Audio transformers

Όλα παίζουν το ρόλο τους , γιαυτο και αν ακούσεις άμεσα μετρικούς μετασχηματιστές υπάρχουν τρομερές διαφορές από τον ένα στον άλλο .
Πχ η ποιότητα του πυρήνα αλλάζει το Q και άρα την απώλεια ή ο τρόπος τυλίγματος πχ σε πολλά στρώματα αλλάζει την απόκριση ψηλά άρα και την ταχύτητα , ο χαλκός πρέπει να είναι καλός απλά και μόνο να σκεφτείς ότι τον έχεις σε σειρά με το σήμα σου κλπ.
Αν έχεις προσέξει τα κυκλώματα είναι όλα ίδια λίγο πολύ εδώ και 40 χρόνια , η μεγάλη διαφορά που ακούμε από τον ένα ενισχυτή στον άλλο είναι κατά τη γνώμη μου κατά 80% η διαφορά στους μετασχηματιστές.

Βασίλης Κουμαργιανός said:

Βλέπω από τους κατασκευαστές Μ/Τ διάφορες τεχνικές και αναρωτιέμαι αν μας δουλεύουν αγρίως.
Όχι όλοι. Υπάρχουν και σοβαροί κατ/τές
Άλλος σου λέει, ότι τυλίγει τις μπομπίνες του σε μη τυχαίες στρώσεις.Εντάξει,όλες οι μηχανές περιέλιξης το ίδιο κάνουν.

Η τεχνική του τυλίγματος σε τυχαίες στρώσεις (random winding) προσπαθεί να μειώσει τις χωρητικότητες. Για τσοκ - όχι τροφοδοσίας, audio- καλή είναι, στους μ/τες "τρώει" πολύτιμο χώρο, άρα απορρίπτεται.

Άλλος λέει, ότι ανάμεσα σε κάθε στρώση βάζει ξεχωριστή μόνωση.Τι εξυπηρετεί αυτό ακριβώς?

Στρώνει καλύτερα το τύλιγμα, με τα παλιά πηνιοσύρματα πρόσφερε επιπλέον ασφάλεια από σπινθηρισμούς. Για τον πρώτο λόγο τη χρησιμοποιώ κι εγώ.
Άλλος λέει,οτι χρησιμοποιεί καλώδιο ΟCG και ακούει διαφορές.Τώρα μάλιστα.
Άλλος λέει,οτι χρησιμοποιεί πιο λεπτά ελάσματα.Οκ,κάνε λίγο πιο μεγάλο πυρήνα.

Εκεί που απαιτείται η ελαχιστοποίηση των απωλειών με κάθε τίμημα (μετ/τές τροφοδοσίας που δουλεύουν μόνιμα λίγο πριν τον κορεσμό και πρέπει να αντέξουν χρόνια) είναι μια καλή κίνηση. Στους audio, που οι πυρήνες δεν πρέπει να πηγαίνουν πάνω από 1-1,1Τ (με max. πυρήνα το 1,6) είναι εκ του περισσού. Παρεμπιπτόντως, οι Tamura π.χ. χρησιμοποιούν πυρήνες υψηλής απόδοσης-χαμηλών απωλειών, και γι αυτό -μεταξύ άλλων- είναι ακριβοί.
Άλλος βάζει C-core,άλλος R-core και άλλος τριμένα κοκκαλάκια νυχτερίδας.
Κάποιος γράφει "ξεχάστε τους C-core και βάλτε ΕΙ γιατί είναι καλύτεροι" και κάποιος άλλος ότι οι Μ/Τ του αποδίδουν καλύτερα στις συχνότητες άνω των 20Khz.Έτσι, θα μπορεί να απολαμβάνει την μουσική καλύτερα και ο σκύλος μας.

Αν ο ενισχυτής σου έχει αρκετή ανάδραση - 8 με 10db και άνω, όπως όλοι οι κλασικοί push-pull - και ο μετ/τής σου δεν πηγαίνει τουλάχιστον μέχρι τους 50 χιλιόκυκλους, από τις ταλαντώσεις θα ακούγεσαι μέχρι την Πέρα Παναγιά χωρίς ηχεία- από τα ραδιόφωνα.

Έχοντας εκταμιεύσει ένα σεβαστό ποσό για την υλοποίηση μίας κατασκεύης με επώνυμους Μ/Τ,λέω τελικά, μήπως τους δίνουμε λεφτά για σουβλάκια.
Μάθε για το θέμα και κρίνε μόνος σου:http://www.pmillett.com/Books/Lee_1955_Electronic_Transformers_and_Circuits.pdf
Η βίβλος. Έχει τα πάντα για το θέμα, πολύ περισσότερα απ´ότι θα χρειαστούμε ποτέ οι ερασιτέχνες

Και πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να αποδώσουν αυτοί οι Μ/Τ σε σχέση με αυτούς που φτιάχνει η βιοτεχνία της γειτονειάς μου.

Πολύ-πολύ καλύτερα. Χωρίς να ξέρω τη βιοτεχνία, επειδή όμως έχω μετρήσει κάμποσους από Έλληνες βιοτέχνες, ούτε 15 κιλοχέρτζ δεν έφταναν ανθρωπινά (λογικό, ήταν τυλιγμένοι σαν τροφοδοσίας), το δε μέταλο ήταν το φθηνό του 1 τέσλα (λιγότερα ανρί, λιγότερη ισχύς, γιά καμμιά 2Α3 φτάνει με το ζόρι, για παραπάνω ξέχνα το

Πόσο σημαντική είναι η ηχητική υπογραφή αυτών των εξαρτημάτων σε μία σχεδίαση με σωστή τοπολογία?

