MoDis
Supreme Member
γμτ , αυτο το edit διαρκει πολυ λιγο
damned your eyes - etta james (νομιζω) οταν γνωρισα την γυναικα μου
damned your eyes - etta james (νομιζω) οταν γνωρισα την γυναικα μου
Last edited:
Αναμνήσεις και τραγούδια
- Thread starter tatiana
- Start date
ΜΗΤΣ
Supreme Member
Dimosthenis
Supreme Member
- 17 June 2006
- 3,277
Απάντηση: Re: Απάντηση: Αναμνήσεις και τραγούδια
Συναυλια μεσα σε εκκλησία καταπληκτική σε εργα Μπαχ ακουσα στη Λουκέρνη(Ελβετία) και σε άλλη εκκλησία στο Αρμπον ειναι στη λιμνη Κωνσταντίας δοκιμασα να παιξω στο αρμόνιο με χερια και πόδιατις χαμηλες νοτες τις οποιες δεν ακους αλλα τις αισθάνεσαι στο στομάχι..... εε ρεεε τι μου θυμισες!!!
tatiana said:
Συναυλια μεσα σε εκκλησία καταπληκτική σε εργα Μπαχ ακουσα στη Λουκέρνη(Ελβετία) και σε άλλη εκκλησία στο Αρμπον ειναι στη λιμνη Κωνσταντίας δοκιμασα να παιξω στο αρμόνιο με χερια και πόδιατις χαμηλες νοτες τις οποιες δεν ακους αλλα τις αισθάνεσαι στο στομάχι..... εε ρεεε τι μου θυμισες!!!
Dimosthenis
Supreme Member
- 17 June 2006
- 3,277
Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια
Ακόμα καλύτερα αν την κανεις με μοτοσυκλετα και με μικρη ταχύτητα,ωστε να ακούς τα πουλια του δάσους!
MHTΣ said:
Ακόμα καλύτερα αν την κανεις με μοτοσυκλετα και με μικρη ταχύτητα,ωστε να ακούς τα πουλια του δάσους!
ΜΗΤΣ
Supreme Member
Re: Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια
Ή με cabrio για να γουστάρεις φύση!!!Dimosthenis said:
Κομμάτι που με έχει σημαδέψει:
Troy - Antony Pappas, live στο +soda.
Το κομμάτι στην κανονική του εκτέλεση είναι μία απίστευτη μπαλάντα της Sined O’Connor το οποίο το έχω σε LP και από πάντα το λάτρευα.
Και είμαι στο Soda και έχω αρχίσει εδώ και κάποια ώρα να χορεύω.
Και ο θεός ο Papas αρχίζει να βαράει ένα progressive beat για κάμποση ώρα το ίδιο. Αλλά ήταν τόσο δαιμονισμένο το baet που τους είχε βάλει όλους στην μπρίζα, και σιγα σιγά βλέπεις κόσμο να πηδάει πανω κάτω, και ύστερα να αρχίζει σφυρίζει, και μετά να αρχίζει να ουριάζει και όλα αυτά όλο και ποιο έντονα όσο ανεβαινε το beat, ένα μαγαζί κολαστήριο. Και να έχω μπει στον ρυθμό με τα μπούνια και να μην ασχολούμε με κανέναν και με τίποτα.
Και σε κάποια φάση κάνει τα μαγικά του και μέσα σε αυτόν τον χαμό ακούγεται η φωνή της Sined O’Connor. Αναγνωρίζω το κομμάτι και από εκεί που μπίσταγα άρχίζω πραγματικά όμως τώρα να μπιστάω.
Πρέπει εκείνη την στιγμή να ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Πίστευα ότι θα με έπνιγαν η χαρά και τα συναισθήματα που .
Ύστερα από αυτό το σκηνικό, όλο το βράδυ με σταματούσε κόσμος και με πλησίαζε στον χορό να μου πιάσει την κουβέντα ή να με χτυπήσει φιλικά στην πλάτη ή να μου πει το μακρύ και το κοντό του. Πρέπει να ζωγράφισα εκείνη την ώρα αλλά δεν σκεφτόμουν τίποτα.
Έχουν περάσει 6-7 χρονια από τότε αλλά θυμάμαι την στιγμή σαν να έγινε χθες.
