Εφτασε λοιπόν η ώρα για μια τελική αναβάθμιση και την αγορά ηχείων. Και φυσικά θα χρειαστώ τη βοήθειά σας. Ισως βγει λίγο μακροσκελές/κουραστικό ποστ, και συγνώμη εκ των προτέρων, αλλά σε τέτοιες ηχητικές συζητήσεις έχω καταλάβει ότι όσο πιο αναλυτικές είναι οι ερωτήσεις, τόσο πιο στοχευμένες είναι και οι απαντήσεις.
Να ξεκαθαρίσω πρώτα από όλα κάτι σημαντικό. Παρότι 55 χρονών πια, το μικρόβιο του ήχου το κόλλησα σχετικά πρόσφατα και το «όνειρο» που έχω είναι απλό, να ολοκληρώσω ένα καλό και ισορροπημένο σύστημα (για τα κυβικά μου και τα δεδομένα μου πάντα) που θα με συντροφεύει για όσες αυγουστιάτικες πανσέληνους μας μένουν ακόμη να δούμε, που θα έλεγε και ο Πολ Μπόουλς.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι δεν υπάρχει καμιά λογική αναβάθμισης. Οταν πήρα ενισχυτή πριν από ένα-ενάμιση χρόνο, τον πήρα και τέλος, δεν θα ξαναλλάξω ενισχυτή, αυτός είναι. Και τώρα θέλω να βάλω την τελευταία πινελιά, να βρω τα κατάλληλα ηχεία να κουμπώσουν. Και φινίτο! Τα ηχεία θα είναι η τελευταία μου μεγάλη αγορά. (Εχω διαβάσει σε άλλες συζητήσεις την άποψη ότι σε μια αναβάθμιση ξεκινάς από τα ηχεία, και δεν τα αφήνεις τελευταία, αλλά τώρα έγινε, δεν αλλάζει, εδώ είμαστε.)
Το σύστημά μου λοιπόν είναι αυτό αυτή τη στιγμή (παίζω πρακτικά μόνο από πικάπ, υπάρχει και ένα cd, αλλά γενικώς δεν ασχολούμαι καθόλου).
Πικάπ: Project 1-Xpression III
Κεφαλή: Audio Technica VM540ML
Ενισχυτής: Yamaha A-S1100
Ηχεία: Mission M33i
Καλώδιο πικάπ: TT-1
Καλώδια ηχείων: Kimber 4PR
Χώρος. Μεγάλος και αεράτος. 7,5 μήκος 3,5 πλάτος και 3 και κάτι ύψος. Το αεράτος πάει στο ότι δεν έχει πόρτα. Από τη μια πλευρά, δεξιά όπως κάθεσαι στη θέση ακρόασης, στο μισό μήκος της πλευράς δεν υπάρχει τοίχος, είναι ενιαίος με ένα μικρό χωλάκι της εισόδου και από κει με την κουζίνα (βάζω και δεύτερη φωτό για να γίνει κατανοητό). Α, και το δάπεδο είναι ξύλινο και (πολύ) παλιό.
Η θέση ακρόασης είναι στο σημείο που τραβάω τη φωτογραφία, στη μέση περίπου του όλου χώρου. Το τρίγωνο που σχηματίζεται αυτή τη στιγμή είναι χοντρικά ισόπλευρο, 2,50-2,60 η απόσταση των ηχείων, κάπου εκεί, ένα κλικ παραπάνω οι δύο πλευρές. Και δεν μπορεί να αλλάξει σοβαρά.
Μουσική που ακούω. Πλέον, τζαζ, τζαζ-ροκ, προγκρέσιβ ροκ και (παλιο)ροκ. Αλλά γενικά ακούγονται διάφορα κουφά στο σπίτι, η δισκοθήκη μου είναι πολυσυλλεκτική. Ετσι, με απλά λόγια, το σύστημά μου θέλω να είναι ολ αράουντ, να μην έχει μουσικές προτιμήσεις.
