Το μέρος και η εποχή... [Moby Grape]

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
MG-logo.gif

...Μια άλλη σημαντική μπάντα του Σαν Φρανσίσκο, οι Moby Grape, άρχισαν να κάνουν δίσκους στις αρχές του 1967. Η άνευ προηγουμένου δημοσιότητα γύρω από το ντεμπούτο LP τους στην Columbia αμέσως τους ξεχώρισε, όπως έκανε και η σύνθεσή τους με τις τρεις κιθάρες. Ο Jerry Miller έπαιζε τζαζ γραμμές σε ένα ροκ πλαίσιο, ενώ οι Skip Spence και ο Bob Mosley στροβιλίζονταν ψυχεδελικά. Ο «Jerry Μίλερ δεν ήταν μεταξύ του πρώτου κύματος», λέει ο Bob Weir, «αλλά ήταν πολύ καλός. Σε μια καλή βραδιά οι Moby Grape μπορούσαν να ξεχειλώσουν ένα τραγούδι με αρκετούς τρόπους και ακούγονταν υπέροχα. Υπήρχε μια πολύ καλή αλληλεπίδραση».

«Δεν μπορούσα να το πιστέψω, όταν τους άκουσα για πρώτη φορά», σχολιάζει ο Sam Andrew. «Ήταν τύποι που έπαιζαν προφανώς σε κλαμπ κάθε βράδυ από τα μέσα της δεκαετίας του '50. Ο Jerry Miller ήξερε κάθε νότα του 'Honky Tonk'. Είναι καταπληκτικό αυτό που προέκυψε. Οι Bob Mosley και Skip Spence έφεραν τη ψυχεδελική αιχμή στην μπάντα και είχαν πετυχημένη συνέχεια».

MillerSpenceMosleyLewisTheSceneNYJun67.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Αλλαγές!​

Moby Grape - Moby Grape (Ιούνιος 1967, Columbia)

MobyGrape.jpg

Τραγούδια: A1 Hey Grandma (J. Miller, D. Stevenson), A2 Mr. Blues (B. Mosley), A3 Fall On You (P. Lewis), A4 8:05 (J. Miller, D. Stevenson), A5 Come In The Morning (B. Mosley), A6 Omaha (S. Spence), A7 Naked, If I Want To (J. Miller), B1 Someday (J. Miller, D. Stevenson, S. Spence), B2 Ain't No Use (J. Miller, D. Stevenson), B3 Sitting By The Window (P. Lewis), B4 Changes (J. Miller, D. Stevenson), B5 Lazy Me (B. Mosley), B6 Indifference (S. Spence)
Μουσικοί: Peter Lewis (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Jerry Miller (ληντ κιθάρα, φωνητικά), Bob Mosley (μπάσο, φωνητικά), Skip Spence (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Don Stevenson (τύμπανα, φωνητικά)
Παραγωγή: David Rubinson

Ηχογραφήθηκε στις 11 Μαρτίου έως 25 Απριλίου 1967 στα CBS Studios, Χόλιγουντ, Καλιφόρνια

MillerLewisStevensonMosleySpence1967.jpg
(Α-Δ) Jerry Miller, Peter Lewis, Don Stevenson, Bob Mosley και Skip Spence, το 1967 (φωτογραφία Michael Ochs)​

«Υπήρχε μια απόλυτη σοκαριστική εμπειρία στην ακρόαση του ήχου των Grape, που δεν άκουγες τόσο πολύ, όσο αισθανόσουν στο θώρακα, το στέρνο και το σπλήνα σου, καθώς οι ζωτικές οργανικές λειτουργίες διαταράσσονταν».