Υπάρχει και ένα άλλο σκηνικό με το Help me του Timo Mass mix-αρισμένο από Deep Dish σε καλοκαιρινό πάρτυ στα Χανιά αλλά δεν λέγετε με την καμία το σκηνικό.
Troy - Antony Pappas, live στο +soda.
Το κομμάτι στην κανονική του εκτέλεση είναι μία απίστευτη μπαλάντα της Sined O’Connor το οποίο το έχω σε LP και από πάντα το λάτρευα.
Και είμαι στο Soda και έχω αρχίσει εδώ και κάποια ώρα να χορεύω.
Και ο θεός ο Papas αρχίζει να βαράει ένα progressive beat για κάμποση ώρα το ίδιο. Αλλά ήταν τόσο δαιμονισμένο το baet που τους είχε βάλει όλους στην μπρίζα, και σιγα σιγά βλέπεις κόσμο να πηδάει πανω κάτω, και ύστερα να αρχίζει σφυρίζει, και μετά να αρχίζει να ουριάζει και όλα αυτά όλο και ποιο έντονα όσο ανεβαινε το beat, ένα μαγαζί κολαστήριο. Και να έχω μπει στον ρυθμό με τα μπούνια και να μην ασχολούμε με κανέναν και με τίποτα.
Και σε κάποια φάση κάνει τα μαγικά του και μέσα σε αυτόν τον χαμό ακούγεται η φωνή της Sined O’Connor. Αναγνωρίζω το κομμάτι και από εκεί που μπίσταγα άρχίζω πραγματικά όμως τώρα να μπιστάω.
Πρέπει εκείνη την στιγμή να ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Πίστευα ότι θα με έπνιγαν η χαρά και τα συναισθήματα που .
Ύστερα από αυτό το σκηνικό, όλο το βράδυ με σταματούσε κόσμος και με πλησίαζε στον χορό να μου πιάσει την κουβέντα ή να με χτυπήσει φιλικά στην πλάτη ή να μου πει το μακρύ και το κοντό του. Πρέπει να ζωγράφισα εκείνη την ώρα αλλά δεν σκεφτόμουν τίποτα.
Έχουν περάσει 6-7 χρονια από τότε αλλά θυμάμαι την στιγμή σαν να έγινε χθες.
Υπάρχει και ένα άλλο σκηνικό με το Help me του Timo Mass mix-αρισμένο από Deep Dish σε καλοκαιρινό πάρτυ στα Χανιά αλλά δεν λέγετε με την καμία το σκηνικό.
Έ, λοιπόν θα το πώ.... SexBomb (Tom Jones), γνώρισα την γυναίκα μου, στο περίφημο BO!!!!:music-smiley-005:
Ax....!!Ωραία που ήταν!!:firstprize:
Ain't no sunshine, πρώτη φορά Half Note (από παρότρυνση της γυναίκας μου), από τότε μόνιμος...:Banane0:
Ax....!!Ωραία που ήταν!!:firstprize:
Ain't no sunshine, πρώτη φορά Half Note (από παρότρυνση της γυναίκας μου), από τότε μόνιμος...:Banane0:
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,351
5-10-81
πέντε μερών φαντάρος στην Τρίπολη, με όλους τους μυς του σώματος στην τσίτα και με πόνους στην παραμικρή κίνηση, το πρώτο διαφορετικό πράγμα που ακούστηκε στα μεγάφωνα του θαλάμου, εκτός από τις διαταγές και τις αγριοφωνάρες, το sandman των America.
Απλά δάκρυσα
πέντε μερών φαντάρος στην Τρίπολη, με όλους τους μυς του σώματος στην τσίτα και με πόνους στην παραμικρή κίνηση, το πρώτο διαφορετικό πράγμα που ακούστηκε στα μεγάφωνα του θαλάμου, εκτός από τις διαταγές και τις αγριοφωνάρες, το sandman των America.
