Η Ιταλία και ο νότος αποτελούσε σημείο έλξης για τους ρομαντικούς.
Ο Liszt έμεινε στην Ρώμη, ο Brahms είδε να ανθίζουν οι λεμονιές, ο Schumann την πλανεύτρα φλογερή ματιά των ιταλίδων και από ένα palazzo στο μεγάλο κανάλι της Βενετίας ξεκίνησε ο Wagner για το τελευταίο του ταξίδι. Συμβάν δραματικό αλλά και εξόχως ρομαντικό.
Ο Mendelssohn ανάμεσα στο 1830/1831 έμεινε στην Ιταλία για αρκετούς μήνες.
H 4[SUP]η[/SUP] η αλλιώς Ιταλική συμφωνία γράφτηκε το 1833 στο Βερολίνο. Αν και συνέθετε εύκολα δεν τον ικανοποίησε πλήρως το αποτέλεσμα για αυτό έκανε αναθεωρήσεις. Πολλοί συνθέτες, με πρώτο τον Bruckner, αναθεωρούσαν και σήμερα παίζονται διάφορες εκδοχές των συμφωνιών τους. Στην περίπτωση της Ιταλικής σήμερα παίζεται αποκλειστικά η πρώτη εκδοχή. Η πρώτη μαζί με την αναθεωρημένη εκδοχή υπάρχει μόνο, εξ όσων γνωρίζω, στην πρώτη ηχογράφηση του Gardiner από το 1999 με Βιέννη (DG). (Η δεύτερη ηχογράφηση του Gardiner έγινε το 2016 με την London Symphony Orchestra).
Η συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη.
Το πρώτο μέρος είναι ένα allegro vivace χαρούμενο, φρέσκο, ζωηρό ως και λίγο φαμφαρόνικο που ίσως θυμίζει Rossini.
Η εισαγωγή είναι κάπως έτσι.
Ξεκινά με μια χαρούμενη δεσπόζουσα μελωδία από τα έγχορδα που γυρίζει στα πνευστά και μετά σε όλη την ορχήστρα. Μετά από 1,5 λεπτό η μελωδία αυτή σβήνει και με μία όμορφη μετάβαση δίνει θέση στο δεύτερο θέμα που εμφανίζεται από τα κλαρινέτα όμποε και φλογέρες. Αυτά αμέσως το παραχωρούν στα έγχορδα που παίζουν μια όμορφη καντέντσα. Στο τέλος της καντέντσας ένα μοναχικό κλαρίνο απελευθερώνει την ορχήστρα για να αρχίσει η ανάπτυξη. Αυτά διαρκούν 2,5 λεπτά και μπόρεσα να τα αντιληφθώ από μαγνητοσκοπημένη ηχογράφηση του Chailly με την φιλαρμονική του Βερολίνου.
Το δεύτερο μέρος είναι ένα γαλήνιο Adante con moto με δύο θέματα. Το πρώτο είναι σε σκοτεινή ενορχήστρωση και θυμίζει λιτανεία. Ίσως να αποτελεί ανάμνηση της εκκλησιαστικής κουλτούρας ενός ισχυρού Βατικανού που κυριαρχούσε στην Ιταλία του 19[SUP]ου[/SUP] αιώνα. Το δεύτερο θέμα είναι και αυτό συγκρατημένο αλλά είναι πιο ζεστό και πιο ανθρώπινο.
Το τρίτο μέρος, con moto moderato, είναι ένα ευχάριστο μενουέτο. Η μόνη αντίθεση είναι τα κόρνα που παρεμβάλλονται ασυνόδευτα με μια ανεξάρτητη πιο επίσημη μελωδία.
Το τέταρτο μέρος χαρακτηρίζεται σαν presto, Saltarello από το σαλτάρω, πηδώ. Εδώ ο Mendelssohn χρησιμοποιεί τον λαϊκό Ιταλικό χορό όπως και ένας άλλος επισκέπτης της Ιταλίας , ο Berlioz στο Carnaval Romain. Η ορχήστρα κινείται σε πολύ γρήγορους ρυθμούς, κάποιες στιγμές χορευτικούς, αλλά η μουσική δεν είναι χαρούμενη.
Ο κατάλογος των καλών ηχογραφήσεων είναι πολύ μεγάλος. Ενδεικτικά
Παραδοσιακές αξίες
Ο κρυμένος άσσος αλλά και με Σικάγο εξαιρετικός.
Αν έχετε Gardiner, Blomstedt, Karajan, Abbado (καλύτερα η live του 95 ή του 67 σε decca), Harnoncourt με όργανα εποχής, είναι όλοι εξαιρετικοί.
Καλή μοντέρνα εγγραφή σε sacd ο Jan Willem de Vriend με τους Ολανδούς.