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο βίωσε ο κριτικός του περιοδικού Crawdaddy μια ζωντανή παράσταση των Moby Grape το 1967. Την ίδια εποχή, ένας άλλος κριτικός τους χαρακτήρισε «ένα ιδιαίτερα βίαιο γκρουπ» επειδή έδειχναν να επιτίθενται σε κάθε τραγούδι με μεγάλη δύναμη και χωρίς μέτρο. «Έτσι τους θυμάμαι», αναφέρει στις σημειώσεις της CD επανέκδοσης του 2007 της Sundazed, ο δημοσιογράφος Gene Sculatti, «να κτυπούν στη σκηνή του Avalon ή του Fillmore, όπως μια Mustang που μάρσαρε στο παρασκήνιο και ξαφνικά ξαμολιόταν. Η σύνθεση τριών κιθαρών, το μπάσο και τα τύμπανα θα εκτελούσαν έξι ή επτά κομμάτια χωρίς διακοπή, πριν πάρουν μια ανάσα για μια μπαλάντα ή ένα τζαμάρισμα». «Ανυπομονούσαμε, φίλε», θυμάται ο κιθαρίστας-τραγουδιστής Jerry Miller. «Είχαμε βγει εκεί και δεν χάναμε χρόνο».

Όλη η ποπ μουσική και η κουλτούρα φάνηκαν να κινούνται ταχύτερα εκείνη την εποχή, αλλά η τροχιά των Moby Grape - από το ξεκίνημά τους το 1966 μέχρι τις αίθουσες συναυλιών, τη συμμετοχή στο φεστιβάλ του Μοντερέι και ένα εκθαμβωτικό ντεμπούτο άλμπουμ μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο - φαινόταν ιδιαίτερα γρήγορη, σαν να έτρεχαν για χάρη τους οι δείκτες των ρολογιών.

Ήταν, ασφαλώς, "φαινόμενο" της Δυτικής Ακτής. Αυτός ο τόπος και εκείνες οι ημέρες καθόρισαν τους παίκτες και αναδιάρθρωσαν το παιχνίδι. Ο Miller και ο ντράμερ-τραγουδιστής Don Stevenson που οδήγησαν από το Σιάτλ για να παίξουν με την μπάντα διασκευών τους, Frantics, πίσω από γυμνόστηθες χορεύτριες στη βόρεια παραλία του Φρίσκο, ο μπασίστας-τραγουδιστής Bob Mosley ερχόμενος από το Σαν Ντιέγκο και τους Misfits, ο κιθαρίστας-τραγουδιστής Peter Lewis, πρώην Peter & the Wolves από το Λος Άντζελες, όλοι τους θολωμένοι μουσικοί σ' εκείνη την προ-ψυχεδελική εποχή, από την ομίχλη των Drag'on A' Go-Go, Monkey Bar, Le Poupee, Safari Room, Upstate Lounge.

Η καταχνιά όμως διαλύθηκε όταν οι τέσσερις συνάντησαν τον Skip Spence. Ο γεννημένος στο Γουίντσορ του Οντάριο μόλις είχε εγκαταλείψει την καρέκλα του ντράμερ στους Jefferson Airplane. Στο νέο γκρουπ έπαιζε ρυθμική κιθάρα, τραγουδούσε και ήταν ο ...αναφλεκτήρας. Σύντομα οι Grape εμφανίζονταν σε παραστάσεις και εντυπωσίαζαν. «Ήμουν κατάπληκτος», λέει ο David Rubinson, τότε ένας παραγωγός της Columbia Records (Chambers Brothers, Taj Mahal, Santana Blues Band), ο οποίος είδε για πρώτη φορά τους Grape στο Ark του Σοσαλίτο, όταν υποστήριζαν τους Sparrow του John Kay (μετέπειτα Steppenwolf) που τους έκανε την παραγωγή. «Ήταν η καλύτερη αμερικάνικη μπάντα που είχα δει ποτέ και ήταν όλοι σπουδαίοι συνθέτες!».

Τον Ιανουάριο του 1967 ο Rubinson πήρε τους Grape στο L.A., όπου πέρασαν από ακρόαση με δύο τραγούδια, το "Looper" του Peter Lewis και το "Indifference" του Skip Spence. Η Columbia εκτίμησε το ντέμο και τους υπέγραψε, παραγκωνίζοντας την Atlantic και την Elektra. «Ένα αστείο πράγμα», θυμάται ο Rubinson γελώντας. «Ο Jac Holzman μου πρόσφερε δουλειά στην Elektra αν έφερνα μαζί μου, τους Moby Grape!».