Click to expand...

Για την "ηχητική υπογραφή" δεν ξέρω, πρέπει πάντως πρωτίστως:
Α. Να μην σου τρώνε τη μισό ακουστικό εύρος (να έχουν δηλαδή απόκριση της προκοπής).
Β. Να μην υπεροδηγούν το μέταλο μόλις περάσουν τα 3-4 βαττ κάτω από τους 50 κύκλους, γιατί αυτό εισάγει παραμορφώσεις 3ης τάξης με στάθμες του τύπου 10% (πολύ έντονη "υπογραφή")
Γ. Να μην θέλουν - λόγω ωμικών απωλειών στα τυλίγματα- το 25% της ισχύος σου - όχι σπάνιο στην αγορά- για να ζεσταίνουν το χαλκό.

Δ. Όσο μεγαλύτερος, τόσο καλύτερα (σε λογικά πλαίσια, πάνω από τα 10 κιλά υπάρχει θέμα).
Τα περί μεγάλου μετ/τη που είχει πρόβλημα ψηλά, είναι εκ του πονηρού για να δικαιολογήσουν κατι μετ/τές που με βάρος 2-3 κιλά αντέχουν δήθεν 20 και 30 βαττ.

Και για να σε προλάβω, ναι σοβαρολογώ απολύτως, με το κιλό πάει!! Το μέγεθος είναι βασική προϋπόθεση, τα άλλα έπονται.

Χαιρετισμούς
Κωνσταντίνος

kontr said:

Όλα παίζουν το ρόλο τους , γιαυτο και αν ακούσεις άμεσα μετρικούς μετασχηματιστές υπάρχουν τρομερές διαφορές από τον ένα στον άλλο .
Πχ η ποιότητα του πυρήνα αλλάζει το Q και άρα την απώλεια ή ο τρόπος τυλίγματος πχ σε πολλά στρώματα αλλάζει την απόκριση ψηλά άρα και την ταχύτητα , ο χαλκός πρέπει να είναι καλός απλά και μόνο να σκεφτείς ότι τον έχεις σε σειρά με το σήμα σου κλπ.
Αν έχεις προσέξει τα κυκλώματα είναι όλα ίδια λίγο πολύ εδώ και 40 χρόνια , η μεγάλη διαφορά που ακούμε από τον ένα ενισχυτή στον άλλο είναι κατά τη γνώμη μου κατά 80% η διαφορά στους μετασχηματιστές.

Click to expand...

Και οι μετ/τές, -τρόποι τυλίγματος, μέταλλα- ίδιοι είναι εδώ και 50 χρόνια (εξαιρούνται οι amorph πυρήνες που ενώ φτιάχτηκαν για χρήση πάνω από τους 20 χιλιοκυκλους, κάποιοι τους βάζουν για ήχο, γιατί ακουστικά - υποστηρίζουν- είναι καλύτεροι)

Βασίλη, έχεις δοκιμάσει ποτέ να τυλίξεις σε μηχανή? Το να πετύχεις τέλεια στρώση ΔΕΝ είναι απλό, όσο υπεραυτόματη και να είναι. Βγάλε τα μονωτικά από έναν τροφοδοσίας του -ελληνικού-εμπορίου και θα καταλάβεις τι εννοώ.

Το random winding γίνεται ως εξής: Τυλίγεις με βήμα πολύ μεγαλύτερο από το πάχος του σύρματος και περνάς αντίστοιχα πάνω από 1 φορά για να γεμίσεις μία στρώση - που δεν είναι βέβαια πιά ακριβώς στρώση, αλλά μάλλον κουβάρι.

Το ξαναγράφω: Σήμερα δεν υπάρχει λόγος για μονωτικά σε κάθε στρώση, άλλος από το την καλύτερη εφαρμογή των σπειρών. Τα σύγχρονα πηνιοσύρματα αντέχουν όχι 1, αλλά 5-7 kV -Dc όμως- .

Αν συνεχίσεις να τυλίγεις χωρίς ενδιάμεση μόνωση πάνω από 2 το πολύ 3 στρώσεις, μετά από καμμιά 15αριά, οι σπείρες στα άκρα του τυλίγματος θα βυθίζονται ολόκληρα χιλιοστά, θα "φουσκώνει" στη μέση. Όλα αυτά για λεπτά σύρματα 0,15-0,3, στα χοντρύτερα είναι καλύτερα τα πράγματα.

Τα παχύτερα λαμάκια δεν σημαίνουν μεγαλύτερο πυρήνα, τα μεγέθη είναι στάνταρ- ΕΙ60, ΕΙ75, ΕΙ96 κ.ο.κ. Ισχύουν αυτά που σου έγραψα στο προηγούμενο μήνυμα.

Το ότι δεν ζορίζουμε τους μετ/τές το είπαμε ήδη, αν τους πάμε πάνω από το μισό της "δυναμικότητάς τους" (νεολογισμός, απ'ότι είδα τα Τέσλα δεν σου λένε και πολλά) η 3η αρμονική σε χαμηλές συχνότητες φτάνει άνετα το 5-10%.

