Blaxploitation Sountracks

O όρος blaxploitation αφορά και είναι απόλυτα ταυτισμένος με τη μαύρη αστική κουλτούρα των γκέτο στις αρχές της δεκαετίας του 70 στην Αμερική. Μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα πολιτικοκοινωνικών αναταραχών με τις φυλετικές διακρίσεις στο φόρτε τους η βιομηχανία παραγωγής ταινιών στρέφεται σε χαμηλού προϋπολογισμού ταινίες αποκλειστικά και μόνο αρχικά τουλάχιστον για το μαύρο εξαγριωμένο κοινό, που τελικά της αποφέρει σημαντικά κέρδη. Λίγο να ασχοληθεί κάποιος γενικότερα με την περίπτωση θα βρει σημαντικότατες κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.

Δημιουργούνται έτσι οι μαύροι ήρωες της εποχής , που διακατέχονται από ισχυρό ένστικτο επιβίωσης. έντονη σεξουαλικότητα , και μάχονται ενάντια στη βία, στα ναρκωτικά κλπ. Οι ταινίες πλαισιώνονται από μουσική που γράφουν γνωστοί και λιγότεροι γνωστοί μαύροι καλλιτέχνες της εποχής, με αποτέλεσμα ο όρος πλέον να χαρακτηρίζει τα αντίστοιχα soundtracks ,που σε γενικές γραμμές διακρίνονται τουλάχιστον στην πρώιμη φάση τους ,από ένα τραχύ επιθετικό funk μαύρο ήχο με πληθώρα από wah wah κιθάρες ,soulful και jazzy μουσικά θέματα και συνήθως και κάποια slow ή down tempo αργόσυρτα deep funk ή “love themes”, με τα τελευταία συνήθως να παρουσιάζουν το χαμηλότερο ενδιαφέρον

Re: Blaxploitation Soundtracks

Αναφέρω κάποια από αυτά με την προσωπική μου εκτίμηση( συζητήσιμη εννοείται)

Shorty The Pimp – Don Julian ***1/2
Savage – Don Julian ****
Cotton comes to Harlem –Galt MacDermot **1/2
Brother on the Run – Johnny Pate **
Dolemite - Rudy Ray Moore ***
Coffy – Roy Ayers ****
Three the hard way - Impressions **1/2
Superfly TNT – Osibisa ***
Shaft – Isaac Hayes ***
Tough Guys – Isaac Hayes ***
Truck Turner – Isaac Hayes **
Shaft s Big Score – Gordon Parks *
Cool Breeze - Solomon Burke ****
Hell up in Harlem – Edwin Starr ****
The spook who sat by the door – Herbie Hancock ***1/2
Black Caesar – James Brown ***1/2
Slaughter s big rip off – James Brown ****1/2
Cleopatra Jones – Joe Simon ***
Gordon s War ***1/2
Foxy Brown – Willie Hutch ****
The Mack – Willie Hutch **1/2
Melinda – Jerry Buttler **
Short Eyes – Curtis Mayfield **1/2
The dynamite brothers - Charles Earland ***
Lialeh – Pretty Purdie *1/2
Trouble man – Marvin Gaye ***
Bare Knuckles – Vic Ceasar ***
Black fist – Various ***1/2
They call me mr Tibbs – Quincy Jones ***1/2

Blaxploitation Soundtracks πρώτης γραμμής.

1 Dollar ost – Quincy Jones. ****1/2
Αν και τα vocal θέματα από Little Richard και Roberta Flac δεν μπορούν ακριβώς να θεωρηθούν ως τα ατού του lp, έχουμε να κάνουμε με ένα κορυφαίο soundtrack, ιδιαίτερα “ανοιχτό” μουσικά , με jazz funk επιρροές και εκμεταλλευόμενος την γνωστή υπερβολή που μας διακατέχει και με μια σχετική ανοχή του όρου θα το χαρακτήριζα ως και avant garde.Σημείο αναφοράς το Brook's 50c Tour όπου ο Quincy Jones γεφυρώνει τρεις δεκαετίες μουσικά σε ένα μουσικό θέμα χρησιμοποιώντας και εναλλάσσοντας μεταξύ τους τα μουσικά θέματα της ταινίας
2.Superfly - Curtis Mayfield.*****
Για το συγκεκριμένο έχουν όλα ειπωθεί και αλλού. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο Curtis δεν επανέλαβε ποτέ κάτι αντίστοιχο ως μουσική επένδυση για ταινία τουλάχιστον, ούτε στο Short Eyes ούτε στο Lets do it again κλπ.
3.Shaft in Africa – Johnny Pate ****1/2
Εδώ έχουμε την περίπτωση ενός πάρα πολύ υποτιμημένου soundtrack, τυπικότατο υψηλού επιπέδου funk score με keyboards , bongos , κόρνα , με ένα πολύ δυνατό soul funk μουσικό θέμα από τους Four Tops “Are you men enough” με δύο επίσης slow αξιώσεων μουσικά θέματα και μια ethnic διάθεση γενικότερα. Ομοίως με τον Curtis , θεωρώ ότι και ο Johnny Pate δεν ξεπέρασε σε αντίστοιχες δουλειές όπως πχ στο Brother on the Run και Bucktown,τον εαυτό του. Να πω επίσης ότι σίγουρα το συγκεκριμένο είναι καλύτερο από το Shaft s Big Score του Gordon parks(το δεύτερο της σειράς) και τελικά προσωπικά πιστεύω πως δικαίως θα έπρεπε να κατέχει την θέση του κλασικού Shaft του Isaac Hayes
4.5Across 110th street – Bobby Womack J. J. Johnson***** / Willie Dynamite - J. J. Johnson****1/2
Για το Across 110th street θα παραμείνω στα σχόλια μου στο σχετικό thread με τα καλύτερα soundtracks.Εδώ κρίνω σκόπιμο να αναφέρω πως ο J. J. Johnson για δεύτερη φορά(Willie Dynamite), δημιουργεί ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα μαύρα soundtracks με χαρακτηριστικά minimal deep funk θέματα που οριακά παραπέμπουν και θυμίζουν Herbie Hancock, και με την συμβολή της Martha Reeves στα vocal soulful μουσικά θέματα.