Τον Μάρτιο του 1967, οι Moby Grape αποσύρθηκαν στο Λος Άντζελες για να κόψουν το πρώτο τους άλμπουμ - συνολικά σε τρεις εβδομάδες. Το Moby Grape, που κυκλοφόρησε εκείνο τον Ιούνιο είναι ένας υπέροχος δίσκος, και λέει πολλά για το ταλέντο, τα ένστικτα και την εργατικότητα των μελών της μπάντας. Το γεγονός ότι η μουσική του εντυπωσιάζει ακόμα περισσότερο τώρα, πέντε δεκαετίες μετά τη δημιουργία της, κάνει λιγότερο αποκαρδιωτική την αποτυχία του δίσκου στην εποχή του. Στην πραγματικότητα, παρά τη σύγχυση που προκάλεσε η Columbia εκδίδοντας ταυτόχρονα πέντε σινγκλ από τον δίσκο, το Moby Grape ήταν ένα τοπ 25 LP, που πωλούσε αρκετά σταθερά ώστε να παραμείνει στο τσαρτ του Billboard για μισό χρόνο. Είναι επίσης μια από τις πιο εντυπωσιακές πρεμιέρες μπάντας όλων των εποχών.

Το δίδυμο Miller-Stevenson έγραψε τέσσερα από τα κομμάτια του άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένου του καυτού εναρκτήριου "Hey Grandma" (ο Stevenson λέει ότι το εμπνεύστηκε εκείνη την εποχή από «όλα τα ελκυστικά κορίτσια που τρέχουν γύρω με φορέματα γιαγιάς»), του φρενιασμένου "Changes" που έχει μερικές από τις πιο σκληρές κιθάρες του άλμπουμ και του ελαφρύτερου, κάπως κάντρι "Ain't No Use". Η μπαλάντα "8:05" (τι μελωδία!) είναι μια από τις μεγάλες στιγμές του άλμπουμ. «Αυτό το είδος μου θυμίζει τους Everly Brothers», λέει ο Stevenson. «8:05 [μ.μ.] ήταν όταν οδηγούσαμε πάνω από τη Γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ στο Σαν Φρανσίσκο, ερχόμενοι από το Σιάτλ με το Oldsmobile του Jerry». «Ήμουν ο κύριος τραγουδιστής σε αυτό», θυμάται ο Μίλερ, «ο Skippy ελίσσεται, ο Don τραγουδάει την αρμονία και ο Pete έπαιξε αυτό το πρώτο, πολύ ωραίο κομμάτι κιθάρας. Έτσι λειτουργούσαμε τότε. Παίρναμε μια ταινία ή καθόμαστε γύρω και προσπαθούσαμε να προσθέσουμε ό,τι μπορούσαμε στα τραγούδια του άλλου, χωρίς να πρέπει να πούμε 'θέλω ένα τέταρτο του ποσοστού'».

SpenceMillerMosleyStevensonLewis.jpg
Α-Δ: Skip Spence, Jerry Miller, Bob Mosley, Don Stevenson, Peter Lewis
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Δίπλα στο παράθυρο​

SpenceStevensonStudioNov67.jpg
Skip Spence και Don Stevenson ηχογραφώντας στο στούντιο, στις 21 Νοεμβρίου 1967 στη Νέα Υόρκη​

Το "Someday" είναι άλλο ένα στοχαστικό κομμάτι, κάπως στο μεσαίο τέμπο της εκδοχής των Byrds, του "Goin' Back" των Coffin-King με υπέροχες φράσεις ρευστής κιθάρας από τον Miller στο τελείωμα. Το σχεδόν ενός λεπτού "Naked, If I Want To" είναι ένα από τα λίγα τραγούδια που έγραψε η μπάντα κατά τη διάρκεια των σέσιον ηχογράφησης στο L.A., καθώς το μεγαλύτερο μέρος του υλικού ήταν μια πιο σφιχτά διασκευασμένη εκδοχή του ρεπερτορίου των συναυλιών. «Το έκανα επί τόπου, το παίξαμε και νομίζω ότι πήγαμε και το κόψαμε αμέσως», λέει ο Miller.

