Συναυλίες Κλασσικής Μουσικής

Παράσταση όπερας τον καιρό του κορωνιού......
Το Nationaltheater Mannheim παρουσίασε την πρωτομαγιά, που μας πέρασε την όπερα HIPPOLYTE ET ARICIE του Ραμώ σε streamed παράσταση. Η παράσταση είναι αρκετά πρωτότυπη, αρχίζει στο 16:50 από την αρχή του βίντεο, αφού προηγούνται διάφορα ..... κωμικά, τα οποία αξίζει να δεί κανείς. Η παράσταση, ας την ονομάσουμε μιά ευρυτάτη περίληψη του έργου - εννοείται ότι παραλείπεται ο πρόλογος - έχει κρατήσει τα ουσιώδη και ομορφότερα κομμάτια του έργου. Οι εκτελεστές, τραγουδιστές και ορχήστρα άψογοι....Α! να μην παραλείψω, ακούγονται και κομμάτια από άλλα μείζονα έργα του συνθέτη.
Τη παράσταση την βρίσκετε εδώ : youtube.com/watch?v=yNl2z3Ha9bI και θα είναι διαθέσιμη γιά 3 μήνες.
Εικόνα 1080p και ήχος εξαιρετικής ποιότητας....
Επί σκηνής βγαίνει Μερσεντές και ο Ιππόλυτος με τη Φαίδρα παίζουν μπιλιάρδο...!

Μετά από πολύ καιρό, έδωσα σήμερα το παρών σε συναυλία στο Μέγαρο.
Bruckner, 8η Συμφωνία, με την Κρατική Ορχήστρα, υπό την διεύθυνση του Βασίλη Χριστόπουλου.
Συμπαθητική εκτέλεση, τα χάλκινα είχαν κάποια θεματάκια, αλλά είναι πολύ αγαπημένο έργο και η εμπειρία ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική.

Άσχετο: για μια ακόμη φορά, η ζωντανή εκτέλεση αποδεικνύει ότι σε πολύ λίγες ηχογραφήσεις, τα κρουστά ακούγονται όπως πρέπει.

Skakinen said:

Μετά από πολύ καιρό, έδωσα σήμερα το παρών σε συναυλία στο Μέγαρο.
Bruckner, 8η Συμφωνία, με την Κρατική Ορχήστρα, υπό την διεύθυνση του Βασίλη Χριστόπουλου.
Συμπαθητική εκτέλεση, τα χάλκινα είχαν κάποια θεματάκια, αλλά είναι πολύ αγαπημένο έργο και η εμπειρία ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική.

Άσχετο: για μια ακόμη φορά, η ζωντανή εκτέλεση αποδεικνύει ότι σε πολύ λίγες ηχογραφήσεις, τα κρουστά ακούγονται όπως πρέπει.

Click to expand...

Θα χαιρόμουν να σε έβλεπα αλλά με τις μάσκες δεν είναι εύκολο.
Για εμένα ήταν πολύτιμη εμπειρία μια και έχω πεισθεί ότι αυτά τα έργα δεν ακούγονται από ηχογραφήσεις, Η ορχήστρα, όπως απαιτεί το έργο, μπορούσε και έπαιζε σε δυνατές εντάσεις. Πιστεύω ότι σήμερα οι ορχήστρες μπορούν να τα βγάλουν πέρα με έργα μεγάλης δυσκολίας όπως η 8η αρκεί να το θέλουν και η κρατική φαίνεται ότι το ήθελε.
Και εγώ έμεινα ικανοποιημένος από την συναυλία αλλά και πάλι διαπίστωσα πόσο τεράστιος συνθέτης ήταν ο Bruckner. Στέκομαι με δέος απέναντι σε αυτό το δημιούργημα.

Στις 21 Οκτωβρίου η εναρκτήρια συναυλία της κρατικής είχε προσκεκλημένο τον επί πολλά χρόνια εξαφανισμένο και άρτι επανέκαμψα γνωστό στους παλαιότερους πιανίστα Αντρέι Γκαβρίλοφ. Θυμάμαι ένα από τα πρώτα μου αγαπημένα βινύλια ήταν με αυτόν στο τρίτο κονσέρτο του Ραχμάνινοφ. Ακόμη θυμάμαι την τεράστια αίσθηση που είχε κάνει η δισκογραφική του συνεργασία με τον Ρίχτερ στις σονάτες του Χαίντελ που τις έπαιζαν εναλλάξ.

