Απάντηση: My man Michael Mann
8) Αli (2001)
H πρωτη απο τις 2 βιογραφιες του Μαν δεν ειναι ακριβως βιογραφια αλλα η ιστορια δεκα χρονων απο τη ζωη του Muhammad Ali.Απο το 1964 οπου κα πηρε τον τιτλο,τον προσυλιτισμο του στο ισλαμ,την κριτικη του στο βιετναμ,τον αποκλεισμο του απο τα ρινγκ και στο τελος
την επιστροφη του και την επανακτηση του τιτλου το 1974 στο θρυλικο Rumble in the Jungle.Ο Γουιλ Σμιθ στο ρολο της ζωης του ειναι απιστευτος,ο Μαν περνει τη σκυταλη απο τον Σκορτσεζε (το οργισμενο ειδωλο ειναι απο τις αγαπημενες του Μαν) και γυριζει εκπληκτικες σκηνες στο ρινγκ,
φερνοντας και κατι που χρησιμοποιει για πρωτη φορα,την ψηφιακη καμερα με την οποια κανει θαυματα.Η αισθητικη και εδω ειναι σε υψηλα επειπεδα παρ'ολα αυτα ομως η ταινια χανει σε δυναμη σε σχεση με τις προηγουμενες του και σ'αυτο μαλλον φταιει η ιστορια και οχι η αισθητικη.
http://www.youtube.com/watch?v=STDo6Z5YJa4
9) Collateral (2004)
Ενας πληρωμενος δολοφονος νοικιαζει ενα ταξι για ολο το βραδυ προκειμενου να τον μεταφερει στις "δουλειες" του.Φυσικα ο ταριφας δεν εχει παρει γραμμη τι παιζει ωσπου στην πρωτη δουλεια
το πτωμα του δολοφονημενου φευγει απο το παραθυρο και προσγειωνεται πανω στο παρμπριζ του ταξι.Ο δολοφονος αναγκαζεται να χρησιμοποιησει λιγη παραπανω πειθω ωστε να συνεχισει το ταξιδι του κατα τη διαρκεια της νυχτας.Ο ταριφας αποδεικνυεται πιο δεκτικος και ετσι η κουρσα
συνεχιζεται με τους δυο τους στην πορεια να βγαζουν τα σωψυχα τους μεσα στο ταξι.Ο δολοφονος ειναι ενας ανθρωπος της εποχης.Ζησε μονο για το σημερα και μονο για την παρτι σου.Ο ταξιτζης ενας αποτυχημενος ουσιαστικα,που αν και νεος φαινεται οτι η ζωη τον εχει προσπερασει,ο οποιος
ειναι 12 χρονια σ'αυτη τη δουλεια και ακομα θεωρει πως ειναι προσωρινη μεχρι να φτιαξει την δικια του επιχειρηση,που μαλλον και ο ιδιος ξερει οτι δεν προκειται να γινει ποτε.Ζωντανοι νεκροι και οι δυο, ενας απο συναισθηματα,ο αλλος απο ονειρα.
Τελικα δεν εχουν μεγαλες διαφορες.Και οταν χρειαστει ο ταριφας να παιξει το ρολο του δολοφονου θα τα καταφερει μια χαρα και θα το ευχαριστηθει και ο ιδιος.Ο Μαν γι'αλλη μια φορα λεει οτι ολοι ειμαστε ιδιοι κατα βαθος εγκληματιες ή οχι.Συνεχιζει την ιδια προβληματικη απο την ενταση μονο
που εδω οι 2 ηρωες ειναι μονοι τους.Αυτοι και η πολη τη νυχτα.Και συγκεκριμενα μια νυχτα αφου η ταινια χρονικα εξελισσεται σε ενα βραδυ.Για αλλη μια φορα το L.A.γινεται πρωταγωνιστης.Η ψηφικαη καμερα εδω γινεται πρωταγωνιστης αφου ο σκηνοθετης τη χρησιμοποιει στη μεγαλυτερη
διαρκεια της ταινιας και το αποτελεσμα ειναι απλα μαγευτικο.Η πιο νυχτερινη απ'ολες τις ταινιες του Μαν ειναι ειναι σκηνοθετικο και αισθητικο τουρ-ντε-φορς.Σου 'ρχεται να την φας με το κουταλι.
Οσο για τους πρωταγωνιστες ο Τομ Κρουζ σε κανει να μην πιστευεις στα ματια σου οτι προκειται γι'αυτον.Ειναι ο καλυτερος Κρουζ που ειδαμε ποτε ξεπερνωντας και το Μανολια.Ψυχρος,απομακρος,με γκριζα μαλια και γενια λες και πλαστηκε γι'αυτο το ρολο.Αλλο ενα κατορθωμα του Μαν καθως μετα τον Γουιλ Σμιθ
αποσπα μια καταπληκτικη ερμηνεια απο εναν αλλο αταλαντο.Ο Τζειμι Φοξ συμπληρωνει τον Κρουζ αψογα με την "αφηρημενη" και "μιζερη" ερμηνεια του φτιαχνοντας ενα αναπαντεχα εξαιρετικο διδυμο με τον Κρουζ.Μια απο τις καλυτερες ταινιες τις δεκαετιας που βλεπεται ξανα και ξανα και καθε φορα ανακαλυπτεις πραγματα
ακομα και στην προβληματικη του Μαν για τη ζωη στις μεγαλουπολεις.Ο Μαικλ Μαν μπορει να λατρευει την συγχρονη πολη και να την εξυμνει στα πλανα του απο την αλλη ομως κριτικαρει με παθος την ζωη σ'αυτη και το πως κατανταει τον ανθρωπο.
http://www.youtube.com/watch?v=4LyAp5jL6ok
10) Miami Vice (2006)
Καποια στιγμη θα το εκανε.Η πιο πετυχημενη αστυνομικη σειρα στην ιστορια της αμερικανικης τηλεορασης,και οχι μονο,ηταν δικο του δημιουργημα και αυτη τον εβαλε στο χαρτη.οποτε καποια στιγμη θα την μετεφερε και στη μεγαλη οθονη.Αργησε βεβαια αλλα οχι χωρις λογο.Και τελικα αιφνιδιασε τους παντες.
