Το τσατ το Πολιτισμικό

[Cicadelic Ranger]

Εδω το τσατ το Πολιτισμικο.
Για να μπορει να αναγγειλει ο καθενας οτι θεωρει σημαντικο στα δρωμενα του Πολιτισμου που δεν κατατασσονται στον Κινηματογραφο η στην Μουσικη. Οποιαδηποτε αλλη αποψη η εμπειρια αντι να γινει ολοκληρο νημα που εξ αλλου ελαχιστοι θα το δουν και να μπερδευτει με αλλα νηματα που χανονται μεταξυ τους σε βαθος σελιδων, μπορει να το βαλει εδω και οποιος ενδιαφερεται να βλεπει και να συμετασχει.

Λοιπον οτιδηποτε εχει σχεση με τεχνη δημιουργια η οποιαδηποτε αναταση του πνευματος.

Και φυσικα οχι ευκαιρια για οποιαδηποτε πολιτικη σποντα.

[Cicadelic Ranger]

Καποια σκεψη.
Περασα το ΣΒΚ περιπλανομενος στα διαφορα νηματα της κατηγοριας...
Ανοιξα και διαβασα νηματα, μετα πηρα μια γενικη οψη απο τα εκτεθεμενα σελιδα μετα σελιδα.

Θα πω την εντυπωση μου χωρις να κρινω οτιδηποτε.

Βρηκα 23 σελιδες με νηματα συν ενα νημα η δυο. Δηλαδη καπου πανω απο 230 νηματα.

Τα περισσοτερα απο αυτα ηταν : Εφυγε ο ταδε, εφυγε ο δινα, πεθανε ο αλφα, Ριπ ο βητα. Η πολυ μεγαλη πλειοψηφια.
Μου φανηκε σαν ενας αποχαιρετισμος στο πολιτισμο...σαν μια συνεχη κηδεια.

Μετα υπηρχαν ενα σωρρο που ηταν σχετικα με κατηγοριες που υπαρχουν ηδη, βλεπε το σινεμα και την μουσικη.

Υστερα καποια πολιτικα παμφλετα και χιαρετισμοι...

Τελος καποια πολυ αξιολογα απο καποια ατομα που πραγματικα θελησαν να μοιραστουν πραγματα που αφορουν ολες αυτες τις πρακτικες (και ειναι πολλες) που αφορουν το κτισμα που φτιχνουμε και λεγεται Πολιτισμος.

Αισθανθηκα λυπη, το ομολογω, οταν βλεπω μια τετοια κατηγορια να μοιαζει περισσοτερο σαν ενα Αντιο.

Υπαρχουν παρα πολλα πραγματα που ανθιζουν ακομα στον κοσμο μας. Ας τα απολαυσουμε ακομα οσο μπορουμε.

Ο Πολιτισμος δεν εγκειται σε μια συνεχη λειτουργια αποχαιρετισμου επονυμων που φευγουν. Ειναι επισης και ενας Χαιρετισμος.
Εξακολουθω να ελπιζω.

[SPYROS A.]

Πέθανε ο Neil Peart,ο ντράμερ των Rush.

RIP.

[Cicadelic Ranger]

Kαι επι της ανακοινωσεως ας θυμηθουμε τo "grafic" ενος σπουδαιου τους αλμπουμ. "Σχεδιασμενου", ουσιαστικα σκηνοθετημενου, απο τον Καναδο εικαστικο Hugh Syme που ειδικευτηκε σε λεγομενα μεταλ θεματα.



O ιδιος δημιουργησε και το πολυ αισθησιακο ατμοσφαιρκο και αντιφατικο Permanent Waves

[Skakinen]

Πέθανε ο Neil Peart,ο ντράμερ των Rush.

RIP.

Νέος έφυγε...
Πρόκειται για πολύ αγαπημένο group οπότε θα ανοίξω ένα in memoriam νήμα στη Μουσική.

[Cicadelic Ranger]

Toυ ιδιου (Hugh Syme)...



Μια ομορφη φαντασματικη εμμονη...

[Cicadelic Ranger]

Παντα απο τον ιδιο καλλιτεχνη.

[Cicadelic Ranger]

Σημερα θωρω τον πινακα του Τιντορετο "Η κατακτηση της Ζαρα"

Με συναρπαζει η πολυπλοκοτητα της κινησης και της πλοκης μεσα σε βαθος προοπτικης, και μεσα σε oλο αυτο το περιεργο σκοτεινο φως.

Sublime

[Cicadelic Ranger]

Περιδιαβαινοντας την ιστορια της πολιορκιας και της καταληψης της Ζαρα βρηκα και ενα δευτερο ταπλω αναφερομενο στο γεγονος. Το οποιο βρισκω φανερα κατωτερης εμπνευσης απο αυτο του Τιντορετο. Ειναι αυτο του Andrea Vincentino.