Ένταση που ακούω. Δεν κάνω πάρτι και κατά κύριο λόγο ακούω σε μέτριες και ίσως προς χαμηλές εντάσεις. Αλλά πού και πού θέλω και να τα χώσω. Μμμ, τώρα που το σκέφτομαι, αρκετά συχνά, αλλά όχι για πολλή ώρα, σε μεμονωμένα κομμάτια.
Κι αφού τέλειωσα με τα γενικά, πάμε και πιο ειδικά στα ηχεία. Το τελευταίο διάστημα ψάχνω/διαβάζω και έχω καταλήξεις στα εξής, ας πούμε, δεδομένα.
1. Το μπάτζετ είναι γύρω στα 1500. Οταν χαζεύω στο σκρουτζ βάζω εύρος τιμής 1000-2000, αλλά η αλήθεια είναι πως μέχρι 1600-1700 θα αισθανόμουν οκ, από κει και πάνω αρχίζω να ζορίζομαι.
2. Τα μεταχειρισμένα σχεδόν τα αποκλείω. Αν δλδ υπάρχουν ηχεία που τα βρίσκω πχ 800 σε μεταχειρισμένα και 1500 σε καινούρια, θα πάρω τα καινούρια. Για μεταχειρισμένο θα σκεφτώ μόνο σε περίπτωση που παίρνω κάτι πολύ καλό που σε καινούριο ξεφεύγει κατά πολύ του μπάτζετ μου.
3. Μιλάμε σαφώς για ηχεία δαπέδου. Ακόμη και να υπάρχει κάτι σε βάσης, στον χώρο δεν κολλάνε.
4. Δεν με ενδιαφέρει λύση/πρόταση για sub. Ενα ζευγάρι ηχείων, τέλος.
5. Στα διάφορα που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα, πέτυχα ότι μέσα στον όλο χαρακτήρα ενός ηχείου υπάρχει και το αν είναι αυστηρό στο sweet spot ή όχι. Λόγω του χώρου μου, θεωρώ σημαντικό να μην είναι αυστηρά.
6. Συνολικά ο ήχος μου θεωρώ πως είναι ένα κλικ bright. Δεν ξέρω ποιο μέρος του συστήματος δίνει τον τόνο, αλλά αυτό ακούω, πιθανόν να είναι και τα Mission. Οπότε μια κατεύθυνση που βάζω στο ψάξιμο είναι ηχεία όχι τονισμένα ψηλά, από ουδέτερο και ίσως κάνα κλικ πιο κάτω. (Εδώ βέβαια έχουμε ένα θεματάκι, η σύντροφος και στη ζωή και στις ακροάσεις αρέσκεται στα ψηλά και στα πρίμα, έχουμε διαφορετικό αυτί. Αλλά οκ, θα το βολέψουμε, δεν είπαμε να πάμε στο άλλο άκρο, ένα κλικ κάτω ψάχνουμε ή, έστω, ας μείνουμε και στα ίδια, δεκτόν.)
7. Πέρα από το ένα κλικ bright, κάτι άλλο που θα ήθελα να βελτιώσει η αλλαγή ηχείων είναι το εξής. Γενικά, όταν ακούω ολιγομελή σχήματα, θεωρώ τον ήχο μου απολαυστικό, συγκλονιστικό κυριολεκτικά. «Σαν να βλέπουμε ταινία» μου πέταξε κάποια στιγμή η σύντροφος και όντως έτσι είναι. Μην παρεξηγήσετε την υπερβολή, δεν έχω σοβαρό μέτρο σύγκρισης ούτε εμπειρία ακροάσεων, λέω απλά τι ακούει το αυτί μου σε σχέση με ό,τι άκουγα από την εφηβεία μου μέχρι τα 45. Ταυτόχρονα όμως, σε μεγάλα σχήματα, όταν μπαίνουν στο πλάνο πολλά όργανα ή γενικώς γίνεται σαματάς, κάπου αισθάνομαι να μπουρδουκλώνεται και να σκληραίνει η όλη εικόνα.
