Ταξιδιωτικές οδηγίες, 9ο Μέρος [Η βρετανική ψυχεδέλεια]

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Η βρετανική ψυχεδέλεια​

PopBoutiqueCarnabySt1966.jpg
Ένα Triumph Spitfire GT6 σταθμευμένο έξω από την μπουτίκ Pop, στην οδό Carnaby, Λονδίνο 1967​

Ταξιδιωτικές οδηγίες, 1ο Μέρος-Εισαγωγή
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 2ο Μέρος
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 3ο Μέρος
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 4ο Μέρος
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 5ο Μέρος
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 6ο Μέρος
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 7ο Μέρος
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 8ο Μέρος
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Απλησίαστοι...​

TownshendDaltreyByGrio.jpg

Οι Who σχηματίστηκαν το 1962 στο Δυτικό Λονδίνο ως The Detours. Το 1964 συνάντησαν τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων, Pete Meadon, ο οποίος τους παρουσίασε στον αναπτυσσόμενο κόσμο της 'Mod' υποκουλτούρας στο Λονδίνο. Η κλασική τους σύνθεση αποτελούνταν από τον κύριο τραγουδιστή Roger Daltrey, τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Pete Townshend, τον μπασίστα John Entwistle και τον ντράμερ Keith Moon, που από το 1964 αντικατέστησε τον αρχικό τους ντράμερ, Dougie Sandon. Η μπάντα δημιούργησε ένα μεγάλο ρεύμα ακολούθων γύρω από τις παμπ στην περιοχή Shepherd Bush του Λονδίνου, όπου έδρευαν. Αυτό προσέλκυσε την προσοχή των Kit Lambert και Chris Stamp, οι οποίοι ανέλαβαν το μάνατζμεντ, άλλαξαν το όνομά τους σε The Who και ενθάρρυναν το γκρουπ να προσθέσει περισσότερη επιθετικότητα στις εμφανίσεις του.

Οι Who καθιερώθηκαν ως μέρος των ποπ αρτ και μοντ κινήσεων, παρουσιάζοντας την 'αυτοκαταστροφική' τους τέχνη, διαλύοντας κιθάρες και ντραμς στη σκηνή. Το πρώτο τους σινγκλ ως Who, το "I Can't Explain", έφτασε στο τοπ 10 του Ηνωμένου Βασιλείου και ακολουθήθηκε από μια σειρά σινγκλ, όπως το "My Generation", "Substitute" και το "Happy Jack". Tο 1967 υπήρξε, ένας χρόνος πολλών θρυλικών ορόσημων για το συγκρότημα. Τον Ιούνιο έκαναν μια αξέχαστη παράσταση στο Φεστιβάλ Monterey Pop και τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησαν στις ΗΠΑ το σινγκλ "I Can See for Miles" που έφτασε στο νούμερο 9 του Μπίλμπορντ. Κατά τη διάρκεια της επόμενης περιοδείας στη Βόρεια Αμερική, ο Moon οδήγησε ένα αυτοκίνητο σε μια πισίνα ενός Holiday Inn, καθιερώνοντας τη φήμη του ως "αγριάνθρωπος" του ροκ, και κατά τη διάρκεια μιας παράστασης στην τηλεοπτική εκπομπή The Smothers Brothers, παγίδευσε τα τύμπανά του με εκρηκτικά, χωρίς να το γνωρίζει κανένας προκαλώντας βλάβη στο αυτί του Townshend...
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Βλέπω μίλια μπροστά​

The Who - The Who Sell Out (Δεκέμβριος 1967, Track Record)

TheWhoSellOut.jpg

Τραγούδια: Radio London (Monday... Tuesday...), A1 Armenia City In The Sky (Keene), Wonderful Radio London, A2 Heinz Baked Beans (Entwistle), More Music..., A3 Mary Anne With The Shaky Hand, Premier Drums/Radio London, A4 Odorono, Radio London (Smooth Sailing), A5 Tattoo, Radio London (Church Of Your Choice), A6 Our Love Was, Radio London (You're A Pussycat)/Speakeasy/Rotosound Strings, A7 I Can See For Miles, Charles Atlas, B1 I Can't Reach You, B2 Medac (Entwistle), B3 Relax, B4 Silas Stingy (Entwistle), B5 Sunrise, B6 Rael (1 & 2)
Μουσικοί: Roger Daltrey (κύρια φωνητικά), Pete Townshend (κιθάρα, κύρια & συνοδευτικά φωνητικά), John Entwistle (μπάσο, χάλκινα, συνοδευτικά & κύρια φωνητικά), Keith Moon (ντραμς, κύρια φωνητικά)
Παραγωγή / Μηχανικός: Kit Lambert

Ηχογραφήθηκε από τον Μάιο μέχρι τον Νοέμβριο του 1967 στα στούντιο IBC, Pye, De Lane Lea και CBS, Λονδίνο, Talent Masters, Νέα Υόρκη, Gold Star, Λος Άντζελες

SellOutPromo.jpg

Μετά την καθιέρωσή τους ως επιτυχημένο σινγκλ συγκρότημα στα μέσα της δεκαετίας του '60, οι Who έκαναν μια συντονισμένη προσπάθεια να επικεντρωθούν στην παραγωγή συνεκτικών άλμπουμ. Όλα αυτά ξεκίνησαν με το A Quick One του 1966 και συνεχίστηκαν με το, The Who Sell Out του 1967.

