Οι μορφές των πραγμάτων [The Yardbirds]

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
BeckMcCartyDrejaSamwell-SmithRelf.jpg
(Α->Δ) Jeff Beck (εμπρός), Jim McCarty, Chris Dreja, Paul Samwell-Smith και Keith Relf (φωτογραφία Charlie Gillett)​

Οι Yardbirds αναδύθηκαν μέσα από τις στάχτες των ποπ προσανατολισμένων, αρχών της δεκαετίας του εξήντα, διοχετεύοντας ένα ήχο βαθιά ριζωμένο στο αμερικάνικο μπλουζ, που η ωμή του όμως ενέργεια με την ανανεωτική τους διάθεση το μετέτρεψαν σε καταπέλτη που έδωσε τη βάση για τη νέα μορφή των πραγμάτων. Ήταν και οι τρεις θεοί της κιθάρας - Clapton, Beck, Page - που εναλλακτικά, πέρα και πάνω από το κάθε φαντασία και κριτική παίξιμό τους, σφράγισαν με την προσωπικότητά τους τις τρεις εξελικτικές περιόδους της ύπαρξης του γκρουπ. Οι δίσκοι των Yardbirds απορροφήθηκαν ενθουσιωδώς από τους επίδοξους κιθαρίστες και άλλους ροκ-εντ-ρολ εμμονικούς, που σχημάτισαν γκαράζ μπάντες εκείνη την εποχή.

Ο ήχος τους υπήρξε χαρακτηριστικός από την αρχή, και θα γινόταν ακόμα πιο ξεχωριστός καθώς προχώρησαν πέρα από την κατάσταση της μπλουζ μπάντας. Παρόλο, τελικά, το χάος που τους περιέβαλε και τους άφησε εκτός συγχρονισμού με τον υπόλοιπο κόσμο της μουσικής, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν μία από τις σημαντικότερες μπάντες της δεκαετίας του 1960 και το γενετικό τους υλικό βρίσκεται σταθερά σε πολλά από τα είδη που συνθέτουν το ροκ σήμερα.

Οι απολαυστικές ζωντανές εμφανίσεις των Yardbirds έμειναν θρυλικές και ένα βασικό τους στοιχείο ήταν ένα εκτεταμένο οργανικό τμήμα κατά τη διάρκεια μερικών τραγουδιών, δημιουργώντας έναν ροκ μανιερισμό. Ο Clapton υπενθύμισε: «Ενώ οι περισσότερες μπάντες έπαιζαν τρίλεπτα τραγούδια, εμείς ξεχειλώναμε τα τρία λεπτά σε πέντε ή έξι, και το κοινό τρελαινόταν». Αυτή η μουσική διάταξη, που χρίστηκε "rave up" (ξεφάντωμα/ξέσπασμα/παραλήρημα), ερχόταν συνήθως κατά τη διάρκεια του μεσαίου οργανικού τμήματος, στο οποίο η μπάντα άλλαζε το ρυθμό σε διπλό-χρόνο και έχτιζε τον οργανικό αυτοσχεδιασμό που έφτανε σε κορύφωση. Μάλιστα, το παρατσούκλι 'Αργοχέρης' του Κλάπτον δόθηκε κατά τη διάρκειά τους, από τον μάνατζερ Γκομέλσκι, γιατί έσπαγε συχνά τη χορδή της κιθάρας και ενώ την άλλαζε, το κοινό χειροκροτούσε αργά. Το "ρέιβ απ" έχει ρίζες στην τζαζ και έγινε μέρος της υπογραφής του ήχου των Yardbirds.