Ορμώμενος από τη σχετική συζήτηση περί καλύτερων soundtracks,να πω πως τα πέντε συγκεκριμένα μαύρα soundtracks και ίσως μερικά ακόμα θα μπορούσαν θεωρητικά να συμπεριληφθούν σε μια λίστα με τα 100 επί παραδείγματι καλύτερα soundtracks από όλα τα είδη. Σε αντίστοιχες λίστες σπάνια έχω δει κάποιο από αυτά, με εξαίρεση σαφώς το Superfly.Συνήθως σε υψηλές θέσεις παίζουν το Shaft(Isaac Hayes) και Trouble man(Marvin Gaye)

Αν και ειδική περίπτωση θα μπορούσε να είναι η θεματολογία η αισθητική η μουσική επένδυση καθεμίας ξεχωριστά ταινίας που ανήκει στο είδος, εδώ καταγράφω ως έτσι τη μεθοδευμένη προσπάθεια της βιομηχανίας παραγωγής ανάλογου ύφους ταινιών σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας ,προκειμένου να οικειοποιηθούν από το μαύρο κοινό ήδη γνωστά πρότυπα και ήρωες της μεγάλης οθόνης αντίστοιχα με αυτά τον λευκών .Έτσι έχουμε τον μαύρο Σαμουράι ,τον μαύρο Νονό, την μαύρη Εμμανουέλλα, τον μαύρο Δράκουλα, την μαύρη Γκεστάπο, το μαύρο καράτε κοκ. Εκτιμώ ότι οι περιπτώσεις αυτές υπήρξαν αισθητικά ότι πιο cult και συνοδεύτηκαν από αντίστοιχα cult και υπερβολικά cheesy soundtracks

Σήμερα, που οι λάτρεις του είδους συνεχώς αυξάνονται, και η ζήτηση μεγαλώνει, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια soundtracks των ιδιαίτερων και μη περιπτώσεων, που όμως αμφισβητείται στο κατά πόσο υπήρξαν ως επίσημες κυκλοφορίες στην εποχή τους. Το πιθανότερο είναι να έχουν ηχογραφηθεί μεταγενέστερα απευθείας από την ταινία, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν υπερβολικά κακό ήχο, συνηθίζεται δε να είναι εμπλουτισμένα με διαλόγους και sound effects.
Πρόκειται περί μίας ιδιαίτερα απολαυστικής extreme μουσικής εμπειρίας, που σε καμία περίπτωση όμως δεν απευθύνεται σε ευρύτερο καινό.

Μια από τις χαρακτηριστικότερες ιδιάζουσες περιπτώσεις είναι η ταινία Blacula(με κανονικότατο original soundtrack), όπου ο κεντρικός ήρωας απευθύνεται στον Δράκουλα προκειμένου να τον βοηθήσει να εξαλείψει τη δουλεία. Αυτός όχι μόνο αρνείται κάτι τέτοιο αλλά και ως ρατσιστής αποφασίζει να μετατρέψει τον αναιδή μαύρο σε vampire.Ο Blacula πια ξυπνάει στο 1972 σπέρνοντας τον τρόμο και στο τέλος αυτοκτονεί εκτιθέμενος στο φως του ηλίου λόγω απώλειας της αγαπημένης του. Η μουσική φέρει την υπογραφή του Gene Page και ακροβατεί μεταξύ σοβαρού και καρτουνίστικου, είναι hot as hell αλλά υπερβολικά catchy.Από τις φορές εκείνες που, ένα blaxploitation ost ενσωματώνει απόλυτα την cult αισθητική της ταινίας. Ως εκ τούτου θεωρώ ότι είναι ένα καθαρό πεντάρι, το απόλυτο freak funk μαύρο soundtrack (αγνώριστοι οι Hues Corporation εδώ) και για τους φανατισμένους με το είδος μέσα στα πέντε καλύτερα, ούτε λόγος βέβαια για crossover.