Miller: «Ο Mosley, φίλε, ήταν γ@μ@τος τραγουδιστής». Σαν τον Stevenson, που τραγουδούσε διασκευές Bobby Bland και Little Milton, κατά τη διάρκεια των ζωντανών παραστάσεων των Grape, ο μπασίστας Mosley είχε μια προτίμηση για το ρυθμ εντ μπλουζ και μια ικανότητα για γαλανομάτα σόουλ. Δικά του είναι, το "Come In The Morning", το πιο χαρούμενο είδος ποπ-σόουλ, με το γκρουπ στις αρμονίες και την ηλιόλουστη ατμόσφαιρα σε ένα τροποποιημένο ριφ του Otis (άλλωστε και το "Mr. Blues" του, παραπέμπει στον Redding) και το "Lazy Me" που είναι απλά έξοχο, ένα τεκμηριωμένο και παθιασμένο κατηγορητήριο της τεμπελιάς, «Μόνο θα ξαπλώσω εδώ... και θα αποσυντεθώ». Αυτό από έναν τύπο που το προφίλ του στο περιοδικό Hit Parader του 1967 σημείωνε ότι «Πριν από λίγα χρόνια, ο Bob ενδιαφερόταν μόνο για τον αθλητισμό, ειδικά το μπέιζμπολ». Απίστευτο. Η απόλυτη μουσικότητα που υπάρχει στα φωνητικά του Mosley, η διασκευή και το παίξιμο της μπάντας - όλα σε ένα κομμάτι που δεν διαρκεί ούτε δύο λεπτά και αντλεί από την θετική επίδραση των τραγουδιών των Beatles.

Εξίσου εξαιρετικό με τα τραγούδια του Mosley ή των Miller-Stevenson είναι το "Fall on You" του Peter Lewis, μια σύνθεση πριν από τους Grape, που ο Mosley θυμάται, «ο Peter και εγώ το ηχογραφήσαμε για πρώτη φορά στο Χόλιγουντ με τον Joel Scott Hill (μελλοντικό κιθαρίστα-τραγουδιστή των Canned Heat/Flying Burrito)», και είναι ένας καταιγισμός ενέργειας, κινητικό, ασταμάτητο. Ο Lewis δεν υπήρξε λιγότερο ικανός στα πιο αργά κομμάτια, αφού το "Sitting by the Window" ήταν μπαλάντα ισάξια με το "8:05" και περαιτέρω απόδειξη της ευελιξίας και της συλλογικής φαντασίας των Grape. Στο κομμάτι συμβαίνουν τόσο πολλά: διάθεση, έκρηξη χρωμάτων, λυρική αίσθηση της απώλειας και εκείνες οι νωθρές εκτάσεις καθαρής, μινόρε ψυχεδελικής κιθάρας.

TapeSinglesPhotoByMarshall.jpg

«Όταν βλέπω το βίντεο της μπάντας στη σκηνή, φαινόταν να έχει όλη την ενέργεια», λέει ο Omar, ο γιος του Skip Spence, για τον αείμνηστο πατέρα του. Πράγματι, ενώ ο Spence, κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου LP, Wow και Moby Grape '69, συνεισέφερε κάντρι-φολκ ("Funky-Tunk"), τρελαμένη ποπ ("Motorcycle Irene") και το απεγνωσμένα όμορφο "Seeing", εδώ ο ρυθμός του είναι απογειωτικό και κατεδαφιστικό ροκ εντ ρολ. Η μοναδική εμφάνιση της μπάντας στα τσαρτ είναι το σινγκλ (χιτ #88 στο Χοτ 100), "Omaha" (αρχικά απλά "Listen My Friends" σύμφωνα με το ρεφρέν), με ρυθμούς που σχεδόν προετοιμάζουν το σκληροπυρηνικό πανκ και ήταν πάντα ένα λάιβ χάιλαϊτ των Grape. «Ο Bob απλώς χτυπιέται στο 'Omaha'», λέει ο Miller. «Όταν το κόψαμε αυτό, προσπαθήσαμε να ακούγονται σκληρά το μπάσο και τα τύμπανα, όπως στη Stax ή τη Motown, γιατί εκείνο τον καιρό το ποπ-ροκ ήταν αρκετά ελαφρύ, έτσι ζευγαρώσαμε αυτή τη γκρανκάσα και το μπάσο, για να φτιάχνουν ένα ωραίο κτύπημα. Σίγουρα δούλεψε».

