Περίεργο πράγμα τα γενέθλια.Ειδικά όταν κλείνεις τα 40.Κοιτάζεις τι άφησες πίσω σου και σε τι προσβλέπεις στην συνέχεια με μια δόση θλίψης φυσικά, μιας και είναι θεμέλιο της ανθρώπινης φύσης, της υπόστασης και του Εγώ.’Τι έκανα 40 χρόνια τώρα και τι θα κάνω από εδώ και πέρα?’
Ευτυχώς η Τέχνη δεν έχει την υποτέλεια του Εγω,δεν παίρνει καλλωπισμούς ούτε φτιασίδια.
Ο χρόνος κρίνει την τέχνη και δευτερευώντως ο άνθρωπος.Ο χρόνος μπορεί να είναι αμείλικτος τόσο στον άνθρωπο όσο και στην Τέχνη.Απλά είναι θέμα δομής.Ο άνθρωπος πολεμάει τον χρόνο,τις φθορές του,τις ρυτίδες του.
Στην Τέχνη δεν έχει τέτοια.
Η μεγαλώνεις και παραμένεις τέλειος ή φθείρεσαι ανεπανώρθωτα και σε τρώει η λήθη και παραμερίζεσαι.Γι αυτόν τον τον λόγο στην τέχνη υπάρχει ορολογία και χαρακτηρισμοί:«Κλασσική»,»Αθάνατη»,»Αιώνια»»Διαχρονική»»Σύχρονη»κλπ
Και φυσικά το ίδιο αφορά στην Μουσική.Εκεί και αν έχει θέση ο χρόνος και οι χαρακτηρισμοί.Ισως επειδή ακουμπάει τόσα πολλά είδη και αφορά σε κατευθύνσεις τόσο προς τα μπροστά όσο και προς τα πίσω.
Και τι προκύπτει όταν κοιτάζεις ένα αριστούργημα γραμμένο 40 χρόνια πριν?
Ηταν 2 Ιουνίου του 1980 και ο Bjorn και ο Benny μόλις είχαν ολοκληρώσει μια μουσική ιδέα.Την σκαρφίστηκαν στο νησάκι που δούλευαν όταν ψάχνανε για νέο υλικό.Γυρίζοντας στην Στοκχόλμη είχαν έτοιμη μια απλή μελωδία:Ένα κουπλέ και μία γέφυρα.Παρ όλη την απλότητά της η σύνθεση τους είχε ενθουσιάσει,ήξεραν ότι είχαν κάτι καλό.Στις πρόβες τραγουδούσαν αλαμπουρνέζικα λόγια οι δυό τους (πράγμα που πάντα συνέβαινε) και δώσανε προσωρινά στην σύνθεσή τους τον τίτλο «The Story Of My Life”.
Δυό βδομάδες αργότερα μπήκαν στο studio για να ηχογραφήσουν το Backing track και τους βγήκε ένα uptempo κομμάτι,χτυπώντας τις παλάμες τους ρυθμικά καθ όλη την διάρκεια του κομματιου.Ομως ακούγωντάς το ξανά και ξανά απογοητεύτηκαν και το διέγραψαν πάραυτα (κλασσικοί Μπετοβενικοί στις παραγωγές τους).Φυσικά ακόμα δεν είχαν στίχους και καθαρή οπτική.
Μέχρι που ο Bjorn είχε την ιδέα να το προσεγγείσουν σαν Γαλλικό Chanson,πιο λυρικά και με περισσότερο συναίσθημα.Το αποτέλεσμα τους ικανοπόιησε αρκετά αλλά πάλι..κάτι έλλειπε.
Ωσπου ο Benny χρησιμοποίησε την απίστευτης μελωδικότητας πιάνο εισαγωγή του,επαναλαμβανόμενη καθ όλη την διάρκεια του τραγουδιού,ως κόντρα μελωδία
Αυτό ήταν!
