Γειά σου Παναγιώτη... Χρόνια και ζαμάνια...
Γεια σου, Μπάμπη.
Έχεις δίκιο για τα "Χρόνια" (
που δεν είναι ακριβώς "και ζαμάνια" - τα τελευταία μου μηνύματα, πλην των ΠΟΛΥ τελευταίων, ήταν το Νοέμβρη του 2020), αλλά με την πανδημία και τις καραντίνες υπήρξαν άλλες προτεραιότητες, που έβαλαν λίγο στην άκρη τα δρώμενα και τη συμμετοχή στα διάφορα fora. Το AVClub δεν μπορούσε να είναι εξαίρεση.
Θα σε στεναχωρήσω αλλά σε περίεργα μονοπάτια μπάινεις, πολύ δύσκολα θα βρείς αυτό που ζητάς στα λεφτά που λές. Χρόνια ψάχνω.
Όλα τα προσιτά τορνάκια είναι πλέον Κινέζικα και η δυνατότητες τους ανάλογες. Στα 300-400 χιλιοστά σπάνια θα βρείς κάτω από χιλιάρικο, Στα 1100 περίπου παίζουν κάποια σχετικά αξιοπρεπή,
Για τα παρελκόμενα δεν το συζητάω, εκεί είναι δική σου επιλογή το ποσό που είσαι διατεθειμένος να δώσεις. Δεν είναι φτηνά πάντως.
Εγώ έχω δύο μηχανουργικά τορνάκια, ένα παλιό 550 χιλιοστά κι ένα σύφγχρονο 300 χιλιοστά. Αν έπρεπε να κρατήσω μόνο το ένα απ΄τα δύο θα κράταγα σίγουρα το παλιό.
Ο τόρνος θέλει πάνω απ΄όλα ακαμψία... Βάρος δηλαδή. Εκτός αν θές να ασχοληθείς μόνο με μικροκατασκευές, να φτιάχνεις πχ ποδαράκια για τα ηχεία σου ή κλαμπ για το πικάπ σου.
Μπάμπη, η υπόθεση "τόρνος" με απασχολεί εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, από τότε που βγήκα στη σύνταξη. Να πω καταρχάς ότι δεν είχα υπόψη μου αυτό εδώ το ξεχωριστό νήμα, που με χαρά διαπιστώνω ότι ασχολείται ειδικά με τον τόρνο. Οπότε, καλά κάνατε και μεταφέρατε το ποστάρισμά μου εδώ.
Παρενθετικά να πως ότι, λόγω επαγγέλματος, εκτός από μηχανικός (ΜΕΚ και Ατμού -
ναι και τα δύο) και εκτός από μια υπερ-εικοσαετή θητεία ως αρχιμηχανικός, είμαι εκ των πραγμάτων και μηχανουργός, με ότι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή, τόρνος, πλάνη, φρέζα, ρεκτιφιέ, και βέβαια όλα τα εργαλεία χειρός. Όποιος έχει ασχοληθεί, ξέρει ότι ένας μηχανικός Ε.Ν., για να είναι αξιοπρεπής στη δουλειά του, απαιτείται να είναι και μηχανουργός με ελάχιστες και βασικές ικανότητες χειρισμού των βασικών εργαλειομηχανών, να είναι και συγκολλητής (
ηλεκτροσυγκόλληση και οξυγόνο), να είναι και εφαρμοστής και να είναι και μανουβραδόρος. Αυτά, πέραν των βασικών γνώσεων ως μηχανικός, είναι απαραίτητα για κάποιον που κάνει καριέρα μηχανικού στη θάλασσα.
Γιατί, όταν είσαι στη μέση του ωκεανού, αν δεν μπορείς να επισκευάσεις ένα μηχάνημα, αν δεν μπορείς να φτιάξεις έναν άξονα ή μια βαλβίδα στον τόρνο ή σε κάποια άλλη εργαλειομηχανή, με τις οποίες είναι συνήθως εξοπλισμένα τα βαπόρια, αν δεν μπορείς να "μπαλώσεις" μια τρύπα σε μια σωλήνα ή στο κέλυφος μιας αντλίας, χρησιμοποιώντας την ηλεκτροσυγκόλληση ή το οξυγόνο, αν, αν....ε, τότε κάτσε σπίτι σου και μη μπαρκάρεις, γιατί τη δική σου άγνοια μπορεί να την πληρώσουν πολλοί. Στην μέση του ωκεανού δεν παίζεις. Ή διορθώνεις, επισκευάζεις, αποκαθιστάς τη βλάβη ή πας στον πάτο. Τόσο απλά. Εκτός κι αν είσαι τυχερός και σε μαζέψει κανένα άλλο διερχόμενο καράβι, πριν πνιγείς.
Κλείνει η παρένθεση.
