Symphonie Fantastique - Hector Berlioz

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2009
3,594
Κλείνει πίσω του την πόρτα. Το σπίτι ήσυχο, σιωπηλό, άδειο όχι, δεν είναι. Το φως του απομεσήμερου σχηματίζει γραμμές στον τοίχο πίσω απʼ τα κλειστά παντζούρια. Τα ανοίγει και αφήνει το βλέμμα του να χαθεί για λίγο στα χρώματα της μοναχικής πασχαλιάς, στον κήπο που μάταια προσπαθεί να αντισταθεί στην αδιαφορία του.
Απλώνει το χέρι και χαϊδεύει τους δίσκους του. 20 χρόνια και, μια ζωή κρυμμένα καλά μέσα σʼ αυτούς. Στιγμές, σκέψεις, όνειρα, επιθυμίες. Όλα εκεί. Τους χαϊδεύει, τους αγγίζει, αφήνει το μυαλό να περιπλανηθεί στην ψυχή, μέχρι να διακρίνει τι θέλει νʼ ακούσει…..


Η «Φανταστική Συμφωνία» είναι το έργο αυτό με το οποίο το όνομα του Hector Berlioz είναι άρρηκτα συνδεδεμένο. Γραμμένη στα 1829-1830, η “La Symphonie FantastiqueEpisode de la vie dʼ un artiste”, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο κοινό στα 1830 υπό την διεύθυνση του φίλου του συνθέτη, Francois Habeneck. Αναθεωρήθηκε όμως αρκετές φορές από τον συνθέτη του στα επόμενα χρόνια για να φτάσει στην - αρκετά διαφορετική από την αρχική - τελική της μορφή κάπου στα 1845.
Το έργο είναι εμπνευσμένο από τον έρωτα του 24χρονου τότε Berliozγια την Ιρλανδή ηθοποιό Henrietta Smithson. Την είδε να παίζει την Ophelia όταν ο θίασός της ανέβασε στο Παρίσι Άμλετ. Κι εδώ, ξεκινά το δικό του ταξίδι, η δική του περιπέτεια, και μαζί του παρασύρει κι εμάς…..


Ένα έργο σε πέντε πράξεις. Η σύνθεσή αυτού του επαναστατικού για την εποχή σαν ιδέα, αριστουργηματικού έργου, απετέλεσε ένα σημαντικό επίτευγμα στη καριέρα του Μπερλιόζ και οριοθέτησε την κορύφωση ανάμεσα στο τέλος των χρόνων της «αθωότητας» ή της μαθητείας αν θέλετε, και στην αφετηρία της ωριμότητάς του ως συνθέτη Συμφωνικών έργων. Παρʼ ότι η επιρροή του Beethoven είναι εμφανής, άλλο τόσο εμφανές είναι ότι στο μυαλό του Μπερλιόζ ανοίγονται νέα μονοπάτια, νέες ιδέες που ο Beethoven δεν είχε ανακαλύψει και προσδίδουν πλέον στα έργα του το δικό του στίγμα.

1.Reveries - Passions
2.2. Un Bal
3.Scene aux Champs
4.Marche au Supplice
5.Songe dʼ une nuit du Sabbat

Πρόθεση του Μπερλιόζ ήταν να αναπαραστήσει σκηνές από την ζωή ενός νέου και ευαίσθητου καλλιτέχνη, εν προκειμένω του εαυτού του, μέσα από οράματα τα οποία επανέρχονται και στις πέντε πράξεις του έργου, σαν τις μορφές αγαπημένων προσώπων, είναι αυτή η idee fixe που εμφανίζεται εδώ, αναζητώντας, αφού δεν υπάρχουν λέξεις, την έκφραση των συναισθημάτων μέσα από την μουσική, τη ροή του πάθους και του δράματος μέσα από νότες.