Διαφορετικό από τα μεταγενέστερα και πιο διάσημα κόνσεπτ άλμπουμ τους, είναι μια σειρά από κωμικοτραγικές σπουδές χαρακτήρα, που διασταυρώνονται με διαφημιστικά σποτάκια από τον πρόσφατα τότε απαγορευμένο πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό Radio London (λειτούργησε για τρία χρόνια σε πλοίο, από τα τέλη του 1964 μέχρι τον Αύγουστο του 1967) και παρωδίες διαφημίσεων, ξεκινώντας ως μια φανταστική ραδιοφωνική εκπομπή στο απόλυτα κεφάτο Radio London και τελειώνοντας ως κάτι τελείως διαφορετικό. Το κόνσεπτ, που τελικά δεν ολοκληρώνεται, υπονομεύει τον ευτράπελο νεανικό καταναλωτισμό των '60ς, προειδοποιώντας για τον γρήγορο θάνατο της εφηβικής αθωότητας, αφού και τα γεγονότα του 1968 έδειχναν την νεολαία να αποφεύγει τη γκλαμουράτη μόδα και το φλάουερ-πάουερ, για μάχες πια στους δρόμους.

Ο Townshend εκκόλαψε το κόνσεπτ καθώς οι Who, περιόδευαν στην Αμερική και την Ευρώπη και ήξερε ότι τα νέα τραγούδια ήταν νικητές αλλά, όπως αργότερα είπε στο Melody Maker, «δεν υπήρχε τίποτα που να τα διαφοροποιούσε πραγματικά από το τελευταίο μας LP, το A Quick One. Χρειαζόταν κάτι για να ξεχωρίζουν». Αφού έγραψε ένα θέμα, παραπλήσιο με του Μπάτμαν, φόρο τιμής στα αυτοκίνητα της Jaguar, με όνομα απλά "Jaguar", ο Townshend μαζί με τον συνδιαχειριστή των Who, Chris Stamp, κατέστρωσαν το πλάνο με τα ψεύτικα διαφημιστικά, πηγαίνοντας όσο μπορούσαν πιο μακριά, προσπαθώντας να πουλήσουν τζινγκλ στο άλμπουμ ως διαφημιστικό χώρο. Μόνο η Coca-Cola εξέφρασε ενδιαφέρον, το οποίο ίσως εξηγεί καλύτερα γιατί η ιδέα δεν διαρκεί μέχρι το τέλος του δίσκου.

Το πνευματώδες, ζωηρό και επίμαχο εξώφυλλο, που σχεδιάστηκε από τους David King και Roger Law, ήταν μια ποπ αρτ δήλωση που κατατάσσεται με τις καλύτερες του Warhol. Οι τέσσερις φωτογραφίες του David Montgomery παρουσιάζουν τα μέλη των Who ως αστέρες των ελαφρώς γκροτέσκων ψεύτικων διαφημίσεων. Οι κριτικές για το εξώφυλλο υπήρξαν εγκωμιαστικές, αν και ο Roger Daltrey κατέληξε σχεδόν με μια ήπια πνευμονία, ξαπλώνοντας για ώρες σε μια μπανιέρα παγωμένων φασολιών με σάλτσα ντομάτας.

Το άλμπουμ ξεκινάει με το πρώτο από τα διάφορα τζινγκλ του "Radio London", που χρησιμοποιεί μια πρώιμη talk box συσκευή, ονομαζόμενη Sonovox, με τις ημέρες της εβδομάδας απλά να προφέρονται. Αυτό ταιριάζει με την πιο αλλόκοτη, γνήσια διαποτισμένη από άσιντ, στιγμή του 1967, το "Armenia City In the Sky", έναν καταιγισμό από εφέ βουητών και κοσμικών φαντασιώσεων που γράφτηκε από τον πρώην συγκάτοικο και οδηγό του Townshend, και μελλοντικό μέλος των Thunderclap Newman και παραγωγό των Motorhead/Heartbreakers, John "Speedy" Keene, που εδώ μοιράζεται τα κύρια φωνητικά με τον Daltrey. Το κωμικό "Heinz Baked Beans", γραμμένο και ενορχηστρωμένο από τον Entwistle, ακολουθεί με πνευστά και τύμπανα παρέλασης.

Το "Mary Anne With The Shaky Hand" του Townshend ηχογραφήθηκε σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις, με το άλμπουμ και το σινγκλ να διαθέτουν μια ακουστική κιθάρα που οδηγεί και πολλά πρόσθετα κρουστά, καταλήγοντας σ' ένα ξέφρενο τυμπανισμό από τον Moon. Μια εναλλακτική έκδοση, που περιλαμβάνεται ως μπόνους κομμάτι στα πιο σύγχρονα CD, διαθέτει όργανο από τον σέσιον κιμπορντίστα Al Kooper. Μετά το ρεφρέν τυμπάνων του Moon, η έκδοση του άλμπουμ μεταμορφώνεται σε ένα πλήρες διαφημιστικό για τις "Premier Drums" προτού εξελιχθεί στο ταραγμένο, διασκεδαστικό και οδηγούμενο από κιθάρα "Odorono", που είναι πολύ περισσότερο δομημένο, σαν κανονικό τραγούδι.

Ο Townshend έγραψε το "Tattoo", που τραγούδησε ο Daltrey και ήταν αυτοβιογραφικό της ενίοτε ακανθώδους σχέσης τους. Το τραγούδι χαρακτηρίζεται από περίπλοκες αρμονίες και εύθυμες κιθάρες. Άλλες δημόσιες ανακοινώσεις του Radio London γεφυρώνουν το "Tattoo" με το "Our Love Was", ένα ωραίο τραγούδι με συνετή χρήση πνευστών και ωραίας κιθάρας από τον Townshend, συμπεριλαμβανομένου ενός καινοτόμου 'σλάιντ' σόλου.

