Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

IRON MAIDEN - KILLERS (1981,EMI)



Με το ντεμπούτο τους να σκάει ως κεραυνός εν αιθρία, να σημειώνει τεράστια επιτυχία και να καθιερώνει τους Maiden σαν την "αιχμή του δόρατος" στο New Wave Of British Heavy Metal,και μια πετυχημένη περιοδεία σε γεμάτα κλαμπ να ακολουθεί την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο αρχηγός παρόλα αυτά είχε τα νεύρα του.
Ο Steve Harris δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με την παραγωγή του άλμπουμ, μέχρι και τώρα η EMI δεν ξέρει γιατί επιλέχθηκε ο Will Malone γι'αυτή τη δουλειά, και είχε στραβώσει και με τον 2ο κιθαρίστα του τον Dennis Stratton.Δεν είναι ότι τον θεωρούσε κακό ή μέτριο,κάθε άλλο.
Απλά δεν ήταν για τους Maiden,καθώς ο Dennis είχε πιο "mainstream" rock γούστα (του άρεσαν οι Queen) και ήθελε να τα περάσει στη μουσική τους.
Ο Αρχηγός από την άλλη είχε σαφές όραμα για το τι μουσική ήθελε να παίξει η μπάντα, από τότε που την έφτιαξε πίσω στο 1975, και εκπτώσεις σε κάτι τέτοια δεν έκανε ποτέ. Χώρια που διακαής του πόθος ήταν ένας άλλος κιθαρίστας τον οποίο ήθελε σαν τρελός αλλά δεν του καθόταν-τον κολλητό φίλο του Dave Murray,τον Andrian Smith o οποίος είχε μια μπάντα τους Urchin και ήθελε να το παλέψει με αυτούς.
Τα πράγματα δεν του πήγαιναν καλά όμως και το 1980 όταν ο Steve Harris αποφάσισε ότι δεν πάει άλλο με τον Stratton δίνοντάς του πόδι και κάνοντας ακόμα πιο επίμονο pressing στον Smith, o τελευταίος αποφάσισε να ενδώσει και να σμίξει και με τον φίλο του-και αιτία να πιάσει την κιθάρα στα 15 του- τον Dave Murray.