Part I. Reveries – Passions
Largo – Allegro agitato ed appassionato assai

Ένας νεαρός μουσικός υποφέροντας από αυτό που λέμε «ακαθόριστο πάθος», βλέπει μια γυναίκα που συνδυάζει όλα όσα γι αυτόν ορίζουν την τέλεια γυναίκα και την ερωτεύεται παράφορα. Η εικόνα της επιστρέφει κάθε φορά στο μυαλό του σαν ένα μουσικό θέμα, γεμάτο από το πάθος που νιώθει γι αυτήν περιβεβλημένο με όλη την ευγένεια και το σεβασμό που οφείλει στο αντικείμενο του πόθου του. Αυτή η μελωδική εικόνα επαναλαμβάνεται, είναι πιά υπό πλήρη κατάληψη, κι ίσως αυτός είναι ο λόγος που στιγμιαία επαναλαμβάνεται σε όλα τα μέρη της συμφωνίας μέρος της μελωδίας αυτού του πρώτου allegro. Εδώ, είναι όλα…η μετάβαση από την απόλυτη χαρά στη δυσβάσταχτη θλίψη, η μελαγχολία και το πάθος, η ζήλεια, ο πόθος, ο φόβος της απόρριψης, η ευτυχία, η λατρεία γι Αυτή, όλα τα ανθρώπινα πάθη εκφράζονται στα 15 λεπτά του πρώτου μέρους.


Πόσες φορές κυνήγησε το ανολοκλήρωτο; Πόσες φορές τον κυνήγησε αυτό; Εικόνες, όχι, είπαμε όχι εικόνες, μνήμες, στιγμές, η αίσθηση της απόλυτης τελειότητας, την πλησιάζει, θέλει να την αγγίξει, μα δεν θέλει να κάνει τίποτα απʼ όλα αυτά. Μόνο να την κοιτάζει θέλει , να την θαυμάζει, το δέρμα της λευκό, διάφανο, εύθραυστη σαν κινέζικη πορσελάνη, δεν είναι ότι δεν τολμά, δεν τόλμησε, δεν θέλει να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Μόνο να είναι εκεί θέλει, να την κοιτάζει, να την λατρεύει, νʼ αποφεύγει το βλέμμα της γιατί φοβάται μη χαθεί μέσα του…..


Part II. Un Bal

Το δεύτερο μέρος είναι ένα waltz, κι αυτός, ανάμεσα στο πλήθος, στο τρεμόπαιγμα των κεριών που τόσο όμορφα τα έγχορδα απεικονίζουν, προσπαθεί μάταια να ξεφύγει από το πάθος του κι απ την εμμονή του.

Part III. Scene aux Champs

Μόνος, στη φύση, σʼ ένα μελαγχολικό ποιμενικό σκηνικό μιας ζεστής καλοκαιρινής νύχτας, είναι η ώρα του απολογισμού, η απογύμνωση της ψυχής, ο ήχος του ανέμου μέσα απʼ τα φύλα των δένδρων, η γαλήνη του τοπίου αρκούν για να του δώσουν μια αίσθηση αισιοδοξίας, ελπίδας, που όμως τόσο εύκολα πάλι εδώ, στο adagioκατακρημνίζεται απʼ τους φόβους και τις αμφιβολίες της απόρριψης, και τα κακά προαισθήματα που τον καταλαμβάνουν.

PartIV. Marche au Supplice

Σίγουρος για την απόρριψη των αισθημάτων του δηλητηριάζεται με όπιο. Δόση τέτοια που αντί να τον οδηγήσει στο θάνατο, τον οδηγεί σε μια σειρά από οράματα, παράξενα, στοιχειωμένα, βλέπει να σκοτώνει την αγαπημένη του, να οδηγείται στο ικρίωμα, και τέλος, παρακολουθεί το θάνατό του.
Η μουσική; Άλλοτε μελαγχολική και τελετουργική με τον ήχο του τσέλο και του κοντραμπάσου κυρίαρχο, άλλοτε λαμπρή, άγρια στα μέρη των πνευστών, με το εκπληκτικό soloτου κλαρινέτου να μας προετοιμάζει για την εκτέλεση του νεαρού καλλιτέχνη.