MoonDaltreyEntwistleTownshend.jpg
Α->Δ: Keith Moon, Roger Daltrey, John Entwistle, Pete Townshend
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Ξεπούλημα...​

DaltreyTownshendMoonEntwistle.jpg
Α->Δ: Roger Daltrey, Pete Townshend, Keith Moon, John Entwistle

Ένας γρήγορος συνδυασμός τριών ακόμη "Radio London" σποτ, οδηγεί στο "I Can See For Miles", ίσως το πιο δημοφιλές τραγούδι από το The Who Sell Out. Το τραγούδι μόλις σύρθηκε στο τοπ 10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, απογοητεύοντας τον Townshend που παραδέχτηκε ότι ποτέ δεν το ξεπέρασε. «Για μένα ήταν ο απόλυτος δίσκος των Who ακόμα και αν δεν πούλησε. Έχω για φτύσιμο τον Βρετανό αγοραστή δίσκων». Το τραγούδι είναι έντονο καθ' όλη τη διάρκεια, με διαρκές παίξιμο κιθάρας παράλληλα με τους στίχους που συνοδεύουν οι έξοχες τυμπανοκρουσίες του Moon. Η ένταση διακόπτεται από την απογειωτική απελευθέρωση του περάσματος κατά τη διάρκεια του ρεφρέν, που τονίζεται από τις ένρινες κιθαριστικές νότες.

Η δεύτερη πλευρά του άλμπουμ παραιτείται σχεδόν από τις διαφημίσεις (υπάρχει μόνο το "Medac") και τις δημόσιες ανακοινώσεις για περισσότερα έντεχνα τραγούδια που προαναγγέλλουν τις επερχόμενες ροκ όπερές τους, ειδικά το Tommy του 1969. Το "I Can't Reach You" ήταν ένα από τα πρώτα τραγούδια που έγραψε ο Townshend στο πιάνο και παρέχει ένα μελωδικό και χαλαρό αντιστάθμισμα στο σφοδρό "I Can See for Miles". Το "Relax" διαθέτει τον Townshend στο όργανο, προσθέτοντας ένα ακόμα στοιχείο στο αυξανόμενο φάσμα ήχου της μπάντας. Το κινητικό και εγκληματικά υποτιμημένο "Silas Stingy" του Entwistle, είναι γραμμένο στο παραδοσιακό αγγλικό φολκ στυλ αναφερόμενο στη δική του "τσιγκουνιά" στην αγορά του πρώτου σπιτιού του, ενώ το "Sunrise" είναι ένα σόλο κομμάτι από τον Townshend, που περιέχει τζαζ συγχορδίες σε μια ακουστική κιθάρα και πολύ 'φολκίζοντα' φωνητικά και στίχους.

Το "Rael" είναι μια μίνι σουίτα που κλείνει το πρωτότυπο άλμπουμ. Ξεκινά με ρυθμό παρέλασης και στίχο που οδηγείται από τα δυνατά φωνητικά του Daltrey. Η δεύτερη ενότητα του τραγουδιού αλλάζει τη μελωδία, καθοδηγούμενη από ένα σταθερό όργανο και τα οδηγικά τύμπανα του Moon. Στη συνέχεια μπαίνει ένα τμήμα που θα επαναχρησιμοποιηθεί στο επόμενο άλμπουμ Tommy ως το οργανικό "Underture" πριν επιστρέψει στο αρχικό θέμα.

Σίγουρα το The Who Sell Out δείχνει οριστικά ποια ήταν η κατεύθυνσή τους στα τέλη του 1967. Παρόλο που το κύρος του σαν ψυχεδελικό κλασικό, βασίζεται περισσότερο στην τρυφερή διακωμώδηση της ρηχότητας του Λονδίνου παρά στις συνήθεις ινδικές αναφορές και τα λυσεργικά ταξίδια, τα "Armenia City In The Sky", "I Can See For Miles", "Rael" και "Silas Stingy" κατατάσσονται σε υψηλή θέση ανάμεσα στα σπουδαιότερα τραγούδια της Βρετανικής ψυχεδέλειας.

Αλλά όσο περισσότερο ταξιδεύουμε στις συγκλονιστικές νεανικές συγκινήσεις των τελών της δεκαετίας του '60, τόσο πιο ονειρεμένα καταδικασμένοι φαίνονται οι χαρακτήρες-πρωταγωνιστές των κομματιών του δίσκου. Το The Who Sell Out, αντίθετα από οποιοδήποτε άλλο δίσκο της περιόδου, φαίνεται σαν μια πρόβλεψη της αναπόφευκτης αποτυχίας της αντικουλτούρας να αναλάβει τον κόσμο. Δεν πρόκειται για το ξεπούλημα των Who, για εμάς πρόκειται!

(*****, πηγές: εξώφυλλο, classicrockreview.com, Mojo/Garry Mulholland)

TheWhoPosters.jpg
Τρεις θρυλικές αφίσες: Η πρώτη τυπωμένη σε μωβ και πορτοκαλί φόντο, σχεδιάστηκε από την Bonnie MacLean και αφορά το σόου των Who, τον Ιούνιο του 1967 στο Fillmore. Το δεύτερο πόστερ για την προώθηση του σινγκλ, "I Can See For Miles" σχεδιάστηκε από τους Hapshash And The Colored Coat, για τους Osiris Visions το 1967 ενώ το τρίτο ψυχεδελικό πόστερ συμπεριλήφθηκε στα πρώτα 1000 αντίγραφα του The Who Sell Out, όταν το LP κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο από την Track Record το 1967.​
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Παρατηρώντας από ψηλά​

The Hollies - Butterfly (Νοέμβριος 1967, Parlophone)

Butterfly.jpg

Τραγούδια: A1 Dear Eloise, A2 Away Away Away, A3 Maker, A4 Pegasus, A5 Would You Believe, A6 Wishyouawish, B1 Postcard, B2 Charlie And Fred, B3 Try It, B4 Elevated Observations?, B5 Step Inside, B6 Butterfly
Μουσικοί / Συντελεστές: Allan Clarke (φωνητικά, φυσαρμόνικα, σύνθεση), Tony Hicks (ληντ κιθάρα, φωνητικά, ηλεκτρικό σιτάρ: A3, σύνθεση), Graham Nash (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά, αρμόνιο: A1, σύνθεση), Bobby Elliott (τύμπανα), Bernie Calvert (μπάσο, πληκτροφόρα), John Scott (ενορχηστρώσεις εγχόρδων και πνευστών)
Παραγωγή / Μηχανικός: Ron Richards / Peter Vince