Το ίδιο έκανε και το "Indifference" του Spence, το άλλο ρόκερ του πρώτου άλμπουμ. Φαινομενικά ένα συνονθύλευμα, είναι ένα κομμάτι που κόβει την ανάσα με τα τύμπανα του Stevenson σε πρωταγωνιστικό ρόλο, τα φωνητικά όλων, τη δομημένη αποδόμηση πριν το τέλος οδηγούμενη από το μπάσο του Mosley και τους εκφραστικά τραγουδισμένους στίχους που καταφέρνουν να είναι τόσο χρονικά εστιασμένοι όσο και παντοτινά εφαρμόσιμοι. Ο στίχος «Τι διαφορά έκανε η ημέρα» αντηχεί ως μια ευπρόσδεκτη σκέψη που η ζωή μας φέρνει συχνά όταν συναντάς κάτι νέο και μια αόρατη προοπτική μπαίνει στο προσκήνιο, η τύχη κάνει επιτόπου στροφή...

Για λίγο, στο Σαν Φρανσίσκο των πρώτων συναυλιών και του άλμπουμ των Moby Grape, αυτή η σκέψη ήταν σχεδόν καθημερινή. Όλα θα μπορούσαν ενδεχομένως να αλλάξουν προς το καλύτερο. Αυτό το συναίσθημα, ευτυχώς, είναι αρκετά εμφανές σε αυτό το δίσκο. Όπως ο Skip, το θέτει όμορφα στο "Indifference", «Αυτό είναι το κομμάτι που με κάνει να τα χάνω».

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD επανέκδοσης, Gene Sculatti)

MobyGrape1967Promo.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
- Moby Grape · Moby Grape [Πλήρες άλμπουμ] -

Χρόνια Πολλά σ' όλους σας.
Καλή Χρονιά με Υγεία!
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Τι είναι μοβ και ζει στο βάθος της θάλασσας;​

MobyGrapeVintage.jpg

Αρχικά, οι Moby Grape απέδωσαν όλα τα στοιχήματα, δημιουργώντας το πιο σπάνιο ροκ τεχνούργημα, το Τέλειο Ντεμπούτο Άλμπουμ. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1967, δύο εβδομάδες μετά το Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, οι Moby Grape ήταν -και εξακολουθούν να είναι- μια αναβράζουσα σύνθεση χορωδιακού φολκ-ροκ, θορυβώδους γκαράζ-ροκ και λευκού ρυθμ εντ μπλουζ, φορτισμένο με την αγάπη για τις πρώιμες ρίζες του ροκ και την σθεναρή άρνηση στις συμβάσεις του είδους. Υπέροχο σε έννοια, άψογο σε εκτέλεση, το άλμπουμ ήταν εμποτισμένο από μια μεταδοτική γιορταστική αισιοδοξία που ήταν το πνεύμα του '67 ενσαρκωμένο. Η προφορική πρόσκληση του Μπόμ Μόσλεϊ στην λαμπερή, ένρινη εισαγωγή του "Come In The Morning" - «Ελάτε, άνθρωποι, θα σας πω για καλά όνειρα και πράγματα που θα σας κάνουν ευτυχισμένους» - δεν ήταν απλώς ανούσια στουντιακή κουβεντούλα.