Γιατι ολοι περιμεναν μια αστυνομικη περιπετεια στα πρωτυπα της Εντασης.Τελικα ηταν κι αυτο,αλλα αυτο ηταν το προκαλυμα μονο.Γιατι αυτη η ταινια ειναι ουσιαστικα η ιστορια ενος ερωτα.Ενος ερωτα παθιασμενου και καταδικασμενου να αποτυχει.Αυτο ειναι που αιφνιδιασε και τους περισσοτερους και γι'αυτο ξενερωσαν.
Αλλα περιμεναν αλλα τους ηρθαν.Εδω εχουμε σαφως εναν ελασσονα Μαν αλλα τελικα η ερωτικη ιστορια που φτιαχνει ειναι βγαλμενη απο αλλες πιο ρομαντικες εποχες,παλιομοδιτικη (ειπαμε ο Μαν ειναι παλιομοδιτης) αλλα υπεροχη και μας τη δινει σε ολο της το μεγαλειο.Οπως οι πρωταγωνιστες εξαφανιζονται προκειμενου να ζησουν το
παθος τους ετσι και ο Μαν τα παραταει ολα και επικεντρωνεται στην απεικονηση αυτου του ερωτα.Η αισθητικη της ταινιας και εδω παραμενει στα υψη οπως και η χημεια του ζευγαριου.Κολιν Φαρελ και Τζειμι Φοξ ειναι πειστικοι στους ρολους τους και η Γκονγκ Λι απλα ερωτευσιμη.
Αν η Ενταση,το Collateral,το Insider ειναι μαλτ ουισκυ 12 ετων εδω εχουμε να κανουμε με ενα δροσεροτατο καλοφτιαγμενο μοχιτο.
http://www.youtube.com/watch?v=VdtZEtWbZuM
11) Public Enemies (2009)
Συνεχεια της Εντασης με τη διαφορα οτι εδω ο Μαν επικεντρωνεται καθαρα πλεον στην αντιθετη μερια του νομου.Παντα συμπαθουσε τους παρανομους,ειναι παντα οι πιο γοητευτικοι ηρωες στις ταινιες του εδω ομως του δινει και καταλαβαινει.
Παραταει τον πλουραλισμο των χαρακτηρων και σχεδον εμμονοληπτικα εστιαζει στον ενα.Αν και εδω οπως και στην Ενταση
υπαρχει η σχεση διωκτη-διωκωμενου με τον διωκτη ομως να παρουσιαζεται λιγοτερο και απογυμνωμενος απο τον πλουραλισμο που χαρακτηριζει τους χαρακτηρες του Μαν.
Βεβαια αυτο δεν σημαινει οτι ολοι οι ρολοι πλην του Ντιλιντζερ ειναι καρικατουρες.
Απλα ο Μαν εδω ειναι πιο μινιμαλιστης.Και ο σκοπος του ειναι βεβαια να τονισει τη "μονος εναντιων ολων" σταση του πρωταγωνιστη.
Η ψηφιακη καμερα ακολουθει καταποδας τον πρωταγωνιστη σαν σε ντοκυμαντερ,η εστιαση ειναι γεματη ενταση και επιπονα συνεχομενη.
Ο Ντιλιντζερ παρουσιαζεται σαν ρομαντικος,ονειροπολος και ευαισθητος δικαολογωντας την επιλογη του εκπληκτικου Τζοννυ Ντεπ στο ρολο.
Ο Κριστιαν Μπειλ στο ρολο του μονομανους αστυνομικου επισης σπουδαιος,στεγνος απο συναισθημα ειναι αυτο που κυνηγα καθε φορα και τιποτα παραπανω.
Εξ'ολοκληρου ψηφιακη πλεον η κινηματογραφηση,η ταινια αποτελει το πρωτο ψηφιακο τεχνικολορ της ιστοριας και ειναι η πιο "γκαζιαρικη" ταινια που εχει γυρισει ο Μαικλ Μαν αφου ο ρυθμος ειναι καταιγιστικος απο την αρχη μεχρι το τελος.
Ετσι και αλλιως για κυνηγι προκειται.Εξαιρετικες σεκανς,και ενα υπεροχο φιναλε συγκινητικο αλλα και υπεροχα ματσο.
Για την εικονα της ταινιας και την αισθητικη της δεν λεω τιποτα.Κατανταει κουραστικο...
http://www.youtube.com/watch?v=Q8xOgO7_eT8
Αυτες ειναι οι ταινιες του Μαν.Ειναι κατα βαση η ιστορια της νυχτας,της πολης και των αντρων που ζουν σ'αυτη.
Οπως ειπε και ο Nαθ κανενας δεν μπορει να αποτυπωσει τη νυχτα οπως αυτος.
Οπως και ελαχιστοι μπορουν να κανουν σινεμα οπως αυτος.
Ο Ηλιας Δημοπουλος του περιοδικου Ηχος εγραψε οτι ειναι ενα κραμα μοντερνισμου και παλαιολιθικοτητας,ενα σινεμα της αμετανοητης αντρικοτητας,της εμμονοληψιας και της τελικης μοναξιας οσον αφορα
τους χαρακτηρες του.Προσυπογραφω.Κανενας δεν περιγραφει τον συγχρονο αντρα τοσο ευστοχα οπως αυτος.