O συχνά υποτιμημένος στήν Μουσική μας Κατηγορία Joseph Haydn είχε συνθέσει,πέραν τών άλλων(συμφωνιών,κουαρτέτων,Λειτουργιών κ.λ.π.)και μερικά κοντσέρτα γιά πιάνο ,πού έχουν περάσει σέ δεύτερη μοίρα.
Μάλιστα έχουν ''χρεωθεί' στόν Haydn 14 κοντσέρτα γιά πιάνο ,εκ τών οποίων θεωρούνται αδιαμφισβήτητα αυθεντικά τά No 3,4 καί 11.
Η Harmonia Mundi παρουσίασε τά no. 4(in G mazor)και 11(in D mazor)μαζί μέ το νεανικότερο κοντσέρτο γιά αρπσίχορδο,βιολί και έγχορδα μέ την Freiburg Baroque orchestra υπό τήν διεύθυνση τού Gottrfried von der Goltz(πού παίζει και βιολί στό νεανικό έργο τού Haydn)καί τον Andreas Staier σολίστ στό fortepiano..
Μπορεί νά ξενίζει η επιλογή τού Staier νά καταφύγει στην πλέον παραδοσιακή εκδοχή,αλλά τό αποτέλεσμα τόν δικαιώνει..
Τά δυό κοντσέρτα γιά πιάνο συνοδεύονται απο μικρή ορχήστρα εγχόρδων μαζί μέ δυό ζεύγη όμποε και κόρνων.
Τό no 4 έχει τρία μέρη (Αllegro,Adagio,Rondo Presto)τά οποία αποδίδονται απ´την Freiburg orchestra μέ τρόπο τέτοιο πού αναδεικνύει χαρακτηριστικά πού υπερβαίνουν τά γνωστά περί ''κομψότητας'' πού συχνά προσδίδονται στον Haydn..
Aλλως τε ειναι έργα τής ωριμότητας τού συνθέτη (1781 καί 1784 αντίστοιχα)καί μερικά στοιχεία τους προετοιμάζουν τήν είσοδο τού Beethoven ενώ ήδη ο Mozart έχει ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής του(τό 11 γράφτηκε μετά τον θάνατό του).
Το allegro τού Νο 4 φέρει έναν συνδυασμό αισιοδοξιας,τρυφερότητας και ''βάρους'' πού πρωτίστως εκδηλώνεται απ´τον ήχο τών εγχόρδων ενώ τό fortepiano κυριαρχεί ''ευέλικτο'' και γεμάτο δεξιοτεχνία..
Τό έργο κουβαλά μεγάλη ελευθερία έκφρασης καί η ορχήστρα παράγει εναν πανέμορφο ήχο σέ οργανική σύνδεση μέ τον ήχο τού fortepiano πού δεν κινείται στά αναμενόμενα ''περιοριστικά'' πλαίσια..
Το adagio λυρικό καί μελωδικό θυμίζει αυτές τίς ανοιξιάτικες βροχερές μέρες πού ξεπροβοδίζουν τον χειμώνα ,ενώ τό rondo είναι ντελικάτο ,σχεδόν χορευτικό μέ εικόνες ενός ευγενικού αποχαιρετισμού..
Το no 11 (Vivace-Un poco adagio-rondo all'Ungherese) ξεκινά γεμάτο ενέργεια και ζωντάνια,γεμάτο σφρίγος και ορμή καί θυμίζει τό ευθυτενές βλέμμα τής νεότητας πού αγνοεί εμπόδια,λύπες και πάσης φύσεως ''στεναγμό''..
Αντιθέτως τό poco adagio μοιάζει νά υπενθυμίζει πώς τό ζήν γέμει αντιφάσεων ,πού συχνά βαδίζουν σέ αδιέξοδους ατραπούς χωρίς γυρισμό ή άλλες φορές η αναζήτηση τής στιγμιαίας ευτυχίας απαιτεί πολλαπλές απόπειρες μετακινήσεως τών βαριδίων τής καθημερινότητας..
Το rondo παραπέμπει σέ ένα Τσιγγάνικο χορό άγριας ελευθερίας όπου η ψυχή εξ-ίσταται τού σώματος καί ανασαίνει ξανά μονάχη σάν τήν στιγμή πού γεννιέται γιά νά ξεκινήσει τήν κύκλειο πορεία της..
Στον Σπύρο μας(Δημοκηδη) με αγάπη .:smile::smile:
Ισως ο Haydn σήμερα νάναι ,περιέργως πώς ,πιό εγγύς απ´τον Mahler του.
Ὑπὲρ πάντων, ὧν ἴσμεν καὶ ὧν οὐκ ἴσμεν (γιά τά αναπάντητα ερωτήματα..)
.........................................................
I said to my soul, be still, and wait without hope
For hope would be hope for the wrong thing; wait without love
For love would be love for the wrong thing; there is yet faith
But the faith and the love and the hope are all in the waiting.