Ποιός σου το είπε αυτό με τις απώλειες? Είναι τραγικό λάθος.
Στα φορτία που πρεπει να παίζει ένας audio μετ/της, οι απώλειες πυρήνα δεν είναι ούτε 2% (για πυρήνες ΕΙ120 με 1,6 Τέσλα μέταλο), όταν οι τυπικές ωμικές των τυλιγμάτων για να πέσουν κάτω από 10%, χρειάζεται πολύ προσεκτικά σχεδίαση.

Οι τελευταίοι δικοί μου (SE 5κΩ:4/8/16 ωμ, -0,3db 20Hz-20kHz, 40watt/20Ηz για 1,6Τ μαζί με 120mA DC) έχουν 8%, και χρειάστηκε να τυλιχτεί το δευτ/ον δίμιτο - στο χέρι - για να κρατηθούν εκεί (είχα χώρο στο πλάτος, αλλά όχι καθ ύψος).

Μέτρα ωμικές αντιστάσεις τυλιγμάτων στους δικούς σου, και με βάση τα αντίστοιχα ωμ φορτίου (4,8,16) κάνε τις πράξεις μόνος σου (Νόμος του Ωμ).

"γόνατο" κάτω από τα 50? Οτιδήποτε με -3db πάνω από τους 10 είναι για μένα συμβιβασμός και μάλιστα μεγάλος.

Αυτό με τις υστερήσεις και τα amorph είναι άλλη μια επιστημονικοφανής αρλούμπα που κυκλοφορεί σε σάϊτ
Ταϊβανέζων κατ/τών και στα παπαγαλάκια τους στα φόρα, ευχαρίστως σε άλλο ποστ να το αναλύσουμε εκτενώς και με βιβλιογραφικές πηγές.
Για αρχή, πάρε τη γνώμη του Lundahl που πουλάει και τέτοιους, αλλά είναι μηχανικός, έντιμος επαγγελματίας και όχι καραγκιόζης φιδέμπορος:

From an engineering point of view, we can not justify the fairly high price of our amorphous core OPTs.

βρίσκεται εδώ:
http://www.lundahl.se/catframe.html
στο κάτω μέρος της σελίδας.

Ρίξε μια ματιά στο βιβλίο που είπαμε στο προηγούμενο μήνυμα, το ξέρω είναι μεγάλο και μπελάς, αλλά τι να γίνει, έτσι είναι το αντικείμενο, έχει επιστημονικό υπόβαθρο.

Το θέμα που σου διαφεύγει - για τα καλά απ´ότι διαβάζω - λέγεται σταθερότητα σταδίων εξόδου με ανάδραση, είναι βασικό τμήμα της σχεδίασης οποιουδήποτε ενισχυτή.

Για να στο ξαναπώ με πιο απλά λόγια, αν ο ενισχυτής έχει από μέτρια και πάνω ανάδραση, και ο μετ/τής εξόδου δεν έχει φλατ απόκριση μέχρι 40 κιλοχέρτζ, ΘΑ ΤΑΛΑΝΤΩΝΕΙ σε κάποια ακαθόριστη συχνότητα, αντί να ενισχύει τον ήχο.

ΔΕΝ είμαι επαγγελματίας του χώρου, δεν έχω σχέση με κατ/τές, τα "σίδερα" εξελίχθηκαν για μένα σιγά-σιγά σε αυτόνομο χόμπυ :smile: , εν μέρει από ανάγκη, μιας και είναι το κομμάτι του DIY στο οποίο υπάρχει η μεγαλύτερη δυσκολία να βρείς πληροφορίες και αυτό με τη μεγαλύτερη παραπληροφόρηση διεθνώς.

Μπραβο Κυριε Τυροβολα καποιος πρεπει να λεει και τα πραγματα οπως ειναι .Αυτο πρεπει να επεκταθει και σε αλλα ενεργα η παθητικα σtοιχεια που χρησιμοποιουμε στο diy.

Τρομερά κατατοπιστικός ο Κωνσταντίνος !!!!!
Δεν ξέρω αν είναι επαγγελματίας μετασχηματιστάς αλλά το παίζει στα δάχτυλα το θέμα .
Απλά να προσθέσω ότι στον τελικό ήχο παίζει ρόλο ακόμα και το καλώδιο ρεύματος πχ ή το τελευταίο RCA άρα σκέψου ο ποιο αδύναμος κρίκος ενός λαμπάτου ο μετασχηματιστής του πόσο παίζει ρόλο . Απλώς υπάρχει τόση παραφιλολογία γύρω από το θέμα που πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός για ότι ακούς και μόνο αν ακούσεις κάτι με τα αφτιά σου να το πιστεύεις.
Σχετικά με τον πυρήνα να προσθέσω ότι όσο ποιο λεπτά τα ελάσματα τόσο ποιο μικρά τα δινορευματα που αναπτύσσονται πάνω τους και που στην ουσία είναι αυτά που χαλάνε τη φασολάδα .Για τους τροφοδοσίας τα πράγματα είναι ποιο απλά γιατί απλώς έχουν ασχοληθεί πολύ περισσότερο μαζί τους και άρα έχουν κατασταλάξει σε κάποια πράγματα , γιαυτο εκεί δεν βλέπεις συνέχεια τον κάθε παπαρα να λέει αρλούμπες για τεχνολογίες από τον Άρη και υλικά από την Ανδρομέδα.

Και κάτι ακόμα νομίζω ότι στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλούς μετασχηματισταδες

Κατανοητές οι αγωνίες σου Βασίλη, προς θεού.