Αυτά είναι όσα έχω κατά νου. Από κει και πέρα, δεν ξέρω τίποτα, δεν ξέρω πού και τι να ψάξω. Δίδρομο ή τρίδρομο; Ή καλό να είναι κι ας είναι και δυόμισι; Τι τεχνοτροπίας τουίτερ; Τι γούφερ κοιτάω; 8 Ω ή δεν μας νοιάζει και 6 ή 4; Πραγματικά δεν έχω ιδέα τι να αποκλείσω και πού να επικεντρωθώ.
Στο σκρουτζ έχω σημειωμένα καμιά σαρανταριά μοντέλα, με πρακτικά μόνα κριτήρια τιμή, εμφάνιση και μια γενική θολή εικόνα που έχω για τις εταιρίες κατασκευής ηχείων από reviews που διαβαζω. Κι αυτό ουσιαστικά ζητάω από το θρεντ. Βοήθεια να συγκεκριμενοποιήσω και να περιορίσω τις πιθανές επιλογές. Κι από κει και πέρα, θα ξεχυθώ για ακροάσεις, η τελευταία μεγάλη αγορά μου είναι, θέλω να ευχαριστηθώ τη διαδικασία και δεν πρόκειται να βιαστώ καθόλου. Ας τραβήξει μήνες η διαδικασία, δεν με νοιάζει.
Για να αρχίσω την κουβέντα, δύο που έχω σημειώσει ψηλά στη λίστα είναι τα Wharfedale Evo (είτε τα 4.3 στα 1250 είτε τα 4.4 στα 1450) και τα Dali Opticon (είτε τα 5 στα 1250 είτε τα 6 στα 1500). Με κέντρισαν επίσης και τα Chario και Sonus Faber, αλλά γενικώς βλέπω ότι δεν πρέπει να υπάρχει εύκολη διαθεσιμότητα και τα νέα μοντέλα ξεφεύγουν πολύ από το μπάτζετ. Τελείως ενδεικτικά πάντως αυτά, από το μηδέν ξεκινάω και είμαι τελείως ανοιχτός...
ΥΓ. Πιθανόν να έχω πει και τίποτα βλακείς μέσα στο κατεβατό, είμαι σίγουρος όμως πως δεν θα με παρεξηγήσετε και θα έχω την κατανόησή σας. Κι αν φτάσατε μέχρι εδώ και διαβάσατε και το υστερόγραφο, ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Να ξεκαθαρίσω πρώτα από όλα κάτι σημαντικό. Παρότι 55 χρονών πια, το μικρόβιο του ήχου το κόλλησα σχετικά πρόσφατα και το «όνειρο» που έχω είναι απλό, να ολοκληρώσω ένα καλό και ισορροπημένο σύστημα (για τα κυβικά μου και τα δεδομένα μου πάντα) που θα με συντροφεύει για όσες αυγουστιάτικες πανσέληνους μας μένουν ακόμη να δούμε, που θα έλεγε και ο Πολ Μπόουλς.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι δεν υπάρχει καμιά λογική αναβάθμισης. Οταν πήρα ενισχυτή πριν από ένα-ενάμιση χρόνο, τον πήρα και τέλος, δεν θα ξαναλλάξω ενισχυτή, αυτός είναι. Και τώρα θέλω να βάλω την τελευταία πινελιά, να βρω τα κατάλληλα ηχεία να κουμπώσουν. Και φινίτο! Τα ηχεία θα είναι η τελευταία μου μεγάλη αγορά. (Εχω διαβάσει σε άλλες συζητήσεις την άποψη ότι σε μια αναβάθμιση ξεκινάς από τα ηχεία, και δεν τα αφήνεις τελευταία, αλλά τώρα έγινε, δεν αλλάζει, εδώ είμαστε.)
Το σύστημά μου λοιπόν είναι αυτό αυτή τη στιγμή (παίζω πρακτικά μόνο από πικάπ, υπάρχει και ένα cd, αλλά γενικώς δεν ασχολούμαι καθόλου).