Ειδικά για το άλμπουμ της παρουσίασής μας, ειπώθηκαν πολλά από κριτικούς και ιστορικούς. Ο Bruce Eder του AllMusic, το περιγράφει ως «ένα από τα καλύτερα LP ολόκληρης της βρετανικής εισβολής, ισότιμο με το μεγαλύτερο έργο των Beatles και των Rolling Stones στα μέσα της δεκαετίας του 1960». Ο συγγραφέας Denise Sullivan δήλωσε: «Μεταξύ των βρετανικών μπλουζ-ροκ άλμπουμ, αυτή η παραγωγή του Giorgio Gomelsky είναι η επιλογή για τον πλούτο των χιτ της και την επιρροή της στο γκαράζ και στη ροκ ληντ κιθάρα». Ο βιογράφος του Clapton, David Bowling αποκαλεί το άλμπουμ «πρώιμο και σημαντικό ροκ εντ ρολ... Παραμένει ένα σημαντικό βήμα στην εξέλιξη της ροκ μουσικής». Στο περιοδικό Guitar Player γράφτηκε: «Σήμερα, το δεύτερο αμερικάνικο άλμπουμ των Yardbirds ακούγεται σαν την απόλυτη γκαράζ μπάντα που συναντά έναν κιθαρίστα της συντέλειας του κόσμου. Όμως, για λίγο το '65, το άλμπουμ περιείχε το πιο φρέσκο και ζωτικό παίξιμο ροκ κιθάρας». Το περιοδικό Rolling Stone στην κριτική του άλμπουμ σημείωσε: «Ελευθερωμένοι από την καθαρολογία των μπλουζ του Eric Clapton και ωθούμενοι από την παράτολμη επιδειξιομανία του Jeff Beck, οι Yardbirds ξεκίνησαν μια θορυβώδη ροκ εντ ρολ αβάν-γκάρντ. Αυτή είναι η γέφυρα ανάμεσα στα μπητ γκρουπ και την ψυχεδέλεια».

Τα σχήματα των πραγμάτων μπροστά στα μάτια μου
απλώς με διδάσκουν να απεχθάνομαι
Θα κάνει ο χρόνος τους ανθρώπους πιο σοφούς;

Εδώ μέσα στο μοναχικό μου πλαίσιο
τα μάτια μου άκουσαν το μυαλό μου
Αλλά θα φαίνεται το ίδιο;

Έλα αύριο, θα έχω μεγαλώσει;
Έλα αύριο, μπορεί να 'μαι στρατιώτης
Έλα αύριο, θα είμαι πιο τολμηρός από σήμερα;

Τώρα τα δέντρα είναι σχεδόν πράσινα,
Αλλά θα εξακολουθούν να φαίνονται
όταν οι καιροί και η παλίρροια έρθουν;

Όσο περνάει από το χέρι σου
Μην καταστρέψεις, σε παρακαλώ, αυτά τα χώματα
Μην τα μετατρέψεις σε άμμο ερήμου

...
Ελπίζω ότι θα βρω σύντομα
σκέψεις βαθιά μέσα στο μυαλό μου
που δεν θα εξοβελίζουν τη φάρα μου

- Shapes of Things (P. Samwell-Smith, K. Relf, J. McCarty)​


ClaptonBeckByGrio.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Καρδιά γεμάτη από ψυχή!​

The Yardbirds - Having A Rave Up With The Yardbirds (Νοέμβριος 1965, Epic)

HavingARaveUpWithTheYardbirds.jpg

Τραγούδια: A1 You're A Better Man Than I (M. Hugg) - 3:17, A2 Evil Hearted You (G. Gouldman) - 2:24, A3 I'm A Man (E. McDaniels) - 2:37, A4 Still I'm Sad (J. McCarty, S. Smith) - 2:57, A5 Heart Full Of Soul (G. Gouldman) - 2:28, A6 The Train Kept A-Rollin' (T. Bradshaw, L. Mann) - 3:26, B1 Smokestack Lightning (C. Burnett) - 5:35, B2 Respectable (O.K. Isley, R. Isley, R. Isley) - 5:28, B3 I'm A Man (E. McDaniels) - 4:24, B4 Here 'Tis (E. McDaniel) - 5:04
Μουσικοί: Keith Relf (φωνητικά, φυσαρμόνικα, ακουστική κιθάρα, κρουστά), Jeff Beck (ληντ κιθάρα στην πρώτη πλευρά), Eric Clapton (ληντ κιθάρα στη δεύτερη πλευρά), Chris Dreja (ρυθμική κιθάρα), Paul Samwell-Smith (μπάσο, υποστηρικτικά φωνητικά, μουσικός διευθυντής), Jim McCarty (τύμπανα, υποστηρικτικά φωνητικά), Ron Prentice (μπάσο: A5)
Παραγωγή / Μηχανικοί: Giorgio Gomelsky, Paul Samwell-Smith / Sam Phillips, Roy Halee, Roger Cameron, Keith Grant