Τελικά, απέναντι σε όλα τα προφανή παράδοξα, οι Moby Grape έγιναν η πιο διαβόητη ιστορία "ευγενούς αποτυχίας" στη ροκ εντ ρολ ιστορία, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς να μην πετύχεις στη μουσική επιχείρηση. Ό,τι θα μπορούσε να πάει στραβά, πήγε για τους Grape κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων κακότυχων χρόνων τους: νομικοί εφιάλτες, αστυνομικές συλλήψεις, κλεμμένος εξοπλισμός, ολέθριες οδικές και ηχογραφικές εμπειρίες, ακόμα και παραφροσύνη από ναρκωτικά.

Και η διαφημιστική εκστρατεία. Ως συνθέτες και ερμηνευτές, οι Miller, Spence, Lewis, Mosley και Stevenson άξιζαν κάθε εγκώμιο που τους αποδόθηκε. Ως εμπορεύματα, δεν είχαν ελπίδα μπροστά στην τερατώδη υπερ-προώθηση του Moby Grape - τα μοβ μπαλόνια και τις κονκάρδες, το πολυτελές πάρτι για το άλμπουμ, τη μάρκετινγκ γκάφα των ταυτόχρονων πέντε σινγκλ. Η μπάντα συνέχισε να κάνει μουσική μαζί, πολύ από αυτή, υπέροχη και διαρκή. Αλλά κατά ένα παράξενο, ειρωνικό τρόπο συσχετιζόμενο με το χαζό όνομά τους (βασισμένο σε ένα κακό αστείο της δεκαετίας του '60, «Τι είναι μοβ και ζει στο βάθος της θάλασσας;»), οι Moby Grape κερδίσαν τη θέση τους στην ιστορία του ροκ όχι με νικηφόρα εμφάνιση, αλλά βουλιάζοντας γενναία και με στυλ. - David Fricke, Rolling Stone
 
17 June 2006
14,350
κι ο Dean για το Live που κυκλοφόρησε η Sundazed το 2010.


Moby Grape - Live [Sundazed, 2010]
Was there a more galvanic live band in Haight-era San Francisco than this biz-fabricated quintet of Seattle and LA interlopers, who coalesced to record a dynamite debut they spent the rest of their lives trying to wrest from their manager? Maybe not. The Detroit primitivism of Big Brother's James Gurley rode the jazz-schooled beat of David Getz, and for quite a while there the Dead's Bill Kreutzmann was just a kid. But the chops of these doomed young pros, every one of whom could sing and write terse, catchy, well-structured songs, were powered by one of the scene's few true rock drummers, Don Stevenson. So as five voices trade leads on 19 selections from five 1966-69 gigs (including their forgotten opening slot at a Monterey Pop Festival they should have been smack in the middle of), their controlled distortion and power melodies obliterate the wet noodling and wispy lyricism of the "ballroom" ex-folkies who considered them phonies. Here be a B.B. cover, long and short versions of the ecstatic "Omaha," and a freakout that proves how much they wanted to fit in. And everywhere there's Stevenson, reminding them to keep it loud as they keep it moving. Quicksilver Messenger Service was never like this.

Πές τα Χρυσόστομε :worshippy:
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,022
Αιγάλεω
Απο τα Κλασικά που μου λείπουν, αλλά είναι στο πρόγραμμα νά, όταν βρεθεί στη σωστή τιμή!
Καλή Χρονιά σε όλους, γεια σου Greg με τα ωραία σου.:ernaehrung004:
 

Cicadelic Ranger

AVClub Fanatic
16 December 2014
15,302
Εμενα μονο το τριτο τους μου λειπει.

Και το δευτερο ειναι πολυ καλο. Θα ξανακουσω το πρωτο και το δευτερο τους σημερα αμα δεν μπλεξω παλι με καμμια σειρα.

Το Sitting by the window στο πρωτο τους, ειναι απο τα πιο ομορφα τραγουδια που εχουν γραφτει στην συγχρονη λαϊκη μουσικη.
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Ευχαριστώ τους φίλους για τη συμμετοχή και τις ευχές!
 

Nikos F

Supreme Member
19 June 2006
6,146
Αλιμος
και απο μενα ευχαριστιες , που εχεις κολλησει στο καλυτερο κομματι των 60's και ευχες:ernaehrung004: