Ποιά είναι η πιο τρομακτική ταινία που έχετε δει;

Πολλες ειναι ... (Ηellraiser, Nightmare on Elm street, Event Horizon .... ατελειωτη η λιστα)

Ομως αν πρεπει ΝΤΕ και ΚΑΛΑ να διαλεξω μια ..... τοτε ......



Oμως αντιλαμβανομαι οτι ο θεματογραφος ισως επιθυμει .... πιο σοφιστικε τρομο (οχι τοσο splatter).

Προσυπογράφω, η κορυφαία ταινία τρόμου όλων των εποχών.
Όσες γουαναμπή exorcist ταινίες και να έχουν γυριστεί τα τελευταία 46 χρόνια, απλά αδυνατούν επιδεικτικά να ανταγωνιστούν την ατμόσφαιρα τρόμου και αγωνίας στις δαιμονικές σκηνές, τη φυσικότητα στο παίξιμο των ηθοποιών και τη ρεαλιστικότητα -των απλούστατων για τα σημερινά δεδομένα- εφέ. Γι' αυτό καταφεύγουν συνήθως ή σε σεναριακές υπερβολές ή σε γκροτέσκες ερμηνείες ή σε κατάχρηση οπτικοακουστικών εφέ ή και στα τρία μαζί και καταλήγουν στην καλύτερη κωμωδίες.

Τον Μάη του 2001 προβλήθηκε στους κινηματογράφους η εκτεταμένη βερσιόν με τα επιπλέον 15 λεπτά υπερφυσικής δραστηριότητας ως επί το πλείστον, και είχε γίνει χαμός με την πιτσιρικαρία (ναι κι εγώ μέσα) που έτρεχε στους σινεμάδες να πάρει λίγη τζούρα από το hype παρότι η ταινία είχε παίξει στην τηλεόραση αρκετές φορές στην απλή έκδοση (δεν θυμάμαι αν θεωρούνταν ακατάλληλη). Άσχετο, στις διαφημίσεις πριν την έναρξη της προβολής είχε πέσει τρελή ρεκλάμα για τον πρώτο Άρχοντα που θα ερχόταν τον Δεκέμβρη. Μας είχε φύγει το σαγόνι με τις επικές σκηνές του τραίηλερ στο Καράντρας. :drool1:

Είχα τρομάξει περισσότερο με το μωρό της Ρόζμαρι. Το είχα δει σε τρυφερή ηλικία, Σήμερα θεωρώ τον εξορκιστή, ακόμη και την προφητεία περισσότερο τρομακτικές. Ως ενήλικας την είχα ακούσει με το Ju-on.

Θα έλεγα και γω τον εξορκιστή, ενθυμούμενος την εμπειρία, στα 15 μου που το είδα, όταν και έφυγα από τον συνοικιακό κινηματογράφο και πήγα τρέχοντας απνευστί (φουλάρα το λέγαμε) στο σπίτι μου χωρίς να κοιτάζω πίσω...

Όταν βγήκε το βίντεο, το είδα με την τότε σύζυγό και παρέα ένα κάποιο αρκετά μεγαλύτερο ζευγάρι, η κυρία από το οποίο μας έμεινε λιπόθυμη στα χέρια, από την μέση σχεδόν της ταινίας, τρέχαμε με ασθενοφόρα, και δεν μπόρεσα να την τελειώσω...

Τελικά ήταν από τα πρώτα DVD που αγόρασα για την συλλογή μου και όταν το είδα αυτή την φορά, προ 15τιας δεν το βρήκα τρομακτικό ( λογικό αν σκεφτείς τι έχουμε δει εν τω μεταξύ)...

Τα σπλάτερ και οι καρχαρίες δεν με φοβίζουν, αυτά με υπερφυσικά κλπ κάνουν καλύτερη δουλειά... Σήμερα θα ψήφιζα το conjuring ή κάτι αντίστοιχο.

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Η τρομακτική ταινία έχει σχέση με την ηλικία και με το πόσες horror
έχουμε δει.
Και διαχωρίζεται σε τρόμο ψυχολογικό, Slasher films ,
με τέρατα, ζώα, παραφυσικά, splatter και gore, κανιβαλισμός..
Αλλά θυμάμαι πόσο "χέστηκα" όταν είδα το Jaus.
Το είδα το 1979 μικρουλάκος δυστυχώς καλοκαίρι..
Το Ju-on επίσης ήταν αρκετά τρομακτικό στο cinema.
https://www.imdb.com/title/tt0364385/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1
Νομίζω από τα σύνχρονα με χάλασε πιό πολύ το Martyrs.
https://www.imdb.com/title/tt1029234/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1
Ο Εξορκιστής σίγουρα σταθερή αξία,επίσης η Η έβδομη πύλη της κολάσεως (1981),
https://www.imdb.com/title/tt0082307/?ref_=nm_flmg_dr_19
αλλά το χειρότερο από ολα είναι
το "Man Behind The Sun" που σε αρωσταίνει.
https://www.imdb.com/title/tt0093170/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1
Σήμερα δεν υπάρχει ταινία που να με χαλάει, αλλά το martyrs και
το "Man Behind The Sun" θα το απέφευγα.
Θα ρίξω και μία ματιά στο αρχείο μου και έπεται συνέχεια..