Απλά δάκρυσα
Ιανουάριος 94 στο Μεγάλο Πεύκο, νεοσύλλεκτοι μέσα στα μαύρα σκοτάδια με φακούς (τι διάλολο ψάχναμε
.Μέσα στο κρύο και τη γενική μαυρίλα ακούγεται ξαφνικά από τα μεγάφωνα το Plastic Dreams. Η εικόνα σουρρεαλιστική:Χορεύουν όλοι μαζί, αυθόρμητα, σαν συνεννοημένοι, καμμιά εκατοστή σαλταρισμένοι άνθρωποι κουνώντας τους φακούς τους στο σκοτάδι. Καταπληκτική εμπειρία, σα βακχική γιορτή ή σύναξη σαμάνων. Τύφλα νά χουν τα Οινόφυτα και οι Σόδες...
.Μέσα στο κρύο και τη γενική μαυρίλα ακούγεται ξαφνικά από τα μεγάφωνα το Plastic Dreams. Η εικόνα σουρρεαλιστική:Χορεύουν όλοι μαζί, αυθόρμητα, σαν συνεννοημένοι, καμμιά εκατοστή σαλταρισμένοι άνθρωποι κουνώντας τους φακούς τους στο σκοτάδι. Καταπληκτική εμπειρία, σα βακχική γιορτή ή σύναξη σαμάνων. Τύφλα νά χουν τα Οινόφυτα και οι Σόδες...
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,351
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Πολύ πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι απαντήσεις αλλά με αυτά που διάβασα μου γεννήθηκε μία απορία....
Δε μου λέτε ρε παιδιά εσείς που είστε και αγοράκια....υπάρχουν κομμάτια που σας κάνουν να σηκώνεστε (ή έστω να θέλετε σα δαιμονισμένοι) να χορέυετε?
Και αν ναι ποιά? Και αν όχι γιατί? (το έχω απωθημένο)!
Δε μου λέτε ρε παιδιά εσείς που είστε και αγοράκια....υπάρχουν κομμάτια που σας κάνουν να σηκώνεστε (ή έστω να θέλετε σα δαιμονισμένοι) να χορέυετε?
Και αν ναι ποιά? Και αν όχι γιατί? (το έχω απωθημένο)!
tatiana said:Δε μου λέτε ρε παιδιά εσείς που είστε και αγοράκια....υπάρχουν κομμάτια που σας κάνουν να σηκώνεστε (ή έστω να θέλετε σα δαιμονισμένοι) να χορέυετε?
Και αν ναι ποιά? Και αν όχι γιατί? (το έχω απωθημένο)!
Ένα κομμάτι μου έρχεται στο μυαλό τέτοια ώρα και μετά από την αποψινή βραδιά:
Jaydee - Plastic Dreams
'nuff said.. :music-smiley-005: :music-smiley-005:
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,351
επίσης τώρα θυμήθηκα ένα βράδι στο ΚΨΜ είδαμε έστω και λίγο τη συναυλία επανένωσης Simon Garfunkel στο central park.
Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα...φαίνεται.
Τατιάνα: ό,τιδήποτε από James Brown ή γeνικά soul εποχής 68-73
Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα...φαίνεται.
Τατιάνα: ό,τιδήποτε από James Brown ή γeνικά soul εποχής 68-73
Γιώργος Κυριακαράκος
Administration Team
- 17 June 2006
- 9,797
Αυτό που είπε ο Δημήτρης είναι το πιο σωστό. Ότι και να σκεφτώ, όλες σχεδόν οι στιγμές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με κάποιο τραγούδι, κάποια μελωδία κάποιους στίχους. Και φυσικά άλλες φορές σου προκαλούν νοσταλγία, άλλες χαρά, άλλες λύπη, άλλες απόγνωση, άλλες αποστροφή και άλλες απλώς σε ταξιδεύουν.
Τον περασμένο Ιούνιο που ήμουν Πράγα περπάταγα προς τη γέφυρα του Καρόλου από την πλατεία με το ρολόι και ακούω στο τέρμα ένα σκυλομπιτάκη από τη Βανδογαρμπή από ένα μαγαζάκι με σουβενίρ. Έλεος, ούτε εκέι δεν μπορούσα να ξεφύγω, ξενέρωμα όποτε το ξαναπετυχαίνω κάπου…
Όταν ακούω το Narcotic από Liquidoμε πιάνει μια νοσταλγία τρελή για 5 με 10 χρόνια πριν.
Όταν ακούω το Why does my heart feel so bad του Moby ακόμα και τώρα δεν μπορώ να μην δακρύσω με τις αναμνήσεις που έρχονται και κυριαρχούν πάνω σε οτιδήποτε άλλο υπάρχει στο μυαλό μου.
