Νομίζω ότι ονειρεύομαι... [The Byrds, Buffalo Springfield]

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Η κατάσταση είναι όντως ονειρική, τουλάχιστον για μένα όταν ακούω τους δύο παρακάτω δίσκους. Η μεταξύ τους συγγένεια είναι κάτι παραπάνω από προφανής, όταν φυσικά γνωρίζεις πρόσωπα και πράγματα που αφορούν την εποχή τους και τους πρωταγωνιστές της. Το όνειρο δεν σχετίζεται με νοσταλγική διάθεση ούτε με υποκατάστατους παραδείσους και εξιδανικευμένες καταστάσεις. Το μείγμα των συστατικών τους όμως είναι ιδανικό, αυτό που αδίκως καμιά φορά αναζητώ στα σημερινά σχήματα. Ίσως αυτό που ακούω εγώ στους δίσκους αυτούς, είναι η προέκταση της δικιάς μου φωνής, οπότε είναι αδύνατο να τους προσεγγίσω διαφορετικά, αδιάφορα ή και διεκπεραιωτικά, σαν δύο ακόμα δίσκους στη δισκοθήκη ή τον υπολογιστή μου. Είναι αδύνατο αυτάρεσκα να προσμετρώνται λογιστικά ή να υπολογίζονται σαν χώρος που καταλαμβάνουν. Είναι απλά και ολοκληρωτικά μια πολυπαραγοντική κατάθεση με πλήρη χαρακτηριστικά μιας στάσης με όλες τις αντιφάσεις, τις αντιθέσεις και τα αδιέξοδά της. Καλό είναι ενίοτε να αναφέρονται τα αυτονόητα ( ; ) γιατί η υπερπροσφορά με την ευκολία απόκτησης "υλικού" σε συνδυασμό με την έλλειψη πολλές φορές διαμορφωμένων κριτηρίων οδηγούν στην άνευ προηγουμένου καταναλωτική, αδηφαγική και βουλιμική θεώρηση και διαχείριση της τέχνης. Η πολιτική ορθότητα έχει πια εισχωρήσει παντού -υπηρετώντας σκοπιμότητες και υποσκάπτοντας συνειδήσεις- και είναι εκ προοιμίου προαποφασισμένο τι πρέπει και πόσο να καταναλωθεί. Κάπως σαν το φροντιστήριο εκθέσεων που πληρώνουν οι έφηβοί μας για να ανταποκριθούν στις εξετάσεις. Τα θέματα είναι δεδομένα καθώς και οι απαντήσεις/λύσεις/αναπτύξεις των ερωτημάτων. Έτσι πιθανώς να εξηγείται και η κατά καιρούς αποστασιοποίησή μας από καταστάσεις και η αποδοχή σερβιρισμένων προτάσεων σε όλα τα επίπεδα. Ένα όμως είναι δεδομένο: Η συμμετοχική διαδικασία σε πράγματα κοινού ενδιαφέροντος, στον βαθμό και το ποσοστό που (εκάστοτε) μπορούμε και η διά βίου εξάσκηση των αισθητηρίων οδηγεί στην ανάπτυξη ευθυκρισίας. Οι άνθρωποι βελτιώνονται μόνο όταν μοιράζονται τη ζωή και τις δραστηριότητές τους, εμπλεκόμενοι ενεργά, αφού βέβαια προηγουμένως γνωρίσουν τον εαυτό τους και καθορίσουν τον ρόλο τους στο συλλογικό λυτρωτικό και τελικά μοναδικά καταξιωτικό ταξίδι τους...

ByrdsBuffalo.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Νεότερος από χθες​

The Byrds - Younger Than Yesterday (Φεβρουάριος 1967, Columbia)

YoungerThanYesterday.jpg

Τραγούδια: A1 So You Want To Be A Rock 'N' Roll Star (J. McGuinn, C. Hillman), A2 Have You Seen Her Face (C. Hillman), A3 C.T.A. - 102 (J. McGuinn, R.J. Hippard), A4 Renaissance Fair (D. Crosby, J. McGuinn), A5 Time Between (C. Hillman), A6 Everybody's Been Burned (D. Crosby), B1 Thoughts And Words (C. Hillman), B2 Mind Gardens (D. Crosby), B3 My Back Pages (B. Dylan), B4 The Girl With No Name (C. Hillman), B5 Why (J. McGuinn, D. Crosby)
Μουσικοί: Jim McGuinn (ληντ κιθάρα, φωνητικά), David Crosby (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Chris Hillman (ηλεκτρικό μπάσο, φωνητικά), Michael Clarke (τύμπανα), Hugh Masekela (τρομπέτα A1), Hotep Cecil Barnard (πιάνο A2), Jay Migliori (σαξόφωνο A4), Vern Gosdin (ακουστική κιθάρα A5), Clarence White (κιθάρα A5/B4), Daniel Ray (Big Black) (κρουστά)
Παραγωγή: Gary Usher

Ηχογραφήθηκε από τις 28 Νοεμβρίου μέχρι 8 Δεκεμβρίου 1966, στα Columbia Studios, Χόλιγουντ, Καλιφόρνια