A-Δ Dave Murray,Clive Burr,Paul Di Anno,Steve Harris,Andrian Smith

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Επιτέλους λοιπόν ο Steve Harris είχε τον κιθαρίστα που ήθελε. Και μαζί με τον Dave Murray είχε το κιθαριστικό δίδυμο που ήθελε. Από το 1975 και την αρχή της δημιουργίας τους, οραματιζόταν τους Iron Maiden με δύο κιθάρες, σαν μια πιο άγρια και σκληρότερη εκδοχή των Wishbone Ash, τεχνική και μελωδική αλλά συνάμα μπολιασμένη από την rock n' roll αμεσότητα και επιθετικότητα που έφερε το punk. Το ένστικτό του θα αποδειχθεί πέρα για πέρα σωστό, τόσο για την επιμονή του στις 2 κιθάρες όσο και στα πρόσωπα. Οι Smith και Murray θα αποτελέσουν ένα από τα εμβληματικότερα δίδυμα που θα δει αυτό το είδος μουσικής, χώρια που στο πρόσωπο του Smith ο Αρχηγός θα βρεί και έναν σπουδαίο συνθέτη να τον στηρίζει,να τον συμπληρώνει και ενίοτε να τον ξεκολλάει όταν θα έχει writer’s block (βλ. Somewhere In Time).
Αλλά αυτά στο μέλλον καθώς για το δίσκο που θα διαδεχθεί το ντεμπούτο τους οι περισσότερες συνθέσεις ήταν ήδη σχεδόν έτοιμες από τον Harris εδώ και καιρό,αφού ο chief έγραφε ασταμάτητα από την στιγμή που ξεκίνησε τους Maiden 5 χρόνια πριν τη δισκογραφική πρεμιέρα τους με το Iron Maiden (1980).To πρόβλημα του αρχηγού δεν ήταν οι συνθέσεις που ήταν σχεδόν έτοιμες, αλλά το ποιος θα αναλάβει να δώσει τον κατάλληλο ήχο και χαρακτήρα σε αυτές. Έγραψα πιο πάνω ότι ο Harris σιχαινόταν την παραγωγή του Iron Maiden καθώς θεωρούσε ότι ο ήχος του άλμπουμ δεν ήταν αυτό που είχε στο κεφάλι του και πίστευε ότι σε αυτό έφταιγε ο παραγωγός που του “φόρτωσε” η ΕΜΙ που δεν είχε ιδέα από αυτό το είδος μουσικής. Βέβαια ο Will Malone είχε σχέση με αυτή του μουσική αλλά….ξώφαλτση. Είχε συνεργαστεί με τους Black Sabbath όχι σαν παραγωγός, αλλά τους βοήθησε στις ενορχηστρώσεις σε κάποια κομμάτια στο Sabbath Bloody Sabbath και στο Sabotage που είχαν χρησιμοποιήσει έγχορδα. Από εκεί και πέρα καμία σχέση με το είδος χώρια που οι φήμες έλεγαν ότι κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του Iron Maiden,o Malone καθόταν στην καρέκλα του καπνίζοντας πούρα και διαβάζοντας εφημερίδες χωρίς να πολυενδιαφέρεται για το τί γίνεται στο στούντιο.
Άρα λοιπόν ο Αρχηγός έπρεπε να βρεί έναν παραγωγό που να ξέρει καλά το είδος της μουσικής των Iron Maiden μπας και συνενοηθεί.
Tην ίδια εποχή ο Martin Birch ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός στο Hard Rock.Ξεκινώντας στα τέλη των 60’ς ως μηχανικός ήχου των Fleetwood Mack του Peter Green,συνεργάστηκε με τους Wishbone Ash (οι αγαπημένοι του Steve Harris-αυτός βρίσκεται πίσω από την κονσόλα στο θρυλικό Argus) και στη συνέχεια με τους Deep Purple σαν μηχανικός ήχου στην αρχή και στη συνέχεια σαν παραγωγός. Με τη διάλυση των Purple στη συνέχεια δούλεψε και με όλους τους “απογόνους” τους.Mε τους Rainbow στα τρία πρώτα άλμπουμ με τον Dio, τους Whitesnake του David Coverdale σε όλους τους δίσκους μέχρι το 1987,με τον John Lord στα προσωπικά του άλμπουμ και με τους Black Sabbath την εποχή του Dio.
Eπίσης βρισκόταν πίσω από την κονσόλα στα Cultosaurous Erectus και Fire Of Unknown Origin των Blue Oyster Cult.
Όλα τα παραπάνω έκαναν τον Birch τον πιο περιζήτητο παραγωγό σε αυτή τη μουσική.
Εκείνη την εποχή λοιπόν που ο Harris έψαχνε απεγνωσμένα να βρει παραγωγό, ο Martin βρισκόταν στην Νέα Υόρκη παρέα με τον Ritchie Blackmore o οποίος κάποια στιγμή του είπε ότι έχει ενθουσιαστεί με μια νέα μπάντα με το όνομα Iron Maiden,και πιστεύει ότι είναι ο ιδανικός (ο Martin) άνθρωπος για να τους αναλάβει. Απόρησε μάλιστα γιατί δεν τους έκανε ήδη την παραγωγή στο πρώτο άλμπουμ τους καθώς θεωρούσε ότι ο δίσκος αυτός υστερούσε σε αυτό το κομμάτι!!!