Πικάπ: Project 1-Xpression III
Κεφαλή: Audio Technica VM540ML
Ενισχυτής: Yamaha A-S1100
Ηχεία: Mission M33i
Καλώδιο πικάπ: TT-1
Καλώδια ηχείων: Kimber 4PR
Χώρος. Μεγάλος και αεράτος. 7,5 μήκος 3,5 πλάτος και 3 και κάτι ύψος. Το αεράτος πάει στο ότι δεν έχει πόρτα. Από τη μια πλευρά, δεξιά όπως κάθεσαι στη θέση ακρόασης, στο μισό μήκος της πλευράς δεν υπάρχει τοίχος, είναι ενιαίος με ένα μικρό χωλάκι της εισόδου και από κει με την κουζίνα (βάζω και δεύτερη φωτό για να γίνει κατανοητό). Α, και το δάπεδο είναι ξύλινο και (πολύ) παλιό.
Η θέση ακρόασης είναι στο σημείο που τραβάω τη φωτογραφία, στη μέση περίπου του όλου χώρου. Το τρίγωνο που σχηματίζεται αυτή τη στιγμή είναι χοντρικά ισόπλευρο, 2,50-2,60 η απόσταση των ηχείων, κάπου εκεί, ένα κλικ παραπάνω οι δύο πλευρές. Και δεν μπορεί να αλλάξει σοβαρά.
Μουσική που ακούω. Πλέον, τζαζ, τζαζ-ροκ, προγκρέσιβ ροκ και (παλιο)ροκ. Αλλά γενικά ακούγονται διάφορα κουφά στο σπίτι, η δισκοθήκη μου είναι πολυσυλλεκτική. Ετσι, με απλά λόγια, το σύστημά μου θέλω να είναι ολ αράουντ, να μην έχει μουσικές προτιμήσεις.
Ένταση που ακούω. Δεν κάνω πάρτι και κατά κύριο λόγο ακούω σε μέτριες και ίσως προς χαμηλές εντάσεις. Αλλά πού και πού θέλω και να τα χώσω. Μμμ, τώρα που το σκέφτομαι, αρκετά συχνά, αλλά όχι για πολλή ώρα, σε μεμονωμένα κομμάτια.
Κι αφού τέλειωσα με τα γενικά, πάμε και πιο ειδικά στα ηχεία. Το τελευταίο διάστημα ψάχνω/διαβάζω και έχω καταλήξεις στα εξής, ας πούμε, δεδομένα.
1. Το μπάτζετ είναι γύρω στα 1500. Οταν χαζεύω στο σκρουτζ βάζω εύρος τιμής 1000-2000, αλλά η αλήθεια είναι πως μέχρι 1600-1700 θα αισθανόμουν οκ, από κει και πάνω αρχίζω να ζορίζομαι.
2. Τα μεταχειρισμένα σχεδόν τα αποκλείω. Αν δλδ υπάρχουν ηχεία που τα βρίσκω πχ 800 σε μεταχειρισμένα και 1500 σε καινούρια, θα πάρω τα καινούρια. Για μεταχειρισμένο θα σκεφτώ μόνο σε περίπτωση που παίρνω κάτι πολύ καλό που σε καινούριο ξεφεύγει κατά πολύ του μπάτζετ μου.
3. Μιλάμε σαφώς για ηχεία δαπέδου. Ακόμη και να υπάρχει κάτι σε βάσης, στον χώρο δεν κολλάνε.
4. Δεν με ενδιαφέρει λύση/πρόταση για sub. Ενα ζευγάρι ηχείων, τέλος.
5. Στα διάφορα που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα, πέτυχα ότι μέσα στον όλο χαρακτήρα ενός ηχείου υπάρχει και το αν είναι αυστηρό στο sweet spot ή όχι. Λόγω του χώρου μου, θεωρώ σημαντικό να μην είναι αυστηρά.