Σκέφτεται τα χρόνια που πέρασαν. Χρόνια που ο ίδιος άφησε να κυλήσουν και να φύγουν από πάνω του σα νερό σε τρύπιο κανάτι….τʼ αφιέρωσε αλλού. Δική του απόφαση. Χρωστάς σε κάποιους την ύπαρξή σου, δεν στη χρωστάνε. Και πρέπει να είσαι εκεί. Βαρύ το τίμημα. Ίσως, για κάποιους. Γιʼ αυτόν, όχι. Συνήθισε πιά αυτήν την πάλη με τον εαυτό του. Τα θέλω του. Χαλιναγώγησε τα πάθη του. Τις περισσότερες φορές. Κανείς δεν του είχε πει ότι αυτή, είναι ένα βραβείο, ένα κύπελλο, μα ταυτόχρονα κι ένα βέλος, κι αυτός, ένα όργανο γλυκύτατης εξουσίας που σαΐτευε τον ουρανό, με το μόνο σταθερό σημείο που είχε ποτέ το Σύμπαν με το σημείο που ο ίδιος του χάριζε ύπαρξη με την ανάσα του για εκείνη μόνο τη στιγμή…


Part V. Songe dʼ une nuit du Sabbat


Το πιο προκλητικό μέρος της Συμφωνίας και εντελώς επαναστατικό σαν σύλληψη , σε ένα υπερφυσικό τοπίο, που συνυπάρχουν μάγοι, ξωτικά, απόκοσμοι ήχοι κι ανατριχιαστικές κραυγές, και μετατρέπουν την idee fixe σε μια γκροτέσκ φιγούρα αυτής της Βαλπούργιας Νύχτας, της νύχτας της κηδείας του.…. το όραμα είναι πάλι εδώ, μόνο που πιά, είναι λιγότερο τρυφερό, λιγότερο αισθαντικό, λίγο πρόστυχο, είναι εδώ που ηχούν πένθιμα οι καμπάνες, εδώ, που ο χορός της, που ήταν μόνο για τα δικά του μάτια μετατρέπεται σʼ ένα διαβολικό όργιο

Στιγμές σαν κι αυτή, κλείνει τα μάτια κι αφήνεται στη μουσική…κάνει έναν απολογισμό. Πόνος; Θλίψη; Όχι, δεν είναι αυτά που μένουν στο τέλος. Μέσα στον διαρκή αγώνα της καθημερινότητας, στην πάλη για την επιβίωση σʼ ένα κόσμο που γίνεται όλο και πιο εχθρικός, σε φιλίες που χάνονται, μόνο η εικόνα της, μόνο το ταξίδι στις στιγμές μαζί της, είναι αρκετό να ξυπνήσει τις αισθήσεις μέσα του, να θέσει την ψυχή του σε εγρήγορση, να λάμψουν μπροστά του όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τι κι αν μένει στο βάθος μια αίσθηση λίγο μελαγχολική; Μια μαρμαρυγή φωτός πάνω σε σφαίρα, που λέει ότι στην Ύπαρξη ουδέν ρει; Αυτή, ήταν εκεί, υπήρξε, τον κοίταξε στα μάτια, του χάϊδεψε τα μαλλιά, στο βλέμμα της τα έλεγε όλα….Κι αν την άφησε να φύγει, κι αν δεν ταξίδεψε μακριά να την ξαναβρεί, πάντα, να, σαν τώρα, σαν της καμπάνες που ηχούν στο Πέμπτο μέρος, ένα άγριο κύμα τον παρασύρει, σαν νʼακούει τον ψίθυρο της φωνής της στʼ αυτιά του. Γιατί, τι σημασία έχει να φτάσει στο τέλος του ταξιδιού; Σημασία έχει ότι ταξίδεψε μέσα της. Στην ψυχή της.


260122_1_f.jpg


με την Concertgebouw υπό τον Sir Coll\in Davis
 
Last edited:

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,927
Πολύ ωραία παρουσίαση !!!

Να επισημάνω ότι ο Berlioz κατέκτησε τελικώς το αντικείμενο του πόθου του και στην συνέχεια ως είθισται γρήγορα το βαρέθηκε ....

