Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Την είχα δει πριν πολλά χρόνια. Εξαιρετική!
Ο σκηνοθέτης της ''έφυγε'' πρόσφατα, είχε κάνει και το επίσης καλό 37°2 le matin.

Stellios papa said:

View attachment 194275

ωωωωωω ...τι ταινιαρα εκανες στα 83 σου !!

( κανουν και κατι αλλοι σ αυτην την ηλικια και γελαμε μην λεμε ονοματα )

Click to expand...

konchalovskii?

superfly said:

Όταν μια ταινία έχει στυλ-σχεδόν-πάντα καλογερνάει...

Click to expand...

Την ειχες δει ηδη, νεος ισως, φανταζομαι...

Οντως εχει γερασει πολυ η ταινια αυτη αλλα επισης εχει ενα ιδιαιτερο φρανκο-πανκο στυλ που την κανει να στεκεται να ειδωθει (απο ατομα τη ηλικιας μας οχι απο τιποτα νεους βεβαια)...

Πεθανε ο Μπενεξ και δεν το ηξερα...το εμαθα απο τον συμφορουμιτη... κριμα.

Ιρλανδική δημιουργία βουτηγμένη στον αποκρυφισμό,
και στούς θρύλους της λεπτής γραμμής που χωρίζει κόσμους,
καταφέρνει να βάλει τον θεατή στο μυστηριώδες κλίμα που δημιουργεί.
Αποφεύγοντας τα κλισέ, με αποτελεσματικούς ηθοποιούς πετυχαίνει να είναι συγκινητική
ρεαλιστική και τρομακτική, θίγοντας διάφορα κοινωνικά θέματα.

Πορτρέτο μιας κοινωνίας της μισής αλήθειας,
αφήνει υποσχέσεις για την δεύτερη ταινία της Kate Dolan. Μπράβο της!

Επιτελους αλλο ενα φιλμ εξαιρετικο και με μοναδικο ενδιαφερον....

Illusions Perdus ( χαμενες ψευδαισθησεις )



Παρμενο απο το Εργο του Μπαλζακ και απταιστα αποδιδωμενο ειτε απο σκηνοθεσια ειτε απο ατμοσφαιρα και ντεκορ ειτε απο ερμηνιες...

Και το "μοναδικο" για το οποιο ελεγα.... Ειναι απιστευτο ποσο επικαιρο ειναι σε ολους τους τομεις... απο λογοτεχνια μεχρι διαφημηση, διαμορφωση γνωμεων, επιβολη ιδεων, εως και αυτο που λεμε σημερα fake news.... Αλλα αυτο ειναι ισως το στιγμα των μεγαλων εργων των μεγαλων δημιουργων οπως ο Μπαλζακ. Το οτι η αναγνωση του ειναι απο ενδιαφερουσα εως επικαρη ανεξαρτητως περιοδων και γεννεων...

Οσοι εχετε επαφη με τον Λυμπε πειτε του να το δει οπωσδηποτε. Το πως παρουσιαζει την λογοτεχνια, την κριτικη την δημοσιογραφια ειναι κατι μοναδικο. Και πολυ πιο ευπεπτο απο το βιβλιο.

Το πρόσεξα το post σου γιατί είδα ότι η ταινία είναι "εποχής", και αυτές γενικά μου αρέσουν αρκετά..

Άφησα μισή ώρα για αύριο, αλλά όντως η ταινία είναι εξαιρετική!
Και σαν παραγωγή, και για όλα όσα παρουσιάζει!

8,5/10 από μένα!

Σκληρό το τέλος της ταινίας..

αλλά έτσι είναι συνήθως η ζωή..

Yποτιτλοι υπαρχουν γιαυτο?

Αγγλικοί..
Τους έριξα στο Google για μετάφραση..
Υπάρχουν και κάποιοι Players που κάνουν αυτόματα μετάφραση..

Blue08 said:

Σκληρό το τέλος της ταινίας..

αλλά έτσι είναι συνήθως η ζωή..

Click to expand...