Μερικά σημεία από τα πολλά που θα ήθελα να τονίσω - προς αποκατάσταση της αλήθειας - είναι:

Απώλειες: Δεν υπολογίζονται έτσι. Ξεχνάς το δευτερεύον. Aν π.χ το πρωτεύον σου είναι 200 Ωμ, το δευτερεύον να πούμε 0,5? και ο λόγος μετ/μού 25 (5Κ/8ωμ) έχουμε (με μεταφορά στο δευτερεύον, γίνεται και στο πρωτεύον, το ίδιο είναι): 200/(25^2) + 0,5= 0,83 ωμ συνολικές ωμικές απώλειες.

Δηλαδή για φορτίο 8 ωμ ισχύει: απόδοση= 8/(8,83)=0,9 ή 90%, δηλ. απώλεια 10% ΣΕ ΤΑΣΗ. Αυτό μεταφράζεται σε ισχύ 81%, δηλαδή απώλειες 19% !!!

Πηγή: Το βιβλίο που ανέφερα, οποιοδήποτε βιβλίο ηλεκτροτεχνίας ΙΙΙ Α.Ε.Ι - Τ.Ε.Ι, το πρόγραμμα PSU2D - το ίδιο ισχύει και στους τροφοδοσίας - είναι πασίγνωστο τέλος πάντων!

Ο Lundahl δεν λέει ότι αποστασιοποιείται. Λέει ότι από "την άποψη του μηχ/κού", δηλ την επιστημονική δεν συντρέχει λόγος που να δικαιολογεί την υψηλή τιμή τους. Παίνει δηλαδή θέση, ως οφείλει ως επιστήμονας και έντιμος έμπορος.
Τώρα αν οι πελάτες πιστεύουν ότι παίζει καλύτερα με amorph πυρήνα, be my guest.

Καμμία μα καμμία μέτρηση δεν δικαιολογεί την άποψη ότι λόγω μικρότερης υστέρησης καλυτερεύει κάποιο χαρακτηριστικό (παραμορφώσεις, απώλειες -σημαντικά, όχι 1% ή λιγότερο) σχετικό με τις ακουστικές συχνότητες. Τώρα, αν υπάρχει σχετική έγκυρη βιβλιογραφία περί του αντιθέτου, ευχαρίστως να μάθω κάτι καινούριο, δώσε πηγή.

Αν είναι τώρα να αρχίσουμε να λέμε ότι η μουσική δεν είναι ημίτονα και ότι γι'αυτό δεν τα δείχνουν όλα οι μετρήσεις(που δεν τα δείχνουν, αλλά όχι γι´αυτό!!), να μη συζητάμε, αγνοούμε βασική φυσική σημάτων. Αυτή είναι άλλη μια ευρέως διαδεδομένη πλάνη, που αγνοεί τεράγωνα, παλμούς, ανάλυση fourier κ.λ.π.

Κακώς δεν σου λένε τα Τέσλα κάτι. Ενημερώσου. Η ισχύς που λες, είναι συνάρτησή τους. Στο ίδιο μέγεθος, ένας τροφοδοσίας αναφέρεται σαν 200 βαττ και ένας audio κάτω από τα μισά. Δες, π.χ τη σελίδα του Sowter. Δεν σε έχει προβληματίσει αυτό?

Απλά στους τροφοδοσίας φτάνουμε το μέταλο στον κορεσμό, στους audio λίγο πάνω από τη μέση (1,6 και 1 Τ αντίστοιχα, για το κλασικό high permeability σίδερο- Μ6 στην αμερική,V335-11 στη Γερμανία).
Κατ/τής σοβαρός που αναφέρει ισχύ χωρίς να λέει σε τι επίπεδα οδηγεί τον πυρήνα, λέει τη μισή -παραπλανητική- αλήθεια.

Δυνορεύματα, λαμάκια, εξωτικά υλικά: Να το ξαναγράψω:

Το μόνο που κάνουν είναι να μειώνουν τις απώλειες, πυρήνα όταν ο μετ/τής δουλεύει στα όρια (δηλαδή στους τροφοδοσίας) . Βελτιώνουν επίσης την μαγνητική διαπερατότητα, καλό για συχνότητες άνω των 30-40 κιλο.

Τα κράματα είναι απαραίτητα σε μικρούς μετ/τες: line in, mc step-up, κ.α. αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Σε audio εφαρμογή για εξόδου ΔΕΝ τίθεται ζήτημα απωλειών πυρήνα, αν το 2% γίνει 1,5% δεν έγινε και τίποτα.

Περί push-pull ακύρωσης 3ης αρμονικής - μέγα λάθος-, χρήση ανάδρασης για αποφυγή ταλαντώσεων - τραγικό λάθος- το αντίθετο συμβαίνει, ας βοηθήσει και κανένας άλλος, πιάστηκε το χέρι μου.
Βιβλιογραφία στο Radiotron Designer's Handbook (το στάνταρ ανάγνωσμα των δεκαετιών 50-60):

http://www.pmillett.com/technical_books_online.htm

στο κάτω μέρος της σελίδας. Εδώ είναι επίσης και το
Electronic Transformers and Circuits, Reuben Lee, 1955, που ανέφερα αλλού.

Δεν είμαι κυνικός, γράφω απλώς την πραγματικότητα, όπως διδάσκεται στα παν/μια και τις τεχνικές σχολές εδώ και 60 χρόνια.
Η φυσική δεν είναι θρησκεία να συζητήσουμε τις απόψεις μας. Δεν μπορείς να διαφωνήσεις με ένα μαθηματικό θεώρημα, λυπάμαι.

