αντιμετωπίζουν σαν επισκέπτη

Δεν θέλεις να αγαπήσεις κάποιον;
Δεν χρειάζεσαι κάποιον να αγαπάς;
Δεν θα σου άρεσε κάποιον να αγαπάς;
Καλύτερα να βρεις κάποιον να αγαπήσεις

- Somebody to Love (Darby Slick)​

Το τρίτο κομμάτι "My Best Friend", ένα κομψό φολκ-ποπ κομμάτι, δείχνει τις μουσικές ανησυχίες του αρχικού τους ντράμερ, Skip Spence. Μια από τις καλύτερες συνθέσεις του διδύμου Balin/Kantner, το "Today", είναι μια μπαλάντα με ένα διακριτικό, ζεστό μοτίβο που εξελίσσεται σε μια ελαφρώς ισχυρότερη φολκ-εμπνευσμένη μελωδία, με τους στίχους να ταιριάζουν στο ρυθμό και να μετατρέπονται σε εξομολογητήριο. Το τελευταίο κομμάτι στην πρώτη πλευρά, "Comin' Back To Me", είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του Marty Balin. Η απαλή κιθάρα οδηγεί στη φλογέρα της Slick και στη συνέχεια έρχονται τα φωνητικά του Marty, τραγουδώντας σουρεαλιστικούς στίχους σε μια απλή επαναλαμβανόμενη μελωδία.

«Κάποιος αρχίζει να διαβάζει ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου / Το σχήμα της νυσταγμένης μουσικής, και ξαφνικά κολλάς / Μέσα από τη βροχή πάνω στα δέντρα, τα φιλιά στο τρέξιμο / σε είδα / σε είδα / Γύρισε σε 'μένα...»

BG42PromoPosters.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Άσπρο κουνέλι/Εμβρυϊκό ταξίδι​

JeffersonAirplaneByMichaelOchs.jpg

Η δεύτερη πλευρά αρχίζει μ' ένα από τα πιο δυνατά ροκ κομμάτια του Balin, το γρήγορο ρυθμικά "3/5 Of A Mile In 10 Seconds", ένα πολύχρωμο σκηνικό των δρόμων του Σαν Φρανσίσκο με τον Μάρτι να ζωγραφίζει εικόνες εξωφρενικών χαρακτήρων και να κάνει διάφορες κοινωνικές "παρατηρήσεις". H εμπνευσμένη από το άσιντ, φαρσοκωμωδία "D.C.B.A. - 25" που ακολουθεί, παίρνει το όνομά της από τις πραγματικές συγχορδίες του κομματιού ενώ το 25 παραπέμπει στο LSD. Το "How Do You Feel" είναι ένα από τα λίγα μη δικά τους τραγούδια, με μια νωθρή και ευγενική διάθεση αλλά εξίσου απολαυστικό. Με διάρκεια μικρότερη των δύο λεπτών, το οργανικό "Embryonic Journey" ήταν το πρώτο κομμάτι που έγραψε ο Jorma Kaukonen και η μελαγχολική και υποβλητική του φύση σε συνδυασμό με το περίτεχνο παίξιμο το κατέστησαν σημείο εστίασης του άλμπουμ. Αν και αναμφίβολα προσωπικό, το στυλ του Kaukonen ανακαλεί εκείνο του μέντορα και κάποτε δασκάλου του, Rev. Gary Davis. Τόσο εντυπωσιακό, τόσο όμορφο, τόσο μικρό...

