Τι χάσαμε;

Εβλεπα ξανά τον Κονφορμίστα του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι πρόσφατα.
Πέρα από αυτό που ήθελε να κοινωνήσει η ταινία, είχα μείνει ενεός με το Visual κομμάτι της.
Ο μεγάλος Vittorio Storaro.
Αυτό το είδος του Σινεμά είναι αδιανόητο πια. Εδώ και πολλά χρόνια.

το Tragedia di un Huomo Ridicolo (1981) δεν έχω δεί. Με τον Ugo Tognazzi. Μου άρεσε πολύ αυτός. Πέθανε καταθλιπτικός. Πάρα πολλοί κωμικοί είναι καταθλιπτικοί. Κάποιος έλεγε "πρέπει να έχεις γνωρίσει καλά τον πόνο για να ξέρεις να κάνεις του άλλους να γελάνε".