Αναμνήσεις και τραγούδια

[Maverick]

Δε μου λέτε ρε παιδιά εσείς που είστε και αγοράκια....υπάρχουν κομμάτια που σας κάνουν να σηκώνεστε (ή έστω να θέλετε σα δαιμονισμένοι) να χορέυετε?
Και αν ναι ποιά? Και αν όχι γιατί? (το έχω απωθημένο)!

"Anybody seen my baby" των Rolling Stones...
"Rock the Casbah" των Clash...

Αλλά για να χορέψω πρέπει να είμαι πιωμένος λιάρδα καθότι παντελώς άσχετος με το σπορ.

 

[PETRAN]

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια

Πολύ πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι απαντήσεις αλλά με αυτά που διάβασα μου γεννήθηκε μία απορία....

Δε μου λέτε ρε παιδιά εσείς που είστε και αγοράκια....υπάρχουν κομμάτια που σας κάνουν να σηκώνεστε (ή έστω να θέλετε σα δαιμονισμένοι) να χορέυετε?

Και αν ναι ποιά? Και αν όχι γιατί? (το έχω απωθημένο)!

Ελληνικά δεν χορεύω γιατί πολύ απλά δεν το'χω...
Φυσικά η μόνη περίπτωση να χορέψω Ελληνικά θα ήταν για μια δυνατή ζεμπεκιά-οχι ποπάκια στύλ Βίσση-Γαρμπή-Βανδή και άλλες τέτοιες αηδίες- αλλά εφόσον δεν το κατέχω δεν σηκώνομαι..
Τώρα όσον αφορά τα ξένα δεδομένου οτι είμαι παιδί της progressive house με στοιχεία electro funk και breaks αν βρεθώ σε μαγαζί που παίζει μουσικές που γουστάρω και είμαι και λίγο κάπως, φυσικά και θα χορέψω..
Δεν θα χοροπηδάω σαν το κατσίκι σε καμία περίπτωση αλλά θα χορέψω..
Όταν έχω καλή διάθεση και επειδή οι μουσικές που ακούω είναι για να σου φτιάχνουν ακόμα περισσότερο την διάθεση τότε χορεύω και σπίτι μόνος μου δεν έχω πρόβλημα..

Κομμάτι που μπορεί να με απογειώσει αυτήν την εποχή:
Switch - a bit patchy(Eric prydz remix)

 

[πανκροκ]

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια

Ιανουάριος 94 στο Μεγάλο Πεύκο, νεοσύλλεκτοι μέσα στα μαύρα σκοτάδια με φακούς (τι διάλολο ψάχναμε.Μέσα στο κρύο και τη γενική μαυρίλα ακούγεται ξαφνικά από τα μεγάφωνα το Plastic Dreams. Η εικόνα σουρρεαλιστική:Χορεύουν όλοι μαζί, αυθόρμητα, σαν συνεννοημένοι, καμμιά εκατοστή σαλταρισμένοι άνθρωποι κουνώντας τους φακούς τους στο σκοτάδι. Καταπληκτική εμπειρία, σα βακχική γιορτή ή σύναξη σαμάνων. Τύφλα νά χουν τα Οινόφυτα και οι Σόδες...

μπα εμας ο δικας ηταν της πιοτητας και μας εβαζε σπανουδακη στα επισκεπτηρια. ολο το πευκο σπανουδακη και κλαααααααααααααααμα η κυρια ρε παιδι μου!