Ένα χάπι σε κάνει μεγαλύτερο
και ένα χάπι σε κάνει μικρό,
και εκείνα που σου δίνει η μάνα σου
δεν κάνουν τίποτα απολύτως
Πήγαινε ρώτησε την Αλίκη,
όταν είναι δέκα πόδια ψηλή

Και αν πας να κυνηγήσεις κουνέλια,
Και ξέρεις ότι θα πέσεις
Πες τους ότι μια κάμπια που καπνίζει αργιλέ
Σου έδωσε το κάλεσμα
Φώναξε την Αλίκη,
Όταν είναι ακόμη μικρή

Όταν οι άνδρες στη σκακιέρα
Σηκώνονται και σου λένε πού να πας
Και μόλις έχεις πάρει κάποιο είδος μανιταριού,
Και το μυαλό σου κινείται χαμηλότονα
Ρώτησε την Αλίκη,
Νομίζω ότι θα το ξέρει

Όταν η λογική και η αναλογία
Έχουν πρόχειρα καταρρεύσει
και ο Λευκός Ιππότης μιλάει ανάποδα
και η Κόκκινη Βασίλισσα έχει τρελαθεί,
Θυμήσου τι είπε ο ποντικοσκίουρος
Τάισε το κεφάλι σου,
Τάισε το κεφάλι σου

- White Rabbit (Grace Slick)
CaterpillarUsingHookah.gif
Κάμπια χρησιμοποιώντας ναργιλέ
Μια απεικόνιση από τις Περιπέτειες της Αλίκης στη
Χώρα των Θαυμάτων του εικονογράφου Τζον Τένιελ​

Και η συνέχεια έχει «μια παράξενη ονειρική ή εξωπραγματική ποιότητα». Λίγες ψυχεδελικές στιγμές μπορούν να ταιριάζουν με τη σαν ονειροπόληση μονοτονία της Grace Slick στο "White Rabbit", εμπνευσμένο ρυθμικά από το Μπολερό του Ραβέλ και επηρεασμένο στιχουργικά από την ανάγνωση του βιβλίου Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων του Λιούις Κάρολ. Με την υπνωτική κιθάρα στην εισαγωγή της αργής παρέλασης ακούγεται δυσοίωνο και απειλητικό, ενισχυόμενο από την εντυπωσιακή φωνητική δύναμη και έκταση της Slick. Το τραγούδι παραπέμπει στις αισθητηριακές διαταραχές που βιώνονται με τη χρήση των παραισθησιογόνων. Μερικοί υποθέτουν ότι το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, το γκρούβι ψυχεδελικό "Plastic Fantastic Lover" αφορά ένα στερεοφωνικό σύστημα ή ένα παιχνίδι σεξ. Και αυτές οι έγκυρες ερμηνείες προσθέτουν στις έννοιες και το "εύρος" του τραγουδιού, αλλά ο Balin είπε κάποτε ότι οι στίχοι αφορούσαν την τηλεόραση και προφανώς σκεφτόταν, πόσο τόσο πολλοί άνθρωποι ήταν υπερβολικά ενθουσιασμένοι με το μέσο. Όπως πολλά τραγούδια του, είναι φορτωμένο με μια έντονη αίσθηση σαρκασμού και σίγουρα το Surrealistic Pillow θα ήταν πολύ λιγότερο αινιγματικό χωρίς αυτόν.

Το νέον στόμα της με ένα μιλητό χαμόγελο που αιμορραγεί
Δεν είναι τίποτε άλλο από ηλεκτρικό σήμα
Θα μπορούσες να πεις ότι έχει ξεχωριστό ύφος
Είναι μέρος μιας πολύχρωμης εποχής

Σούπερ-σφραγισμένη κυρία, επιχρωμιωμένα ρούχα
Φοράς γιατί δεν έχεις άλλα
Αλλά υποθέτω ότι κανείς δεν ξέρει
Ότι είσαι η πλαστική φανταστική ερωμένη μου

Ο κουδουνιστός σου θόρυβος ποτέ δε σταματά
Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μεταχειρισμένο μηχάνημα
Το αλουμινένιο σου φινίρισμα ελαφρώς εξασθένησε/ξεθώριασε
Είναι το καλύτερο που έχω δει ποτέ

Διακοσμημένο μωρό, συνέδεσέ με
Ποτέ δεν θα βρω άλλη
Και συνειδητοποιώ κανένας σοφός
Συγκριτικά με την πλαστική φανταστική ερωμένη μου

