Όταν ξεκινούσε το Αvclub πίσω στο 2006, έβαζε ως κυρίαρχο σκοπό του του τη δωρεάν μετάδοση της γνώσης και την προώθηση της απόκτησης προσωπικής εμπειρίας σε θέματα που αφορούν την οικιακή οπτικοακουστική διασκέδαση-ψυχαγωγία. Και κάποιοι απο τους τρόπους πραγμάτωσης των παραπάνω θα ήταν οι επισκέψεις - συγκεντρώσεις, η διοργάνωση παρουσιάσεων και σεμιναρίων, ως και η χρήση ειδικά διαμορφωμένων ιδιόκτητων χώρων για την απόκτηση αυτών των εμπειριών.
Με κύρια αιτία το ξέσπασμα της τότε κρίσης και στον αντίποδα τα δυσανάλογα με τις συνθήκες έξοδα, που το εγχείρημα αυτό θα απαιτούσε, το φόρουμ έμεινε σχεδόν το μόνο σημείο επαφής ημών, πολύ σημαντικός χώρος "συνάντησης" και μετάδοσης γνώσης και εμπειριών, αλλά, όσον αφορά τουλάχιστον τον ήχο, παρασυνηθίσαμε να ακούμε με τα ...μάτια. Και αυτό, με κάποιο τρόπο, εναντιώνεται στους αρχικούς σκοπούς μας.
Προσωπική εμπειρία, δε σημαίνει να ενστερνίζομαι αμάσητο ότι διακινείται ως "γνώση", ούτε να αναπαράγω ως μόνο θέσφατο κάτι που ειπώθηκε ή γράφτηκε κάπου, κάτι που είπε ένας "γκουρού" κλπ
Αν καθήσουμε να διαβάσουμε τη θεωρία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, μια ζωή δεν θα μας έφτανε.
Ανοίγω επομένως αυτό το νήμα για την πράξη, όχι για ακόμα μια θεωρητικοποιημένη αναφορά σε συνταγές και αναπαραγωγή θεωριών, αλλά τις εμπειρίες μας στην πράξη. Και γιατί όχι, αν ταιριάξει να φτιάξουμε και καμμιά... πράξη, εννοώ ακρόαση.
Ο τρόπος που ακούει,
ή θέλει (αλλά δε μπορεί) να ακούει,
ή δύναται (γιατί για παραπάνω δεν μπορεί να δώσει)
να ακούει ο καθένας μας είναι διαφορετικός και οι δρόμοι στο να φτάσει στο -δυνατόν - επιθυμητό, μπορεί να είναι σίγουρα περισσότεροι του ενός, άλλοι σύντομοι, άλλοι μακροί, επίπονοι ή και αδιέξοδοι.
Η πορεία είναι γνώση.
Πάμε να πούμε τις εμπειρίες απο την πορεία μας, χωρίς αναπαραγωγή γραφομένων στα φυλλάδια και στα sites των εταιριών.
Να επιβεβαιώσουμε δηλαδή πως ο καθένας έχει τον τρόπο του και είναι μάταιο να βγάζουμε συνταγές ανάλογα με τα τετραγωνικά.
Τι ακούμε στο τέλος της ηχητικής αλυσίδας;
Τα ηχεία.
Αυτό νά´ναι το θέμα μας
Με κύρια αιτία το ξέσπασμα της τότε κρίσης και στον αντίποδα τα δυσανάλογα με τις συνθήκες έξοδα, που το εγχείρημα αυτό θα απαιτούσε, το φόρουμ έμεινε σχεδόν το μόνο σημείο επαφής ημών, πολύ σημαντικός χώρος "συνάντησης" και μετάδοσης γνώσης και εμπειριών, αλλά, όσον αφορά τουλάχιστον τον ήχο, παρασυνηθίσαμε να ακούμε με τα ...μάτια. Και αυτό, με κάποιο τρόπο, εναντιώνεται στους αρχικούς σκοπούς μας.
Προσωπική εμπειρία, δε σημαίνει να ενστερνίζομαι αμάσητο ότι διακινείται ως "γνώση", ούτε να αναπαράγω ως μόνο θέσφατο κάτι που ειπώθηκε ή γράφτηκε κάπου, κάτι που είπε ένας "γκουρού" κλπ
Αν καθήσουμε να διαβάσουμε τη θεωρία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, μια ζωή δεν θα μας έφτανε.
Ανοίγω επομένως αυτό το νήμα για την πράξη, όχι για ακόμα μια θεωρητικοποιημένη αναφορά σε συνταγές και αναπαραγωγή θεωριών, αλλά τις εμπειρίες μας στην πράξη. Και γιατί όχι, αν ταιριάξει να φτιάξουμε και καμμιά... πράξη, εννοώ ακρόαση.
Ο τρόπος που ακούει,
ή θέλει (αλλά δε μπορεί) να ακούει,
ή δύναται (γιατί για παραπάνω δεν μπορεί να δώσει)
να ακούει ο καθένας μας είναι διαφορετικός και οι δρόμοι στο να φτάσει στο -δυνατόν - επιθυμητό, μπορεί να είναι σίγουρα περισσότεροι του ενός, άλλοι σύντομοι, άλλοι μακροί, επίπονοι ή και αδιέξοδοι.
Η πορεία είναι γνώση.
Πάμε να πούμε τις εμπειρίες απο την πορεία μας, χωρίς αναπαραγωγή γραφομένων στα φυλλάδια και στα sites των εταιριών.
Να επιβεβαιώσουμε δηλαδή πως ο καθένας έχει τον τρόπο του και είναι μάταιο να βγάζουμε συνταγές ανάλογα με τα τετραγωνικά.
Τι ακούμε στο τέλος της ηχητικής αλυσίδας;
Τα ηχεία.
Αυτό νά´ναι το θέμα μας