Χρησιμοποιώντας αυτό και την αλά chanson αισθητική,ξαναγράψανε το backing track το οποίο και τους ενθουσίασε.Ηταν τέλειο.
Ετσι απλά ,με Ενα κουπλέ και μια γέφυρα..
Μια μελωδία εξωπραγματική.
Και φυσικά το πιάνο.Το πιάνο από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία τραγουδάει σαν ανθρώπινη φωνή,απόκοσμη και λειτουργική συνάμα
Τώρα είχαν σειρά οι στίχοι τους οποίους έγραφε πάντα ο Bjorn.Οπως έχει πεί σε συνέντευξή του ένοιωσε το τραγούδι βιωματικό και παρ όλο που είχαν περάσει 18 μήνες απ το διαζύγιό του από την Agnetha,το βάρος του χωρισμού τους υπήρχε ακόμα.
Πέρασε ένα ολόκληρο βράδυ με ένα μπουκάλι single malt scotch, και το ξημέρωμα τον βρήκε με έτοιμους τους στίχους και νέο τίτλο:The WinnerTakes It All
Στίχοι που δεν είχαν γραφτεί ποτέ από μη αγγλόφωνο άνθρωπο.Στίχοι φωτιά που λιώνουν ακόμα και σήμερα είτε ζευγάρια είτε μοναχούς ανθρώπους ,απλοί αλλά αμείλεικτοι:”. But tell me does she kiss,like I used to kiss you? Does it feel the same ,when she calls your name?..”
Τώρα έπρεπε να το ηχογραφήσουν και οι δύο ομόφωνα σκέφτηκαν την Agnetha ως lead singer,λόγω των «ψηλών» νοτων που έπιανε αβίαστα και που απαιτούσε το τραγούδι.Ουσιαστικά ήταν ένα τραγούδι “One woman Show”με την Frida να αρκείται στα φωνητικά,πράγμα που την βρήκε απόλυτα σύμφωνη απένατι σε μια τέτοια πρόκληση.
Με δύο πρόβες η Agnetha ήταν έτοιμη.
Βλέπετε,ήταν και για εκείνη βιωματικό το τραγούδι και της έβγαλε όλο το συναίσθημα και το δράμα που έκρυβε πίσω από την μάσκα της λαμπερής ντίβας .
έδειξε την τεράστια γκάμα της φωνής της και έκανε το άλμα από την ποπ τραγουδίστρια στην στόφα της μεγάλης ερμηνεύτριας.
Και το πέτυχε
Και στο τέλος που κρατάει το "..aaall.."με τόση άνεση και διάρκεια ,δυό φορές,δύο σπαρακτικές κορώνες,λυγίζει σίδερα και ανατριχιάζει και τον πιο δύσπιστο ακροατή.
Ετσι απλά.Με ένα κουπλέ και μια γέφυρα..
Το πέρας της ηχογράφησης βρήκε όλους τους μουσικούς και τεχνικούς στο στούντιο με δάκρυα στα μάτια.
Τέτοια ήταν η δυναμική του και το ενδοσκοπικό συναίσθημα αυτού του τραγουδιού.
Η ηχογράφηση του τραγουδιού ολοκληρώθηκε στις 18 Ιουνίου 1980
Σειρά είχε τώρα η οπτική απεικόνιση του τραγουδιού.
Ετσι στις 12 Ιουλίου το γκρούπ ταξίδεψε στο Marstrand ,μια πολη στην δυτική ακτή της Σουηδίας για να γυρίσουν το promo clip υπό την σκηνοθετική αισθητική του Lasse Hallstrom.Ο Hallstrom εσκεμμένα παρουσίασε την Agnetha σαν την τραγική και μοναχική ηρωίδα,κάνοντας ταυτόχρονα την εικόνα του «δυό ζευγάρια ευτυχισμένα» ως τωρα,θρύψαλλα για όλους και για πρώτη φορά.Η δυναμική του κλιπ αποδείχτηκε ότι ήταν ράπισμα στο μέχρι τώρα happy Hour video κατεστημένο.(η άφρο αφάνα της Frida ήταν από μόνη της ένα σοκ !)