Όταν ακούω το κομμάτι των τίτλων από το Απέραντο Γαλάζιο πάντα ταξιδεύω, αλλά το πρωτότυπο είναι ότι πάντα σε διαφορετικό τόπο…
Όταν ακούω το SouthofnoNorth/Creepingμου έρχονται βραδιές από το Rebound, αναμνήσεις γεμάτες πολύ συναίσθημα.
Όσο για αυτό που λες Τατιάνα, αν έχουμε τραγουδάκια που να μας κάνουν να θέλουμε να σηκωθούμε πάνω και να χορέψουμε προφανώς και υπάρχουν. Όταν παίζει το Αντεκδίκηση και Υπομονή από τους Χάσμα δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα σπάσω όλα γύρω…
Υπάρχουν όμως και μερικά τραγούδια που δεν είναι συνδεδεμένα με αυτόν τον κόσμο. Τραγούδια που σε γεμίζουν συναισθήματα με ταξίδια στο υποσυνείδητο.
Το Cello Concerto In E Minor Op85 του Edward Elgar έκανα χρόνια να καταφέρω να το ακούσω ολόκληρο. Αυτό το μελαγχολικό τσέλο μόλις άρχιζε κατάφερνε και μου βούρκωνε τα μάτια ακόμα και όταν ήμουν στα καλύτερά μου. Πάντα το έκλεινα περίπου στο πρώτο λεπτό, δεν άντεχα…λες και ξύπναγε συναισθήματα από μια άλλη ζωή, συναισθήματα που κάπως κάπου είχαν ξεμείνει καταχωνιασμένα στο υποσυνείδητο.
Το άλλο έργο που με κάνει να ξεφεύγω τελείως είναι το Μυστήριον του Γιάννη Χρίστου. Όλα τα συναισθήματα μπερδεμένα, όλα ρευστά σε ένα ταξίδι σε κόσμους παράνοιας και μυστικισμού του μυαλού μου.
Τέλος υπάρχει και ένα τραγούδι που μάλλον είναι το soundtrackτης ζωής μου από μόνο του. Στοιχειώνει την κάθε μου στιγμή σχεδόν μια δεκαετία τώρα. Από τους
ΑΝΤΙ το Δίχως πρόσωπο…
Τον περασμένο Ιούνιο που ήμουν Πράγα περπάταγα προς τη γέφυρα του Καρόλου από την πλατεία με το ρολόι και ακούω στο τέρμα ένα σκυλομπιτάκη από τη Βανδογαρμπή από ένα μαγαζάκι με σουβενίρ. Έλεος, ούτε εκέι δεν μπορούσα να ξεφύγω, ξενέρωμα όποτε το ξαναπετυχαίνω κάπου…
Όταν ακούω το Narcotic από Liquidoμε πιάνει μια νοσταλγία τρελή για 5 με 10 χρόνια πριν.
Όταν ακούω το Why does my heart feel so bad του Moby ακόμα και τώρα δεν μπορώ να μην δακρύσω με τις αναμνήσεις που έρχονται και κυριαρχούν πάνω σε οτιδήποτε άλλο υπάρχει στο μυαλό μου.
Όταν ακούω το κομμάτι των τίτλων από το Απέραντο Γαλάζιο πάντα ταξιδεύω, αλλά το πρωτότυπο είναι ότι πάντα σε διαφορετικό τόπο…
Όταν ακούω το SouthofnoNorth/Creepingμου έρχονται βραδιές από το Rebound, αναμνήσεις γεμάτες πολύ συναίσθημα.
Όσο για αυτό που λες Τατιάνα, αν έχουμε τραγουδάκια που να μας κάνουν να θέλουμε να σηκωθούμε πάνω και να χορέψουμε προφανώς και υπάρχουν. Όταν παίζει το Αντεκδίκηση και Υπομονή από τους Χάσμα δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα σπάσω όλα γύρω…
Υπάρχουν όμως και μερικά τραγούδια που δεν είναι συνδεδεμένα με αυτόν τον κόσμο. Τραγούδια που σε γεμίζουν συναισθήματα με ταξίδια στο υποσυνείδητο.