Ηχογραφήθηκε από 1 Αυγούστου έως 6 Οκτωβρίου του 1967 στα Abbey Road Studios, Λονδίνο

NashCalvertElliottHicksClarke.jpg
Πίσω Α-Δ: Bernie Calvert, Tony Hicks. Εμπρός Α-Δ: Graham Nash, Bobby Elliott, Allan Clarke, στο Κέντρο Τηλεόρασης του BBC

Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1967, το ινδιάνικο καλοκαίρι της αγάπης ήταν σε πλήρη πολύχρωμη άνθηση. Αφού οι υπερβολές της ψυχεδέλειας του Sgt. Pepper είχαν γίνει δημόσια ιδιοκτησία, οι Hollies - ιδίως ο Graham Nash - ήθελαν να λάβουν μέρος. Το Butterfly, το τέταρτο άλμπουμ τους με εντελώς δικά τους τραγούδια, μετά από μόνο δύο χρόνια, που αποδίδονται στον πυρήνα των Hicks/Clarke/Nash, αντιπροσώπευε όλα όσα ήταν καλά και κακά για τη βρετανική ψυχεδέλεια.

Στην κορυφή ενός λόφου βρίσκεται ένα ωραίο μέρος
Ψάχνοντας τη χώρα για μίλια μακριά
Παρακολουθώντας τους ανθρώπους σαν μυρμήγκια στην πλαγιά ενός λόφου
Τρέχοντας πέρα δώθε, τρέχοντας πέρα δώθε

Μέχρι τώρα, από κάτω μου βλέπω τη σύγχυση
Στενόμυαλοι άνδρες με τις στενόμυαλες γυναίκες τους
Αν μπορούσαν να δουν τον εαυτό τους από εδώ πού στέκομαι
Θα άλλαζαν τη ζωή τους, θα άλλαζαν τη ζωή τους

Και είμαι τόσο ψηλά που αγγίζω τον ουρανό
Και είμαι τόσο ψηλά που αγγίζω τον ουρανό

Ανεβείτε εδώ, πηδήξτε εδώ, χοροπηδήξτε ή τρέξτε
Ελάτε κάπως εδώ γιατί θα βρείτε το μυαλό σας
Βρίσκοντας, τελικά το επίπεδο που ψάχνετε
Το εγώ είναι νεκρό, το εγώ είναι νεκρό
...
Μακάρι να αρχίσουν να χρησιμοποιούν το μονοπάτι του αύριο
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος προς τα πάνω και ένας τρόπος προς τα κάτω
Αποφασίστε μόνοι σας για το μονοπάτι που θα ακολουθήσετε
Όταν κοιτάζεις κάτω, κάτω και γύρω

...
- Elevated Observations?​

Παρόλο που είναι ένας τυπικά καλοφτιαγμένος δίσκος των Hollies, και ευλογημένος με τις άψογες τρίφωνες αρμονίες τους, διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά της εποχής του - παραμυθένιους στίχους ("Pegasus"), το να είσαι «τόσο ψηλά που αγγίζεις τον ουρανό» ("Elevated Observations" ), πλήρεις ενορχηστρώσεις ("Away Away Away") και, φυσικά το αναπόφευκτα, Ανατολικό οργανικό ("Maker"). Οι κορυφώσεις περιλαμβάνουν το σύνθετο "Dear Eloise" του Nash και το ίδιο το "Butterfly", με τις «λίμνες λεμονάδας» και το «χιόνι μαλλί της γριάς». Από την άλλη υπάρχει και η συμπονετική ιστορία από τον Clarke, του παλιατζή με το άλογό του, "Charlie And Fred". Είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό, δίσκος του Graham Nash, που αποδίδει τα περισσότερα από τα κύρια φωνητικά και επικρατούν οι νοσταλγικές, αξιαγάπητες ιδιότητές του.

Στην Αμερική το άλμπουμ ήταν γνωστό ως Dear Eloise / King Midas in Reverse και περιελάμβανε το "King Midas In Reverse" του Nash, αναμφισβήτητα την καλύτερη ηχογράφηση των Hollies, αλλά μια σχετική αποτυχία ως σινγκλ το αφαίρεσε από τη βρετανική έκδοση. Είχε κυκλοφορήσει ενάντια στις συμβουλές του μακροχρόνιου παραγωγού του γκρουπ, Ron Richards, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ήταν πολύ περίπλοκο για τους οπαδούς των Hollies και αποδείχθηκε σωστός.

Ο Nash, ωστόσο, ήθελε να φτάσει πέρα από τα όρια των θαυμαστών της μπάντας. Συναντήθηκε με τον David Crosby ενώ παρευρέθηκε σε μια ηχογράφηση των Mamas And Papas στο Λος Άντζελες στα τέλη του 1967, και σπάρθηκαν οι σπόροι μιας νέας συνεργασίας. Μια συνέχεια του Butterfly ήταν σε εξέλιξη τον Μάρτιο του 1968, αλλά σύντομα εγκαταλείφθηκε. Δυο νέα τραγούδια του Nash, "Marrakesh Express" και "Lady Of The Island", δεν επιχειρήθηκαν καν.

Για την υπόλοιπη χρονιά η σχέση του Nash με την μπάντα ήταν όλο και πιο τεταμένη. Οι 'απαιτήσεις' του κυκλώματος των παραθαλάσσιων κλαμπ και το αμφιλεγόμενο άλμπουμ με διασκευές του Dylan, τον οδήγησαν να εγκαταλείψει την μπάντα στις 8 Δεκεμβρίου, οπότε πήγε κατευθείαν σε πρόβες με τους Crosby και Stephen Stills. Στο μεταξύ, το The Hollies' Greatest, το μοναδικό νούμερο ένα άλμπουμ τους, εξακολουθούσε να απολαμβάνει 22 εβδομάδες στο Τοπ 10.