CrosbyMcGuinnClarkeHillmanByMichaelOchs.jpg
David Crosby, Jim McGuinn, Michael Clarke, Chris Hillman (φωτο Michael Ochs)​

Ώστε θέλεις να είσαι αστέρι του ροκ εντ ρολ
Τότε άκουσε τώρα αυτό που λέω
Απλά πάρε μια ηλεκτρική κιθάρα
Και αφιέρωσε λίγο χρόνο για να μάθεις πώς να παίζεις
Και όταν τα μαλλιά σου χτενιστούν σωστά και τα παντελόνια σου είναι πολύ εφαρμοστά
Θα είναι εντάξει

Μετά ήρθε η ώρα να πας στο κέντρο της πόλης
Όπου ο ατζέντης δεν θα σ' αφήσει να απογοητευτείς
Πούλησε την ψυχή σου στην εταιρεία
Που περιμένουν εκεί να σπρώξουν πλαστική πραμάτεια
Και σε μια εβδομάδα ή δύο, αν μπεις στα τσαρτ
Τα κορίτσια θα σε ξεσκίσουν

(Θόρυβοι πλήθους)

Τι πληρώνεις για τα πλούτη και τη φήμη σου
Ήταν όλο ένα παράξενο παιχνίδι;
Είσαι λίγο παλαβός!
Τα χρήματα που ήρθαν και η δημόσια αναγνώριση
Μην ξεχνάς τι είσαι
Είσαι ένα αστέρι του ροκ εντ ρολ!

Λα λα λα λα λα λα, λα λα λα λα λα λα
Λα λα λα

(Θόρυβοι πλήθους)

- So You Want To Be A Rock 'N' Roll Star (J. McGuinn, C. Hillman)​

Ο Roger McGuinn και ο Chris Hillman πακέταραν κάθε φθηνό κλισέ για τη ροκ εντ ρολ επιτυχία της στιγμής στο ένδοξο δίλεπτο "So You Want To Be A Rock 'N’ Roll Star": τα γρήγορα μαθήματα κιθάρας, τα φτιαγμένα μαλλιά και τα σφιχτά παντελόνια, ο επιδέξιος ατζέντης και τα στελέχη της δισκογραφικής εταιρίας που πωλούν την ψυχή σου, τα κοριτσάκια που ούρλιαζαν. «Όμως, ένα κλισέ είναι πραγματικά μια κοινοτοπία που έχει γίνει οδυνηρή, κουραστικά προφανής» και ο McGuinn και ο Hillman ήταν πολύ εξοικειωμένοι με το πώς έγιναν οι ίδιοι αστέρια.

Ο McGuinn αγόρασε την πρώτη του δωδεκάχορδη κιθάρα Rickenbacker, αφού είδε τον George Harrison να παίζει μια, στην ταινία A Hard Day’s Night. Ο Hillman, που γεννήθηκε με σγουρά μαλλιά, έπρεπε να σιδερώσει τα μαλλιά του για να επιτύχει αυτό το άψογο, ανοιχτόξανθο, φορμαρισμένο αποτέλεσμα. Οι εξοντωτικοί όροι του συμβολαίου των Byrds με την Columbia έκαναν την μπάντα να ξεπετάει δίσκους σε ταχύτητα γραμμής συναρμολόγησης. Όταν το Younger Than Yesterday (αρχικά με τίτλο Sanctuary) μπήκε στο Τοπ 40 του Μπίλμπορντ στα τέλη Απριλίου του 1967 και προσγειώθηκε στο απογοητευτικό νούμερο 24, το βινυλιακό σκορ των Byrds ήταν τέσσερα άλμπουμ και εννέα σινγκλ σε δύο μόνο χρόνια. Όσο για τις κοριτσίστικες κραυγές, που ακούγονται στο "So You Want To Be A Rock 'N' Roll Star" ήταν αρκετά αληθινές - γνήσιες Μπερντμάνιακς, ηχογραφημένες από τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων Derek Taylor κατά τη διάρκεια της Αγγλικής περιοδείας της μπάντας, το 1965. Από την άλλη, οι υψίσυχνες, καυτές φιοριτούρες της τρομπέτας ακούγονται από τον νοτιοαφρικανό πρόσφυγα Hugh Masekela.

Παρ' όλη την απροκάλυπτη αναίδειά του και την απατηλή κολακεία του, το "So You Want To Be A Rock 'N' Roll Star" ήταν ένα τραγούδι βαθύτερης, υπαινικτικής ειρωνείας σχετικά με τη χειραγώγηση της βιομηχανίας δίσκων των κατασκευασμένων ποπ γκρουπ. Τη στιγμή της κυκλοφορίας του σινγκλ, οι Monkees ήταν δημοφιλείς και ο Chris Hillman παραδέχεται ότι τους είχε κατά νου όταν συν-έγραφε τους στίχους. Οι Byrds γνώριζαν αρκετά καλά, ότι η επιτυχία δεν ήταν το δύσκολο κομμάτι, είχαν εξάλλου το "Mr. Tambourine Man" για να ευχαριστήσουν τη δική τους ξαφνική, καλή τύχη. Αλλά μένοντας συνετοί στο παιχνίδι, βρισκόμενοι στην πρώτη γραμμή (που ήταν το κατόρθωμά τους), ενηλικιώθηκαν σαν μπάντα και σαν ποπ σταρ, τη στιγμή που τα τσαρτ ήταν γεμάτα με επαναστατική λάμψη και οι προδιαγραφές της τέχνης και της εμπορικότητας ανυψώθηκαν, αναθεωρούμενες με φρέσκα λογική σε καθημερινή πια βάση.

