Άλλο Αντι-Εμβολιαστές (=εχθροί των εμβολίων και του εμβολιασμού).
Και Άλλο Αν-Εμβολίαστοι (=άνθρωποι που για χίλιους-δύο λόγους δεν θέλουν να εμβολιαστούν).
Η διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες είναι τεράστια και είναι μεγάλο λάθος, αν τις μπερδεύουμε.
-Αντι-Εμβολιαστές. Σε αυτούς περιλαμβάνονται άτομα που για ιδιοτελείς σκοπούς (κέρδος, προβολή, δημοσιότητα, πολιτικές επιδιώξεις) σηκώνουν τη σημαία του αντι-εμβολιασμού. Και όχι μόνο. Θα σηκώσουν οποιαδήποτε σημαία, την ίδια ή την αντίθετη, αληθινή ή ψεύτικη, αρκεί να εξυπηρετεί τους σκοπούς τους.
Για αυτούς ισχύει ότι:
-Ο κακός ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται!
Οππορτουνιστές, καιροσκόποι, στην καλύτερη περίπτωση, φασιστοειδή που γυρεύουν την ευκαιρία τους, στις υπόλοιπες.
Και με αυτούς, αλλά μόνο με αυτούς, οφείλουμε να είμαστε
αμείλικτοι.
Για αυτούς συμφωνώ με το Larry. No mercy.
-Αν-Εμβολίαστοι. Η μεγάλη μάζα. Εδώ μπορεί να περιλαμβάνονται ο πατέρας μας, η μάνα μας, τα αδέρφια μας, οι κολλητοί μας, οι συνεργάτες μας στη δουλειά, ο καθένας μας έχουμε αρκετούς στον κύκλο μας.
Γιατί δεν εμβολιάζονται;
Διαβάζω πολύ συχνά εδώ μέσα ότι πρόκειται για βλακεία.
Δεν είναι βλάκες
οι περισσότεροι από αυτούς. Άνθρωποι έξυπνοι, εντελώς φυσιολογικοί στις υπόλοιπες δραστηριότητες, υψώνουν τείχος όταν πρόκειται για το εμβόλιο. Δεν είναι βλάκες, αλλά
τα λογικά επιχειρήματα πολύ απλά δεν τους πείθουν. Υπάρχει κάτι πολύ βαθύ στην ανθρώπινη ψυχολογία που εμποδίζει. Οι ψυχολόγοι θα γράφουν βιβλία για χρόνια, όταν κάποτε τελειώσει η πανδημία.
Καταλαβαίνω πάντως κατά κάποιο τρόπο πως νοιώθουν. Προσωπικό παράδειγμα: Έχω υψοφοβία. Και μόνο που πλησιάζω στην άκρη μίας βεράντας νοιώθω κάποιου είδους πανικό. Και ας είναι μπροστά μου προστατευτικά κάγκελα που κάνουν αδύνατο ένα ατύχημα. Με τη λογική μου
ξέρω ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος, αλλά αυτό δεν εμποδίζει να αισθάνομαι ένα παράλογο φόβο!
Πως να τους φερόμαστε λοιπόν;
Μήπως να τους βάζουμε τις φωνές; Να βριζόμαστε όταν συναντιόμαστε; Το θεωρώ αδιανόητο. Όπως και αν έχουν τα πράγματα με σεβασμό. Στο κάτω-κάτω είναι οι δικοί μας άνθρωποι, δεν μπορούμε να πάψουμε να τους αγαπάμε. Θα εξαντλήσουμε όλα τα λογικά μας επιχειρήματα, την πειθώ. Αν πετύχουμε, καλώς. Κατά τη γνώμη μου τη μεγαλύτερη θετική επίδραση μπορεί να έχει ο προσωπικός γιατρός. Έχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει εμπιστοσύνη περισσότερο από κάθε άλλον. Μπορεί να απαντήσει σε ερωτήματα, να καθησυχάσει υποσυνείδητους φόβους και να διώξει άγχη. Αν δεν μπορεί αυτός, τότε απλά δεν γίνεται τίποτα...
Υπάρχει και ένας μικρός αριθμός ατόμων που πραγματικά παρασύρεται και πιστεύει στην αντιεμβολιαστική προπαγάνδα της πρώτης κατηγορίας. Αυτοί πράγματι εντάσσονται στην υποκατηγορία της βλακείας!
Για αυτούς δεν υπάρχει θεραπεία, ισχύει η παροιμία "στου "κουφού την πόρτα..."
Διχασμός. Δυστυχώς υπάρχει. Δεν είναι μόνο οι αρνητές των εμβολίων που δημιουργούν επεισόδια. Υπάρχει και η αντίθετη πλευρά. Μόλις προχθές πληροφορήθηκα ένα περιστατικό στο χωριό μου. Παρέα εμβολιασμένων προπηλάκισε ανεμβολίαστη γυναίκα. Λέγοντας της:
-"Φύγε, μην πλησιάζεις! Ήλθες εδώ να μας μολύνεις;"
Λέτε το περιστατικό να είναι μεμονωμένο; Ή μπορεί να συμβαίνει και αλλού, όπως συνέβη στο χωριό μου;
Πρέπει να καταδικάζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας τέτοιες συμπεριφορές. Θα μου πείτε, βλάκες. Αλλά βλάκες υπάρχουν παντού. Δεν αποτελούν αποκλειστικότητα μίας μόνο πλευράς.
/favicon-196x196.png)
