Αδελφέ Γρηγόριε,
υποκλίνομαι για ακόμη μία φορά στη διάθεσή σου για προσφορά και μοίρασμα στην κοινότητα!
Έχοντας γνώση του πολύ πυκνού και φορές επίπονου προσωπικού σου προγράμματος, οι ευχαριστίες και τα συγχαρητήρια μου οφείλουν να είναι διπλά!
Αυτό το πόνημα που παρουσίασες, πρέπει να πήρε
πάρα πολύ χρόνο για να ετοιμαστεί.
Επιπρόσθετα, η ιστορική αναδρομή σου στις απαρχές της τζαζ, στη δημιουργία των διάφορων ρευμάτων, το πλήθος των πληροφοριών για μουσικούς και συντελεστές, οι εκπληκτικές φωτογραφίες, οι αναλυτικές παρουσιάσεις των προτεινόμενων δίσκων και η ανάλυσή τους, η τεκμηρίωση για τα κριτήρια επιλογής τους και τέλος η καλαίσθητη με όρους τυπογραφίας αποτύπωση, θα μπορούσε κάλλιστα -όπως πολλές φορές έχουμε πει- να είναι ένα αυτόνομο "βιβλιαράκι".
Για να γράψω και ως ακροατής, γνωρίζεις απο πρώτο χέρι την προσπάθεια μου των τελευταίων χρόνων, να εμβαθύνω περισσότερο σε αυτό το είδος της μουσικής, και τον εμπλουτισμό με βινύλια, της ως τότε, συλλογής μου απο cds.
Είναι ένα υπέροχο ταξίδι, με τις απαραίτητες περιπέτειές του, που ανταμείβει απλόχερα εφόσον "σπάσεις" τους κώδικες. Υπάρχουν φυσικά πεδία που δεν έχω καταφέρει να προσεγγίσω και δεν ξέρω αν ποτέ το καταφέρω, όμως αυτό δεν είναι και αυτοσκοπός.
Μετά απο πολύ καιρό (τόσο όσο ποτέ άλλοτε) πολλών- πολλών ακροάσεων (και "προακροάσεων") των διαφόρων ρευμάτων της τζαζ της περιόδου κυρίως '55-'70 έχω διαμορφώσει σε κάποιο βαθμό ένα προσωπικό κριτήριο για το τί βρίσκω σημαντικό σε αυτήν τη μουσική, ακόμα και άν αυτός ο δίσκος δεν θα ήταν η πρώτη επιλογή μου, αν είχα να διαλέξω μόνο έναν.
Στο πλαίσιο αυτό θα επικροτήσω ασμένως τις επιλογές της παρουσίασης σου για τη πολλαπλή σημαντικότητα των δίσκων που προτείνεις και δεν θα μπώ στον πειρασμό να αντιπροτείνω έργα ισοϋψούς τουλάχιστον αξίας με τα προτεινόμενα, απο τον ίδιο καλλιτέχνη, πόσο μάλλον με επιπρόσθετα , άλλων καλλιτεχνών, που θα ανέβαζαν τον αριθμό των βασικών προτάσεων κατα πολύ.
Αλλά αυτή είναι μια πικρή - γλυκειά αλήθεια για όσους αποφασίσουν να έχουν μια "βασική, πλουραλιστική των ρευμάτων, δισκοθήκη της τζαζ": Είκοσι δίσκοι-έργα, δεν φτάνουν για απολύτως βασικοί, όπως και να γίνει, έτσι δεν είναι;
Και ευτυχώς δηλαδή, για να υπάρχει πάντα το σαράκι της αναζήτησης ενός ακόμη "βασικού!