Στις 21 Ιουλίου του 1980 κυκλοφόρησε σαν single πηγαίνοντας νο1 σε πέντε –μόλις-χώρες.
Εγινε μεν hit αλλά όχι πρώτης κλάσεως.Ως συνήθως και πολλάκις στην τέχνη ,στην εποχή σου δεν αναγνωρίζεσαι.Το τραγούδι σημείωσε μεγάλη μεν επιτυχία αλλά δεν έκανε το μπαμ που ήχαν συνηθίσει και που περίμεναν.
Κάτι το ότι ήταν λυπητερό,κάτι που τραγουδούσε μόνο η Agnetha,δεν ήταν Abba-happy-tune,σκαρφάλωσε μεν στα τσαρτς αλλά όχι πολύ ψηλά.Οι ίδιοι φυσικά ήξεραν τι είχαν δημιουργήσει και τα χρόνια που πέρασαν τους δικαίωσαν.
Το The Winner Takes It All είναι ένα masterpiece πλέον,έχει διασκευαστεί και τραγουδηθεί από οπερατικούς αρτίστες μέχρι metal bands!!
Είναι τραγούδι δυσθεώρητο και αδιανόητο για ένα «ποπ» γκρούπ που λίγα χρόνια πριν τραγουδούσε χαριτωμένα “Mamma Mia”!
Οι ΑΒΒΑ ανέβασαν τον πήχυ στον Θεό προκαλώντας κατάμουτρα αυτούς που τους αμφισβητούσαν.
Θεωρείται δε από πολλούς το κορυφαίο τραγούδι τους.
Ολοι έχουν ταυτίσει τους Abba με το Dancing Queen,
προσωπικά επιλέγω το Winner Takes It All.Είναι η απαράμιλλη ωριμότητα του ωραίου,που εξελίσσεται σε κλασσικό
Γιατί το κλασσικό αντέχει στον χρόνο,τον κοιτάζει κατάματα και δεν φθείρεται.Δεν ρυτιδιάζει,δεν γερνάει,δεν προσπερναται.
Ζυγίζει το βάρος του σε πλατίνα ,μέταλλο ανεκτίμητο,τόσο βαρύ ώστε να θεωρηθεί ογκόλιθος.
Και αν περάσουν 40 χρόνια δεν είναι τίποτα σπουδαίο γιατί απλούστατα θα παραμείνει ωραίο άλλα τόσα χρόνια και θα συνεχίσει να επηρρεάζει γεννεές και γενεές.
Ετσι απλά.Με ένα κουπλέ και μία γέφυρα..
Lyrics:
I don't want to talk
About the things we've gone through
Though it's hurting me
Now it's history
I've played all my cards
And that's what you've done too
Nothing more to say
No more ace to play
The winner takes it all
The loser standing small
Beside the victory
That's her destiny
I was in your arms
Thinking I belonged there
I figured it made sense
Building me a fence
Building me a home
Thinking I'd be strong there
But I was a fool
Playing by the rules
The gods may throw a dice
Their minds as cold as ice
And someone way down here
Loses someone dear
The winner takes it all
The loser has to fall
It's simple and it's plain
Why should I complain
But tell me does she kiss
Like I used to kiss you?
Does it feel the same
When she calls your name?
Somewhere deep inside
You must know I miss you
But what can I say
Rules must be obeyed
The judges will decide
The likes of me abide
Spectators of the show
Always staying low
The game is on again
A lover or a friend
A big thing or a small
The winner takes it all
I don't want to talk
If it makes you feel sad
And I understand
You've come to shake my hand
I apologize
If it makes you feel bad
Seeing me so tense
No self-confidence
But you see
The winner takes it all
The winner takes it all..
________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Βάζω Metal covers γιατί σε "κλασσικό" στυλ το έχουν τραγουδήσει πολλοί.Απόδειξη στο χρόνο το πόσο ιδιοφυές είναι το τραγούδι.