Martin Birch

Έτσι λοιπόν έδεσε το γλυκό και ο Harris χεσμένος πλέον από τη χαρά του που είχε για παραγωγό έναν άνθρωπο που μόνο στα πιο υγρά του όνειρα μπορούσε να φανταστεί, έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά προκειμένου να τελειοποιήσει τις συνθέσεις που είχε έτοιμες. Ο Βirch από την άλλη, βρήκε στους Iron Maiden ένα νέο γκρουπ που - εκτός του ότι τον έβλεπε σαν Θεό ακολουθώντας σαν ευαγγέλιο τις εντολές του- είχε ακόρεστη (sic) όρεξη να μάθει και να δουλέψει, χώρια που στο πρόσωπο του Harris βρήκε έναν άνθρωπο που ήξερε απόλυτα τί ήθελε να κάνει, μαθαίνοντας και ο ίδιος στην πορεία καινούρια πράγματα μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα οποία και θα φανούν στην αμέσως επόμενη δουλειά του, το Mob Rules των Black Sabbath (άλλη – μεγάλη - κουβέντα αυτή την οποία ελπίζω να κάνουμε σύντομα).
Ο Birch μπορεί να είχε τεράστια εμπειρία με το hard rock αλλά οι Iron Maiden ήταν νέο φρούτο γι’αυτόν. Tα πανκ στοιχεία που κουβαλούσαν σε συνδυασμό με τις hard rock φόρμες των 70’ς απαιτούσαν ένα πολύ βαρύτερο και σκληρότερο ήχο χωρίς όμως να ακούγεται πρόχειρος και….diy όπως το punk. Από την άλλη δεν ήθελε να αφαιρέσει και τελείως το πανκ από την εξίσωση καθώς ήταν χαρακτηριστικό του ήχου των Maiden εκείνη την εποχή.
Έτσι “γέμισε” τις κιθάρες δίνοντας τους τη λάμψη και τον όγκο που τους έλειπε χωρίς να αφαιρέσει τίποτα από τη σκληράδα, ”καθάρισε” το μπάσο του chief δίνοντάς του την οντότητα και το χώρο που χρειαζόταν να αναπνεύσει καθώς αποτελούσε κρίσιμο κομμάτι των συνθέσεων και όχι απλά τμήμα του rhythm section (ο καλπασμός στο Killers είναι χαρακτηριστικός και θα αποτελέσει σήμα κατατεθέν από τότε μέχρι και σήμερα) και τα τύμπανα του Clive Burr θα πάψουν να ακούγονται σαν ντιουικοι τενεκέδες, έχοντας πραγματικό μέγεθος και όγκο. Θα δώσει ατμόσφαιρα και ambience στα μελωδικά και ακουστικά περάσματα των κομματιών, παίζοντας έτσι με τις αντιθέσεις με τα σκληρότερα τμήματα γι αυτό και θα κρατήσει την πανκ χροιά και το γρέζι της φωνής του Paul DiAnno.
Η παραγωγή του Killers είναι ένα αριστούργημα αντιθέσεων και ταυτόχρονα συνθέσεων και αποτυπώνει τέλεια την άποψη του heavy metal της εποχής.



Martin Birch - Steve Harris

Εννοείται ότι οι επόμενες δουλειές των Iron Maiden και του Martin Birch (o οποίος από αυτό το δίσκο και μετά θα αναλάβει εργολαβία τους Maiden μέχρι την πρόωρη συνταξιοδότησή του μετά το Fear of the Dark το 1992) θα είναι ακόμα καλύτερες,αλλά το Killers είναι το σημείο καμπής μεταξύ του NWOHM και του νέου ήχου που θα διαμορφώσουν οι Maiden στη συνέχεια.
Το Killers θα κυκλοφορήσει στις 2 Φεβρουαρίου του 1981 (έκλεισε 40 χρόνια!) με ακόμα μεγαλύτερη αποδοχή όντας το 2ο σκαλοπάτι στην συνεχόμενη άνοδο του γκρουπ (και που δεν θα σταματήσει παρά 11 χρόνια και εννιά άλμπουμ μετά). Mε ένα από τα πιο ψαρωτικά εξώφυλλα που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ, δουλειά του μεγάλου Derek Riggs (ο οποίος αποτελεί σχεδόν μέλος της μπάντας), ο Εddie του Κillers,ακόμα και τώρα σε κάνει να γυρίσεις το κεφάλι σου και να τον χαζέψεις.Με γκολ από το εξώφυλλο λοιπόν η επιτυχία ήταν δεδομένη, παρ’όλα αυτά το Kiilers άκουσε και γκρίνια καθώς συνθετικά θεωρήθηκε κατώτερο του Iron Maiden.Προσωπικά θεωρώ ότι αυτό οφείλεται περισσότερο στον πάταγο που έκανε το ντεμπούτο με αποτέλεσμα το Killers να χάνει μόνο εξ αιτίας της απουσίας της έκπληξης που συνόδευε το πρώτο. Πάντα μετά από ένα επιτυχημένο ντεμπούτο, το 2ο άλμπουμ είναι δύσκολο καθώς πρέπει πάνω από όλα να αναμετρηθεί με το γκελ που δημιούργησε στον κόσμο το προηγούμενο. Κι όμως το Killers δεν υστερούσε σε συνθέσεις και εν πάση περιπτώσει αποτελεί μια φυσική συνέχεια του πρώτου καθώς τα τραγούδια ήταν της ίδιας «σοδειάς» με του Iron Maiden,απλά έτυχαν καλύτερης παραγωγής (εννοείται), αλλά και επεξεργασίας των τραγουδιών αφού ο Harris είχε αποκτήσει περισσότερη εμπειρία σαν συνθέτης, αλλά και το γκρουπ ως σύνολο ήταν περισσότερο δεμένο αλλά και ταυτόχρονα πιο απελευθερωμένο από το δικαιολογημένο ψάρωμα του πρώτου δίσκου.
Συν την προσθήκη του Adrian Smith που αποδεικνύει από την πρώτη στιγμή γιατί ο Harris είχε φάει τα λυσσακά του να τον φέρει στους Maiden,αφού οι κιθάρες του Killers σπέρνουν στην κυριολεξία καθώς ο Ανδρέας έκανε και τον Μαγουλάκια καλύτερο. Επίσης ο Harris νιώθοντας τη σιγουριά που του παρείχε ο Birch στην παραγωγή θα αρχίσει πλέον να μπολιάζει σταθερά με progressive πειραματισμούς (αυτούς που δειλά ξεκίνησε στο ντεμπούτο) τις συνθέσεις του, γνωρίζοντας πως να τους αποδώσει.
Οι Maiden με το Killers θα ξεπεράσουν εύκολα το σκόπελο του 2ου άλμπουμ, κάνοντας σαφές σε όλους ότι δεν είναι one hit wonders αλλά ήρθαν όχι απλά να μείνουν αλλά να πάρουν το Μetal εκείνης της εποχής από το χέρι και να το οδηγήσουν σε νέους δρόμους.