επιπλεον εχω
pink floyd wish you where here αμεσα συνεδεμενο με μια φιλη μου

rory galagher moonchild δυνατα στο αυτοκινητο (που το ειχα πετυχει ακομα προσπαθω να θυμηθω) ,τοσο που δεν ακουγα ουτε την μηχανη στον κοφτη,πρωι καθημερινης να πηγαινω στο εξοχικο για να ποτισω, στο δρομο μετα την αμαρυνθο προς αλιβερι , να πηγαινω τεζα-σανιδα-μην αφηνεις-πατα, τα πιρελλια να ζεσταινονται σε πρωτογνωρες για αυτα θερμοκρασιες ,οριακα στριψιματα με ελαφρυ ντριφτ , προσπερασεις παντου και με ολους τους τροπους, με τελικες σστις ευθειες (για οσους γνωριζουν τον δρομο) κοντα στα 160 , οριακα φρεναρισματα κλπ.
δεν εχω ξεχυλησει περισσοτερο αδρεναλινη απο τοτε και καθε φορα που το βαζω αυτο το μυαλο παει αμεσως σε εκεινο το δρομο με το 205 να στρεβλωνει απο το στριψιμο.
για την ιστορια εκεινη τη μερα εκανα 1 ωρα και 25 λεπτα απο αμπελοκηπους μεχρι την πορτα του εξοχικου , οταν γενικα 1 και 40 ειναι πολυ καλος χρονος. ελπιζω να μην ξανατρεξω ετσι...

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια

Πολύ πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι απαντήσεις αλλά με αυτά που διάβασα μου γεννήθηκε μία απορία....

Δε μου λέτε ρε παιδιά εσείς που είστε και αγοράκια....υπάρχουν κομμάτια που σας κάνουν να σηκώνεστε (ή έστω να θέλετε σα δαιμονισμένοι) να χορέυετε?

Και αν ναι ποιά? Και αν όχι γιατί? (το έχω απωθημένο)!

Η Μολυβιά ...Μανώλης Αγγελόπουλος

 

[Βασίλης Παπαδημητρίου]

__Χορεύουμε, χορεύουμε!! :firstprize: Καλά, δε μας δίνουν και βραβεία, αλλά χορεύουμε...

__Βασικά, δεν χορεύω συχνά και ΔΕΝ χορεύω ελληνικά. Εκτός βέβαια απο ΚΑΛΟ ζεμπέκικο (το οποίο όμως, θα χορέψω πολύ - πολύ σπάνια και μόνο για 'μένα, αν μου το ζητήσει η ψυχή μου), ή κάποιους ομαδικούς χορούς (καλαματιανό, τσάμικο κλπ).

__Κατά τα άλλα, πριν απο λίγους μήνες (2-3), με έπιασα να χορεύω στον δρόμο! Απίστευτο, αλλά λίγο ότι ήμουν μόνος, λίγο ότι άκουγα Jamiroquai και το κομμάτι γκρούβαρε πολύ άσχημα, ε, με συνεπήρε η μουσική καθώς περπατούσα, χαχα! :ernaehrung004: (δεν είχα πιει, πρωί ήταν και μάλιστα πήγαινα σε δουλειά, άκουσον άκουσον!).

__Για πες μας, γιατί απωθημένο; Αν και κάτι μπορώ να ψιλιαστώ -χαχα, μου ήρθε τώρα στον νου και η σκηνή με τον Κάλβιν Κλάιν στο "In & Out" που χορεύει, απίστευτη!! :flipout:

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Εγώ πάλι σαν παιδί των clubs ΠΑΝΤΑ χόρευα και χορεύω ακόμα,όταν βρεθώ στο στοιχείο μου (Trance ,progressive house, r 'n'b ,οτιδήποτε έχει συνεχόμενο beat ).
Δεν χορεύω ελληνικά (εκτός απο "Αγάπη Υπερβολική" ίσως..:Banane0: )

Από ποπάκια δεν υπάρχει περίπτωση να μη χορέψω Madonna και ειδικά τα Like a Prayer και Hung Up !!

Τίποτα Τίποτα δεν με σταματάαα..:flipout:

Υ.Γ. Και με μπαστούνι ή με πι ακόμα,εγώ θα χορεύω..:grandpa: :grinning-smiley-043

 

[Photis]

Θυμάμαι μια μελωδία από την νηπιακή μου ηλικία, στην Jedah. Μου την σιγοτραγούδαγε ο πατέρας μου (με το στερεοφωνικό να ακούγεται σαν χαλί), όταν σχόλαγε από τη δουλειά, ή τις Κυριακές που καθόταν και έπαιζε μαζί μου. Το Beautiful Boy του John Lennon. Όσο κυνικός και αν θέλω να είμαι στο ζήτημα της πατρότητας, κάθε φορά που ακούω αυτό το κομμάτι θέλω να γίνω πατέρας. Ευτυχώς μόλις τελειώσει το τραγούδι μου περνάει και η επιθυμία.