Αυτο το γεγονος, αν και φαινεται ελασσωνος σημασιας σε σχεση με την καταληψη της Κωνσταντινουπολης για παραδειγμα, εχει μεγαλο ενδιαφερον για να καταλαβει καποιος τις συντεταγμενες και τα κλειδια της νεας εποχης, δηλαδη αυτης που κατεληξαν στην Πτωση του Βυζαντιου και την καταληψη της Ανατολικης Ευρωπης απο τους Οθομανους καποιους αιωνες αργοτερα.

Μεσω της εικονας προτροπη για διαβασμα και διαλογισμο.

[Cicadelic Ranger]

Η απελευθερωση του σωματος
Μια σκεψη...
Ποτε απελευθερωθηκε το ανθρωπινο σωμα ; Εννοειται στις κοινωνιες του Πολιτισμου μας. Γιατι σε αλλες σε συνεχη επαφη και αποροφηση με την φυση η ερωτηση δεν τιθεται.
Παλι οταν λεμε απελευθερωση του ανθρωπινου σωματος, εννοουμε το γυναικειο σωμα, γιατι το ανδρικο ειχε παντα αυτο το προνομιο, ημιγυμνο ειτε στις σκληρες εργασιες ειτε στον πολεμο.
Και παλι οταν εννοουμε απελευθερωση του σωματος δεν εννοουμε μονο την εμφανιση την γυμνιας του. Εξ αλλου γραφικες, εικαστικες, πλαστικες αναπαραστασεις υπηρχαν σχεδον παντα στο διαβα των αιωνων. Μιλαμε κυρις για την ελευθερια της εκφρασης του, της απελευθερωσης της κινησης του, την επιδειξη των δυνατοτητων του, οπου η γυμνια ερχεται ως αληθεια, η αληθεια γυμνη, μεσα στην αποδωση της δυνατοτητας του.
Η απελευθερωση του σωματος και κυριως του γυναικειου ερχεται οταν παυει να ειναι καθιστικο εγκλειστο σε φορμες και συνηθεις, εγκλειστο σε περιορισμενο πεδιο κινησεων, πλαδαρο και αδυναμο... οταν ξεπερασει αυτο το σταδιο ερχεται σαν ευνοητη και η επειδειξη του η ελαφροτητα του η λειτουργικοτητα του η απελευθερωση του πρωτα απ'ολα μεσα στην πραγματικοτητα που το περιβαλει...τον χωρο.
Ποτε ερχεται λοιπον αυτη η "Θεια στιγμη" και της οποιας ειμαστε ακομα σημερα λετουργοι ;
Ειδου η ερωτηση...και αφορμη για σκεψη.

Κατ εμε η στιγμη αυτη ερχεται γυρω στην δεκαετια του 20 που κατα περιεργο τροπο ξεκιναει σχεδον ταυτοχρονα στην Αμερικη και την Γερμανια και συναντιεται στην Γαλλια.
Και το ονομα της ειναι Συγχρονος χορος. Ειναι η στιγμη που καποιοι χορευτες και χορευτριες ριχνουν τις μπαριερες τα στεγανα και τις απαγορευσεις του Μπαλετου δινοντας στο σωμα νεες συνιστωσες κινησεις εκφρασεις και παραλληλα μια αναγκαιοτητα ελαφροτητας σε οτι αφορα το περιβλημα.

Εκεινη την εποχη τυχαινει να ερχονται στην Γαλλια δυο χορευτριες Αμερικανιδες και οι δυο, πρωτα η μια που κατεφερε ως απο θαυμα να επιβληθει στο κοινο και να το γοητευσει, και αμεσως μετα μια δευτερη η οποια πολυ νεα γοητευσε αυτην την πρωτη...

Προκειται για την Loie Fuller και αμεσως μετα για την Isadora Duncan.

H πρωτη σαγηνευσε με την εφευρεση της, το οραμα της, να δωσει την αισθηση της ιδιας της ελευθεριας μεσω της κινησης που θα εδινε την εννοια της ελαφροτητας...



Kαι ενω η Ιζαντορα επανεφερε το Νυμφικο πνευμα της χαμενης Αρκαδιας...



Απο τοτε περασε πολυ νερο στ'αυλακι αυτο και το ανθρωπινο σωμα πηρε απιστευτες ελευθεριες στον χωρο θελοντας θα ελεγε κανεις να ελευθερωθει απο μια απο τις μεγαλες δυναμεις του συμπαντος... Την βαρυτητα.