Παρ’όλα αυτά ο Αρχηγός δεν ήταν απόλυτα ευχαριστημένος...




To εναλλακτικό εξώφυλλο του Live EP Maiden Japan που κυκλοφόρησε το Mάιο του 1981 με τον Eddie να κρατά το...κομμένο κεφάλι του Paul Di Anno,o οποίος θα αποτελέσει παρελθόν από τους Iron Maiden λίγο καιρό μετά.
Θα τον αγαπάμε πάντα....

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Υ.Γ.1 Αφιερώνεται στο Δημήτρη τον Θου (μαιντανός από τα γενοφάσκια του) και στον Νίκο τον Πετειναράκη που μου είχε ζητήσει κάποτε ένα αφιέρωμα.
Υ.Γ.2 Ειδική μνεία στον τεράστιο Martin Birch,ο οποίος αποτέλεσε τον George Martin των Iron Maiden και συνάμα ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς που καθόρισαν τον ήχο του hard rock και του heavy metal στα 70’ς και στα 80’ς.Έφυγε την κωλοχρονιά που μας πέρασε σε ηλικία 71 χρονών. Καλό του ταξίδι.


Πηγές : Περιοδικό Metal Hammer & Heavy Metal τεύχη 434 και 380,The History of Iron Maiden: The Early Years Documentary

Δημήτρης Ιωάννου said:

να υποθέσω οτι το κατεβατό με το εξώφυλλο είναι για ψάρωμα και έμφαση ή σου ξέφυγε?

Click to expand...

Αν εννοεις το μέγεθος της φωτο του εξώφυλλου και βέβαια έγινε επίτηδες....


Οι Sabbath ψήνονται....

Σ'ευχαριστώ αδερφέ.Τιμή μου....:smileJap:

Και γω βραζω στο ζουμί μου περιμένοντας να έρθει η ώρα...

Απάντηση: Re: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

Δημοκηδής said:

Δώσε πόνο μπρο !

με βάζει ο Α και ακούω κάτι μπλακ μέταλ.. θα το γυρίσω στα γεράματα σε μεταλάς ...

Click to expand...

Σε σχέση με τα μπετά που ακούει ο Αλφα εγώ είμαι ταπεινός σοβατζής.....Μου λείπει το ρεμάλι πολύ...
Τα φιλιά μου μπρο,ποτε δεν είναι αργα να ξες....

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

SPYROS A. said:

Φιλια. :ernaehrung004:

Click to expand...

Μου'λειψες...-bye-

Την κουβέντα για τους Maiden και τα δυτικά προάστια θα την κάνουμε από κοντα...

Κι αυτά...

και ένας σκασμός ΝWOBHM....

Τα δικά μου αγαπημένα είναι (με σειρά) :

- Οι Sabbath με τον Κοντό Νο2

- Ο ζωντανος Λέμμης

- Οι Δολοφόνοι

- Ο Κρόνος

- Το Ημερολόγιο Ενός Τρελού

- Οι Riot

- Oi Cirith Ungol

- Το Αμόνι

- Σαξονάρα

- Mπλε Όστρακα (ξέχασα και δεν έβαλα εξώφυλο)

Και δυο επιλαχόντες : Οι Raven και οι Rods...

Tην ίδια χρονια έβγαλαν και οι Priest το Point Of Entry και οι AC/DC το For Those About To Rock αλλα δεν είναι από αυτά που κόβω φλέβα....

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

SPYROS A. said:

Να βρεθείς πρώτα με τον Θήτα όμως,...

Click to expand...

Του αφιέρωσα την παρουσίαση...Ελπίζω να τσιμπίσει μπας και τα πούμε...