Παρουσίασε το πρώτο κονσέρτο του Προκόφιεφ και το κονσέρτο για αριστερό χέρι του Ραβέλ. Το κονσέρτο αυτό συνετέθη για τον αυστριακό πιανίστα Πάουλ Βιτγκενστάιν που είχε χάσει το δεξιό του χέρι κατά το Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Όσον αφορά την εξοικείωση του Γκαβρίλοφ, σήμερα 68 ετών, με τα δύο έργα αρκεί να αναφέρω ότι τα είχε ηχογραφήσει σε ελικιά 25 ετών με τον συνομήλικο του Ράτλ να διευθύνει την συμφωνική του Λονδίνου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίαζαν δύο συμφωνικά έργα που δεν παίζονται συχνά.
Η σουίτα από την όπερα <η άνοδος και η πτώση της πόλης Μαχαγκόννυ> του Κούρτ Βάιλ. Μουσική με έντονη επιρροή της τζαζ και στοιχείων φοξ-τροτ. Η μετεγγραφή του έργου σε μορφή σουίτας απαντάται σπάνια. Η μοναδική εγγραφή που γνωρίζω είναι με τους Γιάνσονς-Βερολίνο σε ένα cd της ΕΜΙ μαζί με την συμφωνία Νο2 και το κονσέρτο για βιολί με τον Πέτερ Τσίμερμανν.
Το έργο περιλαμβάνει χρήση πολλών πλευστών που σε πολλά σημεία δεν συνοδεύονται από έγχορδα. Τα πνευστά της κρατική άψογα.

Το δεύτερο ήταν η σουίτα αρ. 2 από το <Δάφνης και Χλόη> του Ραβέλ. Έχω το έργο σε δύο βινύλια, 3 sacds και περισσότερα flacs αλλά δεν το είχα ακούσει πραγματικά. Με άλλα λόγια η διαφορά ηχογραφημένης με την ζωντανή μουσική είναι χαώδης πράγμα που φαίνεται εντονότερα στα μεγάλα ορχηστικά κομμάτια.

Λένε ότι μόνο οι καλές ορχήστρες μπορούν να παίζουν δυνατά. Αν είναι έτσι τότε η κρατική υπό την διεύθυνση του Γερμανού μαέστρου Ματίας Φόρεμνυ ήταν πολύ καλή. Όπως όμως και να είναι η συναυλία μου άρεσε.

Πολύ ωραία ήταν κι η παράσταση της Λαίδης Μακβεθ του Μτσενκ του Σοστάκοβιτς, χθες στην ΕΛΣ. Έχει ακόμη αρκετές ημερομηνίες, μην την χάσετε...

Παρακολουθώ την κρατική από τα πέτρινα χρόνια που έπαιζε τις Παρασκευές στο κινηματοθέατρο Παλλάς. Τότε αυτό που με ενδιέφερε ήταν οι κάλυψη ρεπερτορίου και λιγότερο η ποιότητα εκτέλεσης.
Θυμάμαι ότι είμαστε οι μοναδικοί τριαντάρηδες ακροατές. Οι υπόλοιποι ήταν ηλικιωμένοι ή νέοι σπουδαστές μουσικής.
Οφείλω λοιπόν πολλά πράγματα στην κρατική αλλά έχω μια παρατήρηση. Οι παραστάσεις της στο Μέγαρο είναι οι μοναδικές που δεν δίνουν εκπτωτικά εισιτήρια στους άνω των 65 παρότι στο εξώφυλλο του προγράμματος της γράφει<με την υποστήριξη του υπουργείου πολιτισμού>.

Δημοκηδής said:

Πολύ ωραία ήταν κι η παράσταση της Λαίδης Μακβεθ του Μτσενκ του Σοστάκοβιτς, χθες στην ΕΛΣ. Έχει ακόμη αρκετές ημερομηνίες, μην την χάσετε...

Click to expand...

Συμφωνώ.
Αυτό το υπέρ του δέοντος ανδρικό γυμνό στην εναρκτήρια χορογραφία δε ξέρω πόσο απαραίτητο ήταν..

Εχθές άκουσα την Καμεράτα με όργανα εποχής στην 3η και 4η ορχηστρική σουίτα του Bach και στην μουσική των νερών Σουίτα 1,2,3 του Handel.
Η αίθουσα ήταν γεμάτη ίσως λόγω της δημοφιλίας των έργων.
Διαβάζω στον τύπο ότι η ορχήστρα έχει πολλά οικονομικά προβλήματα συνέχισης της λειτουργίας της. Ο μαέστρος της Γιώργος Πέτρου και η Καμεράτα (Armonia Atenea στις ηχογραφήσεις) είναι γνωστοί διεθνώς από τις πολλές και πολύ πετυχημένες ηχογραφήσεις τους. Αναφέρω μόνο την τελευταία φετινή τους ηχογράφησης της όπερας του Porpora <Polifemo> που ηχογραφήθηκε στο Μέγαρο.