At Vance :
Rob Lundgren
AloGia ft Army Orchestra
Πηγές : abbasite,wikipedia,youtube.
Ευτυχώς η Τέχνη δεν έχει την υποτέλεια του Εγω,δεν παίρνει καλλωπισμούς ούτε φτιασίδια.
Ο χρόνος κρίνει την τέχνη και δευτερευώντως ο άνθρωπος.Ο χρόνος μπορεί να είναι αμείλικτος τόσο στον άνθρωπο όσο και στην Τέχνη.Απλά είναι θέμα δομής.Ο άνθρωπος πολεμάει τον χρόνο,τις φθορές του,τις ρυτίδες του.
Στην Τέχνη δεν έχει τέτοια.
Η μεγαλώνεις και παραμένεις τέλειος ή φθείρεσαι ανεπανώρθωτα και σε τρώει η λήθη και παραμερίζεσαι.Γι αυτόν τον τον λόγο στην τέχνη υπάρχει ορολογία και χαρακτηρισμοί:«Κλασσική»,»Αθάνατη»,»Αιώνια»»Διαχρονική»»Σύχρονη»κλπ
Και φυσικά το ίδιο αφορά στην Μουσική.Εκεί και αν έχει θέση ο χρόνος και οι χαρακτηρισμοί.Ισως επειδή ακουμπάει τόσα πολλά είδη και αφορά σε κατευθύνσεις τόσο προς τα μπροστά όσο και προς τα πίσω.
Και τι προκύπτει όταν κοιτάζεις ένα αριστούργημα γραμμένο 40 χρόνια πριν?
Ηταν 2 Ιουνίου του 1980 και ο Bjorn και ο Benny μόλις είχαν ολοκληρώσει μια μουσική ιδέα.Την σκαρφίστηκαν στο νησάκι που δούλευαν όταν ψάχνανε για νέο υλικό.Γυρίζοντας στην Στοκχόλμη είχαν έτοιμη μια απλή μελωδία:Ένα κουπλέ και μία γέφυρα.Παρ όλη την απλότητά της η σύνθεση τους είχε ενθουσιάσει,ήξεραν ότι είχαν κάτι καλό.Στις πρόβες τραγουδούσαν αλαμπουρνέζικα λόγια οι δυό τους (πράγμα που πάντα συνέβαινε) και δώσανε προσωρινά στην σύνθεσή τους τον τίτλο «The Story Of My Life”.
Δυό βδομάδες αργότερα μπήκαν στο studio για να ηχογραφήσουν το Backing track και τους βγήκε ένα uptempo κομμάτι,χτυπώντας τις παλάμες τους ρυθμικά καθ όλη την διάρκεια του κομματιου.Ομως ακούγωντάς το ξανά και ξανά απογοητεύτηκαν και το διέγραψαν πάραυτα (κλασσικοί Μπετοβενικοί στις παραγωγές τους).Φυσικά ακόμα δεν είχαν στίχους και καθαρή οπτική.
Μέχρι που ο Bjorn είχε την ιδέα να το προσεγγείσουν σαν Γαλλικό Chanson,πιο λυρικά και με περισσότερο συναίσθημα.Το αποτέλεσμα τους ικανοπόιησε αρκετά αλλά πάλι..κάτι έλλειπε.
Ωσπου ο Benny χρησιμοποίησε την απίστευτης μελωδικότητας πιάνο εισαγωγή του,επαναλαμβανόμενη καθ όλη την διάρκεια του τραγουδιού,ως κόντρα μελωδία
Αυτό ήταν!
Χρησιμοποιώντας αυτό και την αλά chanson αισθητική,ξαναγράψανε το backing track το οποίο και τους ενθουσίασε.Ηταν τέλειο.
Ετσι απλά ,με Ενα κουπλέ και μια γέφυρα..
Μια μελωδία εξωπραγματική.