Σχηματισμένοι περισσότερο από κοινή φιλοδοξία, παρά από αδελφική αγάπη, η αρχική αμοιβαία εμπιστοσύνη των McGuinn, Gene Clark και David Crosby διήρκεσε τρία χρόνια. Ο Clark έφυγε από την άνοιξη του '66, μετά από δύο μόνο άλμπουμ και ο Crosby απολύθηκε από τους McGuinn και Hillman τον Οκτώβριο του 1967 μετά από έναν μακρύ, σχεδόν ολέθριο πόλεμο επιθυμιών. Το Younger Than Yesterday ήταν το τελευταίο επίσημο άλμπουμ του Crosby με τους Byrds και ως τέτοιο σήμανε το τέλος της πρώτης χρυσής εποχής. Από πολλές απόψεις, είναι επίσης το καλύτερο από τα πρώτα τέσσερα άλμπουμ, μια λαμπρή επίδειξη δύναμης μέσω της ευελιξίας και της διαλογικής ποικιλομορφίας. Τα Mr. Tambourine Man και Turn! Turn! Turn! είναι πιο μονόπλευρα στο ύφος και το Fifth Dimension είναι ένας τολμηρός, συχνά όμορφος δίσκος που χαρακτηρίζεται από ζωηρή φαντασία και ριψοκίνδυνο θράσος. Αλλά το Younger Than Yesterday δείχνει τους κλασικούς Byrds στα μέσα της δεκαετίας του '60 σε πλήρη, ώριμο έλεγχο των δυνάμεών τους, γράφοντας και εκτελώντας με σαφήνεια, σιγουριά και ενότητα, παρά τα αναδυόμενα εγώ.

Τα δέκα από τα έντεκα τραγούδια της αρχικής δωδεκάιντσης έκδοσης του Younger Than Yesterday κόπηκαν σε εντατικά σέσιον, σ' ένα εντεκαήμερο πανικό από τις 28 Νοεμβρίου έως 8 Δεκεμβρίου του 1966. Το τελευταίο κομμάτι, μια πιο "εξημερωμένη" ανατολίτικη ίντριγκα του "Why", ήταν ήδη πάνω από ένα χρόνο παλιό, έχοντας εμφανιστεί σε διαφορετική μορφή ως η Β-πλευρά στο "Eight Miles High". Με την εξαίρεση του "My Back Pages" του Bob Dylan, που επιλέχθηκε από το άλμπουμ του βάρδου, Another Side Of Bob Dylan του 1964 και αναδιαμορφώθηκε (όπως παλιότερα το "Mr. Tambourine Man") από τους Byrds σε χρόνο 4/4, τα νέα τραγούδια ήταν όλα πρωτότυπα.

Αλλά όπως και το φημισμένο White Album των Beatles, ήταν ένα τεκμήριο τεσσάρων ισχυρών θελήσεων, το Younger Than Yesterday υπήρξε ένας δίσκος ξεχωριστών, ιδιαίτερα ανταγωνιστικών εκφράσεων - McGuinn, Crosby και ο ξαφνικά παραγωγικός Hillman - φορτιζόμενοι όλοι από τις ίδιες ενέργειες που αργότερα θα τους συνέτριβαν. Ο Hillman διοχέτευσε την πρώιμη μπλούγκρας εμπειρία του και τη νέα μελωδική στάση, στην ποπ ενέργεια του "Have You Seen Her Face" και στο "The Girl With No Name" που εξιστορείται μια αποτυχημένη σχέση και διαθέτει τον καλεσμένο κιθαρίστα, μετέπειτα μέλος, Clarence White. Το ανώνυμο κορίτσι στον τίτλο ήταν στην πραγματικότητα ένα πραγματικό πρόσωπο, η Julia Brigden (Girl Freiberg).

ClarkeHillmanCrosbyMcGuinn.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Κήποι του μυαλού​

ClarkeHillmanMcGuinnCrosbyByMichaelOchs.jpg

Νομίζω ότι ίσως ονειρεύομαι
Μυρίζω την κανέλα και τα μπαχαρικά
Ακούω μουσική παντού
Ολόγυρα καλειδοσκόπιο χρωμάτων
Νομίζω ότι ίσως ονειρεύομαι

Κορίτσια περνούν χαριτωμένα γελώντας
Με λουλούδια χρωματισμένα σαν κρασί στα μαλλιά τους
Σημαίες ανεμίζουν από εδάφη που δεν έχω πάει ποτέ
Νομίζω ότι ίσως ονειρεύομαι

Ήλιοι λάμπουν σε ένα ηλιακό πρίσμα
Φωτεινά κοσμήματα στις κυρίες που αστράφτουν
Μάτια πιάνονται σε λαμπερό πρίσμα