Ο Liszt έμεινε στην Ρώμη, ο Brahms είδε να ανθίζουν οι λεμονιές, ο Schumann την πλανεύτρα φλογερή ματιά των ιταλίδων και από ένα palazzo στο μεγάλο κανάλι της Βενετίας ξεκίνησε ο Wagner για το τελευταίο του ταξίδι. Συμβάν δραματικό αλλά και εξόχως ρομαντικό.
Ο Mendelssohn ανάμεσα στο 1830/1831 έμεινε στην Ιταλία για αρκετούς μήνες.
H 4[SUP]η[/SUP] η αλλιώς Ιταλική συμφωνία γράφτηκε το 1833 στο Βερολίνο. Αν και συνέθετε εύκολα δεν τον ικανοποίησε πλήρως το αποτέλεσμα για αυτό έκανε αναθεωρήσεις. Πολλοί συνθέτες, με πρώτο τον Bruckner, αναθεωρούσαν και σήμερα παίζονται διάφορες εκδοχές των συμφωνιών τους. Στην περίπτωση της Ιταλικής σήμερα παίζεται αποκλειστικά η πρώτη εκδοχή. Η πρώτη μαζί με την αναθεωρημένη εκδοχή υπάρχει μόνο, εξ όσων γνωρίζω, στην πρώτη ηχογράφηση του Gardiner από το 1999 με Βιέννη (DG). (Η δεύτερη ηχογράφηση του Gardiner έγινε το 2016 με την London Symphony Orchestra).
Η συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη.
Το πρώτο μέρος είναι ένα allegro vivace χαρούμενο, φρέσκο, ζωηρό ως και λίγο φαμφαρόνικο που ίσως θυμίζει Rossini.
Η εισαγωγή είναι κάπως έτσι.
Ξεκινά με μια χαρούμενη δεσπόζουσα μελωδία από τα έγχορδα που γυρίζει στα πνευστά και μετά σε όλη την ορχήστρα. Μετά από 1,5 λεπτό η μελωδία αυτή σβήνει και με μία όμορφη μετάβαση δίνει θέση στο δεύτερο θέμα που εμφανίζεται από τα κλαρινέτα όμποε και φλογέρες. Αυτά αμέσως το παραχωρούν στα έγχορδα που παίζουν μια όμορφη καντέντσα. Στο τέλος της καντέντσας ένα μοναχικό κλαρίνο απελευθερώνει την ορχήστρα για να αρχίσει η ανάπτυξη. Αυτά διαρκούν 2,5 λεπτά και μπόρεσα να τα αντιληφθώ από μαγνητοσκοπημένη ηχογράφηση του Chailly με την φιλαρμονική του Βερολίνου.
Το δεύτερο μέρος είναι ένα γαλήνιο Adante con moto με δύο θέματα. Το πρώτο είναι σε σκοτεινή ενορχήστρωση και θυμίζει λιτανεία. Ίσως να αποτελεί ανάμνηση της εκκλησιαστικής κουλτούρας ενός ισχυρού Βατικανού που κυριαρχούσε στην Ιταλία του 19[SUP]ου[/SUP] αιώνα. Το δεύτερο θέμα είναι και αυτό συγκρατημένο αλλά είναι πιο ζεστό και πιο ανθρώπινο.
Το τρίτο μέρος, con moto moderato, είναι ένα ευχάριστο μενουέτο. Η μόνη αντίθεση είναι τα κόρνα που παρεμβάλλονται ασυνόδευτα με μια ανεξάρτητη πιο επίσημη μελωδία.
Το τέταρτο μέρος χαρακτηρίζεται σαν presto, Saltarello από το σαλτάρω, πηδώ. Εδώ ο Mendelssohn χρησιμοποιεί τον λαϊκό Ιταλικό χορό όπως και ένας άλλος επισκέπτης της Ιταλίας , ο Berlioz στο Carnaval Romain. Η ορχήστρα κινείται σε πολύ γρήγορους ρυθμούς, κάποιες στιγμές χορευτικούς, αλλά η μουσική δεν είναι χαρούμενη.
Ο κατάλογος των καλών ηχογραφήσεων είναι πολύ μεγάλος. Ενδεικτικά
Παραδοσιακές αξίες
Ο κρυμένος άσσος αλλά και με Σικάγο εξαιρετικός.
Αν έχετε Gardiner, Blomstedt, Karajan, Abbado (καλύτερα η live του 95 ή του 67 σε decca), Harnoncourt με όργανα εποχής, είναι όλοι εξαιρετικοί.
Καλή μοντέρνα εγγραφή σε sacd ο Jan Willem de Vriend με τους Ολανδούς.