Το διάκενο πάλι πού κολλάει? Χωρίς παρεξήγηση - γράφω απλώς γεγονότα- αγνοείς βασική θεωρία μαγνητισμού. Αυτό δεν είναι κακό, ούτε εγώ ξέρω π.χ. από ψηφιακά, αν θέλω κάτι διαβάζω και ρωτάω.

Άντε και στο είπε ο κατ/τής το διάκενο, τι θα κάνεις παρακάτω? Μόνος σου λες ότι τα τέσλα δεν σου λένε κάτι. Εκεί είναι ακριβώς που μπαίνει πρώτα στον υπολογισμό το διάκενο (και μετά στην εκτίμηση της επαγωγής πρωτεύοντος).

Με δεδομένο μέγεθος πυρήνα, αριθμό σπειρών πρωτεύοντος και DC, τι διάκενο να βάλω, για είμαι περίπου στα 0,8-0,9 Τέσλα και να μου μείνουν άλλα τόσα για το AC? - αυτή είναι η στάνταρ πρακτική για single ended μετ/τές.

Η ειρωνεία, μιας και μιλάγαμε για υστέρηση: Μετ/τές με διάκενο από 1/1000 και πάνω του μήκους μανητικής διαδρομής (magnetic path length) δεν έχουν καθόλου υστέρηση, η καμπύλη υστέρησης γίνεται ευθεία γραμμή, με το κλασσικό μέταλο πάντα (όχι ότι αυτό σημαίνει κάτι, αλλά μιας και μιλαγαμε για εξωτικά υλικά).

Και κάτι που αποφεύγουν να γράψουν οι ιερείς του βουντού με τα amorph: Η διαθέσιμη ισχύς περιορίζεται στο 1/2 με 2/3 (ανάλογα το κράμα, το amorph είναι κατηγορία διαφόρων υλικών) αυτής του κλασσικού 3% σίδερου.

Για τα καρούλια και τις στρώσεις, θα καταλάβεις αν πας να τυλίξεις μόνος σου.

Για bartoluccι δεν έδινα ούτε 5 ευρώ, όχι γιατί είναι κακοί, αλλά γιατί η τεκμηρίωσή τους είναι ελλιπέστατη και γουρούνι στο σακί και μάλιστα πανάκριβο δεν παίρνω.

Δηλαδή ούτως ή άλλως δεν παίρνω, τους φτιάχνω μόνος μου, αλλά λέμε τώρα.

Αναφέρω τον Lundahl, όχι γιατί είναι ο καλύτερος ή "τα παίρνω" αλλά γιατί η τεκμηρίωση των προϊόντων του είναι απλά άψογη. Αρκεί να ξέρεις να τη διαβάσεις. Και αν αυτό σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, μέχρι και τι διάκενο βάζει γράφει.
Όπως γράφει και ότι αν θες μεγαλύτερους μετ/τες (οι πυρήνες του είναι όντως σχετικά μικροί), κοίτα αλλού, δεν μπορεί να αλλάξει γραμμή παραγωγής !!!

Επίσης καλή περιγραφή - αν και λίγο φειδωλή- ο Sowter, άψογος επίσης και ο Γερμανός Reinhoefer:

http://www.roehrentechnik.de/

Ελπίζω να έριξα λίγο φως στο αρκετά παρεξηγημένο θέμα των Μ/Σ εξόδου.

Στο επόμενο: Τι θα πει "τους τροφοδοσίας τους πάω μέχρι σχεδόν τον κορεσμό, τους audio λίγο πάνω από τη μέση??"

Πώς μεταφράζεται αυτό στην -κατασκευαστική- πράξη?

Καληνύχτα
Κωνσταντίνος

Και για να μη νομίσει κανείς ότι το βλέπω "ελιτίστικα" και θεωρώ ότι πρέπει να έχει κανείς βγάλει το πολυτεχνείο για υπολογίσει ένα λαμπάτο ή ένα μετ/τή:

ΚΑΙ τα δύο βιβλία που ανέφερα παραπάνω απαιτούν γνώση των 4 πράξεων και να ξέρεις να πατάς στο κομπιουτεράκι το λογάριθμο και τη ρίζα. Σε περίπτωση που δεν έχεις κομπιουτεράκι - το '50 δεν είχαν- δεν πειράζει, έχουν διαγράμματα και νομογράμματα, ένας χάρακας αρκεί.

Περιέχουν μόνο τους τελικούς τύπους υπολογισμού και όχι τα ανώτερα μαθηματικά που κρύβονται από πίσω.

Οι συγγραφείς τους είναι πανεπιστημιακοί ή/και διευθυντές μηχανικοί μεγάλων εταιριών της εποχής (General Electric, RCA, Bell), όπως μπορεί κανείς να δει και μόνος του.

Το DIY προϋποθέτει και λίγη ενασχόληση από το χομπίστα. Δε λέμε να πάμε να γραφτούμε ξανά στα παν/μια, αλλά γυμνασιακά μαθηματικά και φυσική είναι απαραίτητα.

Και τα 2 δεν γίνονται: Και ιδιοκατασκευή, και καθόλου κόπος για λιγάκι θεωρία. Αν βαριέμαι να ασχοληθώ (γιατί δεν τίθεται θέμα ευφυϊας ή τίποτα εξεζητημένων γνώσεων) αγοράζω κιτ.