Ακούστε τις κραυγές των πωλητών
Φρούτα για πούλημα ή κεριά για κάψιμο
Φωτιές φουντώνουν, σύντομα θα πέσει το βράδυ
Νομίζω ότι ίσως ονειρεύομαι

- Renaissance Fair (D. Crosby, J. McGuinn)​

Το "Renaissance Fair" ήταν δύο λεπτά απόλυτης τελειότητας, ο νοσταλγικός λυρισμός του Crosby, το κουδούνισμα των κιθάρων και οι αργοί διασκελισμοί μπάσου του Hillman αναμεμιγμένα σε μια εκθαμβωτική ανάκληση εικόνων, ήχων και μυρωδιών ενός μεσαιωνικού φεστιβάλ και κατ' επέκταση του αισθησιακού ιδεαλισμού του χίπικου ονείρου. Ωστόσο, υπήρξε λίγη συνεργατική διάθεση. Ο Crosby αργότερα αμφισβήτησε τη συν-συγγραφή του McGuinn για το "Renaissance Fair" και ο McGuinn έγραψε το σενάριο του εξωγήινου-ραδιοφωνικού-μηνύματος "C.T.A. – 102" με έναν παλιό προ-Μπερντς φίλο, τον Bob Hippard. Μια άλλη προσπάθεια για "διαστημικό ροκ", γεμάτη με εντυπωσιακά εφέ και τεχνητές εξωγήινες φωνές.

Ο τόνος πολλών από τα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν για το Younger Than Yesterday ήταν απροσδόκητα σκοτεινός και στοχαστικός, όπως στη συναισθηματική προδοσία του "Thoughts And Words" του Hillman, ίσως της καλύτερης σύνθεσής του. Η εισαγωγή του απόκοσμου - σαν σιτάρ - ήχου των κιθάρων που έπαιζαν ανάποδα και ενισχύουν το κλίμα τόσο αποτελεσματικά, αποδίδεται στον McGuinn και τον παραγωγό Gary Usher. «Όλοι έχουν καεί στο παρελθόν / Όλοι γνωρίζουν τον πόνο / Ο καθένας σε αυτόν τον τόπο / Μπορεί να στο πει κατά πρόσωπο / Γιατί δεν προσπαθείς να αγαπήσεις κάποιον...» Ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια των Byrds, η γοητευτική μπαλάντα του Crosby, "Everybody's Been Burned" με τις απλές, εκλεπτυσμένες εκφράσεις της απελπισίας, απώλειας και επιφυλακτικής αισιοδοξίας, ερμηνεύεται συγκλονιστικά από τον ίδιο. Το σόλο του McGuinn ανατριχιάζει, ενώ το μελωδικό παίξιμο στο μπάσο του Hillman είναι καθηλωτικό.

Το "Time Between", ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψε ποτέ ο Chris Hillman, ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο με παιχνιδιάρικη διάθεση στους στίχους, εύκολη μελωδία και μυώδη ληντ κιθάρα από τον Clarence White. Από την άλλη για την ατονική αλληγορία του "Mind Gardens", με τις ανάποδα ηχογραφημένες δωδεκάχορδες κιθάρες που έβαζαν το τραγούδι χαλαρά στη ράγκα-ροκ παράδοση, o Crosby έπρεπε να αγωνιστεί σκληρά για να το συμπεριλάβει στο άλμπουμ. Ακόμα και το τραγούδι του Dylan, "My Back Pages", ήταν μια προσεκτικά ανανεωμένη και αυτοκριτική επανεξέταση - «Καλό και κακό, ορίζω αυτούς τους όρους / Αρκετά σαφές, χωρίς αμφιβολία, με κάποιο τρόπο / Αλλά ήμουν πολύ μεγαλύτερος παλιά / Είμαι νεώτερος τώρα από τότε». «Αυτό είναι ένα τραγούδι», είπε χρόνια αργότερα ο McGuinn, «για τη σοφία που έρχεται με την εμπειρία».

Οι Byrds έμαθαν το μάθημά τους με τον σκληρό τρόπο. Ήταν μια πολύ διαφορετική μπάντα αυτή που έκανε τους επόμενους δώδεκα μήνες, το The Notorious Byrd Brothers και Sweetheart Of The Rodeo. Παρόλο που οι Byrds κατάφεραν να έχουν εμπορική επιτυχία για μικρό χρονικό διάστημα το 1965 και το 1966, είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις σημαντικότερες μπάντες της δεκαετίας του 1960. Η αμείωτη δύναμη και ζωτικότητα του Younger Than Yesterday «επιβεβαιώνει ένα άλλο παλιό κλισέ, ότι κάνοντας χιτ δίσκους και (κάνοντας) ιστορία δεν είναι πάντα το ίδιο πράγμα».