Το Butterfly είναι ένα από τα καλύτερα ιδιόμορφα ψυχεδελικά αγγλικά άλμπουμ της περιόδου, γεμάτο με σουρεαλιστικούς στίχους, σιτάρ, κατάλληλα ηχητικά εφέ και παραισθησιογόνες (προσ)μίξεις. Πήγασοι (ναι, το ιπτάμενο άλογο της μυθολογίας μας), καρτ-ποστάλ από ηλιόλουστες διακοπές και πεταλούδες που φτερουγίζουν, φύση, περιέργεια για τον κόσμο αλλά και σκοτεινές, ενήλικες δυνάμεις με κανόνες και κάθε λογής εφηβικά συναισθήματα με ελαφρώς κλειστοφοβική αύρα...

Όταν η άμμος είναι κοντά μου και η θάλασσα με αγγίζει
Νιώθω πολύ πιο ευτυχισμένος από ποτέ
Και περνάει πολύς χρόνος και επιπλέω στον ουρανό
Και μακάρι να ήσουν, εύχομαι να ήσουν,
εύχομαι να ήσουν εδώ

...
- Postcard​

(*****, πηγές: εξώφυλλο, theholliesofficial.com, Mojo)

HicksNashClarkeElliottCalvert.jpg
Α-Δ: Tony Hicks, Graham Nash, Allan Clarke, Bobby Elliott και Bernie Calvert ποζάρουν για ένα πορτρέτο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους, στη Νέα Υόρκη, στις 4 Ιανουαρίου του 1967​
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα

Κλείσε άλλη μια πόρτα...​

Bee Gees - The Bee Gees' 1st (Ιούλιος 1967, Polydor)

BeeGees1st.jpg

Τραγούδια: A1 Turn Of The Century, A2 Holiday, A3 Red Chair Fade Away, A4 One Minute Woman, A5 In My Own Time, A6 Every Christian Lion Hearted Man Will Show You, A7 Craise Finton Kirk Royal Academy Of Arts, B1 New York Mining Disaster 1941, B2 Cucumber Castle, B3 To Love Somebody, B4 I Close My Eyes, B5 I Can't See Nobody, B6 Please Read Me, B7 Close Another Door
Μουσικοί: Barry Gibb (κύρια, αρμονίες και υποστηρικτικά φωνητικά, ρυθμική κιθάρα), Robin Gibb (κύρια, αρμονίες και υποστηρικτικά φωνητικά, όργανο Χάμοντ, παμπ όργανο), Maurice Gibb (αρμονίες και υποστηρικτικά φωνητικά, μπάσο και ρυθμική κιθάρα, πιάνο, ΜεΜλλοτρον, όργανο Χάμοντ, αρπίχορδο), Vince Melouney (ληντ κιθάρα), Colin Petersen (τύμπανα), The Bee Gees (A5, A6, A7, B6), Bill Shepherd (A1, B2, B3, B5, B7), Phil Dennys (A3, A4, B1, B4) (ενορχήστρωση)
Παραγωγοί / Μηχανικός: Robert Stigwood, Ossie Byrne / Mike Claydon

Ηχογραφήθηκε από τις 7 Μαρτίου μέχρι 21 Απριλίου του 1967 στα στούντιο IBC και Ryemuse, Λονδίνο

BGsingles.jpg

Λίγοι θα μπορούσαν να είχαν προβλέψει το απίστευτο ταξίδι που επρόκειτο να ξεκινήσουν τα αδέρφια Γκιμπ, Μπάρι (1946), Ρόμπιν (1949-2012) και Μόρις (1949-2003), όταν αναχώρησαν από την υιοθετημένη πατρίδα τους, την Αυστραλία, στις 3 Ιανουαρίου 1967, όντας έφηβοι ακόμη, για να επιστρέψουν στην Αγγλία μετά από εννέα χρόνια απουσίας. Αυτό που τους περίμενε ήταν πέντε δεκαετίες δημιουργικού οργασμού και επιτυχιών.

Τα αδέλφια γεννήθηκαν στην Νήσο του Μαν και μεγάλωσαν στο Μάντσεστερ της Αγγλίας, αλλά μετανάστευσαν στην Αυστραλία το 1958. Έχοντας ήδη παίξει ως παιδιά στην Αγγλία δύο χρόνια νωρίτερα, οι Gibbs δούλεψαν ακούραστα στην Αυστραλία σε νυχτερινά κέντρα, στο ραδιόφωνο και τελικά στο στούντιο. Μεταξύ του 1963 και 1966 δημιούργησαν έντεκα δικά τους σινγκλ και δύο άλμπουμ, ενώ όλο αυτό το διάστημα συνέθεταν, τραγουδούσαν και έπαιζαν όλο και περισσότερο για αμέτρητους άλλους καλλιτέχνες. Πολύ πριν, γίνουν γνωστοί ως βασιλιάδες της Ντίσκο, οι Bee Gees υπήρξαν αριστοτέχνες μερικών από τα σπουδαιότερα ποπ-ροκ κομμάτια που είχαν να προσφέρουν τα τέλη της δεκαετίας του '60 και οι αρχές του '70.

Κατ' αρχάς με τη φήμη ότι ήταν οι Beatles, με το ψευδώνυμο "Bee Gees" να υπαινίσσεται το "Beatles Group", οι Bee Gees εκτοξεύτηκαν στην αγορά της Βόρειας Αμερικής στα τέλη του καλοκαιριού του 1967 με αυτό το άλμπουμ (το πρώτο τους άλμπουμ στο Τοπ 10 των ΗΠΑ), και τρία κορυφαία σινγκλ στο Τοπ 20: το "New York Mining Disaster 1941" (με τα απολύτως απαραίτητα όργανα για να αναδειχθεί η ανθρώπινη ποιότητα, όπως ήθελε ο παραγωγός τους), το κατόπιν πολυδιασκευασμένο "To Love Somebody" (που αρχικά προοριζόταν να ηχογραφηθεί για τον ύστερο μεγάλο Otis Redding) και το λαμπυρίζον "Holiday" (μια άλλη διακριτική υπενθύμιση της πλούσιας συνεισφοράς του Maurice Gibb στον ήχο των Bee Gees). Οι αδελφοί Gibb ήταν καθ' οδόν για το διεθνές σούπερ σταρ στερέωμα.