Για αναγνωση το πιο καλο βιβλιο για μετασχηματιστες , στα ελληνικα, του Ε.Σερβετα ``Μετασχηματισται`` , οπως και το chapter 5 απο το Radiotron Designer`s Handbook.

http://headfonz.rutgers.edu/RDH4/

:guitarist:

Κωνσταντίνος Τυροβολάς said:

Στο επόμενο: Τι θα πει "τους τροφοδοσίας τους πάω μέχρι σχεδόν τον κορεσμό, τους audio λίγο πάνω από τη μέση??"

Πώς μεταφράζεται αυτό στην -κατασκευαστική- πράξη?

Κωνσταντίνος

Click to expand...

Πολύ απλά, οι τροφοδοσίας έχουν λιγότερες σπείρες (λιγότερα Ηenry-> μικρότερη αντίσταση στο AC -τη λέμε και εμπέδηση- ) για δεδομένο μέγεθος πυρήνα, διαρέονται δηλαδή από περισσότερο ρεύμα, όταν συνδεθούν χωρίς φορτίο.

Ο υπολογισμός λαμβάνει υπόψη τη συχνότητα, το μέγεθος του πυρήνα, την τάση που εφαρμόζεται και το επιθυμητό επίπεδο οδήγησής του, που μετριέται σε Τέσλα.

Επειδή στους τροφοδοσίας δεν μας ενδιαφέρουν οι παραμορφώσεις, τους φτάνουμε λίγο πριν τον κορεσμό - αν το μέταλο κορεσθεί, καταναλώνει απλώς ενέργεια, χωρίς να την "εμφανίζει" στο δευτερεύον - . αυτό σημαίνει για τους πυρήνες που βρίσκουμε στους μετ/τές των βιοτεχνιών 1 τέσλα.

Για να μην το κουράζω με υπολογισμούς, ο τύπος αυτός πυρήνα δεν κάνει για εξόδου, "σηκώνει" πολύ λίγη ισχύ για το μέγεθός του.

Εκεί χρησιμοποιείται το κράμα σιδήρου με 3% πυρίτιο (grain oriented), που δέχεται 1,5-1,6 τέσλα χωρίς να κορεσθεί.
Κάποιοι κατ/τές το φτάνουν 1,8 με διάφορες επεξεργασίες (ανόπτυση, λεπτότερα λαμάκια, c-core, ειδικές μονωτικές επικαλύψεις στα λαμάκια- ξεχωρίζει το γιαπωνέζικο των tamura που φτάνει 2 τέσλα).

Οι διαφορές είναι μικρές για τα χαμηλά φορτία που πρέπει να δουλεύουν οι εξόδου και αν η διαφορά τιμής είναι μεγάλη (όπως στο γιαπωνέζικο), καθαρά τεχνικά δεν αξίζουν τον κόπο.

Ο Partrige στη δεκαετία του 40, θεωρούσε όριο τα 0,8 τέσλα για ενισχυτές χωρίς ανάδραση και το 1 για ενισχυτές με τέτοια. Γι αυτό και οι 25 βαττ που πουλούσε ζύγιζαν 6 κιλά!!

Δυστυχώς, σήμερα οι κατ/τές δεν αναφέρουν το επίπεδο οδήγησης που φτάνει το μέταλο με την ισχύ που δηλώνουν, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν διάφορα αστεία μετασχηματιστάκια που δηλώνουν π.χ 50 βαττ (δεν λένε όμως ότι φτάνουν εκεί με 1,6 Τ στα 40 χερτζ).

Μιλάμε πάντα για push-pull χωρίς - μεγάλο- διάκενο. Στους SE τα πράγματα αλλάζουν, αλλά αυτά καμμιά άλλη φορά...

Βρε συ Βασίλη, παραιτούμαι, δεν ξέρω τι άλλο να πω. Σου βάζω ο έρμος υπολογισμό απωλειών του χαλκού και συνεχίζεις να μου λες διάφορα περί μιας -δυο σπειρών παραπάνω και να υπολογίζεις απώλειες μόνο στο πρωτεύον.

Ο υπολογισμός που έβαλες είναι οι απώλεια και η πτώση τάσης από το DC.

Κάνε καμμιά πράξη, ή κοίτα τις δικές μου, απλή μέθοδος των 3ών είναι. Για πλάκα χάνεις το 20% της ρημαδοAC ισχύος στο χαλκό του μετ/τή αν δεν είσαι πολύ προσεκτικός.
Πόσο πιο καθαρά να το πώ? Αν ο ενισχυτής σου βγάζει 10 βαττ, στα ηχεία θα πάνε 8!! Τα 2 είναι απώλειες μόνο του χαλκού.

Δεν είπε κανένας ότι θα πάρουμε ένα κύβο σίδερο και όλα ο.κ. Είπα ότι η στάνταρ ποιότητα Μ6 με το 0,35 λαμάκι είναι υπέραρκετή για audio. Δεν χρειάζεται να βάλεις ούτε amprphous, ούτε κρυπτονίτη με τριμμένα κόκαλα νυχτερίδας από την Τρανσυλβανία, ούτε τίποτα.

