ΗΕ2006:The rise of the Machines

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Λοιπόν ο Michael Fremer, reviewer του Stereophile, στο τελευταίο τεύχος γράφει κάποια πράγματα για την Home Entertainment 2006.
....But another headline read "10,000 CDs and Vinyl LPs," which was fortunate, because this Show made clear the rise of the machine: the return of turntable and vinyl as the pre-eminent audiophile medium. Turntables were all over HE2006.....
Και μάλιστα δεν ντρέπονταν καθόλου να πουν ότι αυτές οι συσκευές διαβάζουν το σήμα με πέτρες και μάλιστα οι ....κες κάνουν και έρευνα και το εξελίσσουν κιόλας. Καλά αυτοί δεν πήραν χαμπάρι ότι το αναλογικό πέθανε;

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Θυμάμαι είχα διαβάσει πριν κανα χρόνο στο Stereophile πως η αγορά μεταχειρισμένου βινυλίου στη Βρετανία ήταν σαφώς μεγαλύτερη από την αγορά των SACD, DVD-A.

 

[Μιχάλης Κορ.]

Λοιπόν ο Michael Fremer, reviewer του Stereophile, στο τελευταίο τεύχος γράφει κάποια πράγματα για την Home Entertainment 2006.
....But another headline read "10,000 CDs and Vinyl LPs," which was fortunate, because this Show made clear the rise of the machine: the return of turntable and vinyl as the pre-eminent audiophile medium. Turntables were all over HE2006.....
Και μάλιστα δεν ντρέπονταν καθόλου να πουν ότι αυτές οι συσκευές διαβάζουν το σήμα με πέτρες και μάλιστα οι ....κες κάνουν και έρευνα και το εξελίσσουν κιόλας. Καλά αυτοί δεν πήραν χαμπάρι ότι το αναλογικό πέθανε;

Έχω την ιδέα ότι είναι το τελείως ανάποδο....
Το βινύλιο ζει ξανά !

:music-smiley-005:

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Μιχάλη ειρωνικά το έγραψα....

 

[Μιχάλης Κορ.]

Απάντηση: Re: ΗΕ2006:The rise of the Machines

Μιχάλη ειρωνικά το έγραψα....

:bang:

 

[Kostas P.]

Re: Απάντηση: ΗΕ2006:The rise of the Machines

Θυμάμαι είχα διαβάσει πριν κανα χρόνο στο Stereophile πως η αγορά μεταχειρισμένου βινυλίου στη Βρετανία ήταν σαφώς μεγαλύτερη από την αγορά των SACD, DVD-A.

Λογικο ειναι αφου οι τιτλοι βινυλιου ειναι εκατομμυρια, ενω SACD & DVD-A μαζι δε πρεπει να ξεπερνουν τις 10.000. Αυτα τα format ηταν νεκρα απο τη πρωτη μερα της γεννησης τους. Οχι λογω ποιοτητας, αλλα ανικανοτητας των εταρειων να τα χειριστουν και να συμφωνησουν μεταξυ τους.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Eυάγγελε, πιστοποιείς αυτό που γράφαμε σε άλλο θέμα.
Το βινύλιο δεν πρόκειται να πεθάνει.

 

[Σπύρος Κωστόπουλος]

Αντε να δεχτούμε αυτά που σερβίρουν οι ανα την υφήλιο Fremer, όσον αφορά στις συσκευές.

Με το software (δίσκους, κοινώς), τι γίνεται; Μπορώ, δηλαδή, αύριο το πρωί να μπω στο οποιοδήποτε δισκάδικο και να παραγγείλω το νέο πόνημα του Dylan, λ.χ., σε βινύλιο;

 

[Guest]

Re: Απάντηση: ΗΕ2006:The rise of the Machines

Μπορώ, δηλαδή, αύριο το πρωί να μπω στο οποιοδήποτε δισκάδικο και να παραγγείλω το νέο πόνημα του Dylan, λ.χ., σε βινύλιο;[/SIZE][/FONT]

Νομίζεις ότι ο κάθε... Dylan είναι το ζητούμενο?
Για πόσα γραμμάρια μιλάμε ρε παλικάρι?:bang:

- Εμείς είμαστε μουσικόφιλοι ακούμε μουσική όχι ηχογραφήσεις, (σαν τους σιντάκηδες).:flipout: :flipout:

Επιπλέον ακούμε βινύλιο διότι παίζει καλύτερα. Το ELP βέβαια, διαβάζει καλύτερα τους δίσκους από τα πικάπ, αλλά άμα δεν έχει βραχίονα, κεφαλή και phono stage, μας είναι εντελώς άχρηστο. Τι θα συζητάμε μετά, πως πέφτει το laser επάνω στο αυλάκι? Αίσχος.-bye-

- Διότι όχι μόνον είμαστε μουσικόφιλοι, αλλά δεν είμαστε και μηχανάκηδες, (όπως οι σιντάκηδες).:flipout: :flipout:

Κικιρίκουουουου είπε το κοκόρι! Ξυπνήστε...Το μαύρο στρογγυλό πράμα με την τρύπα στη μέση, ίσα ίσα που ανασαίνει για να δίνει ζωή στην ματαιοδοξία μας (και να γεμίζει τις τσέπες κάποιων βεβαίως)...

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Μπορώ, δηλαδή, αύριο το πρωί να μπω στο οποιοδήποτε δισκάδικο και να παραγγείλω το νέο πόνημα του Dylan, λ.χ., σε βινύλιο;

Σπύρο του Dylan ίσως να μην μπορείς, μπορείς όμως της Kate Bush, το Aerial - που την έκδοση του βινυλίου έθαβα με φανατισμό, αλλά με την αλλαγή της κεφαλής μου κατάπια τη γλώσσα μου και αναθεώρησα. Επίσης κυκλοφορούν - σε ψαγμένα μαγαζιά - νέες εκδόσεις σε βινύλιο της ECM και επανεκδόσεις της Verve, της Blue Note κλπ. Δεν μιλώ εδώ για audiophile επανεκδόσεις.

Η αγορά όμως του βινυλίου, παραμένει κυρίως η αγορά του μεταχειρισμένου και αυτή είναι που δημιουργεί την κρίσιμη μάζα για την έκδοση νέων συσκευών αναπαραγωγής. Αυτή είναι που σπρώχνει και τις δισκογραφικές να επανεκδίδουν σιγά - σιγά, σε περιορισμένα αντίτυπα και κάποιους από τους τίτλους τους σε βινύλιο. Εδώ επανεκδίδονται ελληνικοί δίσκοι σε βαρύ βινύλιο (Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Καλδάρας κλπ.), άσχετο αν οι τελευταίοι είναι κατά τη γνώμη μου απάτη - διότι προέρχονται από ψηφιακά remasters.

Τέλος πάντων, τα έχουμε ξαναγράψει στο παλιό. Δε χρειάζεται μίσος και αλληλοσπαραγμός. Και προπαντός μην προεξοφλούμε το τέλος κανενός. Το βινύλιο, παρά τα προφανή μειονεκτήματα του, διατηρεί την ικανότητα για μεγαλύτερη συναισθηματική εμπλοκή του ακροατή και όχι μόνο λόγω ματαιοδοξίας. Υπάρχουν κάποια πράγματα - φωνή π.χ. - όπου συνήθως κατορθώνει να δείχνει την υπεροχή του απέναντι στις αντίστοιχες ψηφιοποιημένες / remastered εκδόσεις, παιγμένο σε ανάλογου κόστους αναλογικά και ψηφιακά συστήματα.

Όπως, παρόλη την αγάπη που έχω για το μέσο, αναγνωρίζω πως η επιλογή του βινυλίου δε βασίζεται μόνο - ή κυρίως, αν προτιμάτε - σε κριτήρια ποιότητας και πιστότητας. Η ενασχόληση μαζί του προϋποθέτει μια δόση ρομαντισμού, αναμόχλευση των αναμνήσεων, ούτως ώστε να ανεχτεί κάποιος τις πολλές ιδιοτροπίες, τόσο τις δικές του, όσο και των συστημάτων που το διαβάζουν.