Το Bee Gees '1st είναι στην πραγματικότητα το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους, αλλά ήταν ωστόσο το πρώτο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε διεθνώς, καθώς τα δύο πρώτα τους LP ήταν διαθέσιμα μόνο στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Ήταν κατ' ουσία ένα ψυχεδελικό άλμπουμ με εξώφυλλο σχεδιασμένο από τον αγαπημένο Klaus Voormann που είχε προηγουμένως επιμεληθεί και το Revolver των Beatles. Στην πρώτη ακρόαση ακούγεται σαν ένα υπέροχο, χαμένο μπαρόκ-ποπ άλμπουμ, που δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Το εναρκτήριο κομμάτι, "Turn Of The Century", με την υπέροχη ενορχήστρωση του Bill Shepherd και τα κλασικά φωνητικά από τους αδερφούς Gibb, βάζει αμέσως τον ακροατή να περιμένει περισσότερα. Οι τρεις επιτυχίες, όπως προαναφέρθηκε, είναι εδώ φυσικά, και ήταν πανέμορφες αλλά σχετικά σκοτεινές, δίνοντας έτσι στο Bee Gees' 1st ένα επιμέρους μελαγχολικό ύφος, όμως μαζί με τα έντεκα υπόλοιπα, εξίσου ξεχωριστά κομμάτια, εξασφαλίζουν τη διαρκή έλξη του άλμπουμ.

MelouneyMauriceBarryPetersenRobin.jpg
Α-Δ: Vince Melouney, Maurice Gibb, Barry Gibb, Colin Petersen, Robin Gibb

Το ανέλπιστα γκαράζ χρωματισμένο "In My Own Time", με επιρροές από το "Taxman", είναι εύκολο να αγαπήσεις με τις τόσο απολαυστικές κιθάρες, και τον υπέροχο ρυθμό, σε συνδυασμό με τις εκτοξευόμενες αρμονίες του τρίο. Το εντυπωσιακό και δυσοίωνο "Every Christian Lion Hearted Man Will Show You" ήταν πολύ κοντά στο πνεύμα των Moody Blues εκείνης της εποχής, ανοίγοντας με ένα Γρηγοριανό ψαλμό που υποστηριζόταν από το ΜεΜλλοτρον του Maurice, πριν ξεσπάσει σε ένα παράξενα φευγάτο, ψυχεδελικό κύριο θέμα. Οι γλυκοί ήχοι του καλοκαιριού του ’67, είναι παρόντες από την ψυχεδελοπόπ περιέργεια του "Red Chair Fade Away", το πιο ποπ "I Close My Eyes", μέχρι τα ευφάνταστα "Craise Finton Kirk Royal Academy of Arts" και "Cucumber Castle".

Τα βιμπράτο, καθαρά κύρια φωνητικά του Robin, σήμα κατατεθέν των πρώιμων επιτυχιών τους, στο "I Can't See Nobody" εκτρέπονταν προς το μελοδραματικό και σπαραχτικό με την ορχήστρα να υποστηρίζει κατάλληλα, ενώ o Barry στο "One Minute Woman" πέφτει στα γόνατα για ένα αχάριστο κορίτσι... Το υπέροχο "Please Read Me", είναι μια ακόμη στιγμή-ορόσημο για το γκρουπ όπου για πρώτη φορά ακούγονται φαλσέτο αρμονίες. Ήταν επηρεασμένο από τον Brian Wilson και αφορά μια επίσκεψη ...στον ψυχίατρο. O δίσκος κλείνει με το "Close Another Door", με θέμα τη ζωή, τα γηρατειά και τον θάνατο, και αργότερα πλαισίωσε στη δεύτερη πλευρά το σινγκλ "To Love Somebody". Ναι, πέρα από τα συνήθη θέματα της εποχής, υπάρχουν και τέτοια κομμάτια στο άλμπουμ, καθόλα επίκαιρα και διαχρονικά!

Πολλά χρόνια έχουν περάσει, φαίνεται
Και είμαι τώρα ολομόναχος
Τα παιδιά έχω στείλει μακριά
Σε κάποιο αδιόρατο άγνωστο

Είναι τόσο θλιβερό, τόσο λυπηρό

[Ρεφρέν:]
Κλείσε άλλη μια πόρτα
Παρατήρησέ με
Άλλη μια πόρτα κλείσε
Είσαι πολύ μεγάλος για να δουλέψεις,
Δεν θα φύγεις μακριά λοιπόν;

Όταν ήμουν νέος, συνήθιζα να λέω
Αυτή η ηλικία δεν θα με ενοχλεί
Η ζωή που είχα ήταν πολύ λυπημένη,
Όλα πήγαν χαμένα

Είναι τόσο θλιβερό, τόσο λυπηρό
[Ρεφρέν]

Και ενώ ο ήλιος είναι εκεί έξω,
Η βροχή μπαίνει στα μαλλιά μου
Τώρα μέσα, όλη μου η ζωή είναι μπερδεμένη
Το σπίτι μου περιορίζεται στην καρέκλα μου

Είναι τόσο θλιβερό, τόσο λυπηρό

[Ρεφρέν]

Αφήστε με να φύγω, στείλτε μου λουλούδια
Και βάλτε με σ' ένα αεροπλάνο
Έχω πληρώσει από πριν
Μπορεί να είμαι μεγάλος,
Αλλά μου είπαν ότι τουλάχιστον είμαι ακόμα ζωντανός
Βάλτε με στο αεροπλάνο και σηκώστε με ψηλά,
Δούλευα τόσο, τόσο πολύ σκληρά σαν νέος
Αλλά τώρα είμαι κουρασμένος, δεν έχω άλλο χρόνο
Το αξίζω, αφήστε με να δοκιμάσω...