Στο κομμάτι που έβαλες, ο Γερμανός λέει ότι το μέταλό του είναι επιπλέον και ανοπτυσμένο (nachgeglueht).
Αυτό μειώνει λίγο ακόμα τις απώλειες πυρήνα και ανεβάζει τον κορεσμό κατά 0,1-0,15 Τέσλα ψηλότερα.
Αν σκεφτείς (??), ότι η διαφορά κόστους είναι μηδαμινή σε σχέση με το απλό, γιατί να μην το βάλω, αν το βρω.
Στην ελληνική αγορά δεν έχω δει να υπάρχει.
Αλλά δεν χάλασε κι ο κόσμος. Η διαφορά είναι - μετρητικά - πολύ μικρή

Αφού τον έχεις τον ρημαδοMorgan Jones διάβασέ τον. Δεν βάζουν ανάδραση για να κόψουν ταλαντώσεις. Οι ταλαίπωροι κα/τές μετ/των πουλάνε όχι μόνο σε μας τους "πουρίστες" αλλά κυρίως σε κόσμο που βάζει ανάδραση.

Το ξαναγράφω (ουφ!): Αν ο εξόδου δεν πάει τουλάχιστον μέχρι 40 kHz και έχεις από καμμιά 10αριά db ανάδραση και πάνω, ο ενισχυτής θα ταλαντώσει, δεν θα είναι σταθερός.

Δες εδώ:
http://www.audioxpress.com/resource/audioclass/ga600ac.pdf
από τον Norman Crowhurst. Και είναι και τζάμπα.

Πάλι τα ίδια με τις υστερήσεις: Προκαλώ οποιονδήποτε, να μου βρει μια σοβαρή πηγή, που να λέει πoιο πλεονέκτημα έχει η μείωση της υστέρησης σε ενισχυτές ακουστικών συχνοτήτων.

Το πολύ αστείο είναι ότι πουλάνε amorph cores για single ended μετ/τές με μεγάλο διάκενο και DC.
Σε αυτές τις συνθήκες, από ένα μέγεθος διακένου και πάνω (στην πράξη όλοι οι σωστά φτιαγμένοι single ended έχουν τόσο και μεγαλύτερο) το πτωχό τυπικό μέταλο δεν έχει καθόλου υστέρηση!!!

Συνήθης λαμογιά μη σοβαρών κατ/τών, είναι να σχεδιάζουν για 1,2 Τέσλα DC -(μικρότερο διάκενο) και να έχουν έτσι αντυπωσιακά υψηλές τιμές επαγωγής πρωτεύοντος (πολλά Henry), η οποία βεβαίως είναι κρίσιμη για τα μπάσα.

Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα, να μειώνεται το διαθέσιμο
AC βολτάζ στις χαμηλές συχνότητες κι εκεί που το συγκεκριμένο μέγεθος θα "σήκωνε" π.χ. 10 βαττ στους 30 κύκλους να παραμορφώνει τρελά ήδη από τα μισά!!

Πρόχειρος υπολογισμός: Αν αντί για 0,9 Τ (ανοπτυσμένο μέταλο, c-core) πάει η επιβάρυσνη με DC στα 1,2, τότε μένουν αντί για άλλα 0,9 μόνο 0,6 Τέσλα, δηλαδή το 70%.

Επειδή η σχέση Τέσλα - AC volt είναι γραμμική, αυτό σημαίνει 70% λιγότερη τάση, δηλαδή (0,7)^2= 0,5 περίπου, συνεπώς μισή επιτρεπόμενη ισχύς από πριν για τον συγκεκριμένο πυρήνα!!!

Γι αυτό αρνούμαι κατηγορηματικά να αγοράσω "σίδερο", που ο κατ/τής του δεν μου λέει μέ πόση οδήγηση πυρήνα βγάζει τα Henry που ισχυριζεται και τα βαττ που δηλώνει. Τη σύμβαση των δεκαετιών 40-50 (AC-DC μισό- μισό) δεν την τηρούν όλοι σήμερα.

Ταύτα είπα και δεν επανέρχομαι, ας μας κρίνει όλους η ιστορία, η κοινή λογική, ο Ορθός Λόγος, η Τένια Μακρή, ο Χαρδαβέλας, ο Πανάγαθος στη Δευτέρα Παρουσία.

I rest my case (που έχει πει κι ο Morfeas σε παλιότερο ποστ του).

Υ.Γ. @@φάλες υπόλοιποι δεν βοηθάτε καθόλου! Τενοντίτιδα κοντεύω να πάθω.

Κωνσταντίνος Τυροβολάς said:

Βρε συ Βασίλη, παραιτούμαι, δεν ξέρω τι άλλο να πω. Σου βάζω ο έρμος υπολογισμό απωλειών του χαλκού και συνεχίζεις να μου λες διάφορα περί μιας -δυο σπειρών παραπάνω και να υπολογίζεις απώλειες μόνο στο πρωτεύον.

Ο υπολογισμός που έβαλες είναι οι απώλεια και η πτώση τάσης από το DC.

Κάνε καμμιά πράξη, ή κοίτα τις δικές μου, απλή μέθοδος των 3ών είναι. Για πλάκα χάνεις το 20% της ρημαδοAC ισχύος στο χαλκό του μετ/τή αν δεν είσαι πολύ προσεκτικός.
Πόσο πιο καθαρά να το πώ? Αν ο ενισχυτής σου βγάζει 10 βαττ, στα ηχεία θα πάνε 8!! Τα 2 είναι απώλειες μόνο του χαλκού.