Κομμάτια σταθμοί στη ζωή μας. Ας πούμε θυμάμαι το Careless whisper όταν πρωτοφίλησα κορίτσι σε παιδικό πάρτυ. Η ειρωνία είναι ότι το ίδιο κομμάτι ακουγόταν σε ένα περσινό παρτυ την ώρα που είδα μια γκόμενα που ζαχάρωνα για ώρα να φιλιέται με έναν άλλο.

Μια ωραία ανάμνηση μου ξυπνάει πάντα το Something Stupid του Σινάτρα, όταν πριν καμιά δεκαριά χρόνια είχα βρεθεί στη Hard Rock στη Πάρο, η οποία με το νέο ωράριο του Παπαθεμελή έπρεπε να κλείνει στις 4 το πρωί. Και για να διώξουν τον κόσμο έβαζαν Σινάτρα. Έλα όμως που σε εμένα και την ωραία αγγλιδούλα barwoman που με σέρβιρε το κομμάτι μας άρεσε τόσο που το τραγουδάγαμε αγκαλιά μέχρι το πρωί...

Το Sometimes των James, το θυμάμαι γιατί το άκουγα μέσα στη θάλασσα όταν μου φώναξαν από την παραλία τη σχολή στην οποία πέρασα στις Πανελλήνιες.

Πολλά κομμάτια συνδυάζονται με περιόδους της ζωής μας, με γνωστούς και φίλους, μέρη που συχνάζαμε τότε... Βρετανική pop στο AvantGarde και στο MAD. Αλλά και StereoNova σε όλες τους τις συναυλίες. Πέρισυ τον Μάιο που πήγα στη συναυλία του Κων/νου Βήτα, ήταν σαν να ξαναζωντάνεψε μια εποχή που έχει περάσει εδω και 15 χρόνια. Είδα τα ίδια πρόσωπα, πιο μεγάλα, πιο γερασμένα, αλλά είδα και την ίδια φλόγα στα μάτια τους. Ήταν από τις ωραιότερες συναυλίες που πήγα ποτέ. Μόνο και μόνο για το πως (ξανα)ένιωσα.

Τώρα αν χορεύω; Φυσικά. Βέβαια, δεν βγαίνω όπως παλιότερα και όταν το κάνω σπάνια πάω σε club αλλά δεν χάνω ευκαιρία για πάρτυ, οπότε εκεί του δίνω και καταλαβαίνει. Με Ποπ πάντα, αλλά και με Soul funk.

 

[tatiana]

Να στε καλά ρε παιδιά.........θα μου πείτε γιατί το λέω....

Αυτή η περίοδος είναι λίγο δύσκολη για μένα ...από διάφορες απόψεις και δουλειάς και προσωπικά stuff......

Το μόνο πράγμα...το μόνο το οποίο makes me hold on είναι η μουσική....

Και με τις αναμνήσεις και τα κομμάτια σας μου φτιάξατε ένα πού ωραίο playlist....ένα playlist το οποίο έχει και δικές μου αλλά και δικές σας αναμνήσεις Και είναι πολύ ανεβαστικό

Τώρα όσον αφορά την ερώτηση αν χορεύετε...μα προφανώς γιατί δεν ξέρω άντρες που να χορεύουν !! (πολλούς ) χεχεχεχ

Και ναι ο Κέβιν Κλαίν στο 'In & Out' ήταν απλά απολαυστικός gay or not

Κομμάτι που θυμάμαι...συναυλία των Pet Shop Boys στο Λυκαβητό και πρώτη φορά να ακούω live West End Girls, Being Boring, Domino Dancing......πήγα και στις δύο βραδιές

Κομμάτι επίσης που λατρεύω (και ναι έχει σχέση με μένα) Born to Run Springsteen....

Το Dont let Go - Lmc vs New Radicals Club Mix......όταν είμαι πολύ πολύ down με κάνει να χορεύω ΠΑΝΤΑ....το φυλάω για emergencies όπως τώρα......και περιέργως πως πάντα μου φέρνει τύχη.....