Οι ηχογραφήσεις με τον Beck πραγματοποιήθηκαν, στις 12 Σεπτεμβρίου 1965 στο Phillips Recording Studio του Μέμφις, Τενεσί, στις 19 Σεπτεμβρίου 1965 στα Chess Studios στο Σικάγο, στις 21 και 22 Σεπτεμβρίου 1965 στο Columbia Recording Studio της Νέας Υόρκης, στο Λονδίνο στις 20 Απριλίου και 17 Αυγούστου 1965 στα Advision Studios, καθώς και στα Olympic Studios στις 27 Ιουλίου 1965. Τα ζωντανά τραγούδια με τον Clapton ηχογραφήθηκαν τον Μάρτιο του 1964 στο Marquee Club του Λονδίνου.

PromoAds.jpg

Το Having a Rave Up with The Yardbirds είναι ένα παράξενα κατασκευασμένο συνονθύλευμα πρόσφατων σινγκλ, νέων ηχογραφήσεων και ζωντανών κομματιών του γκρουπ που είχαν ηχογραφηθεί δεκαεννιά μήνες πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ. Παρόλα αυτά, συλλαμβάνει την ουσία των Yardbirds από πολλές διαφορετικές γωνίες και έθεσε μια σταθερή βάση για το βαρύ μπλουζ ροκ που θα κυριαρχήσει στον κόσμο της μουσικής για τις επόμενες δεκαετίες. Υπάρχουν ζωντανά και στούντιο κομμάτια, που καλύπτουν από το παλαιότερο καθαρό μπλουζ μέχρι και το επερχόμενο ψυχεδελικό ροκ. Η πρώτη πλευρά παρουσιάζει τον τότε κιθαρίστα τους, Jeff Beck, ενώ η δεύτερη πλευρά διαθέτει παλαιότερες ζωντανές ηχογραφήσεις με τον πρώην κιθαρίστα τους, Eric Clapton, που είχαν πρωτύτερα κυκλοφορήσει στην Αγγλία στο άλμπουμ του 1964, Five Live Yardbirds.

Αυτό το λάιβ άλμπουμ απέτυχε να φτάσει στα τσαρτ και ακολούθως δεν εκδόθηκε στις ΗΠΑ ή αλλού στον κόσμο. Ο Clapton σύντομα αποχώρησε καθώς θεωρούσε τον εαυτό του έναν καθαρό μπλουζίστα και δεν του άρεσε η εμπορική προσέγγιση με τραγούδια όπως το χιτ σινγκλ, "For Your Love". Για την αντικατάσταση του Clapton, πλησίασαν τον Jimmy Page, αλλά εκείνη τη στιγμή μη θέλοντας να εγκαταλείψει τη σέσιον δουλειά του, τους συνέστησε τον Jeff Beck, ο οποίος προσκλήθηκε σε άτυπη ακρόαση. Ο ντράμερ McCarty θυμάται το δοκιμαστικό: «Όχι μόνο μπορούσε να παίξει αυτά του Eric, αλλά και πολλά άλλα... Υπήρχε το Les Paul πράμα, το ροκαμπίλι, τα πάντα όλα. Το στυλ του ήταν επίσης κάπως φουτουριστικό, εντυπωσιαστήκαμε». Ο Beck κλήθηκε να συμμετάσχει και έπαιξε την πρώτη του συναυλία με τους Yardbirds την ίδια μέρα που το "For Your Love" κυκλοφόρησε. Το άλμπουμ For Your Love, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1965, ήταν η πρώτη διεθνής κυκλοφορία του συγκροτήματος και διέθετε τραγούδια με τους Clapton και Beck στην κιθάρα. Αργότερα το καλοκαίρι, οι Yardbirds ξεκίνησαν την πρώτη τους περιοδεία στις ΗΠΑ στρέφοντας αποφασιστικά την εστίασή τους προς την αμερικάνικη αγορά.