από πλευράς εκτελέσεων, η φανταστική αποτελεί από τις λίγες περιπτώσεις καθολικής ταύτισης των απανταχού μουσικόφιλων : Sir Colin Davis με τους Ολλανδούς, όπως ακριβώς προτείνει η Κάλλη ...
 
Πολύ ωραία παρουσίαση και πολύ 'στοχευμένη'.

Ο Κόλιν Νταίηβις με την Κονσέρτγκεμπάου είναι ή αγαπημένη μου και πολυπαινεμένη ερμηνεία. Μια επίσης παινεμένη ερμηνεία είναι και του Σαρλ Μυνς με τους Βοστωνέζους:

61TyzjAW61L._SL500_AA300_.jpg


και το ωραιότερο εξώφυλλο του ίδιου, σε βινύλιο:

d12a793509a014b08c394110.L._AA300_.jpg
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Απάντηση: Re: Symphonie Fantastique - Hector Berlioz

Πολύ ωραία παρουσίαση !!!

Να επισημάνω ότι ο Berlioz κατέκτησε τελικώς το αντικείμενο του πόθου του και στην συνέχεια ως είθισται γρήγορα το βαρέθηκε ....

.


Εξαίρετη παρουσίαση όντως..:worshippy:
Τώρα ως προς τά αντικείμενα τού πόθου μας ή τά βαριόμαστε ή όταν περάσει το πάθος διατηρούμε τά λοιπά αναγκαία στοιχεία πού ειναι απαραίτητα σε μιά σχέση,οπως η εκτίμηση και ο αμοιβαίος σεβασμός πού μπορούν να τά διατηρήσουν στον χρόνο μέ άλλους όρους φυσικά.
Αν αυτά εκλείψουν στον χρόνο απλά κάποια στιγμή ξεχνάς και το ίδιο τό αντικείμενο τού πόθου.:worshippy:

Πέραν αυτής τού Davis πού οντως ειναι απο τις κορυφαίες,κατατάσσω στό ίδιο επίπεδο και αυτήν τού πολλάκις αδικημένου Igor Markevich..
H Lamoureux Concerts Association Orchestra ηχεί θαυμάσια υπό την διεύθυνση τού Markevich..
Θεωρώ μάλιστα το συναρπαστικό πέμπτο μέρος καλύτερο απ´αυτό τού Davis..

1724142.jpg
 

superfly

Moderator
Staff member
21 November 2008
15,689
πετρουπολη
δαμιανε το εξωφυλλο ειναι οντως αριστουργημα.θα επαιρνα το δισκο και μονο γ'αυτο...

καλλη you're a natural...
 
17 June 2009
3,594
Re: Απάντηση: Re: Symphonie Fantastique - Hector Berlioz

Εξαίρετη παρουσίαση όντως..:worshippy:
Τώρα ως προς τά αντικείμενα τού πόθου μας ή τά βαριόμαστε ή όταν περάσει το πάθος διατηρούμε τά λοιπά αναγκαία στοιχεία πού ειναι απαραίτητα σε μιά σχέση,οπως η εκτίμηση και ο αμοιβαίος σεβασμός πού μπορούν να τά διατηρήσουν στον χρόνο μέ άλλους όρους φυσικά.
Αν αυτά εκλείψουν στον χρόνο απλά κάποια στιγμή ξεχνάς και το ίδιο τό αντικείμενο τού πόθου.:worshippy:

Πέραν αυτής τού Davis πού οντως ειναι απο τις κορυφαίες,κατατάσσω στό ίδιο επίπεδο και αυτήν τού πολλάκις αδικημένου Igor Markevich..
H Lamoureux Concerts Association Orchestra ηχεί θαυμάσια υπό την διεύθυνση τού Markevich..
Θεωρώ μάλιστα το συναρπαστικό πέμπτο μέρος καλύτερο απ´αυτό τού Davis..