- Close Another Door (Barry Gibb, Robin Gibb, Maurice Gibb)

Το 1967 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για την πόπιουλαρ μουσική. Μέσα σ' όλα τα εκπληκτικά και επιδραστικά άλμπουμ που κυκλοφόρησαν εκείνη τη χρονιά - Sgt. Pepper’s, Surrealistic Pillow, ομότιτλο των Doors, Disraeli Gears και με τη λίστα να συνεχίζεται - το πρώτο άλμπουμ των Bee Gees είναι στην ίδια κατηγορία σπουδαιότητας με όλα τα άλλα κλασικά του ’67. Το 1ο είναι γεμάτο κομμάτια που θα σε κάνουν να χαμογελάσεις, είτε από καθαρή χαρά είτε από γλυκόπικρη ενδοσκόπηση. Αυτά τα τραγούδια, μαζί με τα άλλα πρώιμα άλμπουμ τους, έχουν αντέξει πραγματικά τη δοκιμασία του χρόνου και είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί. Κρίμα που ο πυρετός του Σαββατοκύριακου, τότε από λάθος μας, μας εμπόδισε να απολαύσουμε το Bee Gees' 1st νωρίτερα...

Για τον Δημήτρη Ιωάννου και όλους τους ανοιχτόμυαλους φίλους!

(*****, πηγές: σημειώσεις επανέκδοσης, Andrew Sandoval, Bruce Eder, Bill Sherman)

PetersonMelouneyBarryMaurice.jpg.jpg
Οι Bee Gees (Colin Peterson, Vince Melouney, Barry & Maurice Gibb στο Adams Row, Mayfair - ο Robin δεν ήταν διαθέσιμος) εξετάζουν ένα πρώιμο χριστουγεννιάτικο δώρο από τον ατζέντη Robert Stigwood, μια Rolls Royce Silver Wraith του 1948, στις 12 Δεκεμβρίου 1967​
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
- The Who · I Can See For Miles -

- The Hollies · Dear Eloise -

- Bee Gees · Turn Of The Century -
 

Δημήτρης Ιωάννου

Moderator
Staff member
18 June 2006
15,798
Αθήνα-Κέντρο
να μην γράψω τα γνωστά κολακευτικά περί ύφους,ήθους και ζωντάνιας της γραφής σου.

Στα έχουμε πεί πολλάκις.

Προσωπικά όμως δεν σε βαριέμαι και δεν σε χορταίνω και ας ανεβάζεις τον πήχυ στα ύψη.!

Είμαι και σε διακοπές,τι πιό φρέσκο και δροσερό από μια τέτοια παρουσίαση.

Εν αναμονή για την επόμενη...
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Re: Απάντηση: Ταξιδιωτικές οδηγίες, 9ο Μέρος

να μην γράψω τα γνωστά κολακευτικά περί ύφους, ήθους και ζωντάνιας της γραφής σου.

Στα έχουμε πεί πολλάκις.

Προσωπικά όμως δεν σε βαριέμαι και δεν σε χορταίνω και ας ανεβάζεις τον πήχυ στα ύψη.!

Είμαι και σε διακοπές, τι πιό φρέσκο και δροσερό από μια τέτοια παρουσίαση.

Εν αναμονή για την επόμενη...
Φίλε μου, σ' ευχαριστώ για τον συνεχή, ενθαρρυντικό και υποστηρικτικό σου λόγο!
 

superfly

Moderator
Staff member
21 November 2008
15,689
πετρουπολη
Εν αναμονή για την επόμενη...

Nαι μη...χάσουμε...:eviltongue:
Mε αυτά τα ψυχεδελικά που ανεβάζει έχω κάνει πλούσιο τον Bob Irwin και τη Sundazed και δεν μου έχει μείνει φράγκο....:bigcry:
Ευτυχώς απο Who εμαι καλυμμένος αλλα από Hollies όχι.Και κυκλοφορεί από την Ηλιασμένη....:shot:
 

superfly

Moderator
Staff member
21 November 2008
15,689
πετρουπολη
Το Sell out πάντως είναι αριστούργημα και ένας λόγος που το αγαπάω είναι ότι έχει μια Ray Davies αύρα.Ως κόνσεπτ εκφράζει τις ίδιες ανησυχίες που "έτρωγαν" και τον Ray την ίδια εποχή.
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Προστέθηκε και 33η παρουσίαση στην ενότητα της βρετανικής ψυχεδέλειας μ' ένα αριστουργηματικό δίσκο, από ένα μάλλον παρεξηγημένο γκρουπ από τους (δήθεν) ακραιφνείς του είδους. Όσοι πιστοί προσέλθετε...!

ΥΓ. Πάνο, βρε συ, να αισθάνομαι τύψεις που ξηλώνεσαι;
 

vlad66

Moderator
Staff member
29 October 2017
14,767
Αγιοι Αναργυροι
Προστέθηκε και 33η παρουσίαση στην ενότητα της βρετανικής ψυχεδέλειας μ' ένα αριστουργηματικό δίσκο, από ένα μάλλον παρεξηγημένο γκρουπ από τους (δήθεν) ακραιφνείς του είδους. Όσοι πιστοί προσέλθετε...!