Μερικά από τα στούντιο κομμάτια για το Having a Rave Up ηχογραφήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης αμερικανικής περιοδείας στο Sam Phillips Recording Studio στο Μέμφις και τα Chess Studios στο Σικάγο. Το άλμπουμ συν-παράχθηκε από τον Giorgio Gomelsky και τον μπασίστα Paul Samwell-Smith, και κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στις 15 Νοεμβρίου 1965 από την αμερικάνικη ετικέτα των Yardbirds, Epic Records. Ο Smith βοήθησε επίσης να δώσει στο άλμπουμ τον τίτλο του, καθώς διαμόρφωσε πολλές από τις "ρέιβ απ" αποδόσεις κατά τη διάρκεια των ενδιάμεσων οργανικών τμημάτων αρκετών τραγουδιών, ειδικά εκείνων της "ζωντανής" πλευράς του άλμπουμ.

Μπορείς να κρίνεις έναν άνθρωπο από τα μαλλιά του;
Μπορείς να διαβάσεις τη σκέψη του από τα ρούχα που φοράει;
Μπορείς να καταλάβεις έναν κακό άνθρωπο από το σχέδιο στη γραβάτα του;

Λοιπόν τότε, κύριε, είσαι καλύτερος άνθρωπος από μένα
Ναι, κύριε, είσαι καλύτερος άνθρωπος από μένα
Ω, κύριε, είσαι καλύτερος άνθρωπος από μένα
Ναι, κύριε, είσαι καλύτερος άνθρωπος από μένα

Μπορείς να χαρακτηρίσεις κάποιον σοφό από τον τρόπο που μιλάει ή γράφει σωστά;
Είναι αυτό πιο σημαντικό από τις αυτά που λέει;
Και να καλέσεις κάποιον ανόητο αν δεν μοχθεί για τον πλούτο;

...
Μπορείς να καταδικάσεις κάποιον εάν δεν επιδοκιμάζει την πίστη σου;
Να πεις ότι το χρώμα του δέρματός του είναι το χρώμα της ψυχής του;
Θα μπορούσες να ισχυριστείς ότι θα πρέπει όλοι να πεθάνουν για τον βασιλιά και τη χώρα;

...

- Mister, You're a Better Man Than I (M. Hugg, B. Hugg)​

Το υποτιμημένο αλλά φανταστικό εναρκτήριο, "You're a Better Man Than I", γραμμένο από τον Mike Hugg (των Manfred Mann) και τον αδελφό του Brian, εξαπολύει προηγμένες ροκ τεχνικές και μήνυμα αντιρατσιστικό, αντιπολεμικό και αντίθετο στα στερεότυπα διευρύνοντας τη συλλογική κοινωνική τους συνείδηση. Υπάρχει ένα διακριτικό παιχνίδι στην ηχητική διακύμανση για να δοθεί ένα κρίσιμο και μελαγχολικό εφέ και να τονιστεί το κυλιόμενο μπάσο και τα τύμπανα μαζί με τις πιασάρικες και χιπ μελωδίες από τον τραγουδιστή Keith Relf. Από την αρχή, κιόλας, γίνεται γνωριμία με τους πειραματισμούς του Beck, την παραμόρφωση, το βιμπράτο, και τη μεγάλης διάρκειας δόνηση χορδών (sustain) στο σόλο της κιθάρας του αλλά και τη χρήση ανάδρασης. Ο συνεργάτης του γκρουπ Graham Gouldman (αργότερα στην αρτ ροκ μπάντα 10cc) συνέθεσε το κιθαριστικό "Evil Hearted You", το οποίο ήταν μεγάλο χιτ για τους Yardbirds στη Βρετανία. Ένα ελάσσωνος τονικότητας, ποπ-προσανατολισμένο κομμάτι που ενσωματώνει επίσης εξωτικά ηχητικά στοιχεία, μελωδία επηρεασμένη από τη Μέση Ανατολή, απόκοσμες υποστηρικτικές αρμονίες, την απειλητική πληγωμένη φωνή του Relf καθώς ο Beck προσφέρει ένα σλάιντ σόλο και περίεργες συγχορδίες πριν το γκρουπ ξεκινήσει την πρώτη τους ξέφρενη "ρέιβ απ" γέφυρα.