 

[Guest]

Re: Απάντηση: ΗΕ2006:The rise of the Machines

Όπως, παρόλη την αγάπη που έχω για το μέσο, αναγνωρίζω πως η επιλογή του βινυλίου δε βασίζεται μόνο - ή κυρίως, αν προτιμάτε - σε κριτήρια ποιότητας και πιστότητας. Η ενασχόληση μαζί του προϋποθέτει μια δόση ρομαντισμού, αναμόχλευση των αναμνήσεων, ούτως ώστε να ανεχτεί κάποιος τις πολλές ιδιοτροπίες, τόσο τις δικές του, όσο και των συστημάτων που το διαβάζουν.

Κορυφαίος, μπράβο σου. Σε μια παράγραφο τα είπες όλα. Αν προσθέσεις και λίγο την αγάπη για τις μηχανές, έκλεισες το καρέ. :grandpa:


p.s. Όμως δυστυχώς το hi end δεν ασχολείται με τίποτα από τα παραπάνω, παρά μόνον με εκείνα τα "ξεπεσμένα", (και καλά κάνεις δηλαδή), κριτήρια ποιότητας και πιστότητας.:nounder:

 

[komhst]

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΗΕ2006:The rise of the Machines

Λογικο ειναι αφου οι τιτλοι βινυλιου ειναι εκατομμυρια, ενω SACD & DVD-A μαζι δε πρεπει να ξεπερνουν τις 10.000. Αυτα τα format ηταν νεκρα απο τη πρωτη μερα της γεννησης τους. Οχι λογω ποιοτητας, αλλα ανικανοτητας των εταρειων να τα χειριστουν και να συμφωνησουν μεταξυ τους.

Oχι επειδή δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, αλλά επειδή δεν κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο για την σαφή (???) υπεροχή του νέου μέσου έτσι ώστε να τον β´´αλουν να ξαναπετάξει ακόμα μία φορά την δισκοθήκη του (όπως έκαναν με τα βυνίλια) και να την ξαναγοράσε σε SACD ή DVD-A αυτή την φορά.

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΗΕ2006:The rise of the Machines

p.s. Όμως δυστυχώς το hi end δεν ασχολείται με τίποτα από τα παραπάνω, παρά μόνον με εκείνα τα "ξεπεσμένα", (και καλά κάνεις δηλαδή), κριτήρια ποιότητας και πιστότητας.:nounder:

Α, εντάξει τότε! Γι' αυτό λοιπόν το βινύλιο εξακολουθεί να είναι ένα hi-end μέσο αναπαραγωγής της μουσικής.

Θα σου πω μια ιστορία:
Σε (αξιοπρεπή) χώρο επίδειξης σοβαρού εισαγωγέα hi-end συσκευών (αναλογικών και ψηφιακών). Δίσκος HMV μαζικής παραγωγής, αγορασμένος πριν 25 χρόνια και αρκετά παιγμένος έκτοτε, με λίγα ακουστά drop outs από τις ταινίες-μήτρες. Αποσπάσματα του Μαγικού Αυλού του Μότσαρτ με τον Ότο Κλέμπερερ. Οι ακροατές σε πελάγη ευτυχίας, συγκίνηση και ικανοποίηση σε βαθμό ανατριχίλας, διθυραμβικά σχόλια.

Επανάληψη του συμβάντος σπίτι μου. Μια από τα ίδια, σε μικρότερη κλίμακα φυσικά, λόγω άλλης κατηγορίας μηχανημάτων. Παράλληλη ακρόαση του remastered cd της εταιρίας. Καθολική ομοφωνία -και φίλων που ακούν μόνο από cd - πως δεν... σε σχέση με την μαγεία του βινυλίου.

Γι' αυτό σου λέω: Όλα έχουν τη θέση τους στο hi-end. Αφήστε 100 λουλούδια ν' ανθήσουν, που 'λεγε και ο Μεγάλος Τιμονιέρης!

 

[Lepton]

Δικτυακό αλίευμα, το είπε πιτσιρίκος όταν πρωτοείδε βινύλιο: "Ουάου! Αυτό είναι το πιο μεγάλο CD που έχω δει ποτέ!"

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Σπύρο βρήκες και σύ παράδειγμα με τον Dylan, ειδικά τα ελληνικά βινύλια ήταν για κλάματα. Γενικά τα περισσότερα ροκ βινύλια δεν ήταν προσεγμένα, αντίθετα στα κλασικής και τζαζ έδιναν μεγαλύτερη σημασία.