Η ηλεκτρική σκόνη αρχίζει να οξειδώνει
Την τραπεζοειδή θερμομετρική της γεύση
Όλη η γραφειοκρατία είναι μηχανικός βιασμός
Από τα απόβλητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων

Έλεγχος δεδομένων και IBM
Η επιστήμη είναι ο αδελφός της ανθρωπότητας
Αλλά ότι βλέπω με εξουθενώνει
Στην πλαστική φανταστική ερωμένη μου

- Plastic Fantastic Lover (Marty Balin)​

Ο δίσκος είναι σπουδαίος, ένας από τους καλύτερους που έχουν κυκλοφορήσει από καταβολής ροκ. Περιέχει τις περισσότερες και καλύτερες συνθέσεις του Marty Balin, από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ των Jefferson Airplane και ασφαλώς, αφορμή για την παρουσίαση υπήρξε η στενάχωρη απώλειά του στα τέλη του Σεπτεμβρίου. Ήταν ο ιδρυτής και κεντρικός πυλώνας της μπάντας, αλλά σίγουρα επισκιάστηκε από την εντυπωσιακή (τότε) Grace Slick. Καλό ταξίδι στον Μάρτι που σίγουρα θα αναζητά τον κήπο των επουράνιων απολαύσεών του.

Το παρακάτω σκίτσο του Μάρτι και της Γκρέις κλείνει σχεδόν τα σαράντα χρόνια και παρατηρώντας το μετά από δεκαετίες, έκανα την αναδρομή με τα σχετικά συνεπακόλουθά της, ...και τι να πούμε κοντολογίς για τον χρόνο και τη φθορά που επέρχεται στο διάβα του; Πιστεύω, τίποτα, είναι τόσο σίγουρο ότι θα συμβεί, σαν τον ήλιο που ανατέλλει το πρωί. Το στοίχημα είναι άλλο, αν θα προλάβουμε να συναντήσουμε τα όνειρά μας και χαρά σ' αυτούς που το κατορθώνουν...

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD επανέκδοσης, Matthew Greenwald, Jeff Tamarkin)

MartyGraceByGreg.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
MartyBalin1968:69.jpg
1. Ο Marty Balin, στο χιουμοριστικό βαριετέ σόου The Smothers Brothers Comedy Hour τον Νοέμβριο, 1968
2. Στη ζωντανή παράσταση The Family Dog At The Great Highway για ραδιοφωνική μετάδοση τον Ιούνιο, 1969 στο Σαν Φρανσίσκο
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,022
Αιγάλεω
Re: Άσπρο κουνέλι/Εμβρυϊκό ταξίδι

Με διάρκεια μικρότερη των δύο λεπτών, το οργανικό "Embryonic Journey" ήταν το πρώτο κομμάτι που έγραψε ο Jorma Kaukonen και η μελαγχολική και υποβλητική του φύση σε συνδυασμό με το περίτεχνο παίξιμο το κατέστησαν σημείο εστίασης του άλμπουμ.

Ενα σχεδόν δίλεπτο κομμάτι που όταν το πρωτοάκουσα στη συλλογή τους "The worst of ..." μου φάνηκε ότι κράτησε παραπάνω απο πέντε.
Πραγματικά, μετά απο την κάθε ακρόαση του, κάθε φορά η συγκίνηση είναι η ίδια μετα απο τόσα χρόνια και θα μπορούσα μετά να γράψω σελίδες ολόκληρες...
Απο πιο αγαπημένα μου κομμάτια.

Ωραίος όπως πάντα ο Γρηγόριος
Και με τις vintage ζωγραφιές του, με τα όλα του! :SFGSFGSF:

Για τον ίδιο τον δίσκο τι να πώ; Είναι απ' αυτούς που τους γνωρίζαμε αρχικά ως "βασικός-για-μια-60's -ροκ-δισκοθήκη", τους αξιολογήσαμε όπως τους άξιζε αμέσως μετά, αλλά που και μετά τα τόσα χρόνια συνεχίζουν να αποδεικνύουν το τεράστιο ειδικό βάρος τους απο πάσης πλευράς.