BeckSamwell-SmithRelfDrejaMcCarty.jpg
1965: (Α->Δ) Jeff Beck (κρατώντας μια Fender Jaguar), Paul Samwell-Smith, Keith Relf, Chris Dreja, Jim McCarty (φωτογραφία από τα αρχεία του Michael Ochs)​
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Ακόμα είμαι λυπημένος...​

McCartyBeckSamwell-SmithDrejaRelf.jpg
1965: (Α->Δ) Jim McCarty, Jeff Beck, Paul Samwell-Smith, Chris Dreja, Keith Relf (φωτογραφία από τα αρχεία του Michael Ochs)​

Στη συνέχεια έρχεται μια ξεχωριστή και περίτεχνη έκδοση του κλασικού "I'm a Man", του Bo Diddley. Αυτή η στούντιο ηχογράφηση του τραγουδιού καταγράφηκε στα Chess Studios και συγκεντρώνει πολλά, μέσα σε δυόμισι λεπτά, ενώ εξακολουθεί να παραμένει ένα χαλαρό και διασκεδαστικό τζαμάρισμα. Η φυσαρμόνικα του Relf πραγματικά λάμπει ως το κύριο όργανο εδώ, με τους κιθαρίστες Beck και Chis Dreja να συνεισφέρουν όμορφα στο φρενήρες τζαμ. Στη δεύτερη λάιβ πλευρά υπάρχει μια άλλη καλή αλλά όχι τόσο δυνατή έκδοση, οδηγούμενη από τις κιθάρες του Clapton. Το "Still I'm Sad" είναι η μόνη απόλυτα πρωτότυπη σύνθεση του δίσκου, που συνυπογράφει ο Smith και ο ντράμερ Jim McCarty. Αυτό το κομμάτι παίρνει μια ριζοσπαστική κατεύθυνση σαν ένα σκοτεινό φολκ τραγούδι με την επαναλαμβανόμενη ψευδο-γρηγοριανή ψαλμωδία, συνδυαζόμενη με το αχνό ακουστικό παίξιμο και τα απαλά κρουστά, κρατώντας σ' όλη τη διάρκεια ένα σταθερό, αργό ρυθμό. Κορυφαίο!

Η "καρδιά" του άλμπουμ έρχεται στο τέλος της πρώτης πλευράς, ξεκινώντας από το "Heart Full of Soul" του Gouldman που υπήρξε ένα από τα πρώτα ροκ τραγούδια που ενσωματώνουν ινδικές μουσικές επιρροές, αρκετούς μήνες πριν οι Beatles διαδώσουν τον ήχο με το "Norwegian Wood". Αρχικά επρόκειτο να επιλέξουν ένα σιτάρ, αλλά επειδή δεν ήταν αρκετά ισχυρό για να δώσει τον επιθυμητό ήχο, ο Beck κατάφερε με το φαζ μποξ και με χειρισμό των χορδών να παράγει ένα εξίσου εξωτικό με το σιτάρ αποτέλεσμα. Το τραγούδι, που άντεξε στον χρόνο, με την εξαιρετική παραγωγή και την τέλεια ατμόσφαιρα των καιρών του, έφτασε στο Τοπ 10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Το κομμάτι κλεισίματος της πρώτης πλευράς, "The Train Kept A-Rollin'", θα αποτελέσει το κλασσικό τραγούδι τζαμαρίσματος των τελών της δεκαετίας του εξήντα με εκτελέσεις από αμέτρητες μπάντες, που ακολούθησαν την έκδοση αυτή των Yardbirds. Η δικιά τους εκδοχή βασίστηκε στη ροκαμπίλι εκτέλεση του 1956, από τους Johnny Burnette and the Rock 'n Roll Trio, του ρυθμ εντ μπλουζ κομματιού του Tiny Bradshaw, βγάζοντάς το από την αφάνεια και καθιστώντας το, κλασικό. Ο Jeff Beck πρωτοστατεί από την αρχή με το σφύριγμα του τρένου από την κιθάρα του και με το ογκώδες ριφ που κυριαρχεί. Τα δύο κύρια φωνητικά που ηχογράφησε ο Relf αποκλίνουν, δημιουργώντας ένα παράξενο αποτέλεσμα με τον μανιακό τους ήχο. Το βαρύ μπάσο του Paul Samwell-Smith ενισχύεται καθ' όλη τη διάρκεια, διατηρώντας το γκρουβ καυτό και βαρύ, αλλά είναι πάλι ο Jeff Beck που κλέβει πραγματικά την παράσταση με ένα ζευγάρι σόλο που ξεσηκώνουν. Όταν ο Jimmy Page εντάχθηκε στο συγκρότημα, επανηχογράφησαν μια ζωντανή έκδοση με τίτλο "Stroll On" για την ταινία του 1966, Blowup του Antonioni, όπου η μπάντα το εκτελεί σ' ένα αντεργκράουντ κλαμπ με τον Jeff Beck να τα "σπάει" απ' όλες τις απόψεις...

