Mama Lion - Preserve Wild Life (Philips 1972)
Πρωτίστως υπάρχει το εξής παράδοξο: Πως μιά τόσο όμορφη γυναίκα, αντί να εμφανίζεται στα καλλιστεία ή στις πασαρέλες, τραγουδάει rock 'n roll! Και δεύτερον, τι το καινούργιο μας δίνει μιά τέτοια παρουσία στην μουσική, που να μην το έχουμε ακούσει; Υπήρξε η Janis Joplin με τους Big Brother & The Holding Company, η Lydia Pence με τους Cold Blood, η Maggie Bell με τους Stone The Crows για να αναφέρουμε μερικές από τις πλέον δυναμικές στον χώρο, που συνολικά κάλυψαν το είδος επαρκώς. Και όμως, η φωνή της Mama Lion - κατα κόσμον Lynn Carrey - τσακίζει κόκκαλα! Αυτή είναι και η λεπτομέρεια που κάνει τον δίσκο ενδιαφέροντα. Διότι εκτός από την διασκευή του <<ain' no sunshine>>, οι συνθέσεις δεν δρέπουν ιδιαίτερες δάφνες αισθητικής ποιότητας και τίποτα δεν απομνημονεύεται στο κουτάκι μουσικής μνήμης, που έχουμε κάπου μέσα στον εγκέφαλό μας. Από την άλλη, πρόκειται για αγνό rock 'n roll και blues, άγριο και καθαρό ώστε να θέλγεται κανείς κατά την ακρόαση και για κάποιον περίεργο λόγο, να θέλει να ακούει τον δίσκο ξανά και ξανά. Με πάρα πολύ καλούς μουσικούς να την
συνοδεύουν, καθώς και με μιά υπέροχη παραγωγή, το συνολικό αποτέλεσμα ακούγεται τόσο ευχάριστα, ώστε να σηκώνει και ποτό. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι ένα κόσμημα! Κομμένο μπροστά ως κιγκλίδωμα, που κρύβει το υπέροχο στήθος της πανέμορφης αυτής γυναίκας, για να αποκαλυφθεί μόλις το ανοίξεις, πως θηλάζει ένα λιονταράκι...
MAMA LION (LYNN CAREY) : vocals
NEIL MARRYWEATHER : bass, backing vocals
RICK GAXIOLA : guitar
COFFI HALL : drums
JIM HAWARD : keyboards, backing vocals
Πρωτίστως υπάρχει το εξής παράδοξο: Πως μιά τόσο όμορφη γυναίκα, αντί να εμφανίζεται στα καλλιστεία ή στις πασαρέλες, τραγουδάει rock 'n roll! Και δεύτερον, τι το καινούργιο μας δίνει μιά τέτοια παρουσία στην μουσική, που να μην το έχουμε ακούσει; Υπήρξε η Janis Joplin με τους Big Brother & The Holding Company, η Lydia Pence με τους Cold Blood, η Maggie Bell με τους Stone The Crows για να αναφέρουμε μερικές από τις πλέον δυναμικές στον χώρο, που συνολικά κάλυψαν το είδος επαρκώς. Και όμως, η φωνή της Mama Lion - κατα κόσμον Lynn Carrey - τσακίζει κόκκαλα! Αυτή είναι και η λεπτομέρεια που κάνει τον δίσκο ενδιαφέροντα. Διότι εκτός από την διασκευή του <<ain' no sunshine>>, οι συνθέσεις δεν δρέπουν ιδιαίτερες δάφνες αισθητικής ποιότητας και τίποτα δεν απομνημονεύεται στο κουτάκι μουσικής μνήμης, που έχουμε κάπου μέσα στον εγκέφαλό μας. Από την άλλη, πρόκειται για αγνό rock 'n roll και blues, άγριο και καθαρό ώστε να θέλγεται κανείς κατά την ακρόαση και για κάποιον περίεργο λόγο, να θέλει να ακούει τον δίσκο ξανά και ξανά. Με πάρα πολύ καλούς μουσικούς να την
συνοδεύουν, καθώς και με μιά υπέροχη παραγωγή, το συνολικό αποτέλεσμα ακούγεται τόσο ευχάριστα, ώστε να σηκώνει και ποτό. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι ένα κόσμημα! Κομμένο μπροστά ως κιγκλίδωμα, που κρύβει το υπέροχο στήθος της πανέμορφης αυτής γυναίκας, για να αποκαλυφθεί μόλις το ανοίξεις, πως θηλάζει ένα λιονταράκι...
MAMA LION (LYNN CAREY) : vocals
NEIL MARRYWEATHER : bass, backing vocals
RICK GAXIOLA : guitar
COFFI HALL : drums
JIM HAWARD : keyboards, backing vocals