Έναν τόρνο, μικρό έστω, αισθανόμουν ότι τον χρειαζόμουν από πολύ νωρίς. Κάθε τόσο και λιγάκι, όλο και κάτι μου τυχαίνει, που με ένα τορνάκι, μικρό έστω, θα έκανα άμεσα και γρήγορα τη δουλειά μου, χωρίς πολλά-πολλά. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αναγκαστεί να απευθυνθώ, για δικούς μου
προσωπικούς λόγους, σε γνωστά μου μηχανουργεία (
γνωστά από την εποχή που εργαζόμουν στο γραφείο της ναυτιλιακής και είχαμε πάρε-δώσε με μηχανουργεία στο Πέραμα και αλλού, για να καλύπτουμε τις ανάγκες των βαποριών της ευθύνης μας). Και τις περισσότερες φορές πήγαινα εκεί με το αντικείμενο στα χέρια (
και αν χρειαζόταν και κάποιο σχεδιάκι) και ζητούσα από τα μαστόρια να το φτιάξω εγώ, για να μην τους απασχολώ. Τις περισσότερες φορές βέβαια, λειτουργούσε η συναδελφική αλληλεγγύη και ο σεβασμός και δεν μ' άφηναν να το κάνω εγώ, το έκαναν οι ίδιοι. Αλλά, κάποιες φορές όταν η δουλειά είχε φούριες, μου έδιναν έναν τόρνο ή μια φρέζα και μου λέγανε "κάντο μόνος σου". Και βέβαια, οι ανάγκες δεν είναι μόνο τα ποδαράκια για τα ηχεία (
ειρήσθω εν παρόδω, κι από αυτά έχω φτιάξει, κάτι ανάμεσα σε πιατάκι και σε ποδαράκι, 16 τον αριθμό, από μπρούτζο, για να πατάνε τα τέσσερα μεγάλα ηχεία του χώρου, που στη βάση τους έχουν ακίδες και θα πληγώνανε το πάτωμα μ' αυτές, αν πατούσαν αυτούσια σ' αυτό). Είναι κι άλλες ανάγκες, έξω από το χόμπυ μας. Ιδιαίτερα, έχουν παρουσιαστεί ανάγκες στο εξοχικό μας, στη Νάξο, όπου η προσωπική εργασία μου, για πολλά χρόνια, έχει κατά πολύ ξεπεράσει τα φυσιολογικά όρια. Εκεί, κάμποσες φορές, έχω αναγκαστεί να φιλήσω "κατουρημένες ποδιές" (
τα μηχανουργεία στο νησί δεν είναι και πολλά, όπως καταλαβαίνουμε) για να μου φτιάξουνε έναν άξονα ή ένα δαχτυλίδι ή κάτι παρόμοιο. Ευτυχώς, τα τελευταία 6-7 χρόνια, γνωρίστηκα με ένα παλικάρι, πρώην συνάδελφο μηχανικό Ε.Ν., που διατηρεί συνεταιρικά με κάποιον άλλο ντόπιο μηχανουργείο στη χώρα και αν δημιουργηθεί αδήρητη ανάγκη, πάω σ' αυτόν και είτε μου το φτιάχνει ο ίδιος είτε μ' αφήνει να το φτιάξω εγώ.
Βέβαια, τις περισσότερες φορές, τις ανάγκες μου τις καλύπτω με ίδια μέσα. 'Η θα "πακτώσω" κάπου κάποιο δράπανο και στο τσωκ του θα δέσω αυτό που θέλω να φτιάξω και μετά με λίμα ή τροχό ή άλλο εργαλείο θα κάνω τη διαμόρφωση ή θα χρησιμοποιήσω ένα πιο μεγάλο κατακόρυφο δράπανο για μεγαλύτερα αντικείμενα. Όμως, αυτά είναι μισοδουλειές και λύσεις ανάγκης, χωρίς ακρίβεια στην κατασκευή και φυσικά χρονοβόρες και σχετικά επικίνδυνες.
Όσον αφορά τα παρελκόμενα, γνωρίζω ότι δεν είναι φτηνά. Βέβαια, έχω από παλιά φροντίσει να διατηρώ ένα μικρό στοκ από κοπτικά εργαλεία, μια δυο μανέλες, μερικά βίντια κ.α. παρόμοια, ενώ βέβαια υπάρχει μεγάλο στοκ από τρυπάνια κάθε είδους, μέχρι και πλήρες σετ κοβαλτίου. Παράλληλα, υπάρχουν όλα τα απαιτούμενα μετρητικά εργαλεία, παχύμετρα, μικρόμετρα,
ωρολογιακοί γράφτες, κλπ., που μπορούν άμεσα να με βοηθήσουν σε μια δουλειά. Οπότε, σε πρώτη φάση, απλά και μόνο η ύπαρξη του μηχανήματος θα μου έλυνε τα χέρια.
Εν κατακλείδι, η αναζήτησή μου περιορίζεται σε αυτό που αναφέρω στην αρχή, αλλά την ελληνική αγορά δεν την γνωρίζω, τόσα χρόνια ειχα μόνο με το εξωτερικό παρτίδες. Γι' αυτό και ζήτησα και τη βοήθεια των φίλων εδώ.
Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστώ πολύ και συνεχίζουμε τη συζήτηση, μπας και βρω κάτι που να μου ταιριάξει.