Τα τέσσερα εναπομείναντα τραγούδια, της δεύτερης πλευράς, ήταν αποδόσεις παραδοσιακών κλασικών μπλουζ που είχαν ηχογραφηθεί ζωντανά με τον Eric Clapton στο Λονδίνο, τον Μάρτιο του 1964. Ενώ αυτά δεν είναι οι καλύτερες δυνατές ηχογραφήσεις, καθώς το μπάσο και τα τύμπανα είναι πολύ δυνατά και τα κύρια φωνητικά είναι χαμηλά στη μείξη, η ενέργεια όμως των εκτελέσεων που τα διαπερνά, αποζημιώνει. Το "Smokestack Lightning" του Howlin' Wolf είναι το καλύτερο από αυτά ως ροκ ερμηνεία ενός καθαρού μπλουζ τραγουδιού. Το "Respectable" των Isley Brothers είναι γρήγορο και ενθουσιώδες, με πρώιμες σκα αντανακλάσεις, ενώ το κλείσιμο "Here 'Tis" περιέχει σπουδαίο μπάσο με σκατ (μίμηση μουσικών οργάνων με τη φωνή), ρεφρέν φωνητικών στο παρασκήνιο και άγριο, μαινόμενο παίξιμο κιθάρας με γρήγορα κρουστά.

Το Having a Rave Up with The Yardbirds ήταν το υψηλότερο στα τσαρτ άλμπουμ των Yardbirds στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της ενεργού καριέρας τους και μια μεταγενέστερη επανέκδοση συνδυάστηκε με έντεκα επιπλέον μπόνους κομμάτια. Μέσα σ' αυτά περιλαμβάνεται ένα πρωτότυπο του γκρουπ, το δημοφιλές σινγκλ, "Shapes of Things" (οι μεταφρασμένοι στίχοι του υπάρχουν στην εισαγωγή), που βρισκόταν στην αιχμή της ηχητικής εξέλιξης, και το "New York City Blues", ένα πραγματικό πρόδρομο του μπλουζ ήχου των Led Zeppelin, αρκετά χρόνια αργότερα. Το άλμπουμ μπορεί να έχει χαοτική καταγωγή, αλλά συλλαμβάνει μουσικά ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα που υπήρξαν ποτέ κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής του, με τον Jeff Beck να αποδεικνύει επίσης με απόλυτο τρόπο ότι ήταν ένα από πιο σημαντικά κλειδιά της επιτυχίας των Yardbirds.

Υποκλίνομαι!

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Greg Russo - Yardbirds: The Ultimate Rave-Up, 2016)

WoolwichLiveRecordShopSigning.jpg
Five Live Yardbirds: (από αριστερά) Chris Dreja, Paul Samwell-Smith, Jim McCarty, Keith Relf και Eric Clapton, παίζοντας στο Black Cat Club στο Woolwich, 21 Ιανουαρίου 1965 / (Α->Δ) Paul Samwell-Smith, Jim McCarty, Chris Dreja, Eric Clapton, Keith Relf, φωτογραφίζονται σε δισκοπωλείο του Λονδίνου υπογράφοντας αυτόγραφα​
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
- The Yardbirds · Having a Rave up with the Yardbirds [Playlist] -
 

Δημήτρης Ιωάννου

Moderator
Staff member
18 June 2006
15,800
Αθήνα-Κέντρο
Οι μορφές των πραγμάτων παίρνουν όψεις και σχήματα με τις παρουσιάσεις σου ,Γρηγόρη.

Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω πλέον για τα χρυσοκέντητα αφιερώματά σου.