1724142.jpg

Τρελλαιαίνομαι να σας ακούω να μιλάτε για αντικείμενα του πόθου και για το ανεκπλήρωτο .... ήταν κι αυτό ένας λόγος που έγραψα μια φανταστική ιστορία αναφερόμενη σε μια φανταστική συμφωνία.
Επί της ουσίας τώρα, έχω μόνο το συγκεκριμένο cd, αλλά σε ζωντανή παρουσίαση βρήκα εξαιρετική και την περσινή στο Ηρώδειο με την Filarmonica della Scala, υπό τον Daniel Barenboim.
Σας ευχαριστώ πολύ
:ernaehrung004:
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,927
Re: Απάντηση: Re: Symphonie Fantastique - Hector Berlioz

Τώρα ως προς τά αντικείμενα τού πόθου μας ή τά βαριόμαστε ή όταν περάσει το πάθος διατηρούμε τά λοιπά αναγκαία στοιχεία πού ειναι απαραίτητα σε μιά σχέση,οπως η εκτίμηση και ο αμοιβαίος σεβασμός πού μπορούν να τά διατηρήσουν στον χρόνο μέ άλλους όρους φυσικά.
Αν αυτά εκλείψουν στον χρόνο απλά κάποια στιγμή ξεχνάς και το ίδιο τό αντικείμενο τού πόθου.:worshippy:

μωρό μου, το κατέχω, (άλλωστε έχω γράψει κατεβατά στο παρελθόν για τους θλιβερούς συν-διαχειριστές) δεν χρειάζεται κάθε τόσο να μου το επισημαίνεις ...

απλά, για ιστορικούς λόγους συμπλήρωσα το παζλ για την περίπτωση του Έκτορα ...
 
Last edited:

opsim

Moderator
Staff member
11 May 2008
15,778
Αθήνα
Η παρουσίασή σου αποτελέι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να "ξεθάψω" τον δίσκο και να ξανακούσω τη Συμφωνία μετά από πολύ καιρό.
Ενθυμούμενος ότι μας πρωτοσυστήθηκες με αυτόν τον τίτλο πιστεύω ότι η παρουσίαση αυτή είναι κάπως πιο ιδιαίτερη. :2thumb22sup:
 
17 June 2009
3,594
Ενθυμούμενος ότι μας πρωτοσυστήθηκες με αυτόν τον τίτλο πιστεύω ότι η παρουσίαση αυτή είναι κάπως πιο ιδιαίτερη. :2thumb22sup:

Σωστά θυμάσαι. Και για μένα είχε ιδιαίτερο νόημα τότε (και όχι μόνο) αυτό το user name...Παρ' ότι όμως στην κατηγορία σου έχετε ανοίξει και σχετικό νήμα, δεν πρόκειται να σας το μαρτυρήσω...;)
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Symphonie Fantastique - Hector Berlioz

μωρό μου, το κατέχω, (άλλωστε έχω γράψει κατεβατά στο παρελθόν για τους θλιβερούς συν-διαχειριστές) δεν χρειάζεται κάθε τόσο να μου το επισημαίνεις ...

απλά, για ιστορικούς λόγους συμπλήρωσα το παζλ για την περίπτωση του Έκτορα ...

Μά άν δέν έγραφες τό σχόλιό σου θά απαντούσα με μεγαλύτερη ´λεπτότητα´στην Κάλλη.:worshippy:

Γιά σένα...:ADFADF1:

Το ξέρω αγορίνα μου ότι είσαι ´κατεχόμενος´άμ δεν το ξέρω??:flipout::ernaehrung004: Και ημείς υπό ´Κατοχήν´ευρισκόμεθα,αλλά λέμε και το κάτι παραπάνω...


Υ.Γ.
Κάλλη και πάλι ευχαριστούμε..:2thumb22sup:
 

Elina

Senior Member
13 January 2009
556
Γέρακας
Με κάτι τέτοιες παρουσιάσεις και τέτοιους διαλόγους πραγματοποιείται η μύηση στη μουσική!

Η γοητεία του απραγματοποίητου, η αναμονή για την πραγμάτωση, και η απογοήτευση της επανάληψης. Σκηνές από τη ζωή μας που τις συναντούμε στον Berlioz, στο Μαλερ ή τον Schubert για να τις φωτίζουν με τις δημιουργίες τους.
 