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD επανέκδοσης, David Fricke, John Rogan - Timeless Flight: The Definitive Biography of The Byrds, 1980)

PromoBG-82Posters.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Γαλαζοπούλι​

Buffalo Springfield - Buffalo Springfield Again (Νοέμβριος 1967, ATCO Records)

BuffaloSpringfieldAgain.jpg

Τραγούδια: A1 Mr. Soul (N. Young), A2 A Child's Claim To Fame (R. Furay), A3 Everydays (S. Stills), A4 Expecting To Fly (N. Young), A5 Bluebird (S. Stills), B1 Hung Upside Down (S. Stills), B2 Sad Memory (R. Furay), B3 Good Time Boy (R. Furay), B4 Rock And Roll Woman (S. Stills), B5 Broken Arrow (N. Young)
Μουσικοί: Stephen (Steve) Stills (φωνητικά A3/A5/B1/B4, κιθάρες, πληκτροφόρα), Neil Young (φωνητικά A1/A4/B5, κιθάρες), Richie Furay (φωνητικά A2/B1/B2, ακουστική κιθάρα B2), Bruce Palmer (μπάσο), Dewey Martin (φωνητικά B3, τύμπανα), James Burton (ντόμπρο A2), Jim Fielder (μπάσο A3), Jack Nitzsche (ηλεκτρικό πιάνο A4, ενορχήστρωση), Don Randi (πιάνο A4/B5), Charlie Chin (μπάντζο A5), Bobby West (μπάσο A5), Norris Badeaux (βαρύτονο σαξόφωνο B3), The American Soul Train (πνευστά B3), Chris Sarns (κιθάρα B5)
Παραγωγή: Buffalo Springfield, Ahmet Ertegun, Jack Nitzsche, Charlie Greene & Brian Stone

Ηχογραφήθηκε από τις 9 Ιανουαρίου μέχρι 3 Οκτωβρίου 1967, στα Atlantic Studios, Νέα Υόρκη και στα Columbia Recording Studios, Gold Star Studios και Sunset Sound, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια

BuffaloSpringfield.jpg

«Ένα σπουδαίο γκρουπ», δήλωσε ο Neil Young. «Όλοι ήταν μια γ@μημένη μεγαλοφυΐα σ' αυτό που έκαναν, αλλά μόλις που μας έβγαινε στον δίσκο». Για ένα τέτοιο βραχυχρόνιο σχήμα, οι Buffalo Springfield θα είχαν μια τεράστια επιρροή: ένα μεγάλο μέρος του ροκ κινήματος της Δυτικής Ακτής των '70ς, από τους Eagles και πέρα, μπορούσε να εντοπίσει την καταγωγή του πίσω στο θορυβώδες συγκρότημα που ιδρύθηκε όταν ο Young, με τη φολκ τραγουδιστική καριέρα του στον Καναδά να μην οδηγεί πουθενά, πήδηξε τα σύνορα σε μια νεκροφόρα Πόντιακ με τον φίλο του Bruce Palmer και κατευθύνθηκε προς το Λος Άντζελες σε αναζήτηση του παλιού γνωστού, Stephen Stills.

Οι Buffalo Springfield - ονομάστηκαν από τον οδοστρωτήρα που έστρωνε το δρόμο έξω από το σπίτι τους - έχοντας την επιδοκιμασία και υποστήριξη των Byrds, έγιναν η σπιτική μπάντα στο Whiskey A Go Go και έκαναν μια μεγάλη συμφωνία με δισκογραφική. Εξίσου γρήγορα όμως άρχισαν και οι καβγάδες, αφού ακόμα και κατά την ηχογράφηση του επώνυμου ντεμπούτου τους υπήρχαν διαφωνίες για του ποιου τα τραγούδια θα έπρεπε να συμπεριληφθούν. Αυτό τους έδωσε και το πρώτο χιτ σινγκλ τους - το γραμμένο από τον Stills τραγούδι διαμαρτυρίας του Σάνσετ Στριπ, "For What It’s Worth" - που έλαβε λαμπρές κριτικές.

Για ένα επόμενο άλμπουμ, που θα ονομαζόταν Stampede, τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν στη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες, αρκετά υπό την επίβλεψη του αφεντικού της ετικέτας, Ahmet Ertegun. Αλλά ο δίσκος εγκαταλείφθηκε εν μέσω εντάσεων για τραγούδια, ενορχηστρώσεις και την ηγεσία του συγκροτήματος - ο τελευταίος αυτός ρόλος όλο και περισσότερο διεκδικούνταν από τον Stills, που κατά τον Richie Furay υπήρξε η «καρδιά και ψυχή των Μπάφαλο Σπρίνγκφιλντ». Οι εξωτερικές πιέσεις δεν βοηθούσαν, αφού ο Bruce Palmer συνελήφθη με κατηγορία για κατοχή χόρτου και απελάθηκε στον Καναδά. Ο Ken Koblun, παλιός φίλος του Young από τους Squires, κατέβηκε να συνεισφέρει, αλλά επέστρεψε κι' αυτός στον Καναδά όταν η τεταμένη ατμόσφαιρα επιδεινώθηκε. Ένα καλοκαιρινό σινγκλ κυκλοφόρησε με δύο νέα τραγούδια, το "Bluebird" του Steve υποστηριζόμενο από το "Mr. Soul" του Neil. Ο Stills από τη μια πλευρά, ο Young από την άλλη, όπως ήταν στην πραγματικότητα - σπάνια βρίσκονταν στο στούντιο την ίδια στιγμή, και με τον Young σε δίλημμα ανάμεσα στην εγκατάλειψη της μπάντας (που έκανε δύο φορές, σχετικά με τις αποφάσεις τους να εμφανιστούν στο συμβατικό Tonight Show του Johnny Carson και στο Monterey Pop Festival) και την επανένταξή του. Πέρα από τις διαφορές, η μουσική που έβγαζαν με τα επαναπρογραμματισμένα σέσιον (μερικά από τα οποία αναδιαμόρφωναν το υλικό του Stampede) ήταν συχνά εξαιρετική.