"Ευρύτητα" του όρου


Σχεδόν σε όλες τις διαδικτυακές τοποθεσίες που ειδικεύονται στα συγκεκριμένα, παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια ταυτοποίηση του όρου blaxploitation με τον όρο 70ς groovy soundtracks..Ανεξαρτήτως θεματολογίας της ταινίας ,από το κατά πόσο ο συνθέτης είναι έγχρωμος ή όχι, και από το πόσο εμπίπτει αισθητικά μια ταινία στην b-movie κουλτούρα, κάθε φορά που σε κάποιο soundtrack υπάρχουν jazz funk και soul στοιχεία, ακόμα και αν στην ουσία μιλάμε μόνο για ένα μουσικό θέμα που συμπεριλαμβάνεται στο soundtrack, τότε υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να συμπεριληφθούν σε blaxploitation λίστες. Έτσι βλέπει κανείς ακόμα και τον Μίκη Θεοδωράκη , λόγω του lounge-funk "on the streets" (Serpico) και του Fuzzy Cafe Rock(Z) , να φιγουράρει , να τίθεται προς αξιολόγηση και γενικώς να συζητιέται σε ανάλογες λίστες.
Εδώ την τιμητική τους έχουν αστυνομικά, περιπέτειες, sci-fi, καράτε, soft-erotic ,κοινωνικά κλπ.

Θα πρέπει να αναφέρουμε πως κάποια scores από την συγκεκριμένη κατηγορία όχι μόνο ξεπέρασαν κατά πολύ την αισθητική των αμιγώς blaxploitation soundtracks, αλλά με άνεση θα έλεγα, μπορούν να συμπεριληφθούν σε λίστες με τα καλύτερα και σημαντικότερα ανεξαρτήτως είδους και χρονικής περιόδου. Ειδική μνεία πρέπει να κάνει κάποιος εδώ στον Roy Budd , get carter ****, Fear is the key ***1/2.,stone killer ***1/2 και το εξαιρετικό orchestrated funk "diamonds" ***** ,με φωνητικά από Three Degrees, στον Lalo Schifrin, mannix ***, bullit ****, enter the dragon **** και το κορυφαίο dirty harry *****, το Histoire de melody Nelson****1/2 του Serge Gainsbourg που χρησιμοποιήθηκε ως sample στο remix των Portishead για το Karmacoma των Massive Attack, το φινετσάτο three days of condor **** του Dave Grusin, το psych trip funk "la planete sauvage" ***** του Alain Goraguer.,και πολλά άλλα.

Για όσους ενδιαφερθούν με το θέμα υπάρχουν δύο έγκυρα siteς το blaxploitation.com με μεγάλη βάση δεδομένων, πληροφορίες για το καθένα, αξιολογήσεις και παρουσιάσεις κάποιων εξαιρετικά σπάνιων δίσκων(διαφωνώ μόνο με την λογική της ομαδοποίησης και των Ιταλικών giallo και poliziotteschi soundtracks στα blaxploitation, λόγω του ότι τα θεωρώ μία τελείως ξεχωριστή περίπτωση), και το.moviegrooves.com με μια από τις σωστότερες ταξινομήσεις ανά είδος (εδώ μπορεί κανείς να δει τα pure blaxploitation)

Αφιερωμένο στους “μαύρους” συμφορουμίτες superfly και stavrosz

Re: Απάντηση: Blaxploitation Sountracks

Σπύρος Σούρλας said:

Εξαιρετική Δουλειά Γιώργο...:SFGSFGSF:

Πού τά βρίσκεις βρέ Ατιμε??:firstprize:

O Βlacula άπαικτος...

Click to expand...

Τον Blacula τον έχω αγαπήσει σε τέτοιο βαθμό που έχω πάρει απο το Μοναστηράκι και τα πόστερς από τα σινεμά την εποχή που παιζότανε. Δυστυχώς δεν έχω βρει ακόμα την κατάλληλη διακόσμηση στο σπίτι μου που θα μπορούσε να τα συμπεριλάβει :flipout:

Re: Απάντηση: Blaxploitation Sountracks

superfly said:

εμεις τα εχουμε πει.
οποτε το μονο που μπορω να πω ειναι ξανα RESPEEEEEEEEECT!!!

να συμπληρωσω το sweet,sweetbacks badass song των earth,wind and fire απο την ομωνυμη ταινια του melvin van peebles

Click to expand...

Πoλύ σωστά αναφέρθηκες στον Melvin Van Peebles, που δεν έχω παρακολoυθήσει ποτέ την δουλειά του, αν και έχω αρκετές φορές πέσει πάνω και στο συγκεκριμένο και στο dont play us cheap:ernaehrung004:

Re: Απάντηση: Blaxploitation Sountracks

MOUKIOUROUFIS KOSTAS said:

Υπήρξε και μπάντα με το όνομα Blakulla, από Σουηδία μεριά.
Οι περιγραφές όμως τους θέλουν obscure symphonic progressive heavy rock...

ένα και μοναδικό άλμπουμ στα 1975...

Click to expand...

Μουκ , έχεις ακούσει κάτι απο αυτούς?