Wait without thought, for you are not ready for thought:
So the darkness shall be light, and the stillness the dancing.
(Εast Cocer,no 2 of ''four quartets'',T.S.Eliot)..
Μάλιστα έχουν ''χρεωθεί' στόν Haydn 14 κοντσέρτα γιά πιάνο ,εκ τών οποίων θεωρούνται αδιαμφισβήτητα αυθεντικά τά No 3,4 καί 11.
Η Harmonia Mundi παρουσίασε τά no. 4(in G mazor)και 11(in D mazor)μαζί μέ το νεανικότερο κοντσέρτο γιά αρπσίχορδο,βιολί και έγχορδα μέ την Freiburg Baroque orchestra υπό τήν διεύθυνση τού Gottrfried von der Goltz(πού παίζει και βιολί στό νεανικό έργο τού Haydn)καί τον Andreas Staier σολίστ στό fortepiano..
Μπορεί νά ξενίζει η επιλογή τού Staier νά καταφύγει στην πλέον παραδοσιακή εκδοχή,αλλά τό αποτέλεσμα τόν δικαιώνει..
Τά δυό κοντσέρτα γιά πιάνο συνοδεύονται απο μικρή ορχήστρα εγχόρδων μαζί μέ δυό ζεύγη όμποε και κόρνων.
Τό no 4 έχει τρία μέρη (Αllegro,Adagio,Rondo Presto)τά οποία αποδίδονται απ´την Freiburg orchestra μέ τρόπο τέτοιο πού αναδεικνύει χαρακτηριστικά πού υπερβαίνουν τά γνωστά περί ''κομψότητας'' πού συχνά προσδίδονται στον Haydn..
Aλλως τε ειναι έργα τής ωριμότητας τού συνθέτη (1781 καί 1784 αντίστοιχα)καί μερικά στοιχεία τους προετοιμάζουν τήν είσοδο τού Beethoven ενώ ήδη ο Mozart έχει ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής του(τό 11 γράφτηκε μετά τον θάνατό του).
Το allegro τού Νο 4 φέρει έναν συνδυασμό αισιοδοξιας,τρυφερότητας και ''βάρους'' πού πρωτίστως εκδηλώνεται απ´τον ήχο τών εγχόρδων ενώ τό fortepiano κυριαρχεί ''ευέλικτο'' και γεμάτο δεξιοτεχνία..
Τό έργο κουβαλά μεγάλη ελευθερία έκφρασης καί η ορχήστρα παράγει εναν πανέμορφο ήχο σέ οργανική σύνδεση μέ τον ήχο τού fortepiano πού δεν κινείται στά αναμενόμενα ''περιοριστικά'' πλαίσια..
Το adagio λυρικό καί μελωδικό θυμίζει αυτές τίς ανοιξιάτικες βροχερές μέρες πού ξεπροβοδίζουν τον χειμώνα ,ενώ τό rondo είναι ντελικάτο ,σχεδόν χορευτικό μέ εικόνες ενός ευγενικού αποχαιρετισμού..
Το no 11 (Vivace-Un poco adagio-rondo all'Ungherese) ξεκινά γεμάτο ενέργεια και ζωντάνια,γεμάτο σφρίγος και ορμή καί θυμίζει τό ευθυτενές βλέμμα τής νεότητας πού αγνοεί εμπόδια,λύπες και πάσης φύσεως ''στεναγμό''..
Αντιθέτως τό poco adagio μοιάζει νά υπενθυμίζει πώς τό ζήν γέμει αντιφάσεων ,πού συχνά βαδίζουν σέ αδιέξοδους ατραπούς χωρίς γυρισμό ή άλλες φορές η αναζήτηση τής στιγμιαίας ευτυχίας απαιτεί πολλαπλές απόπειρες μετακινήσεως τών βαριδίων τής καθημερινότητας..
Το rondo παραπέμπει σέ ένα Τσιγγάνικο χορό άγριας ελευθερίας όπου η ψυχή εξ-ίσταται τού σώματος καί ανασαίνει ξανά μονάχη σάν τήν στιγμή πού γεννιέται γιά νά ξεκινήσει τήν κύκλειο πορεία της..
Στον Σπύρο μας(Δημοκηδη) με αγάπη .:smile::smile:
Ισως ο Haydn σήμερα νάναι ,περιέργως πώς ,πιό εγγύς απ´τον Mahler του.
Ὑπὲρ πάντων, ὧν ἴσμεν καὶ ὧν οὐκ ἴσμεν (γιά τά αναπάντητα ερωτήματα..)
.........................................................
I said to my soul, be still, and wait without hope
For hope would be hope for the wrong thing; wait without love
For love would be love for the wrong thing; there is yet faith
But the faith and the love and the hope are all in the waiting.
Wait without thought, for you are not ready for thought:
So the darkness shall be light, and the stillness the dancing.
(Εast Cocer,no 2 of ''four quartets'',T.S.Eliot)..