Επίσης....δε θέλω γέλια....το Jump των Pointer Sisters (Ο Χοιυ Γκραντ να χορεύει στο Love Actually......ευχαρίστως θα το χόρευα μαζί του)

Μια ζωή σάουντρακ

 

[Dimosthenis]

Χορευουμε λεει, τρεις ωρες στον MyloZ και οτι εναι γρηγορο, ξεσηκωνει και φτιαχνει τη διαθεση!!!

 

[ΜΗΤΣ]

Πολύ πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι απαντήσεις αλλά με αυτά που διάβασα μου γεννήθηκε μία απορία....

Δε μου λέτε ρε παιδιά εσείς που είστε και αγοράκια....υπάρχουν κομμάτια που σας κάνουν να σηκώνεστε (ή έστω να θέλετε σα δαιμονισμένοι) να χορέυετε?

Και αν ναι ποιά? Και αν όχι γιατί? (το έχω απωθημένο)!

Nομίζω το θέμα χορού είναι στον άνθρωπο σε συνδυασμό με τον παράγοντα κέφι. Eγώ προσωπικά που δεν ακούω καθόλου ελληνική μουσική όταν είμαι μόνος, δεν έχω κανένα πρόβλημα να διασκεδάσω χορεύοντας από ξένα μέχρι και ελληνικά αν είμαι στο κέφι μου και άπειρες ώρες κιόλας. Στο μυαλό μου τώρα στα γρήγορα έρχονται: «πότε βούδας, πότε κούδας» και «βάλε το κόκκινο φουστάνι». Kαι κέφι δεν εννοώ ποτό...

 

[ΜΗΤΣ]

Το μόνο πράγμα...το μόνο το οποίο makes me hold on είναι η μουσική....

Kαι εμείς τί είμαστε εδώ βρε? PowerUP BABY!!!:grinning-smiley-043

 

[tatiana]

Kαι εμείς τί είμαστε εδώ βρε? PowerUP BABY!!!:grinning-smiley-043

Thanks!!!!!!

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια

Η Μολυβιά ...Μανώλης Αγγελόπουλος

Εμένα το ´Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά´,που τραγουδαγε γονατιστός ο τολης στο φεστιβαλ θεσσαλονικης με καθόρισε.Απο τοτε καθε χρονο παω τήνο.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Ωχ, Σπυράκο πάτησες ευαίσθητη χορδή.
Στη μεταεφηβική περίοδο την είχα πατήσει άσχημα με ξανθιά φίλη και ο ύμνος έπαιζε ασταμάτητα.
Όπως βέβαια και τα άλλα αριστουργήματα του Τόλη.
Θυμάμαι πως τα άκουγα παράλληλα με Fields of the nephilim, Sisters και τα σχετικά. Γενικά Gothic καταστάσεις.

 

[Νικόλ]

Από αναμνήσεις άλλο τίποτα.... κάθε τραγούδι μου θυμίζει και κάτι ξεχωριστό!:music-smiley-004:
Because The Night - Patti Smith Group φοιτητικό πάρτυ στο "Μορφέα" στην Χαλκίδα, είχαμε περάσει τέλεια!!!!
Simarik - Tarkan διακοπές στα Μέθανα με φίλους πριν πολλά χρόνια...
Φτάνει που κλαίμε - Γ. Κότσιρας τον γάμο δυο ιδιαίτερα αγαπημένων μου προσώπων.
Εικόνα του χειμώνα - Πυξ Λαξ μια παλιά μου σχέση
Σ' ευχαριστώ - Π. Κιάμος (ναι, καλά διαβάσατε!) μου θυμίζει τον καλό μου, μου το είχε αφιερώσει στην επέτειο μας.

 

[Δημήτρης Θ.]

