Η Σπουδή,της Σπουδής,Ω Σπουδή.../ Godowsky - Σπουδές πάνω στις Etudes του Chopin

Dimitris Ioannou said:

Διονύση εύγε.

Πάλι δουλειά για Σ/Κ μας έχεις ετοιμάσει ..:ernaehrung004:

Θα επανέλθω αργότερα..:ears:

Click to expand...

Busoni said:

Aν και δεν μου αρέσει εν γένει ο Chopin θα μου επιτρέψεις κάποιες σκέψεις... :AFADF0:

Ανέκαθεν μου άρεσαν πολύ οι μεταγραφές, οι διασκευές, οι παραλλαγές για πιάνο πάνω σε έργα συνθετών. Συχνά αναρωτιέμαι πόσος χώρος υπάρχει για "δεύτερο χέρι" πάνω στο αυθεντικό έργο. Στο περίφημο capriccio του Paganini υπάρχει πολύς, και οι Rachmaninov, Liszt, Brahms(κι άλλοι σίγουρα, ακόμα και μουσικοί της jazz) τον αξιοποίησαν γράφοντας παραλλαγές για πιάνο. Στα Βραδεμβούργεια Κοντσέρτα, αντίθετα, υπάρχει μια μεταγραφή για 4 χέρια στο πιάνο, χωρίς να προσθέτει νότες στο έργο. Αποδεδειγμένα λοιπόν τίθεται θέμα για το πόσο πλήρες είναι ένα έργο, δηλαδή αν το μουσικό υλικό του σηκώνει κι άλλη κατεργασία, ή διαφορετική κατεργασία, που τελικά θα έχει καλλιτεχνική αξία.

Ακούγοντας τα δείγματα, βρήκα ενδιαφέρουσες τις σπουδές του Godowsky. Οσο για τις τεχνικές απαιτήσεις τους, ούτε λόγος... Στο καλλιτεχνικό μέρος όμως, νιώθω ότι όλα εχουν ειπωθεί από τον Chopin, αυτό που ακούω ειναι ένας πιανιστικός μαξιμαλισμός πάνω στα αρχικά έργα. Μάλιστα, με ορισμένες σπουδές χάνω την εντύπωση των αυθεντικών, αντι να την βλέπω να οξύνεται: η βασισμένη στην Επαναστατική έχει χάσει όλη την ορμή και το πάθος της αυθεντικής, η Badinage ακούγεται βαρυφορτωμένη και δυσκίνητη.
Η μόνη που μου άρεσε, αν κι όχι περισσότερο από την αυθεντική, ήταν η βασισμένη στην πρώτη Etude.

Συνολικά λοιπόν, βλέπω το έργο περισσότερο ως ένα αξιοθαύμαστο encore δεξιοτεχνίας πάνω στις Σπουδές του Σοπέν.

Υ.Γ.1 Το να παίζει το αριστερό χέρι την μελωδία που παίζει το δεξί είναι μέρος απο τεχνικές ασκήσεις στο πιάνο. Όπως και το να παίζεις την μελωδία του δεξιού μόνο με τον αντίχειρα ή το πέμπτο δάκτυλο... Δεν είναι πάντα τόσο δύσκολο όσο φαντάζεσαι.

Υ.Γ.2 Ο Wagner ποτέ δεν έπαιζε καλό πιάνο, και λέγεται οτι το έφερε βαρέως :flipout:

Click to expand...

Dimitris Ioannou said:

Ευήκοα πλην όμως ..οκνά Διονύση.Ειδικά για σπουδές/μεταγραφές (!!)Σοπέν,πρέπει να υπάρξει και κατάλληλη διάθεση,χρόνος και υπομονή γιατί αλλιώς θα πάνε άκλαφτα τα δείγματα και είναι κρίμα.
Γενικά ο Σοπέν είναι για "ορισμένες" στιγμές.Δεν κολλάει οπουδήποτε ίσως γι αυτό μερικοί τον απεχθάνονται.Οχι εγώ αλλά ξέρω αρκετούς .Είμαι πολύ δεκτικός στην Μουσική του αρκεί να μην είμαι σε εκείνες τις μέρες που θέλω το κρανίο μου στον τοίχο ή φλερτάρω με τις βουτιές αλά Μπάντζι Τζάμπιν χωρίς το σχοινί επαναφοράς !(βλ. Ζαχο..).

Οπότε θα επανέλθω αλλά όχι τάχιστα..:ADFADF1:

Click to expand...

Busoni said:

Μεμονωμένες μεταγραφές από τα Βραδεμβούργεια υπάρχουν και πλήν του Reger. Θα κοιτάξω για ηχογραφήσεις και θα σου πω.

Τι εννοείς με το οτι "η μουσική είναι μη πεπερασμένη";

Η αξία ενός μουσικού έργου προσεγγίζεται και με τις διαφορετικές ερμηνείες και, συνθετικά, με τις μεταγραφές, διασκευές κλπ. Οι δυο προσεγγίσεις ομως είναι σε τελείως διαφορετικές διαστάσεις. Εγω αναφερόμουν στην δεύτερη. Αυτή πιστεύω οτι ειναι πεπερασμένη, αν κι όχι εξαντλημένη από τον συνθέτη πάντα.

Ο μαξιμαλισμός φυσικά και δεν είναι καταδικαστέος, μάλιστα ειναι επιθυμητός πολλές φορές. Το θέμα ειναι αν σηκώνει το εκάστοτε υλικό μαξιμαλ προσεγγίσεις, και ποιές...(Εδω πχ αναρωτιέμαι γιατι δεν έχει ασχοληθεί κανείς με διασκευές στη μουσική του Satie, που είναι προκλητικά απλή). Με αυτό το σκεπτικό, μια ενορχήστρωση των Etudes θα είχε για μένα μεγαλύτερη αξία ως Τέχνη σε σχέση με τις Σπουδές του Godowsky. Για να το πω και απλά, οι Σπουδές του Godowsky μου φαίνονται φαγητό με πολλά, παρα πολλά καρυκεύματα, σάλτσες και μπαχαρικά, που στο τέλος λιγώνεις τρώγοντάς το.

Υ.Γ. Τα παραπάνω, χωρίς την παραμικρή διάθεση επίκρισης προς τον Διονύση, ειναι απλά η γνώμη μου.

Click to expand...

Σπύρος Σούρλας said:

Μαξιμαλισμός στον Mahler???
Πόθεν προκύπτει???

Click to expand...