Aν (ντε και καλα) η κουβεντα παει σε πιο σοφιστικε επιλογες ...

ΚΑΛΗ ηταν και αυτη εδω :



Επισης ....



Aλλα ΠΟΤΕ δεν θα τις χαρακτηριζα τρομακτικες .... απλα .... ψυχολογικα θριλλερ !

Πρεπει λιγο να μας ξεκαθαρισει ο νηματοθετης την στοχευση του νηματος !
Θα υπαρχει σε πρωταγωνιστικο ρολο το υπερφυσικο στοιχειο .... η σπλατερια .... η αγωνια .... το ψυχολογικο στοιχειο ?

Τι ?

Αν και λίγο ΟΤ, θυμάμαι από μικρός αυτή τη σκηνή που τότε μου είχε φανεί κορυφαία:

https://youtu.be/zH8ynu0jRvY

Ο Εξορκιστής θα με στοιχειώνει για πάντα, μαλί,πατάτες,μέντες, you name it..... Όλα όσα προαναφέρθηκαν είναι λατρεμένα, προσθέτω τα:
-Mothman prophecies, πολύ ψυχοβγαλτικό
-The shining, υπέροχα άρρωστο
-Cristine, για εφηβικές ανατριχίλες
-Jeepers creepers,έσπασα ένα δόντι στο σινεμά με ένα μπουκάλι κόλα
Κλείνω με το Prince of Darkness που με χάλασε πολύ άσχημα...

Αυτό:




The Tenant (1976 - Roman Polanski)

Εγώ πιτσιρικάς, είχα χάσει τον ύπνο μου με αυτό:

https://youtu.be/oseR3Jr8hFw

Τον Εξορκιστή τον είδα πολύ αργότερα, μετά από πολλές άλλες ταινίες τρόμου, οπότε δεν είχε το αναμενόμενο impact ανατριχίλας πάνω μου...

Θυμάμαι ο μεγάλος μου, κάπου στα τέλη του δημοτικού, μου ζήτησε να του βρω να δει τον εξορκιστή... Νομίζω το είχα σε dvd... Του λέω, βρε θα φοβηθεις, όχι μου λεει... Βάζουμε την αρχή... Μετά τα πρώτα λεπτά πήγε πίσω από μία μεγάλη μπρεζερα που έχουμε κι εριχνε κλέφτες ματιές στην οθόνη. Την επομένη πήγε έπιασε τον κολλητό του στο σχολείο και είπε, "Κοσμά, έχουμε τον Εξορκιστή, να στο δώσω να μου πεις πώς είναι;"

:flipout:

Ωραιo νημα για σκεψη και introspection...
Γιατι οταν ψαχνουμε τις ταινιες τρομου, ψαχνουμε στην ψυχη μας τη σχεση της με το υποσυνειδητο και τα συμβολα που το καθοριζουν, αρα και με την εξελιξη μας, την ενηλικιωση μας μεσω αυτου.

Νομιζω οτι ο τρομος σαν θεαση, σαν παρατηρητες ενος τρομερου επισοδειου, χωριζεται σε τρεις δυνητικες περιπτωσεις : τον πονο, τον θανατο, και την δυεισδυση του κακου που μεταλασει το ειναι, δηαλδη αυτο που λεμε γενικα το παραφυσκο. Που δεν το γνωριζουμε που ειναι αορατο.
Εκει βασιζονται οι ταινιες του τρομου. Οσον αφορα τα δυο πρωτα χαρακτιριστικα του τα γνωριζουμε, εμεσα αλλα τα γνωριζουμε. Τα γραφουν και οι εφημεριδες. Σαδιστες, δολοφωνοι, ανωμαλοι κλπ...Αυτο που ρισκαρουμε (ταυτιζομαστε με τους πρωταγονιστες η τους δευτεραγωνιστες) ειναι να "κοπουμε", να πονεσουμε, η να κοπει το νημ της ζωης μας. Το μαρτυριο η ο θανατος. Τρομεροι φοβοι για το συλλογικο υποσυνειδητο καθε ζωου...
Ομως στον ανθρωπο υπαρχει και αυτο το τριτο που δεν υπαχει στα ζωα. Να αφομειοθουμε απο το κακο, να μεταλαχτουμε μεσα σε μια διαδικασια που μετατρεπει το δωρο της ζωης εφιαλτη, και να παραμεινουμε επ αοριστο σε αυτην την κατασταση. Κα κολησουμε (κολ-αση) στη μαυριλα ενω το κακο εχει διυσδεισει και καταληψει το ειναι. Αυτη η αναιπαισθητη παρουσια του κακου, μεσω ενος φιλμ, η αισθηση οτι αυτο διαχεεται, αυτο κανει και την "επιτυχια" ενος φιλμ αυτου του ειδους οπως "ο Εξορκιστης" τοσο φανερη και ξεπερναει τον χρονο και τις μοδες αν κρινω απο τις επιλογες των συμφορουμιτων.