Παντρεμένοι κ' οι δυό-Μάκης (ο νοών νοείτω)

 

[Νικόλ]

Σχετικά με το δεύτερο σκέλος, με ποιά τραγούδια χορεύουμε... με τα πάντα!!!!
Από παραδοσιακούς χορούς μέχρι trance. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω σε μαγαζί και να κάτσω σε μια καρέκλα να πιω το ποτό μου, είτε ελληνικά βάλει είτε ξένα τραγούδια "ο καλός ο μύλος, όλα τα αλέθει"....:Banane0:

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

1988.
Είμαι στο RADIO ATHENS λίγο πριν πάμε όλοι μαζί στον JERONYMO.
Το υπόγειο στα Ιλίσια έχει γίνει κούκλα. Καναπέδες ,μοκέτες,φλοκάτες, κόκκινος φωτισμός. Δεν θα το έλεγα ακριβώς στούντιο.
Την προηγούμενη χρονιά όλοι οι παραγωγοί είχαμε επιτελέσει το καθήκον μας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Μικρές, μεγάλες, παντρεμένες ,χήρες, αθλήτριες, έγχρωμες (παίζαμε και ρέγγε), bodyline customers κ.τ.λ.
Εγώ κουρασμένος εκ γενετής (είχα δύσκολη γέννα-με βεντούζα με έβγαλαν) έψαχνα την αγνότητα, το ρομαντισμό. Ένα κορίτσι να με εμπνεύσει.
Και το βρήκα. Με πήρε τηλέφωνο για κάποια αφιέρωση και ο τρόπος που μου μίλησε, με έστειλε για κυκλάμινα.
Της ζήτησα να ξαναπάρει. Πήρε. Της ζήτησα να πάμε για καφέ.'Ηρθε.
Φορούσε ένα ροζ ζακετάκι και ένα φορεματάκι λουλουδάτο. Ήταν και όμορφη.
Το μόνο αρνητικό που ήταν άμεσα εμφανές ήταν η διαφορά στο ύψος.
Μου έριχνε μισό κεφάλι με τα αθλητικά της.
Βγήκαμε κάποιες φορές.
Στη διάρκεια της γνωριμίας έγινα Παναγία. Στον αέρα ήμουν πολύ κυριλέ, έκοψα τα μέταλλα, πήρε ύφος η φωνή. Ο άνδρας Αφροδίτη Σημίτη.
Συναντιόμαστε και της λέω: Σε θέλω για μένα.
Μου είπε: Εγώ δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη. Είναι και το γεγονός ότι δεν σου έχω καμμία εμπιστοσύνη. Ξέρω για το υπόγειο στούντιο.
Όχι , εγώ ποτέ. Οι άλλοι οι αλήτες. Εγώ είμαι άλλος.
Αλλά για να σου αποδείξω ότι ξέρω τι θέλεις , τι αισθάνεσαι , αύριο στις οκτώ ακριβώς θα σου αφιερώσω ένα κομμάτι στον αέρα με ειδικό τρόπο.
Όχι μόνο για να καταλάβεις αλλά για να δηλώσω και πόσο ερωτευμένος είμαι σε όλους.
Έφυγε συγκινημένη.
Είχα στο μυαλό μου το woman in love της Barbara.
Όχι μόνο για να το δηλώσω καλυμένα αλλά για να την οδηγήσω να εκφραστεί.
Το επόμενο απόγευμα έχω ξεκινήσει πρόγραμμα από τις επτά με χορευτικά.
Η ώρα έχει πάει οκτώ.
Μανωλάκος: Το επόμενο κομμάτι έχει μεγάλη σημασία για μένα αλλά και για όλο το σταθμό. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου.
Και βάζω το PUSH IT από τις Salt n Peppa.
Εγώ βέβαια εννοούσα ότι το έχουμε παίξει σε πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση στην Αθήνα.
Ξέρετε ποιος είχε σπάσει το πόδι του.
Είχα ξεχάσει τη χθεσινή βραδιά.
Στις οκτώ και πέντε κτυπάει το τηλέφωνο: Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ.
Και το έκανε.
Όσες προσπάθεις και να έκανα δεν...
Τι να κάνει αυτή η ψυχή άραγε;

Υ.Γ Το παραπάνω περιστατικό είναι πραγματικό. Υπάρχουν και μάρτυρες.
Είναι από τα πιο light εκείνης της περιόδου.