Κώστας Γκαβάκος

AVClub Enthusiast
16 March 2009
1,276
Αθήνα
Αγαπητή κα Συνοδινού σας ευχαριστώ για την ωραία παρουσίαση που με παρακίνησε να ξανακούσω αυτό το μεγάλο, τολμηρό και πρωτοποριακό για την εποχή του έργο.


Δεν το έχω ακούσει με τον Davis και την Consretgebouw. Έχω διαβάσει ότι είναι από τις καλύτερες σύγχρονες ερμηνείες, καλύτερη από την ερμηνεία του με την συμφωνική του Λονδίνου που είχε προηγηθεί και της Βιέννης που ακολούθησε.

Η πρώτη μου επαφή με το έργο ήταν από Alain Lombard και την φιλαρμονική ορχήστρα του Στρασβούργου. Μια απίστευτα καλή ορχήστρα που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστή. Το βινύλιο αυτό σε Erato το κρατώ σαν την πρώτη μου ακρόαση.

Ακολούθως απέκτησα την ερμηνεία αναφοράς μου με τον Munch και τους Bοστωνέζους σε έκδοση audiophile.

Εσχάτως υπέκυψα στην περιέργεια μου και την γοητεία μιας πρώτης EMI (ASD 399) και την απέκτησα με τον Beecham και την orchestre national de la radiodiffusion Francaise και δεν το μετάνιωσα. Οπότε όμως επιθυμώ να αισθανθώ έντονα την απειλή του χορού των μαγισσών του 5ου μέρους επιστρέφω στον Munch.

Δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη για την εγγραφή του Kempe με τους Βερολινέζους (cd EMI). Έχω ακούσει μόνο το τελευταίο μέρος και το μόνο που μπορώ να επαναλάβω είναι η διαφήμιση του Μεγάρου «Μεγάλες ορχήστρες μεγάλοι μαέστροι».

Και πάλι σας ευχαριστώ για την παρουσίαση.
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Κάλλη, εύγε!!
Η Φανταστική Συμφωνία είναι έργο το οποίο εδώ και πολύ καιρό δεν το επισκέπτομαι αλλά η πολύ ιδιαίτερη Παρουσίασή σου κάπως με ''τσίγκλισε''.
Να προσθέσω την απαραίτητη (κατ'εμέ) έξοχη μεταγραφή για πιάνο του Liszt.
Η μεταγραφή αυτή μάλιστα ήταν η πρώτη τυπωμένη έκδοση του έργου (πριν και από την ορχηστρική).


51ZGNKBXCYL._SL500_AA300_.jpg
41W7RTH9ZSL._SL500_AA300_.jpg
 
Last edited:

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ

Super Moderator
Staff member
20 October 2007
17,674
Μεσευρώπη
Αγαπητή Κάλλη εύγε! Πάντα τέτοια! Αγαπημένο έργο η Φανταστική Συμφωνία, εξαιρετική η παρουσίασή σου, το καλύτερο κυριακάτικο ανάγνωσμα! Να μου επιτρέψεις να ακολουθήσω την κακή μου συνήθεια και να προτείνω κι εγώ μερικές αγαπημένες ηχογραφήσεις, η μία από έναν πατριώτη:

attachment.php


Ο μέγιστος Δημήτρης Μητρόπουλος σε μιά από τις ελάχιστες στουντιακές ηχογραφήσεις του διευθύνει τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, το σύνολο που πιθανότατα τον έστειλε στον τάφο. Εκπληκτική ερμηνεία. Δυστυχώς ο πιό απλός τρόπος να την ακούσεις είναι σε βινύλιο, το CD έχει χαθεί χωρίς ίχνη (αν και το πρόσφερε το Βήμα πριν από λίγο καιρό μαζί με τα άπαντα του Μητρόπουλου).

attachment.php


Η ηχογράφηση αναφοράς για κάποιους, τόσο από ερμηνεία όσο και από ήχο. Όχι για μένα. Ο ήχος είναι εκπληκτικός, η ορχήστρα το ίδιο, αλλά η διεύθυνση, του κατά τα άλλα πολύ μεγάλου Paul Paray, μου φαίνεται υπερβολικά νευρική και αγχώδης. Θέμα οπτικής γωνίας.
 