Και φυσικά το πιάνο.Το πιάνο από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία τραγουδάει σαν ανθρώπινη φωνή,απόκοσμη και λειτουργική συνάμα
Τώρα είχαν σειρά οι στίχοι τους οποίους έγραφε πάντα ο Bjorn.Οπως έχει πεί σε συνέντευξή του ένοιωσε το τραγούδι βιωματικό και παρ όλο που είχαν περάσει 18 μήνες απ το διαζύγιό του από την Agnetha,το βάρος του χωρισμού τους υπήρχε ακόμα.
Πέρασε ένα ολόκληρο βράδυ με ένα μπουκάλι single malt scotch, και το ξημέρωμα τον βρήκε με έτοιμους τους στίχους και νέο τίτλο:The WinnerTakes It All
Στίχοι που δεν είχαν γραφτεί ποτέ από μη αγγλόφωνο άνθρωπο.Στίχοι φωτιά που λιώνουν ακόμα και σήμερα είτε ζευγάρια είτε μοναχούς ανθρώπους ,απλοί αλλά αμείλεικτοι:”. But tell me does she kiss,like I used to kiss you? Does it feel the same ,when she calls your name?..”
Τώρα έπρεπε να το ηχογραφήσουν και οι δύο ομόφωνα σκέφτηκαν την Agnetha ως lead singer,λόγω των «ψηλών» νοτων που έπιανε αβίαστα και που απαιτούσε το τραγούδι.Ουσιαστικά ήταν ένα τραγούδι “One woman Show”με την Frida να αρκείται στα φωνητικά,πράγμα που την βρήκε απόλυτα σύμφωνη απένατι σε μια τέτοια πρόκληση.
Με δύο πρόβες η Agnetha ήταν έτοιμη.
Βλέπετε,ήταν και για εκείνη βιωματικό το τραγούδι και της έβγαλε όλο το συναίσθημα και το δράμα που έκρυβε πίσω από την μάσκα της λαμπερής ντίβας .
έδειξε την τεράστια γκάμα της φωνής της και έκανε το άλμα από την ποπ τραγουδίστρια στην στόφα της μεγάλης ερμηνεύτριας.
Και το πέτυχε
Και στο τέλος που κρατάει το "..aaall.."με τόση άνεση και διάρκεια ,δυό φορές,δύο σπαρακτικές κορώνες,λυγίζει σίδερα και ανατριχιάζει και τον πιο δύσπιστο ακροατή.
Ετσι απλά.Με ένα κουπλέ και μια γέφυρα..
Το πέρας της ηχογράφησης βρήκε όλους τους μουσικούς και τεχνικούς στο στούντιο με δάκρυα στα μάτια.
Τέτοια ήταν η δυναμική του και το ενδοσκοπικό συναίσθημα αυτού του τραγουδιού.
Η ηχογράφηση του τραγουδιού ολοκληρώθηκε στις 18 Ιουνίου 1980
Σειρά είχε τώρα η οπτική απεικόνιση του τραγουδιού.
Ετσι στις 12 Ιουλίου το γκρούπ ταξίδεψε στο Marstrand ,μια πολη στην δυτική ακτή της Σουηδίας για να γυρίσουν το promo clip υπό την σκηνοθετική αισθητική του Lasse Hallstrom.Ο Hallstrom εσκεμμένα παρουσίασε την Agnetha σαν την τραγική και μοναχική ηρωίδα,κάνοντας ταυτόχρονα την εικόνα του «δυό ζευγάρια ευτυχισμένα» ως τωρα,θρύψαλλα για όλους και για πρώτη φορά.Η δυναμική του κλιπ αποδείχτηκε ότι ήταν ράπισμα στο μέχρι τώρα happy Hour video κατεστημένο.(η άφρο αφάνα της Frida ήταν από μόνη της ένα σοκ !)
Στις 21 Ιουλίου του 1980 κυκλοφόρησε σαν single πηγαίνοντας νο1 σε πέντε –μόλις-χώρες.