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια

1988.
Είμαι στο RADIO ATHENS λίγο πριν πάμε όλοι μαζί στον JERONYMO.
Το υπόγειο στα Ιλίσια έχει γίνει κούκλα. Καναπέδες ,μοκέτες,φλοκάτες, κόκκινος φωτισμός. Δεν θα το έλεγα ακριβώς στούντιο.
Την προηγούμενη χρονιά όλοι οι παραγωγοί είχαμε επιτελέσει το καθήκον μας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Μικρές, μεγάλες, παντρεμένες ,χήρες, αθλήτριες, έγχρωμες (παίζαμε και ρέγγε), bodyline customers κ.τ.λ.
Εγώ κουρασμένος εκ γενετής (είχα δύσκολη γέννα-με βεντούζα με έβγαλαν) έψαχνα την αγνότητα, το ρομαντισμό. Ένα κορίτσι να με εμπνεύσει.
Και το βρήκα. Με πήρε τηλέφωνο για κάποια αφιέρωση και ο τρόπος που μου μίλησε, με έστειλε για κυκλάμινα.
Της ζήτησα να ξαναπάρει. Πήρε. Της ζήτησα να πάμε για καφέ.'Ηρθε.
Φορούσε ένα ροζ ζακετάκι και ένα φορεματάκι λουλουδάτο. Ήταν και όμορφη.
Το μόνο αρνητικό που ήταν άμεσα εμφανές ήταν η διαφορά στο ύψος.
Μου έριχνε μισό κεφάλι με τα αθλητικά της.
Βγήκαμε κάποιες φορές.
Στη διάρκεια της γνωριμίας έγινα Παναγία. Στον αέρα ήμουν πολύ κυριλέ, έκοψα τα μέταλλα, πήρε ύφος η φωνή. Ο άνδρας Αφροδίτη Σημίτη.
Συναντιόμαστε και της λέω: Σε θέλω για μένα.
Μου είπε: Εγώ δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη. Είναι και το γεγονός ότι δεν σου έχω καμμία εμπιστοσύνη. Ξέρω για το υπόγειο στούντιο.
Όχι , εγώ ποτέ. Οι άλλοι οι αλήτες. Εγώ είμαι άλλος.
Αλλά για να σου αποδείξω ότι ξέρω τι θέλεις , τι αισθάνεσαι , αύριο στις οκτώ ακριβώς θα σου αφιερώσω ένα κομμάτι στον αέρα με ειδικό τρόπο.
Όχι μόνο για να καταλάβεις αλλά για να δηλώσω και πόσο ερωτευμένος είμαι σε όλους.
Έφυγε συγκινημένη.
Είχα στο μυαλό μου το woman in love της Barbara.
Όχι μόνο για να το δηλώσω καλυμένα αλλά για να την οδηγήσω να εκφραστεί.
Το επόμενο απόγευμα έχω ξεκινήσει πρόγραμμα από τις επτά με χορευτικά.
Η ώρα έχει πάει οκτώ.
Μανωλάκος: Το επόμενο κομμάτι έχει μεγάλη σημασία για μένα αλλά και για όλο το σταθμό. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου.
Και βάζω το PUSH IT από τις Salt n Peppa.
Εγώ βέβαια εννοούσα ότι το έχουμε παίξει σε πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση στην Αθήνα.
Ξέρετε ποιος είχε σπάσει το πόδι του.
Είχα ξεχάσει τη χθεσινή βραδιά.
Στις οκτώ και πέντε κτυπάει το τηλέφωνο: Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ.
Και το έκανε.
Όσες προσπάθεις και να έκανα δεν...
Τι να κάνει αυτή η ψυχή άραγε;

Υ.Γ Το παραπάνω περιστατικό είναι πραγματικό. Υπάρχουν και μάρτυρες.
Είναι από τα πιο light εκείνης της περιόδου.

Xαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!
Δεν σε θέλει ρε λέμε... το workshop χτυπάει 24ωρα...!!!
Καλά που ακόμα δεν είχε βγει το Fuck them all της Mylene Farmer...

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Άστα Κώστα. Εάν αρχίσω και για τον Γκρούβυ...