Ο Debussy, o <Claude de France> είχε σαν πρότυπο την καθαρότητα και λεπτότητα της Γαλλικής μουσικής.
Αναζήτησε την μουσική του καταγωγή στο Γαλλικό μπαρόκ του Couperin και του Rameau. Έτσι θα δηλώσει σαν μουσική ταυτότητα έναν πατριωτισμό, μην ξεχνάμε ότι είμαστε στο 1915, αντιτιθέμενος στους συμπατριώτες του που έστρεφαν το βλέμμα τους προς την Γερμανική παράδοση.
Στην προτεινόμενη εκτέλεση περιλαμβάνονται
η σονάτα για τσέλο και πιάνο,
η σονάτα για βιολί και πιάνο,
η σονάτα για φλογέρα βιόλα και άρπα,(δεν πρόλαβε αλλά σχεδίαζε και σύνθεση σονάτας για όμποε κόρν και αρπίχορδο, σονάτα για κλαρινέτο φαγκότο τρομπέτα και πιάνο.Το τελευταίο θα ήταν σονάτα με όλα τα παραπάνω και την προσθήκη κοντραμπάσου)
η Syrinx ή αλλοιώς φλάουτο του Πανός
Αυτά είναι τα ύστερα έργα
και το νεανικό πιάνο τρίο που το συνέθεσε την περίοδο που δίδασκε πιάνο στα παιδιά της βαρόνης Nadeida von Meck προστάτιδας του Tchaikovsky).
Εκτελούν έξι creme de la creme Γάλλοι και Γαλλόφωνοι μουσικοί.
Οι μουσικές δομές των έργων είναι λιτές και στα ύστερα έργα ασταθείς.
Δημιουργεί αμέτρητες σκιές και pal αποχρώσεις με την εξαίρεση κάποιων κρεσέντο. Αινιγματικά έργα που δεν παραπέμπουν πουθενά και σαγηνεύουν με την αίσθηση του άπιαστου.