Δεν είπε κανένας ότι θα πάρουμε ένα κύβο σίδερο και όλα ο.κ. Είπα ότι η στάνταρ ποιότητα Μ6 με το 0,35 λαμάκι είναι υπέραρκετή για audio. Δεν χρειάζεται να βάλεις ούτε amprphous, ούτε κρυπτονίτη με τριμμένα κόκαλα νυχτερίδας από την Τρανσυλβανία, ούτε τίποτα.

Στο κομμάτι που έβαλες, ο Γερμανός λέει ότι το μέταλό του είναι επιπλέον και ανοπτυσμένο (nachgeglueht).
Αυτό μειώνει λίγο ακόμα τις απώλειες πυρήνα και ανεβάζει τον κορεσμό κατά 0,1-0,15 Τέσλα ψηλότερα.
Αν σκεφτείς (??), ότι η διαφορά κόστους είναι μηδαμινή σε σχέση με το απλό, γιατί να μην το βάλω, αν το βρω.
Στην ελληνική αγορά δεν έχω δει να υπάρχει.
Αλλά δεν χάλασε κι ο κόσμος. Η διαφορά είναι - μετρητικά - πολύ μικρή

Αφού τον έχεις τον ρημαδοMorgan Jones διάβασέ τον. Δεν βάζουν ανάδραση για να κόψουν ταλαντώσεις. Οι ταλαίπωροι κα/τές μετ/των πουλάνε όχι μόνο σε μας τους "πουρίστες" αλλά κυρίως σε κόσμο που βάζει ανάδραση.

Το ξαναγράφω (ουφ!): Αν ο εξόδου δεν πάει τουλάχιστον μέχρι 40 kHz και έχεις από καμμιά 10αριά db ανάδραση και πάνω, ο ενισχυτής θα ταλαντώσει, δεν θα είναι σταθερός.

Δες εδώ:
http://www.audioxpress.com/resource/audioclass/ga600ac.pdf
από τον Norman Crowhurst. Και είναι και τζάμπα.

Πάλι τα ίδια με τις υστερήσεις: Προκαλώ οποιονδήποτε, να μου βρει μια σοβαρή πηγή, που να λέει πoιο πλεονέκτημα έχει η μείωση της υστέρησης σε ενισχυτές ακουστικών συχνοτήτων.

Το πολύ αστείο είναι ότι πουλάνε amorph cores για single ended μετ/τές με μεγάλο διάκενο και DC.
Σε αυτές τις συνθήκες, από ένα μέγεθος διακένου και πάνω (στην πράξη όλοι οι σωστά φτιαγμένοι single ended έχουν τόσο και μεγαλύτερο) το πτωχό τυπικό μέταλο δεν έχει καθόλου υστέρηση!!!

Συνήθης λαμογιά μη σοβαρών κατ/τών, είναι να σχεδιάζουν για 1,2 Τέσλα DC -(μικρότερο διάκενο) και να έχουν έτσι αντυπωσιακά υψηλές τιμές επαγωγής πρωτεύοντος (πολλά Henry), η οποία βεβαίως είναι κρίσιμη για τα μπάσα.

Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα, να μειώνεται το διαθέσιμο
AC βολτάζ στις χαμηλές συχνότητες κι εκεί που το συγκεκριμένο μέγεθος θα "σήκωνε" π.χ. 10 βαττ στους 30 κύκλους να παραμορφώνει τρελά ήδη από τα μισά!!

Πρόχειρος υπολογισμός: Αν αντί για 0,9 Τ (ανοπτυσμένο μέταλο, c-core) πάει η επιβάρυσνη με DC στα 1,2, τότε μένουν αντί για άλλα 0,9 μόνο 0,6 Τέσλα, δηλαδή το 70%.

Επειδή η σχέση Τέσλα - AC volt είναι γραμμική, αυτό σημαίνει 70% λιγότερη τάση, δηλαδή (0,7)^2= 0,5 περίπου, συνεπώς μισή επιτρεπόμενη ισχύς από πριν για τον συγκεκριμένο πυρήνα!!!

Γι αυτό αρνούμαι κατηγορηματικά να αγοράσω "σίδερο", που ο κατ/τής του δεν μου λέει μέ πόση οδήγηση πυρήνα βγάζει τα Henry που ισχυριζεται και τα βαττ που δηλώνει. Τη σύμβαση των δεκαετιών 40-50 (AC-DC μισό- μισό) δεν την τηρούν όλοι σήμερα.

Ταύτα είπα και δεν επανέρχομαι, ας μας κρίνει όλους η ιστορία, η κοινή λογική, ο Ορθός Λόγος, η Τένια Μακρή, ο Χαρδαβέλας, ο Πανάγαθος στη Δευτέρα Παρουσία.

I rest my case (που έχει πει κι ο Morfeas σε παλιότερο ποστ του).

Υ.Γ. @@φάλες υπόλοιποι δεν βοηθάτε καθόλου! Τενοντίτιδα κοντεύω να πάθω.

Click to expand...

Βρε μπαγασα δε σε προλαβαινουμε. Τι οιστρος εινα αυτος ?

ΥΓ. Για αυτην την ανοπτυση τι ξερουμε?
Ηξερα, παλια που ασχολουμουν με τις μηχανες, οτι υπηρχε καποιος που εκανε σε καποια μερη του κινητηρα βελτιωνωντας, υποτιθεται, καποια μηχανικα χαρακτηριστικα τους. Επισεις κυκλοφορισαν καποιες φημες οτι το εκαναν βιομηχανιες αυτοκινητων. Τι μπορει ν αλλαξει στη λαμαρινα Μ/Τ?