MartinFurayYoungCorvetteMalibu67.jpg
Μαζεύοντας την οροφή της Κορβέτας...​

Εκεί στεκόσουν στην άκρη του φτερού σου
Αναμένοντας για να πετάξεις
Ενώ γέλασα, αναρωτήθηκα αν
Θα μπορούσα να σε αποχαιρετήσω γνέφοντας
Γνωρίζοντας ότι είχες φύγει

Μέχρι το καλοκαίρι αυτό θεραπευόταν,
Είπαμε αντίο
Όλα τα χρόνια που περάσαμε με (συν)αίσθημα
Τελείωσαν με κλάμα, μωρό μου
Τελείωσαν με κλάμα, μωρό μου
Τελείωσαν με κλάμα

Προσπάθησα τόσο πολύ να σταθώ
Καθώς σκόνταψα και έπεσα στο έδαφος
Τόσο πολύ για να γελάσω, όσο έψαχνα
Και έκανα να πιάσω την αγάπη που βρήκα
Ξέροντας ότι είχε φύγει

Αν έζησα ποτέ χωρίς εσένα
Τώρα ξέρεις ότι πέθανα
Αν είπα ποτέ ότι σε αγαπούσα
Τώρα ξέρεις ότι προσπάθησα, μωρό μου
Τώρα ξέρεις ότι προσπάθησα, μωρό μου
Τώρα ξέρεις ότι προσπάθησα, μωρό μου

- Expecting To Fly (N. Young)​

Ο Neil Young ηγείται στο "Mr. Soul", που ανοίγει το Buffalo Springfield Again, όπως τελικά ονομάστηκε, με τον επίμονο ρυθμό και την παραμορφωμένη, ψυχεδελική κιθάρα. Ο Richie Furay ερμηνεύει το δικό του, "A Child's Claim To Fame", ένα καθαρό κάντρι-ροκ κόσμημα. Ο Stephen Stills γράφει και τραγουδά το "Everydays", μοιραζόμενος τα κύρια φωνητικά με τον Furay. Ένα ωραίο, απαλό ροκ τραγούδι, ελαφρώς επηρεασμένο από την τζαζ (ειδικά τα τμήματα του πιάνου), που ο Neil καταφέρνει να στριμώξει την παραμορφωμένη κιθάρα του! Το "Expecting To Fly", είναι υπέροχο και μια ένδειξη για την επακόλουθη σόλο καριέρα του Young. Το κομμάτι δημιουργήθηκε μόνο από τον Neil, με τη βοήθεια του παραγωγού Jack Nitsche στο πιάνο και την ενορχήστρωση εγχόρδων. Ο Steve Stills, που στο άλμπουμ αυτό εμφανίζεται πολύ ώριμος ως τραγουδοποιός, μας χαρίζει το αξεπέραστο αριστούργημά του, "Bluebird" που ολοκληρώνει την πρώτη πλευρά. Στην αρχή είναι πιο συμβατικό, ένα φολκ-ρόκερ με περισσότερο εξαιρετικό ηλεκτρικό παίξιμο από τους Stills και Neil αλλά και με πολλές ακουστικές προσθήκες, προτού σβήσει και αποκτήσει ξαφνικά στη συνέχεια ένα κάντρι τελείωμα, οδηγούμενο από ένα μπάντζο.

Άκουσε το γέλιο από το γαλαζοπούλι μου
Δεν μπορεί να σου πει γιατί
Βαθιά μέσα στην καρδιά της, βλέπεις
Ξέρει μόνο να κλαίει
Απλά να κλαίει

Κάθεται εκεί, ψηλά στην κούρνια
Το πιο ασυνήθιστο μπλε χρώμα
Το πέταγμα ξεχάστηκε τώρα
Σκέφτεται μόνο εσένα
Μόνο σένα
Ω! ναι

Έτσι, πάρε όλα αυτά τα μπλε
Πρέπει να είναι χίλιες αποχρώσεις
Και απλά να χρησιμοποιούνται διαφορετικά
Απλά ξέρεις

Κάθεσαι εκεί υπνωτισμένος
Από το βάθος των ματιών της
Που δεν μπορείς να κατηγοριοποιήσεις
Έχει ψυχή
Έχει ψυχή
Έχει ψυχή
Έχει ψυχή

