Ο David Szymin γεννήθηκε το 1911 στη Βαρσοβία σε μια οικογένεια εκδοτών που δημοσίευε έργα στα Γίντις και στα Εβραϊκά. Η οικογένειά του μετακόμισε στη Ρωσία κατά το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, επιστρέφοντας στη Βαρσοβία το 1919.
By Source (WP:NFCC#4), Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=38925059
Αφού σπούδασε εκτύπωση στη Λειψία και χημεία και φυσική στην Sorbonne το 1930, ο Szymin έμεινε στο Παρίσι. Ο David Rappaport, ένας οικογενειακός φίλος που είχε το πρωτοποριακό πρακτορείο εικόνων Rap, του χάρισε την πρώτη του κάμερα. Μία από τις πρώτες ιστορίες του Szymin, σχετικά με τους νυχτερινούς εργαζόμενους, επηρεάστηκε από το BrassaΓ— Paris de Nuit (1932) Ο Szymin - ή "Chim" - άρχισε να εργάζεται ως ανεξάρτητος φωτογράφος. Από το 1934, οι ιστορικές του εικόνες εμφανίστηκαν τακτικά στο Paris-Soir and Regards. Μέσω της Maria Eisner και του νέου πρακτορείου Alliance, ο Chim γνώρισε τον Henri Cartier-Bresson και τον Robert Capa.
Από το 1936 έως το 1938 ο Chim φωτογράφησε τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, και αφού τελείωσε, πήγε στο Μεξικό για μια αποστολή με μια ομάδα Ισπανών Δημοκρατικών προσφύγων. Στο ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου υιοθέτησε το όνομα David Seymour. Και οι δύο γονείς του σκοτώθηκαν από τους Ναζί. Ο Seymour υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό (1942-45), κερδίζοντας μετάλλιο για τη δουλειά του στις υπηρεσίες πληροφοριών.
Το 1947, μαζί με τους Cartier-Bresson, Capa, George Rodger και William Vandivert, ίδρυσαν το Magnum Photos. Τον επόμενο χρόνο του ανέθεσε η UNICEF να φωτογραφίσει τα παιδιά της Ευρώπης που είχαν ανάγκη βοήθειας. Από εκείνη την εποχή - την περίοδο του αδελφοκτόνου Ελληνικού εμφυλίου - είναι οι περισσότερες λήψεις που θα δείτε στο Blog όπου οδηγεί ο σχετικός δεσμός, ενώ υπάρχουν και λίγες νεότερες. Συνέχισε να φωτογραφίζει σημαντικές ιστορίες σε όλη την Ευρώπη, αστέρια του Χόλυγουντ σε ευρωπαϊκές τοποθεσίες και την εμφάνιση του κράτους του Ισραήλ. Μετά το θάνατο του Robert Capa, έγινε ο νέος πρόεδρος του Magnum. Κατείχε αυτό το αξίωμα μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 1956, όταν, ταξιδεύοντας κοντά στο κανάλι του Σουέζ για να καλύψει μια ανταλλαγή κρατουμένων, σκοτώθηκε από μια ριπή αιγυπτιακού πολυβόλου.
Αν ενδιαφέρεστε, μπορείτε να δείτε περισσότερα για τον άνθρωπο και το έργο του στο αφιέρωμα του Magnum Photo, του οποίου όπως προαναφέραμε υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος μέχρι τον θάνατό του εν ώρα καθήκοντος.
Τέλος επειδή οι φωτογραφίες μπορεί να προκαλέσουν έντονη συναισθηματική φόρτιση, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι τα σχόλια με πολιτικό περιεχόμενο απαγορεύονται αυστηρά από τον κανονισμό, τον οποίο παρακαλώ θερμά να σεβαστούμε στο ακέραιο. Ας μείνουμε στο 4[SUP]ο[/SUP] σχόλιο από το blog: "Υπέροχες και διδακτικές φωτογραφίες. Ας μας θυμίζουν τί σημαίνει αδελφοκτόνος σπαραγμός, για να μην τον ξαναζήσουν οι επόμενες γενιές!"