ΥΓ. Πάνο, βρε συ, να αισθάνομαι τύψεις που ξηλώνεσαι;

όχι.. άλλο που δεν θέλει..... :flipout:
 

superfly

Moderator
Staff member
21 November 2008
15,689
πετρουπολη
Απάντηση: Re: Ταξιδιωτικές οδηγίες, 9ο Μέρος

ΥΓ. Πάνο, βρε συ, να αισθάνομαι τύψεις που ξηλώνεσαι;

όχι.. άλλο που δεν θέλει..... :flipout:

Aπάντησε ο Βλαδίμηρος για μένα....:flipout:

Βtw εξαιρετική η παρουσίαση στους Bee Gees....Ένα γκρουπ που δυστυχώς,τουλάχιστον στα μέρη μας,είναι συνυφασμένο σχεδόν αποκλειστικά με το Saturday Night Fever,αγνοώντας μια τεράστια καριέρα σπουδαίων δίσκων.
Ήταν επιβεβλημένη και αναγκαία μια τέτοια υπενθύμηση...:grinning-smiley-043
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,926
O συγκεκριμένος δίσκος των bee gees είναι ανεπανάλητο αριστούργημα ... τα έχω γράψει καμμιά διακοσαριά φορά εδώ μέσα, οι άνθρωποι ήταν καταπληκτικοί, ακόμη και στην ντίσκο περίοδο τους ήταν αριστουργηματικοί, και λίγο μετά ... αν μετρήσετε τι κομματάρες έχουν δώσει από δω και κει, θα πάθετε πλάκα ...

Πριν λίγες μέρες παίχθηκε ένα συμπαθητικό ντοκυμαντέρ στο ΗΒΟ, (μπορείτε να το βρείτε παντού):
bee-gees-how-can-you-mend-a-broken-heart.jpg

που έχει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για πολλά θέματα, όπως το πως έβγαλαν το μπιτ του staying alive, κατά βάση από μια ανάγκη που προέκυψε από τον τραυματισμό του ντράμερ τους ... αν υπάρχει αστείρευτο ταλέντο όλα γίνονται ...

Πολύ πρόσφατα ο τεράστιος Μπάρυ κυκλοφόρησε κάποια ντουέτα, σε country στυλ, διαφόρων κομματιών από την σοδειά του γκρουπ, μαζί με διάφορους σημαντικούς καλλιτέχνες.
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,926
ΥΓ.: Ένα θέμα επίσης που δεν έχει πολυ-αντιληφθεί αρκετός κόσμος, είναι το πόσο απίστευτη, μαγική φωνή είχε ο Ρόμπιν ... το φαλτσέτο του Μπάρυ, που κυριάρχησε στα χρόνια της σούπερ επιτυχίας, έχει υποσκιάσει αυτό το γεγονός....για να μην βάζουμε βίντεο κλιπ εδώ, δείτε το εξαίσιο που υπάρχει, για το holiday, από εκείνα ακριβώς τα χρόνια ...
 

Δημήτρης Ιωάννου

Moderator
Staff member
18 June 2006
15,798
Αθήνα-Κέντρο
Ευχαριστώ Γρηγόρη μου και αν μη τι άλλο ,είχα την τύχη στην Γερμανια πιτσιρικάς να έλθω σε επαφή με τα πρωίμα τραγούδια τους και όχι μόνο με αυτά που παίζαν τότε.

Σπουδαία γκρούπ, μου είχε κάνει εντύπωση ο ήχος τους και οι διαφορετική φωνητική προσέγγισή τους στα αρχικά άλμπουμ τους σε σχέση με τα ύστερα.

Το Mew York Mining Disaster και το Massachusett ήταν μικρά αριστουργήματα.

Δυστυχώς αυτοί οι δίσκοι δεν διασώθηκαν,μέσα σε τόσες μετακομίσεις.

Να σαι καλά και πάλι.
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
KlausVoormanStreathamLondon.jpg
...με εξώφυλλο σχεδιασμένο από τον αγαπημένο Klaus Voormann που είχε προηγουμένως επιμεληθεί και το Revolver των Beatles...
Ο Voormann επί το έργον στο σπίτι του στο Streatham, Λονδίνο, το 1967. Όλα τα προσχέδια στο πάτωμα εκτός φυσικά του Revolver αφορούσαν το 1ο. Και μια προσωπική ιστορία για το πως ο καθένας μπορεί να πάρει ερεθίσματα για τα ακούσματα του. Τον Voormann τον λάτρευα και με είχε 'βάλει' να μουτσουρώνω με τα μολύβια μου κάθε μουσικό μου ίνδαλμα, άλλωστε τα σκίτσα αυτά σας τα βάζω ενίοτε, όποτε το θυμηθώ και ανακαλύψω κάτι στο χάος του υλικού που με περιβάλλει. Μου έκανε λοιπόν εντύπωση ότι αυτός που είχε επιμεληθεί εξώφυλλο για τους Beatles έφτιαξε και αυτό το θεσπέσιο για τους Bee Gees. Η άμεση αντίδρασή μου τότε, ήταν να ακούσω το δίσκο, κλείνοντας επιτέλους τ' αυτιά μου στους αμαθείς 'επαΐοντες' ινστρούχτορες και να υποκλιθώ σ' ένα ανεπανάληπτο και διαχρονικό αριστούργημα.

Ναι Σπύρο μου, πέρα από τη συμπαγή μουσική στις πρωτότυπες δημιουργίες τους, αποτέλεσμα της πολύπλευρης και πολυτάλαντης ιδιοφυΐας τους, βαθιά εντύπωση μου έκαναν οι φωνές, ειδικά η βιμπράτο του ασχημούλη Ρόμπιν που αμέσως συμπάθησα, για το γενικότερο 'στήσιμό' του... Δεν είναι τυχαίο ότι οι μελλοντικοί ιστορικοί, την χαρακτήρισαν σαν μια από τις καλύτερες λευκές σόουλ φωνές!

Σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας και την αφορμή που μου δίνετε να πω και γω πράγματα που ξέρω ότι δεν ενδιαφέρουν πολλούς, ακολουθώντας τη συμβουλή φίλου της κατηγορίας να κωφεύω απέναντι σε χαρακτηρισμούς για "αρχαιόπληκτους" και "ρετρολάγνους".