Πιστεύεις ότι σε αγαπάει
Πιστεύεις καθόλου

Σύντομα θα πετάξει μακριά
Η θλίψη είναι δική της
Δίνει στον εαυτό της ένα λουτρό από δάκρυα
Και πηγαίνει σπίτι, και πηγαίνει σπίτι
- Bluebird (S. Stills)
______________________________
Ένας πιθανώς, LSD διαλογισμός, για μια γυναίκα, ένα πουλί και έναν παρατηρητή που επικοινωνούν εσωτερικά, αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους. Το γαλαζοπούλι αντιπροσωπεύει μια άλλη από τις πολλές αποχρώσεις του "μπλε", όπου δεν τραγουδάει αλλά "γελάει", κρύβοντας τα δάκρυά του. Για μια στιγμή ξεχνάει να πετάξει, κουρνιάζοντας έξω από την πόρτα του εκλεκτού, που παρατηρώντας το πουλί από κοντά, μπορεί να κοιτάξει τα μάτια και να δει εκεί την "ψυχή" της, επιτυγχάνοντας μια πνευματική επαφή. Ερωτήματα τον πλημμυρίζουν και φαντάζεται ότι σύντομα το πουλί θα πετάξει μακριά, επιστρέφοντας στο μέρος της όπου τα δάκρυα θα την εξαγνίσουν και λυτρώσουν. Υποτιμημένος ο Stills, αν και αναγνωρισμένος για τις εκτελεστικές ικανότητες, ήταν βιρτουόζος πολυοργανίστας, εδώ αποκαλύπτει (δεν το έκανε συχνά λόγω ιδιοσυγκρασίας) και τη στιχουργική/συνθετική πλευρά του, στα πλαίσια βέβαια της περιρρέουσας ατμόσφαιρας της εποχής του. Πραγματικά έξοχος!

StephenStillsNeilYoung1967.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Σπασμένο βέλος​

MartinPalmerYoungFurayStills.jpg
Dewey Martin, Bruce Palmer, Neil Young, Richie Furay, Steve Stills

Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με το "Hung Upside Down", που εμπλουτίζεται από τα πεντακάθαρα, πειστικά και ισχυρά φωνητικά του Stills. Οι αρμονίες πλαισιώνουν ενώ η φαζ κιθάρα, αυτή τη φορά, παίζεται από τον Stills. Το "Sad Memory" του Richie Furay είναι μια χαλαρή μελαγχολική μπαλάντα και σίγουρα λειτουργεί σαν μια ανάπαυλα για λίγο από τις κιθάρες. Ένα καλό παράδειγμα των Buffalo Springfield, που είναι σε θέση να μεταμορφώσουν οποιοδήποτε υλικό, έρχεται με τη φανκ/σόουλ του "Good Time Boy", που ερμηνεύει ο Dewey Martin και παίζεται από σέσιον μουσικούς. Οι American Soul Train από τη Λουιζιάνα ενορχηστρώνουν το κομμάτι, αλλά κάνουν εξίσου καλή δουλειά και στα πνευστά. Ένα εξαιρετικό τραγούδι, τουλάχιστον οργανικά άν και όχι τόσο ερμηνευτικά. Αντίθετα το "Rock & Roll Woman", το άλλο κορυφαίο κομμάτι του Stills, είναι υπέροχο απ' όλες τις πλευρές, όπου εδώ με μια έννοια προαναγγέλλονται οι Crosby, Stills & Nash. Στον David Crosby αποδίδεται η "έμπνευση" και σίγουρα βοήθησε με τα μέρη φωνητικής αρμονίας που φυσικά είναι πανέμορφα, ενώ ακούγεται σπουδαία κιθάρα από τον Neil και ειδικά τον Steve. Το εκτεταμένο, φιλόδοξο "Broken Arrow", που ξεκινά με ένα ζωντανό απόσπασμα του "Mr. Soul", ενδεικτικό και αυτό της μετέπειτα πορείας του Young, είναι ένα ακόμη θαυμάσιο τραγούδι του, που ίσως δεν κυλά εύκολα μεταξύ των διαφορετικών τμημάτων του, αλλά αυτό είναι ένα μικρό ψεγάδι μπροστά στη συνολική εντύπωση που προξενεί. Περίπου στα πέντε λεπτά, μπαίνει ένα τζαζ κόμπο που στην αρχή ακούγεται ανακόλουθο, αργότερα όμως σε κάνει απλά να χαμογελάσεις. Και, ο ήχος μιας καρδιάς κτυπά, σβήνοντας το κομμάτι.

[Εισαγωγή: Mr. Soul λάιβ]

Τα φώτα άναψαν
Και η κουρτίνα έπεσε κάτω
Και όταν τελείωσε
Ήταν σαν ένα όνειρο
Βρίσκονταν στην πόρτα της σκηνής
Και παρακαλούσαν για μια κραυγή
Οι ατζέντηδες είχαν πληρώσει για
Τη μαύρη λιμουζίνα
Που περίμενε έξω στη βροχή
Τους είδατε
Τους είδατε

Τους είδες στο ποτάμι
Ήταν εκεί για να σε χαιρετήσουν
Θα μπορούσες να πεις ότι ο σκουρόδερμος
Ινδιάνος με την άδεια φαρέτρα στις όχθες
Που ήταν συνωστισμένες και στενές
Κρατούσε ένα σπασμένο βέλος

[Διακοπή: "Take Me Out to the Ballgame"]

Δεκαοκτώ χρόνια αμερικάνικου ονείρου
Είδε ότι ο αδελφός του είχε ορκιστεί στον τοίχο
Αυτός έκλεισε τα βλέφαρά του και έτρεξε κάτω στο χωλ
Η μητέρα του είχε πει ότι το ταξίδι ήταν μια πτώση
Και ας μην αναφέρουμε καθόλου τα μωρά
Τον είδες
Τον είδες

Τον είδες στο ποτάμι
Ήταν εκεί για να σε χαιρετήσει
...