By Source (WP:NFCC#4), Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=38925059
Αφού σπούδασε εκτύπωση στη Λειψία και χημεία και φυσική στην Sorbonne το 1930, ο Szymin έμεινε στο Παρίσι. Ο David Rappaport, ένας οικογενειακός φίλος που είχε το πρωτοποριακό πρακτορείο εικόνων Rap, του χάρισε την πρώτη του κάμερα. Μία από τις πρώτες ιστορίες του Szymin, σχετικά με τους νυχτερινούς εργαζόμενους, επηρεάστηκε από το BrassaΓ— Paris de Nuit (1932) Ο Szymin - ή "Chim" - άρχισε να εργάζεται ως ανεξάρτητος φωτογράφος. Από το 1934, οι ιστορικές του εικόνες εμφανίστηκαν τακτικά στο Paris-Soir and Regards. Μέσω της Maria Eisner και του νέου πρακτορείου Alliance, ο Chim γνώρισε τον Henri Cartier-Bresson και τον Robert Capa.
Από το 1936 έως το 1938 ο Chim φωτογράφησε τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, και αφού τελείωσε, πήγε στο Μεξικό για μια αποστολή με μια ομάδα Ισπανών Δημοκρατικών προσφύγων. Στο ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου υιοθέτησε το όνομα David Seymour. Και οι δύο γονείς του σκοτώθηκαν από τους Ναζί. Ο Seymour υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό (1942-45), κερδίζοντας μετάλλιο για τη δουλειά του στις υπηρεσίες πληροφοριών.
Το 1947, μαζί με τους Cartier-Bresson, Capa, George Rodger και William Vandivert, ίδρυσαν το Magnum Photos. Τον επόμενο χρόνο του ανέθεσε η UNICEF να φωτογραφίσει τα παιδιά της Ευρώπης που είχαν ανάγκη βοήθειας. Από εκείνη την εποχή - την περίοδο του αδελφοκτόνου Ελληνικού εμφυλίου - είναι οι περισσότερες λήψεις που θα δείτε στο Blog όπου οδηγεί ο σχετικός δεσμός, ενώ υπάρχουν και λίγες νεότερες. Συνέχισε να φωτογραφίζει σημαντικές ιστορίες σε όλη την Ευρώπη, αστέρια του Χόλυγουντ σε ευρωπαϊκές τοποθεσίες και την εμφάνιση του κράτους του Ισραήλ. Μετά το θάνατο του Robert Capa, έγινε ο νέος πρόεδρος του Magnum. Κατείχε αυτό το αξίωμα μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 1956, όταν, ταξιδεύοντας κοντά στο κανάλι του Σουέζ για να καλύψει μια ανταλλαγή κρατουμένων, σκοτώθηκε από μια ριπή αιγυπτιακού πολυβόλου.
Αν ενδιαφέρεστε, μπορείτε να δείτε περισσότερα για τον άνθρωπο και το έργο του στο αφιέρωμα του Magnum Photo, του οποίου όπως προαναφέραμε υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος μέχρι τον θάνατό του εν ώρα καθήκοντος.
Τέλος επειδή οι φωτογραφίες μπορεί να προκαλέσουν έντονη συναισθηματική φόρτιση, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι τα σχόλια με πολιτικό περιεχόμενο απαγορεύονται αυστηρά από τον κανονισμό, τον οποίο παρακαλώ θερμά να σεβαστούμε στο ακέραιο. Ας μείνουμε στο 4[SUP]ο[/SUP] σχόλιο από το blog: "Υπέροχες και διδακτικές φωτογραφίες. Ας μας θυμίζουν τί σημαίνει αδελφοκτόνος σπαραγμός, για να μην τον ξαναζήσουν οι επόμενες γενιές!"