Attachments

  • mitropoulos berlioz.jpg
    mitropoulos berlioz.jpg
    104.9 KB · Views: 100
  • paray berlioz.jpg
    paray berlioz.jpg
    67.6 KB · Views: 100

Δημήτρης Ιωάννου

Moderator
Staff member
18 June 2006
15,800
Αθήνα-Κέντρο
Μπράβο Κάλλη μας,εξαιρετική παρουσίαση.

Και χαίρομαι παραπάνω για την ταύτισή μας στην ίδια εκτέλεση ακόμα και με εκείνον τον σάτυρο τον Δημοκηδή !!!!:antlers: :devil-smiley-029:
 
17 June 2009
3,594
Αγαπητή Κάλλη εύγε! Πάντα τέτοια! Αγαπημένο έργο η Φανταστική Συμφωνία, εξαιρετική η παρουσίασή σου, το καλύτερο κυριακάτικο ανάγνωσμα! Να μου επιτρέψεις να ακολουθήσω την κακή μου συνήθεια και να προτείνω κι εγώ μερικές αγαπημένες ηχογραφήσεις, η μία από έναν πατριώτη:


Ο μέγιστος Δημήτρης Μητρόπουλος σε μιά από τις ελάχιστες στουντιακές ηχογραφήσεις του διευθύνει τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, το σύνολο που πιθανότατα τον έστειλε στον τάφο. Εκπληκτική ερμηνεία. Δυστυχώς ο πιό απλός τρόπος να την ακούσεις είναι σε βινύλιο, το CD έχει χαθεί χωρίς ίχνη (αν και το πρόσφερε το Βήμα πριν από λίγο καιρό μαζί με τα άπαντα του Μητρόπουλου).

Kώστα κατ' αρχάς σ' ευχαριστώ ιδιαίτερα για τον όμορφο χαρακτηρισμό σου.
Και βέβαια, έχεις δίκιο για τον Μητρόπουλο, έχω το CD από αυτήν ακριβώς τη σειρά του Βήματος που αναφέρεις. Σε βινύλιο δεν θα μπορούσα να την ακούσω, δυστυχώς...
 

ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

AVClub Addicted Member
18 June 2006
2,005
Λάρισα
Kάλλη μπράβο, πολύ ωραία παρουσίαση, μόνο που μας άνοιξες την όρεξη οπότε καλή συνέχεια αφού μάλιστα διαθέτεις και πολύ καλή πένα στο γράψιμο!.
Όταν το ανεκπλήρωτο και ο δρόμος προς την Ιθάκη, παράγει τέτοιες κολοσσιαίες δημιουργίες, μακάρι όλοι οι καλλιτέχνες να είχαν τέτοιους πόθους. Η πορεία προς την Ιθάκη βέβαια μπορεί να δημιουργεί μεγαλύτερες προσμονές από τις αληθινές αλλά χαλάλι.
Είχα πολλά χρόνια να την ακούσω και δεν το κρύβω ότι έβγαλα τις τέσσερις σε βινύλιο και την μία σε sacd ηχογραφήσεις που διαθέτω και πέρασα τη προηγούμενη εβδομάδα ακούγοντάς τες. Έτσι άκουσα την εκτέλεση σε βινύλιο της DG με την BSO και τον Ozawa ηχογράφηση του 1973, το sacd της RCA red seal επίσης με την BSO αλλά με τον Munch ηχογράφηση του 1954 και 1961, την Berliner Philharmoniker υπό τον Karajan σε ηχογράφηση στην DG to 1975, την Paris Conservatoire Orchestra υπό τον Ataulfo Argenta στην Decca και την ηχογράφηση της Chesky με την The Royal Philharmonic υπό τον Massimo Freccia.
Η κάθε μία έχει την χάρη της, αυτήν που πρωτοάκουσα και συμπαθώ περισσότερο είναι της Decca με την PCO και τον Argenta.