Ναι ετσι ειναι.
Ο Μπαλζακ που θεωρειται ενας απο τους μεγαλυτερους λογοτεχνες της ιστοριας, εκανε μια σειρα πορτραιτων του κοσμου που ειναι οχι μονο συνεων ανθρωπωνασμενα με την αληθηνη ζωη και τους χαρακτηρες των ανθρωπων, αλλα ταυυτοχρονα και διαχρονικα. Ολα αυτα που βλεπουμε στο σκηνικο εποχης, τα ιδια ισχυουν και στις μερες μας ακριβως... Λομπυ, σφαιρες επιρροης, χειρισμος των μηντια, ανεβασματα και κατεβασματα καλλιτεχνων συμφωνα με συμφεροντα πολιτικα, κατευθυνσεις συνειδησεων, Διδαφημηση (ηδη στην εποχη αυτη)... και καποιοι ονειροπολοι που θελουν παντα να αισθανονται δημιουργοι και να ελκουν με τον και σπινθηρα του πνευματος τους.... που πιστευουν ακομα στην ποιηση... ναι αυτος ειναι ο Μπαλζακ σαν συγγραφεας δημιουργος, και ενα απο τα εργα του αποδωθηκε σε αυτο το φιλμ αξιοπρεπεστατα.
Κριμα που δεν απ'οτι καταλαβα δεν εχει εκδωθει οποτε και δεν υπαρχουν υποτιτλοι στα Ελληνικα και μεταφραζονται αλλα και αλλα... Προσπαθειστε το με αγγλικα αν δεν γνωριζετε Γαλλικα.

Το είδα και εγώ χθες. Φλύαρο σε βαθμό μανίας.Επί μία ώρα έβριζα την ασυναρτησία του,το κακό του χιούμορ τις "ιδέες" που έπεφταν με ρυθμό πολυβόλου. Κι όμως κάπου το πήγαινε. Το τέλος ήταν καταπληκτικά απλό (ίσως και λίγο τετριμμένο τώρα πια). Ευγένεια, υπομονή, ανοχή, αποδοχή. Η ζωή είναι μια σειρά από τυχαιότητες και τελικά τι αξίζει; (Ναι κύριοι τολμάει να απαντήσει ακόμα και σε αυτό το ερώτημα)


Υπάρχουν δύο πέτρες στην κορυφή του κόσμου που συνομιλούν. Υπάρχει το clair du lune. Υπάρχει ένα υπέροχο "αφιέρωμα" στον Wong Kar Wai

Υπάρχει όλη η παράνοια του the fisher king χωρίς τη μελαγχολία του

Δεν έχω κατασταλάξει αν μου άρεσε ή όχι γιατί στο πιο μεγάλο μέρος της με ενοχλούσε. Πάντως δοκιμάστε το. Είναι η δεύτερη ταινία φέτος μετά το Memoria που δεν μπορώ να κατατάξω μέσα μου

Eιναι απο τα κλασσικα του Γαλλικου κινηματογραφου (οχι αυτου που λενε οι αμερικανοι french movies)
H ιστορια του Σαιν Κολομ(π) και του Μαρεν Μαραί. Μεγαλες φιγουρες της ιστοριας της μουσικης. Οπου και παιζουν ισως για πρωτη και τελευταια φορα πατερα και υιος Ντεπαρντιέ πριν ο τελευταιος αφησει αυτον τον κοσμο.
Εκει αναδειχτηκε στο ευρυ κοινο εκτος των μυημενων στην παραγωγη της μουσικης μπαροκ το ταλεντο του Τζορντι Σαβαλ.

Και ο σκηνοθετης ηταν λεγεται μελομαν και Ωντιοφιλ... Δεν θυμαμαι ποιους τερατωδης τελικους της Ντενον ειχε και ποια χαϊ εντ ηχεια και αλλα τετοια...

Ειχα προτεινει και τον δισκο καποτε νομιζω.

Φυσικα οποιος πει αυτην την ταινια καλουτσικη η οτι του ειναι αδιαφορη δεν ξερω αν βλεπει κινηματογραφι η οχι, αλλα σιγουρα δεν ανηκει στον ιδιο πολιτισμικο κοσμο.
Μπορει απλα να ακουει ραπ και να χειροκροτει φιλμ του φεστιβαλ των Κανων.

Για τους αυτους αυτου του κοσμου, του Μαραι, του Στ Κολον του Μπαχ κλπ, σιγουρα ειναι ενα αριστουργημα και τους μιλαει.