Όπως αναμενόταν η συναυλία ήταν εξαιρετική. Όλοι καλοί όπως το ζευγάρι των κόρνων στα σόλο τους ,οι τρεις τρομπέτες, τα όμποε, τα έγχορδα.
Νομίζω ότι οι μικρές ορχήστρες με όργανα εποχής ακούγονται καλύτερα σε μικρότερη αίθουσα.

Την Παρασκευή 15/12 βρέθηκα στο Μέγαρο όπου το πρόγραμμα περιελάμβανε έργα Beethoven.
- Εισαγωγή Egmont
- Κοντσέρτο αρ.5 για πιάνο και ορχήστρα
- Συμφωνία αρ.7

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, σολίστ ο Γιώργος-Εμμανουήλ Λαζαρίδης και μαέστρος ο Ισραηλινός Yoav Talmi.
Πολύ δημοφιλή έργα, οπότε αναμενόμενη η μεγάλη προσέλευση και η παρουσία πολλών περιστασιακών ακροατών κλασσικής μουσικής (κρίνοντας από τα πολλά χειροκροτήματα μεταξύ των μερών των έργων). Παραδόξως δεν υπήρξαν πολλά κρούσματα βήχα. Ίσως επειδή δεν έχει μπει για τα καλά ο χειμώνας.
Συνολικά αξιοπρεπείς οι ερμηνείες. Ο Λαζαρίδης είναι πιανίστας με εξαιρετική τεχνική. Ο 80χρονος μαέστρος, ιδιαίτερα εκφραστικός στην αλληλεπίδρασή του με τους μουσικούς, και με κινητικότητα που θα ζήλευαν πολλοί νεώτεροί του. Κάποια στιγμή από το πάθος, του έφυγε η μπαγκέτα στην πλατεία! Ήσσον μελανό σημείο, οι αστοχίες σε 2-3 σημεία, των χάλκινων. Και πέρυσι θυμάμαι, στην 8η του Bruckner, πάλι είχαν θέματα οι χάλκινοι. Τέλος πάντων, σε ζωντανές εκτελέσεις υπάρχουν κι αυτά.
Το θέμα είναι ότι το φιλόμουσο κοινό χόρτασε Beethoven!

Πέμπτη 11 Απριλίου ξανά στο Μέγαρο, αυτή την φορά για την 2η Συμφωνία του Mahler.
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, μαέστρος ο 84χρονος Christoph Eschenbach.
Αξιοπρεπής η ερμηνεία, αν και δεν έχει τόση σημασία, όταν ακούμε ζωντανά ένα τέτοιο εμβληματικό έργο.
Αναμενόμενα, μεγάλη η προσέλευση.

Άσχετο: ο δυστυχής ο οργανίστας, επί περίπου 80 λεπτά κοιτούσε το κλαβιέ του, μέχρι να έρθει η ώρα να παίξει μερικά μέτρα

vlad66 said:

Ναι.. τα λένε αυτά Διονύση ΠΡΙΝ το ..γεγονός. μπας και μπορέσω να έρθω...

Click to expand...

Δεν ξέρω αν το εννοείς, αλλά πολύ ευχαρίστως!

Maestro said:

...ο Rattle για μένα μάλλον ο πλέον σημαντικός (εν ζωή) Mahlerian.

Click to expand...

Δεν έχουν απομείνει και πολλοί ζωντανοί...

Skakinen said:

Πέμπτη 11 Απριλίου ξανά στο Μέγαρο, αυτή την φορά για την 2η Συμφωνία του Mahler.
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, μαέστρος ο 84χρονος Christoph Eschenbach.
Αξιοπρεπής η ερμηνεία, αν και δεν έχει τόση σημασία, όταν ακούμε ζωντανά ένα τέτοιο εμβληματικό έργο.
Αναμενόμενα, μεγάλη η προσέλευση.

Άσχετο: ο δυστυχής ο οργανίστας, επί περίπου 80 λεπτά κοιτούσε το κλαβιέ του, μέχρι να έρθει η ώρα να παίξει μερικά μέτρα

Click to expand...

<Αξιοπρεπής η ερμηνεία, αν και δεν έχει τόση σημασία, όταν ακούμε ζωντανά ένα τέτοιο εμβληματικό έργο.> συμφωνώ απόλυτα.
Σε κάποια στιγμή έπαιζαν τέσσερεις κρουστοί. Καλά που οι γείτονες δεν φώναξαν την αστυνομία.
Στο χειροκρότημα βγήκαν από την πλαϊνή στην σκηνή πόρτα δέκα δεκαπέντε πνευστά. Που ήταν κρυμμένοι ?

Για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει και αυτό και αξίζει της προσοχής σας.