Το Cello Concerto In E Minor Op85 του Edward Elgar έκανα χρόνια να καταφέρω να το ακούσω ολόκληρο. Αυτό το μελαγχολικό τσέλο μόλις άρχιζε κατάφερνε και μου βούρκωνε τα μάτια ακόμα και όταν ήμουν στα καλύτερά μου. Πάντα το έκλεινα περίπου στο πρώτο λεπτό, δεν άντεχα…λες και ξύπναγε συναισθήματα από μια άλλη ζωή, συναισθήματα που κάπως κάπου είχαν ξεμείνει καταχωνιασμένα στο υποσυνείδητο.
Το άλλο έργο που με κάνει να ξεφεύγω τελείως είναι το Μυστήριον του Γιάννη Χρίστου. Όλα τα συναισθήματα μπερδεμένα, όλα ρευστά σε ένα ταξίδι σε κόσμους παράνοιας και μυστικισμού του μυαλού μου.
Τέλος υπάρχει και ένα τραγούδι που μάλλον είναι το soundtrackτης ζωής μου από μόνο του. Στοιχειώνει την κάθε μου στιγμή σχεδόν μια δεκαετία τώρα. Από τους
ΑΝΤΙ το Δίχως πρόσωπο…
Last edited:
Σπύρος Κωστόπουλος
Senior Member
Sorry για το Off-Topic...
...αλλά πάντα αναρωτιόμουν πού στην ευχή έχω ξανακούσει τη μελωδία στο κουπλέ του "Plastic Dreams": είναι ιδέα μου, ή είναι η bass line στο "Abraxas";:chinscratch:
Παναγιωτίδη;
...αλλά πάντα αναρωτιόμουν πού στην ευχή έχω ξανακούσει τη μελωδία στο κουπλέ του "Plastic Dreams": είναι ιδέα μου, ή είναι η bass line στο "Abraxas";:chinscratch:
Παναγιωτίδη;
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια
Σα δαιμονισμένοι; μπα... όχι! Το πολύ, πολύ, να κουνάω κα'να γόνατο, σαν Πάρκινσον! :grandpa: Με το χορό δεν έχω πολλά, πολλά. Μια από τις καλύτερες φίλες μου είναι χορεύτρια και έχω κουβαληθεί σε διάφορες παραστάσεις κλασσικού και μοντέρνου χορού, με τα ίδια - πενιχρά - αποτελέσματα.
Υπάρχουν βέβαια κάποιοι χοροί (π.χ. ζεϊμπέκικο) που θα 'θελα να ξέρω, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθώ να χτυπιέμαι αν δεν αποκτήσω βασικές γνώσεις της τεχνικής. Κάπως έτσι έμαθα βασικά βήματα του βαλς από το Διαδίκτυο, :bang: μια που τα 3/4 μου πάνε πάρα πολύ.
Δεν μας λες όμως καλύτερα, πώς σου 'γινε απωθημένο;
tatiana said:Δε μου λέτε ρε παιδιά εσείς που είστε και αγοράκια....υπάρχουν κομμάτια που σας κάνουν να σηκώνεστε (ή έστω να θέλετε σα δαιμονισμένοι) να χορέυετε?
Και αν ναι ποιά? Και αν όχι γιατί? (το έχω απωθημένο)!
Σα δαιμονισμένοι; μπα... όχι! Το πολύ, πολύ, να κουνάω κα'να γόνατο, σαν Πάρκινσον! :grandpa: Με το χορό δεν έχω πολλά, πολλά. Μια από τις καλύτερες φίλες μου είναι χορεύτρια και έχω κουβαληθεί σε διάφορες παραστάσεις κλασσικού και μοντέρνου χορού, με τα ίδια - πενιχρά - αποτελέσματα.
Υπάρχουν βέβαια κάποιοι χοροί (π.χ. ζεϊμπέκικο) που θα 'θελα να ξέρω, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθώ να χτυπιέμαι αν δεν αποκτήσω βασικές γνώσεις της τεχνικής. Κάπως έτσι έμαθα βασικά βήματα του βαλς από το Διαδίκτυο, :bang: μια που τα 3/4 μου πάνε πάρα πολύ.
Δεν μας λες όμως καλύτερα, πώς σου 'γινε απωθημένο;