Εγινε μεν hit αλλά όχι πρώτης κλάσεως.Ως συνήθως και πολλάκις στην τέχνη ,στην εποχή σου δεν αναγνωρίζεσαι.Το τραγούδι σημείωσε μεγάλη μεν επιτυχία αλλά δεν έκανε το μπαμ που ήχαν συνηθίσει και που περίμεναν.
Κάτι το ότι ήταν λυπητερό,κάτι που τραγουδούσε μόνο η Agnetha,δεν ήταν Abba-happy-tune,σκαρφάλωσε μεν στα τσαρτς αλλά όχι πολύ ψηλά.Οι ίδιοι φυσικά ήξεραν τι είχαν δημιουργήσει και τα χρόνια που πέρασαν τους δικαίωσαν.
Το The Winner Takes It All είναι ένα masterpiece πλέον,έχει διασκευαστεί και τραγουδηθεί από οπερατικούς αρτίστες μέχρι metal bands!!
Είναι τραγούδι δυσθεώρητο και αδιανόητο για ένα «ποπ» γκρούπ που λίγα χρόνια πριν τραγουδούσε χαριτωμένα “Mamma Mia”!
Οι ΑΒΒΑ ανέβασαν τον πήχυ στον Θεό προκαλώντας κατάμουτρα αυτούς που τους αμφισβητούσαν.
Θεωρείται δε από πολλούς το κορυφαίο τραγούδι τους.
Ολοι έχουν ταυτίσει τους Abba με το Dancing Queen,
προσωπικά επιλέγω το Winner Takes It All.Είναι η απαράμιλλη ωριμότητα του ωραίου,που εξελίσσεται σε κλασσικό
Γιατί το κλασσικό αντέχει στον χρόνο,τον κοιτάζει κατάματα και δεν φθείρεται.Δεν ρυτιδιάζει,δεν γερνάει,δεν προσπερναται.
Ζυγίζει το βάρος του σε πλατίνα ,μέταλλο ανεκτίμητο,τόσο βαρύ ώστε να θεωρηθεί ογκόλιθος.
Και αν περάσουν 40 χρόνια δεν είναι τίποτα σπουδαίο γιατί απλούστατα θα παραμείνει ωραίο άλλα τόσα χρόνια και θα συνεχίσει να επηρρεάζει γεννεές και γενεές.
Ετσι απλά.Με ένα κουπλέ και μία γέφυρα..
Lyrics:
I don't want to talk
About the things we've gone through
Though it's hurting me
Now it's history
I've played all my cards
And that's what you've done too
Nothing more to say
No more ace to play
The winner takes it all
The loser standing small
Beside the victory
That's her destiny
I was in your arms
Thinking I belonged there
I figured it made sense
Building me a fence
Building me a home
Thinking I'd be strong there
But I was a fool
Playing by the rules
The gods may throw a dice
Their minds as cold as ice
And someone way down here
Loses someone dear
The winner takes it all
The loser has to fall
It's simple and it's plain
Why should I complain
But tell me does she kiss
Like I used to kiss you?
Does it feel the same
When she calls your name?
Somewhere deep inside
You must know I miss you
But what can I say
Rules must be obeyed
The judges will decide
The likes of me abide
Spectators of the show
Always staying low
The game is on again
A lover or a friend
A big thing or a small
The winner takes it all
I don't want to talk
If it makes you feel sad
And I understand
You've come to shake my hand
I apologize
If it makes you feel bad
Seeing me so tense
No self-confidence
But you see
The winner takes it all
The winner takes it all..
________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Βάζω Metal covers γιατί σε "κλασσικό" στυλ το έχουν τραγουδήσει πολλοί.Απόδειξη στο χρόνο το πόσο ιδιοφυές είναι το τραγούδι.
At Vance :
Rob Lundgren
AloGia ft Army Orchestra
Πηγές : abbasite,wikipedia,youtube.
Last edited: