Λοιπον πολυ περιεργη ταινια .
Νομιζω οτι ηταν κατι μεταξυ Μπουρμαν και Πινκ Φλοιντ η αισθηση που αποκομισα.
Μπερδεμενο ακουγεται το ξερω.
Καταρχην ολη η ταινια ειναι ενα τεραστιο σπιραλ καθοδικο. Απαξ και μπεις μεσα θα σε ρουφηξει για να πας πιο κατω και πιο κατω και πιο κατω. Δεν ειναι βεβαιο οτι θα καλυψει τις προσδοκιες σου τελικα και το πιθανοτερο ειναι οτι δεν θα παει εκει που περιμενεις οταν ακους οτι ειναι μια ιστορια με τον ιπποτη της στρογγυλης τραπεζης Γκαουειν και φυσικα τον Αρθουρο και την Γκουινεβιρ
Αρκετα φευγα αλλα απο απο εκεινα τα φευγα που εντυπωσιαζουν με την ευρηματικοτητα τους (βλ. πρωτο μονοπλανο ταινιας) ή με την αοριστια τους.
Το τελος δεν ηταν εξαιρετικα καθαρτικο απο σεναριακη αποψη αλλα αναμενομενο και πολυ πολυ γλυκο.
Εικαστικα ειναι εξαιρετικο, λιγο καλυτερο ρυθμο ηθελε νομιζω και πιο βαρυ τελος.
Yποψιν το εγραψε και μονταρε ο ιδιος ο σκηνοθετης.
Bασισμενο σε ενα
ρομαντζο του 14ου αιωνα
Θα την ξαναδω σιγουρα.