[Διακοπή: Στρατιωτικές τυμπανοκρουσίες]

Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι για την παρέλαση του γάμου
Η βασίλισσα φορούσε το λευκό γάντι, της κομητείας του τραγουδιού
Η μαύρη άμαξα που τραβούσαν τα άλογά της
Προστάτευε τον βασιλιά της από τις ακτίνες του πρωινού ήλιου
Παντρεύτηκαν για την ειρήνη και έφυγαν
Τους είδατε
Τους είδατε

Τους είδες στο ποτάμι
Ήταν εκεί για να σε χαιρετήσουν
...

[Κόντα: Τζαζ κόμπο & καρδιακός παλμός]

- Broken Arrow (N. Young)​

«Ανακαλύπταμε πραγματικά πολλά νέα πράγματα και πειραματιζόμαστε», δήλωσε ο Young, αλλά τον Μάιο του 1968 - μόλις τέσσερις μήνες μετά την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ - η μπάντα διαλύθηκε. Ένα τρίτο άλμπουμ εμφανίστηκε μεταθανάτια...

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Mojo, Adrian Denning)

PostersPromo.jpg
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Φίλε Γρηγόρη!
Οι μουσικές για τις οποίες γράφεις δεν μπορώ να πω ότι είναι εντός των ενδιαφερόντων μου, αλλά οφείλω να υποκλιθώ στο μεράκι και το πάθος σου να μας κάνεις κοινωνούς σ'αυτά που αγαπάς!
:ernaehrung004:
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,927
Όλοι αυτοί οι τύποι μου προκαλούν μεγάλη συγκίνηση, οπότε τους πετυχαίνω...

Οι τότε εκπληκτικοί δίσκοι δεν με πολυ-αφορούν πλέον, αλλά πάντα χαιρόμουν να βλέπω μέσ' τα χρόνια δουλειές τους, για να μαθαίνω ότι είναι ζωντανοί...

Πχ. Είχα λατρέψει τον δίσκο ''back from Rio'', γλυκύτατος σαν βελγική κρεμ μπριουλέ, του Τζιμάρα, μετέπειτα Ροτζερ, Μακ Γκιν...

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 

#@george@#

AVClub Addicted Member
1 April 2010
1,751
Εξαιρετική παρουσίαση από κάθε άποψη. :grinning-smiley-043:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043
 

Sonorus

Super Moderator
Staff member
28 August 2010
8,314
Θεσσαλονίκη
Όλες οι παρουσιάσεις του Γρηγόρη είναι εξαιρετικές και μεγάλη πηγή γνώσεων.
Βασικά νομίζω είναι από τις καλύτερες σελίδες του avclub.
Συγχαρητήρια.
:worshippy:
 
17 June 2006
14,350


I come and stand at every door
But no one hears my silent tread
I knock and yet remain unseen
For I am dead, for I am dead.

I'm only seven, although I died
In Hiroshima long ago.
I'm seven now, as I was then –
When children die, they do not grow.

My hair was scorched by swirling flame;
My eyes grew dim, my eyes grew blind.
Death came and turned my bones to dust,
And that was scattered by the wind.

I need no fruit, I need no rice.
I need no sweets, or even bread;
I ask for nothing for myself,
For I am dead, for I am dead.

All that I ask is that for peace
You fight today, you fight today.
So that the children of this world
May live and grow and laugh and play
 

ecodrifter

Supreme Member
27 January 2009
3,012
Ευχαριστούμε Γρηγόρη, άψογος.
Ήθελα να συμπληρώσω κάτι για το Stampede που δεν είδε το φως.
Ένα απο τα αγαπημένα μου κομμάτια όχι μόνο απο τους Buffalo Springfield, αλλά και από την τεράστια παραγωγή του Neil Young,
είναι το "χαμένο" Down to the Wire.
Εμφανίστηκε επίσημα στη συλλογη Decades και μάλλον έπεσε θύμα της διαμάχης Stills-Young, όπως το περιγράφεις και δεν κυκλοφόρησε ποτέ!
Είναι μάλλον αμφισβητούμενης πατρότητας και στο youtube υπάρχει και η εκδοχή του Stills, IMHO σαφως κατώτερη από αυτή του Young


περισσότερα
https://www.allmusic.com/song/down-to-the-wire-mt0047575462

Stills version



Young version


Every time you touch her sets your hands on fire,
And every thing you've got is all that she requires.
And you hang on, hang on, hang on to the words of a liar.
You can feel it getting down to the wire.
All the hurt you thought was gone has now returned,
And every thing she's laughing at is all you learned.
And you let go, let go, let go, 'cause you know you're getting tired.
Can you feel it getting down to the wire?
Take the time to close your eyes and look around,
'Cause anyone who helped you out can let you down.
And look out, look out, look out, the voice is now the choir.
Can you feel it getting down to the wire?