Υ.Γ.Τον jeff Beck τον ήξερα αλλά το σύνολο όχι.Μη με μαλώσεις...
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,022
Αιγάλεω
shape.jpg

Το "δικό μου" Shapes of Things είναι μια συλλογή σε διπλό βινύλιο (και μάλιστα διαφανές), κομματιών απο το "Five Live Yardbirds", το "For your Love", το υπο παρουσίαση "Rave up" καθώς και άλλα- μάλλον singles -της περιόδου 1964-66.

Θα συμφωνήσω φυσικά απόλυτα μαζί σου για το οτι ο ήχος τους υπήρξε χαρακτηριστικός από την αρχή, και θα γινόταν ακόμα πιο ξεχωριστός καθώς προχώρησαν πέρα από την κατάσταση της μπλουζ μπάντας. Παρόλο, τελικά, το χάος που τους περιέβαλε και τους άφησε εκτός συγχρονισμού με τον υπόλοιπο κόσμο της μουσικής, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν μία από τις σημαντικότερες μπάντες της δεκαετίας του 1960 και το γενετικό τους υλικό βρίσκεται σταθερά σε πολλά από τα είδη που συνθέτουν το ροκ σήμερα.

Δεν κέρδισαν ποτέ - σε φήμη και καλλιτεχνική πρωτοπορία- τουλάχιστον αυτά που τους αναλογούσαν, και αυτά που "έσπειραν" τα "θέρισαν" άλλοι.

Ας κάνω και μια σχετική υπενθύμιση για το εκπληκτικό "Yardbirds (Roger the Engineer)" που είχες παρουσιάσει εδώ

Επίτρεψέ μου και μια μικρή μνεία στον τραγουδιστή Keith Relf (φωνητικά, φυσαρμόνικα, κιθάρα, σύνθεση), καθώς πάντα με συγκινούσε προσωπικά το πως όλα αυτά τα θαυμαστά και ωραία, τα έκανε παρότι έπασχε απο πολύ σοβαρά και χρόνια αναπνευστικά προβλήματα- πραγματικό κατόρθωμα,- έζησε στη σκιά των superstars κιθαριστών που πέρασαν απο το συγκρότημα μετά τη διάλυσή του, και βέβαια το τραγικό του τέλος λόγω ηλεκτροπληξίας ενώ έπαιζε κιθάρα στο σπίτι του, προφανώς εξαιτίας κάποιου ελαττωματικού ενισχυτή.

ΥΓ: Μπράβο ακόμα μιά φορά και για τις ζωγραφιές της νιότης σου. Συγκινούμαι ιδιαίτερα όταν ανεβάζεις τέτοιες :worshippy:
 
Last edited:

opsim

Moderator
Staff member
11 May 2008
15,778
Αθήνα
Όπως γράφει και ο Γρηγόρης στο πρώτο του ποστ η "out of sync' φύση τους τους εμπόδισε να γίνουν πιο επιτυχημένοι εμπορικά. Στην "single orientated" εποχή αυτοί έκαναν album orientated δίσκους. Αν άντεχαν έναν χρόνο ακόμα, θα "έπιαναν" το 1968 όπου η κατεύθυνση των πραγμάτων άλλαξε και το παρακάτω τραγούδι θα ήταν δική τους μεγάλη επιτυχία.

https://www.youtube.com/watch?v=3ffBRhtWjEQ
 

superfly

Moderator
Staff member
21 November 2008
15,689
πετρουπολη
https://www.youtube.com/watch?v=P3d_UOgHYbw

Ας βάλουμε και μια κινηματογραφική αναφορά.Από το Blow Up του Αντονιόνι,ενώ παίζουν το Train Kept A-Rollin'.
Ο Jeff Beck τα παίρνει κάποια στιγμή γιατί κάτι πάει στραβα με τον ενισχυτή του,ενώ στη σκηνή βρίσκεται και ο Jimmy Page που συνέχισε μ'αυτούς και τελικά όταν το πράγμα δεν περπάταγε άλλο έφτιαξε τους The New Yardbirds που μετονομάστηκαν σε Led Zeppelin.

Με τους Yardbirds έχω θέμα γιατί βασικά δεν μπορώ να είμαι "αντικειμενικός".Τους έχω αδυναμία...
Γκρεγκ...:grinning-smiley-043