Και πιστευω πως ναι, και για μενα ειναι ο Εξορκιστης. Γιατι το κακο, το Evil που λενε και οι Αμερικανοι, εχεις την εντυπωση οτι παρα την διαφανεια του, εξαπλωνεται, ειναι παρων. Εκει στον χωρο σου τον ιδιο την ωρα που βλεπεις το φιλμ. Σαν να μπορει να διαπερασει την οθωνη και να επιβληθει στον χωρο. Το νιωθεις σαν ανατριχιλα.
Και λεγοντας αυτο και μεσω συνειρμου, το μυαλο μου παει σε ενα αλλο φιλμ τρομου, που αποδιδει πολυ σωστα το κακο και την διαχυση του, και ακριβως στο φιλμ ερχεται διαπερνοντας την οθονη. Εννοω το Poltergeist.

Yπαρχει και ενα αλλο φιλμ για μενα που με τρομαξε πολυ. Περισσοτερο απο το Αμιτυβιλ αλλα στο ιδιο μοτιβο.
Ειναι το ιταλικης παραγωγης " Το σπιτι διπλα στο νεκροταφειο" (Quella villa accanto al cimitero) του Λουτσιο Φυλτσι του 1981.

Βεβαια το κυριο συστατικο του πετυχημενου τρομου, που σε κανει να αναπηδας, ειναι η εκπληξη, ο αιφνιδιασμς το αναπαντεχο, το υπογειο και υποχθνιο που ξαφνικα αναδυεται...ετσι σκεφτομαι και ενα κλασσικο που ειναι αlλου ειδους τρομος, το κακο ειναι το κτηνος, ενα κτηνος "φυσικο", απτο (οσο τιποτ'αλλο) χωρις διαθεσεις και ...ασταματητο. Μια φυσικη υποχθονια (υποθαλασσια στην πραγματικοτητα) μηχανη εξοντωσης και πονου. Ενα πλασμα της αβυσσου που ερχεται να δωσει την γευση της στον αμεριμνο ηλιολουστο κοσμο. Τα Σαγονια του Καρχαρια. Ερχεται απο το βαθος απο το σκοταδι και μεχει ενος σημειου ειναι αγνωστο και αορατο. Οταν το αισθανθεις ειναι ηδη αργα...

Αλλα καταληγω εαν ειναι ενα θα ειναι ο Εξορκιστης.

Ειναι Το αρχετυπο

Από πιτσιρικάς και όταν πιά μπορούσα να μπαίνω σε "Ακατάλληλα" έργα ( μέσα δεκαετίας 1960) είχα στην κυριολεξία "τσακίσει" τα λεγόμενα τότε "γκραν-γκινιόλ"! Ο συνήθης πρωταγωνιστής της εποχής ήταν ο Βίνσεντ Πράϊς, με τη χαρακτηριστική προφορά του και η φιλμογραφία βασιζόταν, συνήθως, σε σενάρια από ιστορίες του Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Να πώ ότι τρόμαζα τότε, ψέματα θα είναι! Καλά με κάτι Δράκουλες (Κρίστοφερ Λη) και παρόμοια έπεφτε γέλιο. Από τον Εξορκιστή στην πρώτη προβολή του θυμάμαι μόνο τα αηδιαστικά "πρασινοζούμια" που έκανε εμετό η μικρή, τότε, Λίντα Μπλαίρ, τίποτα παραπάνω! Γενικά στις ταινίες, που είδα, υπάρχει μιά σκηνή που σοκάρει και που όταν την είδα ναί θα πώ τρόμαξα, με δεδομένο μάλιστα ότι ακόμα αντηχούν στ' αυτιά μου γυναικείες στριγγλιές, από το κοινό! Αυτή :


...Να σημειωθεί ότι τότε η πλοκή της ταινίας ήταν άγνωστη στο κοινό. Ο μπαγάσας ο Χιτς κραταγε το τέλος σαν επτασφράγιστο μυστικό!

Aς αναφερουμε και αυτο ...



Aφου εχει παρει αλλη τροπη η συζητηση ... συμμορφωνομαι και γω !

Σκηνη (καθολου φανταστικη η υπερφυσικη) οπου ο Λεκτερ τεμαχιζε μερος του εγκεφαλου του Krendler
και το ψηνε στην σχαρα για να το σερβιρει στην Clarice. Δεν χρειαζεται καμια συνδρομη δαιμονα για να
εκπληξουμε (ανατριχιαστικα) τους εαυτους μας. Μα καμια ! ....