6. Συνολικά ο ήχος μου θεωρώ πως είναι ένα κλικ bright. Δεν ξέρω ποιο μέρος του συστήματος δίνει τον τόνο, αλλά αυτό ακούω, πιθανόν να είναι και τα Mission. Οπότε μια κατεύθυνση που βάζω στο ψάξιμο είναι ηχεία όχι τονισμένα ψηλά, από ουδέτερο και ίσως κάνα κλικ πιο κάτω. (Εδώ βέβαια έχουμε ένα θεματάκι, η σύντροφος και στη ζωή και στις ακροάσεις αρέσκεται στα ψηλά και στα πρίμα, έχουμε διαφορετικό αυτί. Αλλά οκ, θα το βολέψουμε, δεν είπαμε να πάμε στο άλλο άκρο, ένα κλικ κάτω ψάχνουμε ή, έστω, ας μείνουμε και στα ίδια, δεκτόν.)
7. Πέρα από το ένα κλικ bright, κάτι άλλο που θα ήθελα να βελτιώσει η αλλαγή ηχείων είναι το εξής. Γενικά, όταν ακούω ολιγομελή σχήματα, θεωρώ τον ήχο μου απολαυστικό, συγκλονιστικό κυριολεκτικά. «Σαν να βλέπουμε ταινία» μου πέταξε κάποια στιγμή η σύντροφος και όντως έτσι είναι. Μην παρεξηγήσετε την υπερβολή, δεν έχω σοβαρό μέτρο σύγκρισης ούτε εμπειρία ακροάσεων, λέω απλά τι ακούει το αυτί μου σε σχέση με ό,τι άκουγα από την εφηβεία μου μέχρι τα 45. Ταυτόχρονα όμως, σε μεγάλα σχήματα, όταν μπαίνουν στο πλάνο πολλά όργανα ή γενικώς γίνεται σαματάς, κάπου αισθάνομαι να μπουρδουκλώνεται και να σκληραίνει η όλη εικόνα.
Αυτά είναι όσα έχω κατά νου. Από κει και πέρα, δεν ξέρω τίποτα, δεν ξέρω πού και τι να ψάξω. Δίδρομο ή τρίδρομο; Ή καλό να είναι κι ας είναι και δυόμισι; Τι τεχνοτροπίας τουίτερ; Τι γούφερ κοιτάω; 8 Ω ή δεν μας νοιάζει και 6 ή 4; Πραγματικά δεν έχω ιδέα τι να αποκλείσω και πού να επικεντρωθώ.
Στο σκρουτζ έχω σημειωμένα καμιά σαρανταριά μοντέλα, με πρακτικά μόνα κριτήρια τιμή, εμφάνιση και μια γενική θολή εικόνα που έχω για τις εταιρίες κατασκευής ηχείων από reviews που διαβαζω. Κι αυτό ουσιαστικά ζητάω από το θρεντ. Βοήθεια να συγκεκριμενοποιήσω και να περιορίσω τις πιθανές επιλογές. Κι από κει και πέρα, θα ξεχυθώ για ακροάσεις, η τελευταία μεγάλη αγορά μου είναι, θέλω να ευχαριστηθώ τη διαδικασία και δεν πρόκειται να βιαστώ καθόλου. Ας τραβήξει μήνες η διαδικασία, δεν με νοιάζει.
Για να αρχίσω την κουβέντα, δύο που έχω σημειώσει ψηλά στη λίστα είναι τα Wharfedale Evo (είτε τα 4.3 στα 1250 είτε τα 4.4 στα 1450) και τα Dali Opticon (είτε τα 5 στα 1250 είτε τα 6 στα 1500). Με κέντρισαν επίσης και τα Chario και Sonus Faber, αλλά γενικώς βλέπω ότι δεν πρέπει να υπάρχει εύκολη διαθεσιμότητα και τα νέα μοντέλα ξεφεύγουν πολύ από το μπάτζετ. Τελείως ενδεικτικά πάντως αυτά, από το μηδέν ξεκινάω και είμαι τελείως ανοιχτός...
ΥΓ. Πιθανόν να έχω πει και τίποτα βλακείς μέσα στο κατεβατό, είμαι σίγουρος όμως πως δεν θα με παρεξηγήσετε και θα έχω την κατανόησή σας. Κι αν φτάσατε μέχρι εδώ και διαβάσατε και το υστερόγραφο, ευχαριστώ εκ των προτέρων!
